Materiały na ogrodzenie: z czego zbudować ogrodzenie murowane?
Materiały na ogrodzenie murowane należy wybierać kierując się tym, by ogrodzenie tworzyło całość ze stylem domu. Dziś powszechnie dostępne są praktycznie wszystkie materiały na ogrodzenie murowane - co wybierzemy zależy od naszych upodobań i ceny. Materiały i tynk na ogrodzenie.
Autor: Andrzej Szandomirski
Do budowy ogrodzenia murowanego bez wątpienia nadają się cegły elewacyjne, na przykład klinkierowe czy licowe. Kiedyś głównie czerwone, obecnie mają również inne barwy: białą, w odcieniach szarości, żółci i brązów. Do tego można dobrać spoinę w odpowiednim kolorze, co w dużym stopniu decyduje o wyglądzie ogrodzenia. Wybierać też można fakturę cegieł. Mogą one być gładkie lub ryflowane, a także ręcznie formowane o charakterystycznej chropowatej powierzchni.
Z cegieł można budować lite ogrodzenie, jednak najczęściej robi się z nich podmurówki i słupki. Te ostatnie wznoszone z cegieł powinny być w środku zbrojone prętami średnicy 8-10 mm, połączonymi strzemionami o średnicy 3-4 mm, w odstępach co 15-20 cm i wypełnione betonem. Słupki mogą mieć różne wymiary w zależności od wielkości cegieł, z których zostały zbudowane. Na przykład z najczęściej stosowanych cegieł 250x120x65 mm otrzymuje się słupek o przekroju 38x38 cm (murowany na półtorej cegły).
Ogrodzenie można też wymurować ze zwykłej cegły ceramicznej, z bloczków silikatowych lub betonu komórkowego albo z pustaków. Takie ogrodzenie można wykończyć tynkiem, płytkami lub okładziną. Pozwoli to dopasować ich wygląd do elewacji budynku i elementów architektury ogrodowej. Mury powinny być posadowione na fundamencie wystającym 10-15 cm ponad powierzchnię gruntu. Między nim a częścią murowaną trzeba położyć izolację poziomą (na przykład z dwóch warstw papy na lepiku albo folii), która zapobiegnie podciąganiu wody z gruntu. Co mniej więcej 10 m należy zrobić dylatację, czyli pionową szczelinę dzielącą fundament i przęsło na odrębne fragmenty. Zapobiegnie ona pękaniu ogrodzenia. Szczyt cokołu, słupków i muru należy przykryć daszkiem, który zabezpieczy je przed wodą opadową. Cokół i słupki można też zrobić z betonu klasy C12/15 (B15). Jest to rozwiązanie dość pracochłonne – ze względu na deskowanie i konieczność zbrojenia. Ogrodzenie takie jest trwałe i można je wykończyć na wiele sposobów, podobnie jak to ze zwykłej cegły ceramicznej.
Jeżeli nachylenie działki jest niewielkie (ma kilka procent), fundament pod ogrodzenie może mieć stałą głębokość w stosunku do poziomu gruntu. Jeśli nachylenie przekracza 10 proc., lepiej zrobić fundament o dolnej powierzchni schodkowej. W obu przypadkach górna powierzchnia fundamentu może być zarówno równoległa do planowanej powierzchni gruntu, jak też odcinkami pozioma.
Tynk na ogrodzenie murowane
Najtaniej jest otynkować ogrodzenie tynkiem cementowym lub cementowo-wapiennym i pomalować farbą. Tynk można zatrzeć na gładko lub zrobić fakturę, na przykład baranka. Zaletą takiego wykończenia jest to, że można je łatwo dopasować kolorystycznie do elewacji domu. Mimo iż tynki tradycyjne nie są odporne na niekorzystne warunki atmosferyczne ani na wnikanie wody, przedłuża się ich żywotność, malując je farbą elewacyjną. Szczególnie poleca się farbę silikonową. Zawiera ona żywicę silikonową, dzięki czemu zmniejsza wnikanie wody w mur i zwiększa odporność na zabrudzenia. Można ją stosować na podłoża cementowe, cementowo- wapienne, betonowe i ceglane.
Płytki jako wykończenie ogrodzenia murowanego
Płytki klinkierowe, którymi także można wykończyć takie ogrodzenie, mają wymiary zbliżone do wymiarów cegły, ale są znacznie cieńsze. Ich grubość waha się między 6 a 21 mm. Po ułożeniu przypominają cegły, szczególnie jeśli w narożnikach zastosujemy specjalne płytki narożne. Ich wzornictwo jest bardzo zróżnicowane – można kupić płytki o gładkiej powierzchni licowej i o wyraźnej fakturze przypominające cegły ręcznie formowane. Podobnie jak cegieł różna jest też ich barwa – od jasnego beżowego i kremowego, przez odcienie czerwieni i rudości, aż po ciemny brąz. Płytki przykleja się na mrozoodporną zaprawę klejową do klinkieru. Po trzech-czterech dniach szczeliny między nimi wypełnia się specjalną zaprawą do spoinowania.
W taki sam sposób jak płytki klinkierowe układa się płytki silikatowe, trzeba je jednak zabezpieczyć preparatem ochronnym do wyrobów wapienno- piaskowych. Ich powierzchnia licowa jest często chropowata i przypomina fakturę kamienia. Płytki silikatowe są barwione na różne kolory.
Ciekawym rozwiązaniem jest obłożenie podmurówki i słupów płytkami z naturalnego kamienia. Są ładne i trwałe, a starzejąc się – podobnie jak ogrodzenia kamienne – nie tracą urody. Są najczęściej wykonywane z piaskowca lub wapienia, a czasem także z granitu. Ich wielkość może być bardzo różna: od małych kilkunastocentymetrowych płytek po duże, kilkudziesięciocentymetrowe elementy, często o nieregularnym kształcie. Sposób ich mocowania jest podobny jak płytek klinkierowych, trzeba jednak użyć specjalnej zaprawy do kamienia – inna mogłaby spowodować przebarwienia na powierzchni płytek. Spoiny między płytkami wypełnia się mrozoodporną zaprawą do spoinowania. Wapienie i piaskowce warto zaimpregnować. Kamień naturalny albo cegły ręcznie formowane może imitować okładzina betonowa z płytek, które mają kształt prostokątów, kwadratów lub nieregularnych plastrów o bardzo różnych wymiarach. Przykleja się ją na zwykłą lub elastyczną zaprawę, a po trzech dniach spoiny wypełnia się zaprawą do spoinowania. Takie płytki również zabezpiecza się preparatem hydrofobizującym.