Chcesz zamienić ogród zimowy w tropikalny salon? Wypełnij go roślinami!

Na co zwracać uwagę wybierając rośliny do ogrodu zimowego?

Zanim wybierzemy rośliny, warto poznać ich potrzeby, zastanowić się, ile czasu będziemy mogli poświęcić na pielęgnację, a także ile mamy miejsca na uprawę. Początkujący ogrodnicy powinni wybierać gatunki, które mają małe wymagania – mogą to być po prostu łatwe w uprawie rośliny pokojowe.

Komponując rośliny, pamiętajmy, że z przodu powinny rosnąć rośliny niższe, najdalej zaś wysokie, stanowiące tło dla pozostałych. Pomiędzy roślinami wyższymi można posadzić gatunki, które dobrze znoszą duże zacienienie. Rośliny kwitnące i o barwnych liściach sadźmy na tle innych, tworzących bujną masę zieleni.

W ogrodzie zimowym można posadzić bardzo niskie rośliny, które szczelnie okryją podłoże, zmniejszając parowanie wody – takie jak: soleirolie, bluszcze, widliczki, niektóre peperomie, maranty. Pamiętajmy też o roślinach ze zwisającymi pędami i o pnączach. Pomogą nam ukryć słupy konstrukcyjne. Do tego celu doskonale nadają się gatunki intensywnie rosnące, ale o cienkich pędach i małych liściach, na przykład cisusy, bluszcze, męczennice, tunbergie i dipladenie.

Jakie rośliny do ogrodu zimowego?

• Rośliny, które lubią chłód (temperatura zimą 10°C)

- Gatunki wysokie: araukaria chilijska, chamaerops niski (karłatka), cytrusy, dracena obrzeżona, fatsja japońska, granatowiec właściwy, kamelia japońska, kordylina australijska, oleander pospolity, wawrzyn (laur) szlachetny, zaślaz mieszańcowy.

- Gatunki średnie: asparagusy (szparagi), aspidistra wyniosła, ardizja, azalia indyjska, cymbidium, fatsjobluszcz lizjański, kliwia pomarańczowa, pierwiosnek kubkowaty.

- Gatunki niskie: orliczka, paprotnik sierpowaty, soleirolia, trzykrotki, zielistki.- Pnącza i rośliny o zwieszających się pędach: bluszcze, cisus australijski, jaśmin lekarski, tunbergia, winnik zmienny.

• Rośliny, które wolą ciepło (temperatura zimą 20°C)

- Gatunki wysokie: chamedora, figowiec (fikus) benjamina, gardenia, kordylina krzewiasta, róża chińska, szeflery.- Gatunki średnie: afelandra czworokątna, aglaonemy, ananas właściwy (jadalny), anturium, begonia królewska, difenbachie, echmea wstęgowata, friezea lśniąca, guzmania, nefrolepisy, niedośpian ognisty (hypoestes), pokrzywiec szorstkowłosy, sansewieria gwinejska, skrzydłokwiat.

- Gatunki niskie: adiantum, begonia Bowera, begonia zimowa, figowiec (fikus) pnący, fitonie, kaladium, kalatea, maranta białounerwiona, namatantus, peperomia kędzierzawa, pilee, sępolia fiołkowa (fiołek afrykański), skrętniki, skrytokwiaty, widliczki.

- Pnącza i rośliny o zwieszających się pędach: alamanda pnąca, bluszcz kanaryjski, bugenwilla gładka, cisus rombolistny, dawalia, dipladenia, hoja różowa, kledodendron Thomsona, kolumnea, męczennice, mikania potrójna, monstery, plektrontus południowy.

• Rośliny wodne i błotne

- hiacynt wodny, cibory (papirusy), grzybienie i rośliny akwariowe.

Zobacz galerię zdjęć: Ogród zimowy w gąszczu roślin.

Rośliny w ogrodzie zimowym: uprawa w pojemnikach albo w gruncie

Rośliny w oranżerii możemy sadzić w pojemnikach lub bezpośrednio w gruncie. Mogą to być zagony zrobione w podłodze albo podwyższone grządki, podniesione około pół metra nad posadzkę i obudowane terakotą lub innym materiałem, pasującym do reszty wystroju wnętrza.

• W pojemnikach. Rośliny w pojemnikach rosną wolniej niż w gruncie, co w małych oranżeriach bywa zaletą. Można je przestawiać i zmieniać kompozycję, a ich pielęgnacja dostosowana jest do potrzeb gatunku (podlewamy i nawozimy konkretne rośliny, a nie fragment zagonu). Dzięki temu można ustawiać blisko siebie rośliny o różnych wymaganiach. Łatwo też usuwa się chore i przerośnięte egzemplarze. Wadą tego rozwiązania jest konieczność częstego podlewania (bo ziemia w donicach szybko przesycha) i przesadzania roślin, gdy korzenie wypełnią pojemnik. Łatwiej też przenawozić lub zagłodzić rośliny.

• Na zagonach (czyli w ziemi mającej kontakt z gruntem rodzimym). Ten sposób uprawy wymaga sporej powierzchni, bo rośliny rosną szybko i bujnie. W miarę rozrastania się mogą sobie nawzajem przeszkadzać. Wtedy trzeba przycinać pędy lub rozsadzać dorodne egzemplarze (a to zawsze jest dla nich szokiem). Trudno jest też odizolować od pozostałych roślinę chorą lub zaatakowaną przez szkodniki.

Dobrym rozwiązaniem jest łączenie obu sposobów uprawy, czyli uzupełnianie podstawowej kompozycji z roślin rosnących w gruncie, roślinami w pojemnikach. W pojemnikach sadzimy wtedy te gatunki, które silnie się rozrastają.

Ogrzewanie w ogrodzie zimowym a rośliny

Projektuje się je zależnie od tego, jakie rośliny zamierzamy uprawiać.

• Uniwersalnym rozwiązaniem jest oranżeria, w której zimą temperatura wynosi około 20°C. Dobrze rośnie w niej bardzo wiele gatunków roślin i w takim pomieszczeniu przebywa się z dużą przyjemnością.
• Chłodniejsze oranżerie, gdzie temperatura zimą jest utrzymywana w granicach 10°C, są doskonałym miejscem dla wielu roślin doniczkowych (zwłaszcza tych, które przechodzą zimą okres spoczynku). Mogą w niej zimować rośliny uprawiane na tarasach. Niestety, jest tutaj zbyt chłodno dla ludzi.
• Najcieplejsze – około 25°C zimą – powinny być oranżerie, w których będą uprawiane rośliny tropikalne. Są drogie w eksploatacji, bo trzeba je intensywnie ogrzewać i zapewnić wysoki poziom wilgotności przez cały rok.

Przeczytaj też: Ogród zimowy całoroczny i sezonowy. Różnice w konstrukcji, wady i zalety obu rodzajów

Wentylacja, cieniowanie i doświetlanie w ogrodzie zimowym pomaga roślinom

Wymiana powietrza ma bardzo duże znaczenie dla właściwego wzrostu roślin. Pozwala też obniżyć temperaturę w ogrodzie zimowym, która w upalne dni może dochodzić do 60°C. Decydując o sposobie wentylacji, pamiętajmy, że większość roślin nie lubi przeciągów.

Późną wiosną i latem trzeba chronić rośliny przed nadmiernym nasłonecznieniem. W tym celu stosuje się cieniowanie wewnętrzne lub zewnętrzne (na przykład rolety). Przy cieniowaniu wewnętrznym niezbędna jest dobra wentylacja, aby nie przegrzewał się dach oranżerii. Drogie, ale i najskuteczniejsze, jest cieniowanie sterowane fotokomórką, która mierzy natężenie światła i w miarę potrzeby odsłania i zasłania szyby.

Rośliny, które nie przechodzą zimą okresu spoczynku i kwitną (na przykład begonie, bromelie, cynerarie, gloksynie, peperomie i storczyki), można doświetlać przez około 6 godzin dziennie. Nadają się do tego lampy, których widmo jest zbliżone do słonecznego: na przykład lampy sodowe, żarowo-rtęciowe (160 W/m²) i świetlówki (200 W/m²).

Przeczytaj też: Ogród zimowy na tarasie: jak zabudować taras, by stworzyć na nim ogród zimowy?

Jak pielęgnować rośliny w ogrodzie zimowym?

• Podlewanie roślin w ogrodzie zimowym

W słoneczne letnie dni większość roślin w oranżerii trzeba podlewać codziennie, a czasami nawet dwa razy dziennie. Przy pochmurnej pogodzie wystarczy podlewać co 2-3 dni. Nie dotyczy to kaktusów i sukulentów, które dobrze rosną w niezbyt wilgotnej glebie. Najlepiej podlewać wczesnym rankiem lub po południu, aby liście roślin zdążyły wyschnąć przed nocą. Nie ma to znaczenia przy podlewaniu kropelkowym. W okresie jesienno-zimowym w chłodnych ogrodach zimowych podlewanie należy ograniczyć, jednak ziemia nie może wyschnąć.W niewielkich oranżeriach można podlewać rośliny konewką. W większych wygodniej jest używać węża z końcówką rozpylającą lub zraszaczy. Można też zastosować system kropelkowy.

• Nawożenie roślin w ogrodzie zimowym

Rośliny nawozimy od marca do września co 2-3 tygodnie. Rozpoczynamy miesiąc po posadzeniu roślin. Najlepiej używać nawozów płynnych lub stałych, takich, które bardzo dobrze rozpuszczają się w wodzie.

• Przycinanie roślin w ogrodzie zimowym

Rośliny w oranżerii rosną szybko i po pewnym czasie mogą zrobić się zbyt duże. Takie rośliny możemy przyciąć – usunąć wierzchołek lub poskracać pędy. Usuwamy też systematycznie żółknące i schnące liście, które nie tylko szpecą, ale mogą być źródłem chorób i szkodników.

• Ochrona roślin w ogrodzie zimowym

Choroby i szkodniki roślin często są trudne do opanowania, a rozprzestrzeniają się bardzo łatwo. Dlatego wybierając rośliny, zadbajmy, by pochodziły z dobrego źródła. Zawsze warto dokładnie obejrzeć ich liście i pędy.Każdy nowy egzemplarz – zanim trafi do oranżerii – powinien przejść kilkudniową kwarantannę w jasnym pomieszczeniu o odpowiedniej temperaturze, gdzie można go obserwować. Dopiero, gdy okaże się, że roślina jest zdrowa, można ją przenieść do ogrodu. W ten sposób zapobiegniemy zainfekowaniu innych roślin.

Do najpopularniejszych szkodników przenoszonych wraz z innymi roślinami należą tarczniki i wełnowce. Niestety, nie da się zapobiec pojawianiu się mszyc, przędziorków i mączlików, a z chorób – szarej pleśni, gdyż dostają się one przez okna. Trzeba przeciwko nim stosować preparaty owadobójcze, najlepiej biologiczne, a ostatecznie – chemiczne.

Pamiętajmy, że w ogrodzie zimowym ważna jest wilgotność powietrza: w ciepłym powinna wynosić około 70%, a w chłodnym – około 50% (mierzy się ją higrometrem). Dla utrzymania prawidłowej wilgotności powietrza polecane są zamgławiacze.