W zależności od tego, jaką temperaturę chcemy utrzymać w ogrodzie zimowym, dobiera się określony rodzaj konstrukcji i przeszkleń. O szczelności połączeń i – co za tym idzie – izolacyjności ogrodu decyduje bowiem wybrana technologia budowy. Poznaj dwa podstawowe typy ogrodów zimowych:
- ogród zimowy sezonowy,
- ogród zimowy całoroczny.
Ogród zimowy sezonowy
Są to lekkie konstrukcje ważące kilkaset kilogramów – szkielet tworzą profile wypełnione pojedynczym szkłem lub płytami z litego poliwęglanu. Taka przegroda nie jest barierą cieplną, więc we wnętrzu takiego ogrodu zimowego trudno utrzymać zimą dodatnią temperaturę. Wprawdzie w słoneczny dzień przestrzeń ogrodu dość mocno się nagrzewa, ale przez liczne szczeliny wpada mnóstwo zimnego powietrza.
W takim ogrodzie można trzymać rośliny uprawiane w donicach na tarasie, zapewniając im nieco lepsze warunki zimowania niż na zewnątrz. Wnętrze ogrodu nie nadaje się natomiast na miejsce wypoczynku w mroźne i wietrzne zimowe wieczory, chyba że podczas przebywania w nim korzysta się z punktowego źródła ciepła.
Niewątpliwą zaletą sezonowego ogrodu zimowego jest niewielki ciężar konstrukcji – bez specjalnych przygotowań można nią zabudować istniejący taras, a nawet balkon. Taka swoboda sprawia, że na inwestycję można się zdecydować w dowolnej chwili, równolegle z budową domu albo dopiero po kilku latach od zamieszkania.
Lekkie konstrukcje mogą mieć dowolne kształty – proste, na planie wieloboku, w formie kopuły lub łukowe. Tafla poliwęglanowa jest znacznie łatwiejsza do gięcia niż szkło zespolone, więc koszt ściany łukowej wypełnionej poliwęglanem jest o wiele mniejszy niż szklonej.
Polecany artykuł:
Ogród zimowy całoroczny
To one tak naprawdę zasługują na miano ogrodów zimowych, bo można z nich korzystać nawet w mroźne dni. Konstrukcja profili i szklenie szybami zespolonymi wypełnionymi argonem zapewniają niski współczynnik przenikania ciepła (około 2 W/m2K) oraz dobrą szczelność na przenikanie wody opadowej i wiatru. Dzięki temu klimat we wnętrzu ogrodu jest podobny do panującego w pozostałych pomieszczeniach.
Szyby przesądzają jednak o masie konstrukcji – ogród o powierzchni 20 m2 waży średnio 1,5-2 t, a to oznacza, że wymaga solidnego podparcia. Niewłaściwe przygotowanie podłoża lub jego zły stan techniczny mogą prowadzić do rozszczelnienia konstrukcji i pękania szyb (zwłaszcza w dachu). Dlatego całoroczne ogrody nie mogą być wznoszone jako zadaszenia balkonów opierane o ogrodzenie czy dostawiane do wystających części budynku.
Wymagają mocnych fundamentów i trwałego połączenia ze ścianą. Najlepiej, jeśli konstrukcję stawia się razem z budynkiem, ale jeśli ze względów finansowych nie można tego zrobić od razu, warto przynajmniej przygotować pod nią miejsce. Płyta fundamentowa może przez pewien czas służyć jako letni taras.
