Elewacja klinkierowa: jaką zaprawę do klinkieru zastosować?
Klinkierowa elewacja to symbol prestiżu. Murowanie z klinkieru wymaga zastosowania odpowiedniej zaprawy muraskiej. Stosować trzeba specjalne zaprawy do klinkieru. Wówczas na cegłach klinkierowych nie będą pojawiać się białe wykwity.
Autor: archiwum muratordom
Zaprawy do spoinowania można dobrać tak, żeby tworzyły na powierzchni wyraźny wzór wiązań elementów albo żeby zlewały się z tłem.
Elewacja z klinkieru pod specjalna ochroną
Cegły klinkierowe murowane na tradycyjna zaprawę murarską mogą zeszpecic białe wykwity, które nie dają się łatwo zmyć. Takie wykwity to skutek działania wapna obecnego w zaprawach. Można tego uniknąć, stosując zaprawy cementowe niezawierające wapna, jednak są one mało plastyczne i trudno się układają. Przełomem na rynku stały się zaprawy do klinkieru, plastyczne jak cementowo-wapienne, ale o takim składzie chemicznym, który nie dopuszcza do powstawania wykwitów. Zaprawy do klinkieru, oprócz odpowiedniego składu chemicznego, mają też specjalnie dobrane kruszywo. Musi ono być czyste, a jego frakcje. Jest ona jednorodna i szczelna, a więc w mniejszym stopniu chłonie wodę, ma większą wytrzymałość i nie rozwijają się na niej mchy, porosty czy grzyby. Jest też plastyczna i ma gęstą, wygodną w urabianiu konsystencję, bo do jej przygotowania używa się mniejszej ilości wody.
Jaką wybrać zaprawę do klinkieru?
Niektóre zaprawy do klinkieru są uniwersalne – można ich używać zarówno do murowania, jak i do fugowania gotowych powierzchni. Są elastyczne, przepuszczają parę wodną i są szczelne, dzięki czemu w spoiny nie wnika woda opadowa. Mają też dużą wytrzymałość mechaniczną, odporność na działanie czynników atmosferycznych i oddziaływań środowiskowych. Są jednak i takie zaprawy, które nadają się tylko do murowania albo do wypełniania spoin. Należy ich używać zgodnie z przeznaczeniem. Zastosowanie zaprawy murarskiej do fugowania sprawi, że woda będzie stopniowo wypłukiwać fugi, przez co nielicowe powierzchnie elementów będą narażone na niszczące działanie czynników atmosferycznych. Z kolei zaprawa do fugowania nie ma wystarczającej wytrzymałości, aby wiązać poszczególne elementy. Nadaje się tylko do zabezpieczenia fug.
Nowością na rynku są nanozaprawy, czyli mieszanki z dodatkami o mikroskopijnych rozmiarach. Dzięki nim struktura zaprawy jest szczelniejsza i bardziej zwarta, a więc w mniejszym stopniu wchłania wilgoć.
Kleje do płytek klinkierowych
Płytki klinkierowe na parapetach czy cokołach budynków nie mogą być przymocowywane zaprawą murarską, tylko na klej do płytek. Nie oznacza to jednak, że można wybrać dowolny klej do przyklejania okładzin zewnętrznych – również tu należy uważać na wykwity wapienne. Zaprawy klejowe, podobnie jak murarskie, powinny zawierać tras, który zapobiega osadzaniu się na okładzinach nalotu. Raczej nie da się przygotować ich samodzielnie – trzeba kupić gotowe.
Kolory zapraw do fugowania
Zaprawy tylko do murowania są szare. Nie ma potrzeby ich barwienia. I tak zostaną zakryte przez kolorową spoinę. Zaprawy do fugowania są dostępne w wielu kolorach. Zaprawy uniwersalne, do murowania z jednoczesnym spoinowaniem, zazwyczaj mają kilka podstawowych – najczęściej wybieranych i najłatwiejszych do osiągnięcia – kolorów. Dzięki temu można dopasować zaprawę do odcienia cegły klinkierowej, a jednocześnie ich cena nie jest wysoka. Najczęstsze kolory to odcienie szarości (jasny, ciemny, antracytowy), brązów (czerwonobrązowy, ciemny brąz, beżowy, ceglasty) oraz barwy żółtej (piaskowy, pomarańczowy). Na zamówienie można też czasami kupić zaprawy białe, zielone lub czarne, ale są droższe. Kolor spoiny powinno się dobrać do klinkieru, tak żeby pasował do całej elewacji. Może kontrastować z klinkierem, wtedy na całej powierzchni widać wzór spoin. Może też mieć zbliżony kolor, wówczas nie rzuca się w oczy.
Wykwity na klinkierze
Nie każdy nalot na powierzchni klinkieru to wykwit wapienny, dlatego najpierw sprawdza się go na sucho, żeby niepotrzebnie nie używać agresywnych środków czyszczących. Jeżeli osad da się wytrzeć palcem, to wystarczy przetrzeć powierzchnię suchą szczotką i zmyć wodą. Nie wolno tylko używać szczotek stalowych, bo matowią powierzchnię klinkieru. Jeśli osad ma wyraźnie słony smak, oznacza to, że jest rozpuszczalny w wodzie i zabrudzoną powierzchnię zmywa się wodą lub mokrą szczotką. Jeśli natomiast po szczotkowaniu nalot nie znika, a wręcz na cegłach tworzą się jasnoszare przebarwienia, oznacza to, że wykwity mają pochodzenie wapienne i do czyszczenia należy użyć specjalnych środkow chemicznych zawierających słabe kwasy organiczne. Nie wolno przygotowywać ich samodzielnie, bo nieumiejętnie dobrane składniki mogą zniszczyć klinkier. Prace zaczyna się zawsze od góry, a przed i po czyszczeniu powierzchnie należy mocno zwilżyć.
