Jakie ogrzewanie do piwnicy? Czy piwnica powinna być ogrzewana?
Piwnica nie musi być ogrzewana i zwykle nie jest. Jednak kiedy chce się tam urządzić pracownię, pokój rekreacyjny czy kino domowe, bez ogrzewania raczej się nie obejdzie. Jakie ogrzewanie sprawdzi się w piwnicy?
Spis treści
- Ogrzewanie piwnicy ze wspólnej instalacji grzewczej
- Ogrzewanie piwnicy niezależnie od reszty domu
- Ogrzewanie elektryczne piwnicy
- Kominek lub wolno stojący piec kominkowy do ogrzewanie piwnicy
Zagospodarowanie piwnicy, która dotychczas nie była wykorzystywana, albo zmiana jej przeznaczenia często wymuszają zainstalowanie w niej ogrzewania. Nie zawsze musi to być centralne ogrzewanie, nie zawsze takie, które działa przez cały sezon grzewczy. Wszystko zależy od funkcji i sposobu użytkowania zaaranżowanych w niej pomieszczeń.
Ogrzewanie piwnicy ze wspólnej instalacji grzewczej
W domu z piwnicą zazwyczaj jedno z jej pomieszczeń jest kotłownią. Gdy zainstalowane w niej źródło ciepła ma wystarczający zapas mocy, by ogrzewać dodatkową przestrzeń (powinien to ocenić instalator), warto rozważyć rozbudowę wodnej instalacji centralnego ogrzewania i wykorzystać ją do ogrzewania zaadaptowanych pomieszczeń. Trzeba przy tym koniecznie sprawdzić, czy pompa obiegowa zainstalowana w układzie wystarczy do pokonania zwiększonych oporów przepływu w rozbudowanej instalacji, i w razie potrzeby wymienić ją na większą.
Przeróbkę instalacji zaczyna się od opróżnienia jej z wody (przynajmniej w części, w której dokonuje się zmian). Rury zasilające dodatkowe grzejniki w piwnicy można ukryć w bruzdach pod tynkiem albo poprowadzić po wierzchu ścian i zamaskować listwami przypodłogowymi. Wygodnie byłoby rozprowadzić rury w podłodze, ale ponieważ piwnice są często niższe niż typowa kondygnacja, podniesienie poziomu posadzki z powodu znajdujących się pod nią rur c.o. nie zawsze jest możliwe. Przeróbkę instalacji najlepiej robić poza sezonem grzewczym, żeby na czas włączania dodatkowych obiegów do układu nie pozbawiać zamieszkanych kondygnacji ogrzewania.
Jeżeli w wyniku dołączenia dodatkowych grzejników dojdzie do rozregulowania hydraulicznego instalacji (po uruchomieniu instalacji i odkręceniu wszystkich zaworów grzejnikowych okaże się, że nie wszystkie grzejniki są ciepłe), trzeba będzie wyrównać spadki ciśnienia w obiegach wody przez wszystkie grzejniki, zmieniając nastawy wstępne zamontowanych przy nich zaworów termostatycznych. Przed rozbudową starą instalację i grzejniki dobrze jest wypłukać z zanieczyszczeń nagromadzonych w niej podczas użytkowania. Ocenę istniejącej instalacji i decyzję o możliwości jej rozbudowy najlepiej powierzyć doświadczonemu instalatorowi.
Ogrzewanie piwnicy niezależnie od reszty domu
Piwnicę można potraktować jako osobną część domu i zaplanować w niej ogrzewanie niezależne od tego, które działa na wyższych kondygnacjach. Takie ogrzewanie można zainstalować w dowolnym momencie, nie zakłócając działania instalacji grzewczej w pozostałej części domu. Będzie je też można uruchamiać i wyłączać, gdy zajdzie potrzeba, nie zważając na to, czy reszta domu musi być w tym czasie ogrzewana. To cenna zaleta, zwłaszcza gdy w piwnicy urządzimy pomieszczenia, które z założenia będą wykorzystywane tylko okresowo.
Niewielkie wymagania instalacyjne będą miały grzejniki elektryczne (konwektorowe – z naturalnym lub wymuszonym obiegiem powietrza, promieniujące płyty grzejne). Konwektory wiesza się na ścianie albo ustawia na nóżkach na podłodze, płyty promieniujące wiesza na ścianie lub suficie. Jedne i drugie podłącza się wtyczką do gniazda elektrycznego na napięcie 230 V albo na stałe w puszce elektrycznej. Dla grzejnika o mocy powyżej 2 kW trzeba przewidzieć osobny obwód, mniejsze mogą być podłączone do obwodu z innym urządzeniem elektrycznym. Zależnie od modelu grzejnika temperaturę w pomieszczeniu można ustawiać ręcznie pokrętłem lub przełącznikiem na obudowie albo zainstalować termostaty pokojowe automatycznie utrzymujące jej stałą, wcześniej ustawioną przez użytkownika wartość.
Ogrzewanie całej zaadaptowanej przestrzeni piwnicy do temperatury, jaka zwykle jest utrzymywana w pomieszczeniach mieszkalnych, będzie wymagało zainstalowania kilku grzejników, a to może wymagać zwiększenia mocy przyłączeniowej. W razie potrzeby trzeba wystąpić o to do zakładu energetycznego, który po zaakceptowaniu wniosku musi dostosować złącze do poboru zwiększonej mocy.
Ogrzewanie elektryczne piwnicy
Jeżeli zdecydujemy się na elektryczne ogrzewanie piwnicy, warto sprawdzić w zakładzie energetycznym obsługującym nasz rejon, czy będziemy mogli rozliczać jej zużycie według tak zwanej taryfy dwustrefowej (taniej nocą i w wybranych, tak zwanych pozaszczytowych godzinach w ciągu dnia). To pozwoli nam zainstalować piec akumulacyjny i taniej – niż w przypadku korzystania ze zwykłych grzejników – ogrzewać prądem.
Do ogrzewania akumulacyjnego lepiej wybrać piec z dynamicznym rozładowaniem, który oprócz bloku akumulacyjnego, jaki jest również w piecu statycznym, ma jeszcze wentylator. Dzięki niemu akumulowane w godzinach nocnych ciepło w ciągu dnia nie będzie oddawane ze stałą mocą, ale uwalniane wolniej lub szybciej, zależnie od prędkości obrotowej wentylatora, która z kolei może być dostosowana do aktualnego zapotrzebowania na ciepło w pomieszczeniu.
Dzięki czujnikom temperatury i ciepła resztkowego oraz zegarowi sterującemu praca pieca może być zautomatyzowana. To pozwala z jednej strony zapewnić wymaganą temperaturę w pomieszczeniu, z drugiej – zoptymalizować pobór energii elektrycznej, czyli ograniczyć jej koszt. Moc grzewcza pieca musi być ponad dwa razy większa od zapotrzebowania na ciepło w pomieszczeniu (pomieszczeniach), które ma on ogrzać.
Kominek lub wolno stojący piec kominkowy do ogrzewanie piwnicy
Żeby móc je zamontować, potrzebny jest dostęp do wolnego przewodu kominowego lub możliwość jego dobudowania. W istniejących domach bywa z tym problem. Jeśli przewód jest, należy w nim zamontować wkład ze stali żaroodpornej odpowiedni do odprowadzania dymu z kominka. Jeżeli go nie ma, można rozważyć wyprowadzenie go przez ścianę zewnętrzną i poprowadzenie ponad dach wzdłuż elewacji budynku.
Jeśli chodzi o walory użytkowe, wkład kominkowy i piec wolno stojący nie różnią się specjalnie, ale biorąc pod uwagę wkład pracy konieczny do ich zamontowania, piec zdecydowanie wygrywa. Po dostarczeniu z punktu sprzedaży i ustawieniu w wybranym miejscu trzeba go tylko podłączyć do przewodu kominowego i... można go używać. Oba urządzenia grzewcze wymagają obsługi (dostarczenia opału i dość systematycznego dokładania go do paleniska), ale za to są tanie w eksploatacji. Jeżeli miałyby ogrzewać więcej niż jedno pomieszczenie, można je uzupełnić o instalację rozprowadzającą ciepło w postaci ogrzanego powietrza (kominek z DGP) albo gorącej wody podgrzewanej w tak zwanym płaszczu wodnym.
Gorące powietrze rozprowadzone systemem DGP jest w stanie stosunkowo szybko ogrzać pomieszczenia, ale jeśli rozchodzi się grawitacyjnie, lepiej dotrze do nich, gdy są ulokowane nad źródłem ciepła, w niewielkiej odległości od niego, niż na tym samym poziomie (z takim układem mamy do czynienia w piwnicy). Problem rozwiąże turbina wymuszająca ruch powietrza. Instalacja zasilana z kominka z płaszczem wodnym będzie miała większą bezwładność, lecz to nie zawsze musi działać na niekorzyść. Rozgrzane grzejniki jeszcze przez jakiś czas po wygaszeniu ognia w kominku będą dostarczały ciepło do pomieszczeń. Dodatkowo będzie też można ogrzać wodę użytkową do łazienki, jeżeli ją także postanowimy urządzić w piwnicy.
Wodną instalację centralnego ogrzewania będzie też łatwiej rozprowadzić w sposób nierzucający się w oczy niż przewody z ciepłym powietrzem, które mają średnicę co najmniej 100 mm lub – gdy są prostokątne – odpowiadające jej pole przekroju. Aby zmniejszyć uciążliwość obsługi, można wybrać wolno stojący piec lub wkład kominowy na pelety z podajnikiem i zasobnikiem. Takie urządzenia można uruchamiać i wyłączać (również za pomocą pilota), ustawiać parametry (moc i żądaną temperaturę w pomieszczeniu) oraz programować ich pracę na cały tydzień. Przede wszystkim można je jednak pozostawić działające, bez konieczności obsługi, nawet na mniej więcej 40 godzin (na tyle maksymalnie wystarcza jednokrotny załadunek peletów w zasobnikach urządzeń dostępnych na polskim rynku). Automatyczna praca urządzenia jest możliwa po podłączeniu go do sieci elektrycznej 230 V.
Kominki i piece mogą być zamontowane wyłącznie w pomieszczeniach, które mają zapewnioną odpowiednią (zgodną z obowiązującymi przepisami) wymianę powietrza, czyli wywiew przez kanał wentylacyjny grawitacyjny z kratką o wymiarach co najmniej 14 x 14 cm i nawiew przez urządzenia nawiewne (nawiewniki zamontowane w pomieszczeniu) lub pośredni z sąsiednich pomieszczeń. Urządzenia na pelety mają bezpośrednie doprowadzenie powietrza do komory spalania, dzięki czemu są bezpieczniejsze i spełniają wymogi stawiane urządzeniom grzewczym nadającym się do domów energooszczędnych.
Gdy pomieszczenie w piwnicy zamierzamy wykorzystywać sporadycznie, można nie instalować w nich urządzeń grzewczych, tylko zdać się na ogrzewacze przenośne uruchamiane jedynie w razie potrzeby. Taką funkcję może pełnić na przykład grzejnik olejowy zwykle wyposażony w kółka, a więc łatwy do przenoszenia z miejsca na miejsce. Korpus grzejnika jest wypełniony olejem. Ogrzewa on ścianki grzejnika, a one oddają ciepło do pomieszczenia.
Grzejnik rozgrzewa się dość długo, więc należałoby go włączać z wyprzedzeniem. Jeśli uruchomimy go, wchodząc do pomieszczenia (na przykład pracowni, w której zamierzamy popracować, albo pokoju sportowego, żeby w nim poćwiczyć), zdążymy zmarznąć, zanim odczujemy jego działanie. Do tego kiedy już się rozgrzeje, wyraźnie ciepło będzie w promieniu 1-1,5 m od jego korpusu, a im dalej, tym będzie chłodniej. Za to gdy olej w grzejniku osiągnie temperaturę roboczą i zasilanie zostanie odłączone przez termostat, jeszcze przez godzinę lub dwie grzejnik będzie grzał intensywnie. Dzięki temu jego eksploatacja będzie trochę tańsza niż zwykłych grzejników elektrycznych.
