Izolacja fundamentów tradycyjnych. Jak ochronić dom przed wilgocią?
Dom musi być szczelnie odgrodzony od gruntu. Odpowiednia izolacja fundamentów ma go ochronić przed wodą, wilgocią i stratami ciepła. Sprawdź, jak izoluje się ławy oraz ściany fundamentowe.
Jeśli podziemnym częściom budynku brakuje hydroizolacji, to z gruntu do ścian przenika woda, która powoduje ich stałe zawilgocenie. Izolację taką można pominąć jedynie wtedy, gdy fundamenty robimy z betonu wodoszczelnego. Termoizolacja ma z kolei utrudnić ucieczkę ciepła z wnętrza ogrzewanego budynku do gruntu. Wykonujemy ją po to, aby uniknąć niepotrzebnych strat energii.
Jak się izoluje fundamenty tradycyjne
Hydroizolacja. Aby zabezpieczyć fundamenty przed wilgocią i wodą gruntową, trzeba wykonać izolację poziomą oraz pionową. Pozioma jest potrzebna na styku ścian fundamentowych z ławami fundamentowymi i ze ścianami parteru. Jeśli podłoga na gruncie lub strop piwnicy znajdują się poniżej, dodatkowo izolację układa się 30 cm nad poziomem terenu, czyli w miejscu, w którym zakończy się izolacja pionowa. Pionową umieszcza się na całej zewnętrznej powierzchni ściany fundamentowej, a niekiedy również od strony wewnętrznej.
Do wykonania hydroizolacji poziomej używa się przeważnie papy termozgrzewalnej układanej w dwóch warstwach. Można też zastosować jedną warstwę wytłaczanej folii z PCW.
Pionową izolację robi się głównie z papy termozgrzewalnej. Papę można zastąpić masą bitumiczną. Jest to popularne rozwiązanie tam, gdzie wystarczy hydroizolacja typu lekkiego. Dostępne są również drobnoziarniste zaprawy cementowe modyfikowane żywicami syntetycznymi. Można ich używać do wykonywania wszystkich pionowych izolacji wodochronnych. Jedne po nałożeniu na fundamenty tworzą sztywną powłokę, inne – powłokę trwale elastyczną.
Termoizolacja. Izoluje się całe ściany, a nawet pionowe ścianki ław. Fundamenty ociepla się przeważnie od zewnątrz. Ocieplenie może się również znaleźć między warstwą nośną ściany fundamentowej a jej warstwą osłonową. Do zrobienia izolacji stosowany jest najczęściej styropian EPS 100 (współczynnik przewodzenia ciepła l = 0,035-0,038 W/(m.K)) albo polistyren ekstrudowany – odporniejszy na wilgoć niż styropian (l = 0,033 W/(m.K)).
Płyty termoizolacyjne montuje się zazwyczaj po ułożeniu hydroizolacji. Grubość warstwy wynosi przeważnie 10-15 cm. Płyty styropianowe lub z polistyrenu ekstrudowanego w części podziemnej powinno się osłaniać – tynkiem na siatce albo folią kubełkową.
W zależności od warunków gruntowo-wodnych wykonuje się na ścianach fundamentowych pionową izolację lekką, średnią bądź ciężką
Izolacja wodochronna typu lekkiego jest stosowana, gdy budynek jest posadowiony na gruntach przepuszczalnych (piaski i żwiry). Chroni elementy domu przed wodą opadową i naturalną wilgocią gruntu. Wykonuje się ją najczęściej z masy bitumicznej lub mineralnej zaprawy wodoszczelnej.
Izolacja wodochronna typu średniego jest układana, kiedy poziom wód gruntowych znajduje się co najmniej 1 m poniżej poziomu posadowienia budynku. Jest niezbędna również wtedy, gdy na działce jest grunt spoisty (glina). Jest on nieprzepuszczalny, a miejscami przedzielony warstwami piaszczystymi. Gdy woda opadowa dostanie się do takiej przepuszczalnej warstwy, bardzo powoli spływa w głąb, za to szybko dociera w pobliże ścian fundamentowych i trwale je zawilgaca. Izolację typu średniego wykonuje się z dwóch warstw papy, mas hydroizolacyjnych, zapraw wodoszczelnych lub folii.
Izolacja wodochronna typu ciężkiego jest niezbędna tam, gdzie woda gruntowa okresowo się podnosi i zalewa fundamenty. Chroni budowlę przed wodą naporową, czyli wywierającą ciśnienie hydrostatyczne. Dlatego oprócz całkowitej szczelności musi się charakteryzować dużą wytrzymałością mechaniczną. Mogą ją tworzyć wielowarstwowe powłoki z papy lub folii oraz zbrojone powłoki z żywic syntetycznych.
