Płytki, które imitują drewno, kamień, beton
Płytki ceramiczne naśladujące kamień, drewno, beton, metal i tkaniny pojawiły się już kilkanaście lat temu. Ale dopiero teraz odróżnienie płytek od oryginalnych materiałów jest naprawdę trudne.
Autor: CERAMIKA PARADYŻ
Ze względu na dużą wilgotność w łazience można wykorzystywać tylko niektóre gatunki drewna lub... doskonale imitujące je płytki drewnopodobne/ fot. Ceramika Paradyż
Dobre odtworzenie struktury pierwowzoru umożliwiają głównie najnowsze techniki szkliwienia, które pozwalają na jego wierne oddanie w ceramice. Wiarygodności płytkom dodaje też właściwie dobrany format kojarzący się z imitowanym materiałem, na przykład kamieniem czy drewnem.
Autor: CERAMIKA PARADYŻ
Ze względu na dużą wilgotność w łazience można wykorzystywać tylko niektóre gatunki drewna lub... doskonale imitujące je płytki drewnopodobne/ fot. Ceramika Paradyż
Zalety płytek imitujących naturalne materiały
Płytki ceramiczne to rewelacyjny materiał wykończeniowy, popularny od wielu lat. Są trwałe, odporne na ścieranie, zginanie, wilgoć, wysoką temperaturę i łatwe w konserwacji. Ze względu na te cechy mogą być stosowane we wszystkich pomieszczeniach w domu, nawet tych najbardziej wilgotnych (kuchnie, łazienki), narażonych na duże obciążenia (garaże) czy z ogrzewaniem podłogowym. Niestety, mają dość chłodny wygląd. Położone na podłodze w salonie mogą odbierać mu przytulność, kontrastując z miękką kanapą lub fotelem. Z tego powodu zaczęto produkować płytki, które imitują naturalne materiały. Łączą ich piękny wygląd z doskonałymi parametrami technicznymi, eliminując jednocześnie większość wad pierwowzoru.
Autor: CERAMIKA PARADYŻ
Posadzki wyłożone płytkami imitującymi trawertyn ładnie prezentują się w jasnych, otwartych wnętrzach/ fot. Ceramika Paradyż
Płytki mają nad kamieniem tę przewagę, że są od niego znacznie tańsze, odporniejsze na plamienie i działanie środków chemicznych (chroni je szkliwo) oraz łatwiejsze w konserwacji. Drewno płytki przebijają niepalnością, dużą odpornością na działanie wody, wilgoci oraz wysokiej temperatury (nie odkształcają się ani nie paczą tak jak naturalne drewno). Są też odporne na ścieranie i uszkodzenia mechaniczne. Bez obaw można je układać na ogrzewaniu podłogowym.
Ze względu na właściwości akumulacyjne są obok kamienia jedną z najlepszych nawierzchni także do tego zastosowania. Są również obojętne biologicznie – nie gromadzą się na nich żadne drobnoustroje ani grzyby typowe dla drewna i kamienia.
Płytki drewnopodobne dobrze sprawdzają się też w domach, w których salon jest połączony z kuchnią – salonowi dodają ciepła, łatwo je także utrzymać w czystości na otwartej przestrzeni. W porównaniu z metalem płytki ceramiczne są bardziej odporne na działanie chemikaliów oraz łatwiejsze do utrzymania w czystości, a z betonem – cieplejsze w dotyku i mniej kłopotliwe w konserwacji.
Płytki w roli tkanin na ścianach czy wykładzin bądź dywanów na podłogach również dodają wnętrzom ciepła i przytulności, ale są bardziej trwałe i odporne na czyszczenie. Stanowią długotrwałą dekorację. Można je często zmywać, usuwając osadzający się kurz, dzięki czemu są bezpieczne dla alergików. Wykładanie ścian płytkami imitującymi skórę zwierząt czy gadów ma niezaprzeczalną zaletę – można cieszyć oczy wzorem gepardzich cętek czy tygrysich prążków, nie pozbawiając nikogo życia, a dekoracyjny efekt jest trwalszy.
Autor: CERAMIKA PARADYŻ
Płytki naśladujące parkiet, nadają wnętrzu przytulności/ fot. Ceramika Paradyż
Płytki imitujące kamień, metal, beton, drewno
Kamień. Płytki imitują trawertyn, piaskowiec, łupek, bazalt, marmur i granit, wiernie oddając ich bogatą kolorystykę, strukturę, charakterystyczne przebarwienia, a nawet układ żyłek. Płytki w jednej partii różnią się żyłkowaniem, dzięki czemu każda płytka jest inna i nie ma się wrażenia seryjnej produkcji. W ofercie są też płytki z wtopionymi, wielobarwnymi mieniącymi się kamieniami udające nowoczesne konglomeraty. Do popularnych należą również płytki imitujące bruk, polne kamienie i otoczaki, które doskonale nadają się do rustykalnych wnętrz i wiejskich chałup lub na tarasy (o ile są w wersji mrozoodpornej). Na rynku mamy też dostępne szlifowane porcelanowe i polerowane gresy, których brzegi są przystosowane do układania bezspoinowego. Dzięki temu tworzą jednolite płaszczyzny przywodzące na myśl marmurowe posadzki. Osobną grupę stanowią płytki naśladujące kamienne posadzki włoskich czy hiszpańskich placów i uliczek wypalonych słońcem. Mają one nieregularne krawędzie, matową powierzchnię i ciepłą kolorystykę – od jasnego beżu, przez rudości, po ciemne brązy.
Drewno. Ceramika może odwzorowywać fakturę tego materiału, a także rysunek słojów (tu z pomocą przychodzi technika malarstwa zwana słojowaniem, mazerowaniem lub fladrowaniem). Producenci proponują płytki do złudzenia przypominające parkiet, posadzki o klasycznych wzorach, parkiet przemysłowy, panele boazeryjne, drewno egzotyczne, a nawet sękate deski spotykane w starych domach. Wśród płytek drewnopodobnych można znaleźć również takie, które imitują bambus (to trawa, a nie drzewo, ale jest modnym wykończeniem podłóg) oraz korek. Niezwykle istotny jest ich kształt – najczęściej są wytwarzane w formatach charakterystycznych dla elementów drewnianych.
Metal. Płytki pokrywane są metalicznym szkliwem, mogą naśladować złoto, miedź, nierdzewną stal, brąz, ryflowaną blachę, srebro, chrom, tytan, pokryte rdzą żelazo. Metalowe płytki są produkowane w różnorodnych wymiarach (od mozaiki po duże płyty) i fakturach (gładkie, z reliefami), niektóre mają uziarnioną strukturę. Mogą być stosowane jako dekory, ale można też wykładać nimi większe powierzchnie podłóg i ścian. Doskonale sprawdzają się we wnętrzach utrzymanych w stylu high-tech. Osobną grupę stanowią płytki pokryte prawdziwym metalem: 24-karatowym złotem, srebrem lub stalą nierdzewną. Oferują je wyłącznie zagraniczni producenci (na przykład Refin Ceramics, Sicis, Artistic Tiles).
Beton. Na powierzchni betonopodobnych płytek widać ślady zacierania pacą. Kolor jest przetarty, nierównomierny. Produkowane są w różnych odcieniach szarości – od jasnych po bardzo ciemne. Stosuje się je zazwyczaj w łazienkach, ale dobrze wyglądają też w pomieszczeniach o industrialnej stylistyce.
Tkanina. Płytki ceramiczne mogą mieć gruby nadruk imitujący surowy len czy sploty juty. Są też pokrywane szkliwem, które naśladuje połysk i miękkość satyny, jedwabiu, adamaszku. Wyłożone nimi ściany wyglądają, jakby były otulone miękką, przyjemną w dotyku tkaniną. Od niedawna na rynku dostępne są również płytki o wzorze weluru w barokowym stylu, a nawet wszechobecnego dżinsu. Do wykańczania podłóg służą z kolei płytki udające wykładzinę dywanową (mają one wyrazisty splot, są oferowane w kilkunastu kolorach) oraz perskie dywany.
Skóra zwierząt i gadów, rybie łuski. Powierzchnia licowa płytek ma charakterystyczny gruby nadruk naśladujący gepardzie czy żyrafie cętki, pręgi tygrysa, paski zebry, skórę węża, krokodyla lub rybie łuski. Można też spotkać płytki, w których tylko czerep jest ceramiczny, a lico wykonane jest z materiału imitującego naturalną skórę. Płytki te oferowane są zazwyczaj w dużych wymiarach, dzięki czemu dobrze wyglądają na znacznych powierzchniach ścian i podłóg. Patrząc na nie, można się poczuć jak na afrykańskim safari.
