Płytki klinkierowe we wnętrzu. Wykończenie ścian, aranżacje i właściwości płytek

Płytki klinkierowe to materiał polecany do wykończenia ścian wewnętrznych. Nadają się do aranżacji, zarówno ścian w salonie, holu, kuchni, a nawet w łazience. Płytki z klinkieru nadają wnętrzom nieco surowy, ale jednocześnie ciepły klimat. Dzięki nim, tak wykończona ściana, łatwo naśladuje ceglany mur.

Płytki klinkierowe na ścianie w salonie, kuchni, holu...  

Płytki klinkierowe mogą być "staromodne" albo nowoczesne, jednak zawsze nawiązują do tradycji. Gładkie i lśniące czy też chropowate z nierównymi krawędziami – jedne i drugie podkreślają charakter wnętrza albo dyskretnie przełamują jego konwencję. Płytki klinkierowe o rozmaitych fakturach i barwach stały się oryginalnym materiałem wykończeniowym.

Niezwykle istotna jest ich grubość – to dzięki jej zminimalizowaniu można w remontowanym wnętrzu „wznieść” mur bez konieczności wyburzania starej ściany i zmniejszania powierzchni pomieszczenia. Są nawet 16-krotnie cieńsze od cegły, którą naśladują. Przed wyborem konkretnych płytek klinkierowych warto poznać ich indywidualne wymagania – dotyczące odpowiedniego wykorzystania, układania i konserwacji.

Właściwości płytek klinkierowych

Elewacyjne płytki klinkierowe po ułożeniu doskonale imitują mur wzniesiony z cegły – takie jest ich zadanie. Dlatego ich szerokość i długość nawiązują do wymiarów pierwowzoru – cegły.

Krajowi producenci najczęściej oferują cegły o wymiarach 240-250 x 65 mm. Z zagranicy sprowadzane są płytki o nieco mniejszej szerokości – 50 i 52 mm. Niektóre płytki mają zaledwie 7,4 mm grubości, inne – 10 albo 13 mm, ale są też 20- i 23-milimetrowe. Te grubsze są wykorzystywane na okładziny ścienne z wgłębioną spoiną. Tak wykończona ściana staje się bardziej plastyczna, bo jest wyraźnie przestrzennie zróżnicowana.

Do narożników przeznaczone są specjalne kształtki kątowe – nadające wiarygodność imitacji muru. Znanych jest co najmniej kilkanaście rodzajów wiązań cegieł, które mogą być naśladowane przez płytki. Do wykonania niektórych z nich potrzebne są płytki tak zwane połówkowe. Nie zawsze producenci mają je w standardowej ofercie i niektóre wymagają przycinania.

Bez wątpienia klinkier to materiał trwały, odporny na uszkodzenia mechaniczne czy działanie środków chemicznych. Przez wiele osób uznawany jest za niemal niezniszczalny, bo hartowany – wypalany w 1100°C. Wyroby klinkierowe znacznie różnią się parametrami. Dlatego chcąc długo cieszyć się urodą płytek, należy je wykorzystywać zgodnie z przeznaczeniem określonym przez producenta. Z większości płytek klinkierowych można wykonać okładziny ścienne czy półki, ale nie posadzki. Wprawdzie elewacyjne płytki klinkierowe mają wysoką odporność na ściskanie, jednak z reguły nie są badane ich ścieralność ani antypoślizgowość.

Wyroby klinkierowe słynące z niskiej nasiąkliwości znacznie różnią się pod tym względem między sobą. Te z gładką powierzchnią z reguły są najmniej nasiąkliwe – mniej niż 3 albo 6%. Ale już płytki formowane ręcznie mają znacznie wyższą nasiąkliwość – najczęściej mniejszą niż 12%, a są też takie, których nasiąkliwość przekracza tę wartość. Mimo to płytki klinkierowe można stosować prawie we wszystkich wnętrzach. Po ułożeniem ich nad blatem kuchennym czy w łazience koniecznie należy je zaimpregnować. Impregnowanie płytek nienarażonych na tak ekstremalne warunki także ma niewątpliwe zalety – zabezpiecza je przed kurzem, brudem i chroni ich kolor.

Ściany wewnętrzne w różnych fakturach i barwach z płytek klinkierowych

Podstawowy podział na płytki klinkierowe o kształtach nadawanych fabrycznie i formowanych ręcznie to jedynie wstęp do opisu tego, co je różni. Ich faktura – podobnie jak cegieł – może być gładka, rysowana, nakrapiana i odciskana. Za każdym z tych określeń kryje się mnóstwo zróżnicowanych wzorów.

Podobnie jest z barwami. Najbardziej pierwotna barwa ceglasta dziś doczekała się kilkudziesięciu barwnych mutacji – począwszy od perlistej bieli, przez żółcienie, brązy z domieszką granatu, po grafit i czerń. Wszystkie są otrzymywane z różnych naturalnych barw glin, minerałów lub piasku.

Jak uzyskuje się takie barwy i odcienie płytek klinkierowych?

Najprostszym sposobem zwiększania liczby różnych kolorów płytek klinkierowych jest wykorzystanie do ich produkcji kilku rodzajów glin i mieszanie ich ze sobą. W przypadku płytek ręcznie formowanych barwa zmieniana jest przez dodawanie piasków o różnych kolorach – w tej sztuce prym wiodą Holendrzy. Jeszcze inny sposób to angobowanie płytek – powlekanie ich płynną glinką z dodatkiem minerału, który podczas wypalania nadaje wybrany kolor.

Na tym jednak nie koniec – jak w pracowni alchemika podczas procesu wytwarzania płytki potrafią diametralnie zmienić barwę, na przykład z żółtej na grafitową – tak się dzieje, gdy zostaną poddane dwukrotnemu wypalaniu – drugi raz w środowisku azotowym. Inna metoda to malowanie ogniem. Dzięki odpowiedniemu ustawieniu piecyków barwa płytek z jednej palety płynnie przechodzi od żółci, przez pomarańcz, brąz, po czerń. Wykorzystanie naturalnych materiałów i tak złożonych procesów wytwarzania klinkieru sprawia, że nie sposób oczekiwać powtarzalności jego kolorów. Na tym między innymi polega oryginalność i urok tego materiału.

Ważne: należy kupować płytki z jednej partii produkcyjnej. Wtedy będą się różniły odcieniami w dopuszczalnym stopniu – przed ułożeniem wystarczy wymieszać zawartość kilku opakowań. Dzięki temu uzyskany efekt będzie najbardziej naturalny.

Jaki impregnat wybrać do płytek klinkierowych?

Różnice dotyczą trwałości preparatów, zakresu ochrony, a nawet możliwych do osiągnięcia efektów specjalnych. Niektóre impregnaty zachowują swoje zdolności zaledwie przez rok, inne dłużej niż pięć, a nawet dziesięć lat. Najlepsze pod tym względem są preparaty, do których produkcji wykorzystano nanotechnologie. Pojawiają się nawet opinie, że ich działanie nie jest ograniczone czasem.

Wybierając impregnat, należy dostosować go do pomieszczenia, w którym płytki są ułożone. W łazience wystarczy zabezpieczający przed wodą (hydrofobowy), ale nad blatem kuchennym potrzebny będzie taki, który zagwarantuje również ochronę przed tłuszczami (oleofobowy).

Impregnacja płytek jest dziś nie tylko sposobem ich zabezpieczenia, ale także możliwością podkreślenia lub zmiany ich wyglądu, np. dostępne są preparaty uwypuklające barwę płytek czy też zmieniające stopień ich połysku (nabłyszczające lub matujące).