Gres szkliwiony a polerowany. Różnice w wyglądzie i cechach użytkowych. Który wybrać?
Gres to najpopularniejszy materiał ceramiczny używany do produkcji płytek podłogowych, ściennych, tarasowych. Producenci oferują go pod wieloma postaciami zależnie od sposobu produkcji i przeznaczenia. Pod kątem użytkowania często jest określany jako polerowany lub szkliwiony. Wyjaśniamy, czym się różni gres szkliwiony od polerowanego i który warto wybrać w danej sytuacji.
Gres ma doskonałe właściwości użytkowe, łatwo go się układa, jego powierzchnia może być wykończona na wiele sposobów, dlatego podbił nasze domy i nie tylko. Płytki gresu są układane na ścianach i podłogach, we wnętrzach i na zewnątrz - na schodkach wejściowych lub tarasie. Można z nich wykonywać okładziny blatów kuchennych i ścian nad nimi, kominków, parapetów. Gres sprawdzi się też w łazience jako obudowa wanny, materiał do wykończenia półek i wszelkich zabudów. Płytki gresowe są też chętnie stosowane na podłogę i ściany w pomieszczeniach gospodarczych: garażu, kotłowni, pralni. Gdzie wykorzystać płytki gresowe polerowane, a w którym miejscu lepiej sprawdzi się gres szkliwiony.
Jaki jest gres: zalety
W trakcie produkcji surowiec jest zagęszczany pod ciśnieniem ponad 500 kg/cm² i wypalany w temperaturze powyżej 1200°C. Tak powstają bardzo twarde, wytrzymałe i odporne na uszkodzenia płytki o bardzo niskiej nasiąkliwości wodą – nawet mniej niż 0,1%. Dlatego gres jest mrozoodporny i doskonale sprawdza się na zewnątrz. Ale z powodu bardzo niskiej nasiąkliwości gres wymaga mocowania za pomocą klejów o podwyższonej przyczepności. Można wybierać produkty oznaczone jako kleje do gresu albo kleje cementowe klasy C2. Zaletą płytek gresowych jest ich niska porowatość, dlatego są odporne na zabrudzenia, działanie środków chemicznych i kwasów o podstawowych stężeniach.
Autor: Łukasz Kozyra
Gres polerowany ułożony na podłodze salonu stanowi piękne tło dla nowoczesnego wyposażenia
Gres polerowany
Gres polerowany jest uniwersalny i bardzo elegancki. Może być produkowany w różnych formatach i ciekawym wybarwieniu. Płytki polerowane mogą być różnie wykończone, np. imitować kamień naturalny, dekoracyjne tynki, drewno i inne wzory. Największym powodzeniem cieszą się wielkoformatowe płytki o stonowanym wykończeniu, z których można wykonywać reprezentacyjne podłogi w salonach. Taka posadzka wygląda bardzo efektownie. Płytki polerowane są bardzo gładkie. Mogą mieć wykończenie w różnym stopniu błyszczące. Te o najwyższym stopniu wybłyszczenia odbijają bardzo dużo światła, posadzka może wręcz wyglądać jak lustro.
Wadą gresu polerowanego jest to, że jest śliski, zwłaszcza gdy zostanie zmoczony, polany wodą. Dlatego takich płytek lepiej nie układać w kuchni, łazience albo na tarasie. Warto zastanowić się też nad ich wykorzystaniem w pomieszczeniach dla dzieci lub osób starszych z ograniczeniem sprawności ruchowej.
Podczas polerowania zostaje usunięta wierzchnia warstwa czerepu płytki i pojawiają się otwarte pory i niewielkie wgłębienia, dlatego płytki polerowane są nieco bardziej nasiąkliwe (jak na gres). Dotyczy to zwłaszcza chłonięcia płynów i innych zanieczyszczeń. Trzeba liczyć się z tym, że na płytkach polerowanych mogą pojawić się zaplamienia z kolorowych cieczy, które są trudne do usunięcia. Nie każdy gres polerowany wymaga zabezpieczenia impregnatem. Dlatego przed wykonaniem okładziny warto sprawdzić zalecenia producenta co do impregnowania okładziny z jego płytek polerowanych. Niektórzy producenci przygotowują płytki fabrycznie impregnowane albo mają taki proces produkcji, że gres polerowany nie wymaga impregnacji.
Polecany artykuł:
Gres szkliwiony
Szkliwo może być skomponowane tak, żeby dało niezwykle dekoracyjny efekt na płytce. Dzięki temu możliwości wykańczania płytek gresowych szkliwionych są niemal nieograniczone. Oferta różnobarwnych i fakturowanych płytek gresu szkliwionego jest bardzo szeroka. Mogą mieć one dowolne formaty, od małych płytek kwadratowych lub prostokątnych do płytek wielkoformatowych. Gres szkliwiony może być nieco błyszczący lub matowy. Wierzch płytek może być nieco zaoblony, ponieważ warstwa szkliwa przy brzegach staje się cieńsza. Powierzchnia gresu szkliwionego może być strukturalna, fakturowana, co daje efekt wysokiej antypoślizgowości. Gres szkliwiony może mieć klasę antypoślizgowości R10 lub R11.
Trzeba jednak pamiętać, że gres szkliwiony, zwłaszcza strukturalny, będzie trudniejszy do utrzymania w czystości, ponieważ w zagłębieniach na powierzchni może gromadzić się brud. Płytki gresowe szkliwione mogą być też podatne na uszkodzenie. Na skutek uderzenia ciężkim przedmiotem fragment szkliwa może się oderwać od czerepu i wtedy spod spodu wyjrzy masa gresowa.
Autor: Kalbar
Płytki w wersji lapato
Jak powstaje gres i jakie ma właściwości
Każdy gres pokrywany jest warstwą szkliwa różnego rodzaju i poddawany dalszej obróbce. Są 3 główne rodzaje gresu szkliwionego:
- matowy,
- lapato (półpoler),
- polerowany (błyszczący lub satynowy).
Żeby osiągnąć różnorodne efekty dekoracyjne stosuje się:
- różne rodzaje materiałów zdobniczych przed wypałem,
- różną ilość aplikowanych materiałów,
- zróżnicowaną obróbkę powierzchni po wypale.
Płytki matowe nie wymagają obróbki mechanicznej po wypale. Mają szczególnie bogatą kolorystykę i wyjątkowo ciekawe wzornictwo. Z powodzeniem mogą imitować naturalne materiały, np. drewno, beton czy kamień. Płytki matowe mogą osiągnąć najlepsze parametry pod względem twardości, antypoślizgowości i ścieralności. Są odporne na złamanie i łatwe do utrzymania w czystości.
Płytki matowe nadają się do wykończenia powierzchni ścian i podłóg w kuchniach, łazienkach, salonach czy przedpokojach. Często bywają też wykorzystywane w budynkach użyteczności publicznej oraz na klatkach schodowych. W pomieszczeniach intensywnie użytkowanych narażonych na działanie czynników zewnętrznych zalecane jest stosowanie gresów naturalnych o jednolitej strukturze. Mają one matowy wygląd, ale dobrze nadają się do wykańczania np. balkonów, tarasów czy wnętrz w stylu industrialnym.
Z reguły płytki matowe nie wymagają impregnacji.
Półpoler (lapato) powstaje po nałożeniu na powierzchnię płytki materiałów ziarnistych, które po wypale poddaje się obróbce mechanicznej. Podczas polerowania ich wierzchołki są ścinane i wybłyszczane. To daje efekt mieniących się punktów, tzw. lapato. Ich wielkość zależy od grubości ziarna w nakładanym materiale, które może być grubsze lub drobniejsze. Dzięki temu na wierzchołkach i pomiędzy nimi powstają załamania światła. Efekty zdobnicze są różnorodne. Płytki mogą mieć powierzchnię strukturalną lub płaską. W wersji półpolerowanej są ograniczone możliwości osiągnięcia najwyższej antypoślizgowości i twardości. Klasa ścieralności PEI może być wysoka lub niska (zależna m.in. od finalnego koloru płytki i zastosowanych materiałów). Ze względu na charakter powierzchni ograniczona możliwość stosowania w miejscach o bardzo dużej intensywności użytkowania.
Jeśli producent materiału tego wymaga, płytki w wersji lapato mogą być impregnowane.
Pełny poler powstaje, gdy przed wypałem na powierzchnię płytek nakładany jest materiał nadający się do polerowania Jego warstwa jest grubsza, bo dalsza obróbka mechaniczna może być wieloetapowa. Najpierw kamieniami polerskimi o wysokim uziarnieniu zdejmuje się wierzchnią warstwę, potem wyrównuje powierzchnię, a następnie wykańcza pod względem stopnia wybłyszczenia. Na ostatnim etapie stosuje się sekwencje kamieni polerskich o drobnym uziarnieniu, co daje połysk często wyższy od polerowanego kamienia naturalnego.
Proces polerowania płytek powoduje zmianę ich właściwości użytkowych. Zależnie od materiału i producenta, mogą wymagać impregnowania lub nie. Obróbka mechaniczna odkrywa mikropory w materiale i jeśli ta porowatość jest duża, to płytka plami się i jest bardziej wrażliwa na chemikalia. Jeśli producent zaimpregnuje ją fabrycznie w procesie produkcyjnym, to nie wymaga ona impregnacji u odbiorcy.
Trzeba jednak pamiętać, że płytki polerowane są bardziej delikatne. Są mniej twarde od płytek matowych i łatwiej się rysują. Nie jest to kwestia ścieralności, ale raczej zmatowienia i zarysowania. Ich twardość wg skali Mohsa jest dużo niższa niż piasku (kwarcu), który wnosimy do domu na butach. Dlatego płytek polerowanych nie powinno się stosować w ciągach komunikacyjnych o bardzo natężonym ruchu, holach, korytarzach. Takie płytki nie są antypoślizgowe, a ryzyko poślizgów mocno wzrasta szczególnie po zmoczeniu powierzchni. Powierzchnia polerowana jest bardziej podatna na odpryskiwanie, np. w wyniku uderzenia czy upadku ciężkiego przedmiotu, co nie oznacza, że gres szkliwiony matowy jest zupełnie odporny na odpryski.
Możliwości zdobnicze płytek polerowanych są ograniczone. Imitują one kamienie naturalne albo beton, ale charakter powierzchni jest jeden: płaski i błyszczący. Płytki mogą się różnić stopniem wybłyszczenia i płaskości powierzchni, co świadczy o ich jakości. Im równiejsza powierzchnia i bardziej błyszcząca, tym poler jest lepszy jakościowo.
Gres polerowany uznawany jest za najbardziej elegancki spośród wszystkich gresów. Jeśli zależy nam głównie na estetyce i reprezentacyjnym wyglądzie, powinniśmy wybrać właśnie taki.
