Byliny długo kwitnące - te kwiaty wieloletnie zachwycą długim kwitnieniem

2024-06-20 12:16

Aby co roku cieszyć się kwitnącymi bylinami na rabatach ogrodowych, najkorzystniej jest posadzić gatunki zimujące w gruncie, niewymagające kłopotliwej pielęgnacji i wykopywania jesienią. W tej grupie istnieje wiele gatunków bylin, które nie mają dużych wymagań i jednocześnie długo kwitną. Odkryj najdłużej kwitnące byliny wieloletnie!

Spis treści

  1. Byliny wieloletnie długo kwitnące zimujące w gruncie - gatunki wyższe
  2. Zdjęcia bylin długo kwitnących zimujących w gruncie
  3. Niższe byliny wieloletnie kwitnące zimujące w gruncie
  4. Co zrobić z bylinami wieloletnimi po przekwitnięciu?

Wśród gatunków bylin, które zimują w gruncie, nie wymagają wiele troski (rosną na przeciętnych glebach ogrodowych) i jednocześnie efektownie kwitną, można znaleźć propozycje do każdego ogrodu. Co więcej, znajdziemy wśród nich zarówno rośliny nieco wyższe, jak i średniej wielkości czy zupełnie niskie, dzięki czemu można z nich stworzyć zróżnicowaną kompozycję w ogrodzie. Warto pamiętać, aby sadzić określone gatunki na optymalnym dla nich stanowisku – odmiany o ciepłych, jaskrawych barwach liści oraz intensywnie kwitnące potrzebują więcej światła.

Byliny wieloletnie długo kwitnące zimujące w gruncie - gatunki wyższe

Spośród gatunków zimujących w gruncie i osiągających średnią i nieco większą wysokość (od 50 cm do nawet 2 m) z pewnością warte polecenia są:

  • Liliowce (Hemerocalis sp.) – dobrze zimujące, byliny kłączowe, które tworzą gęste kępy równowąskich liści; w czerwcu i lipcu, na szczycie długich i wąskich pędów zakwitają dekoracyjne kwiaty w różnych barwach (żółte, pomarańczowe, czerwone), kształtem przypominające małe lilie.
  • Jeżówka purpurowa (Echinacea purpurea) – bardzo popularna w ostatnich latach i ładnie kwitnąca bylina, posiadająca także właściwości lecznicze; wyróżnia się charakterystycznymi różowo-purpurowymi, miododajnymi kwiatami z dużym, wypukłym środkiem; zakwita od lipca, nawet do pierwszych przymrozków w październiku.
  • Rudbekia błyskotliwa (Rudbekia fulgida) – średnio wysoka do wysokiej bylina o wyprostowanych długich, sztywnych łodygach i żółtych kwiatach z charakterystycznym ciemnym wypukłym środkiem, pozostającym na roślinie po opadnięciu płatków, kwitnie od lipca do października.
  • Floks wiechowaty (Phlox paniculata) – tworzy kępy wyprostowanych pędów, a na ich szczytach tworzą się wiechowate, piramidalne kwiatostany złożone z kwiatów o różnych barwach (w zależności od odmiany) – białej, różowej, fioletowej, czy czerwonej. Floksy kwitną w lecie – zwykle od lipca do końca września.
  • Ostróżka ogrodowa (Delphinium x cultorum) – od lat bardzo popularna w wielu ogrodach (np. w stylu swobodnym lub wiejskim), kwitnąca od czerwca do września bylina o wyprostowanych pędach i efektownych kwiatostanach, które w zależności od odmiany mogą mieć barwę białą, niebieską, fioletową lub różową.
  • Przegorzan kulisty (Echinops sphaerocephalus) – oryginalna roślina, przypominająca na pierwszy rzut oka ostrożeń; ma duże, pierzastodzielne, często kolczaste liście, które na spodniej stronie są pokryte miękkim, białym kutnerem; kwitnące od lipca do września kwiaty są białe (lub niebieskawe), zebrane w oryginalne, kuliste, koszyczkowate kwiatostany.
  • Dzielżan ogrodowy (Helenium hybridum) – popularna szczególnie w ogrodach wiejskich średnio wysoka roślina (w zależności od odmiany) o kępiastym pokroju, wąskich listkach i dekoracyjnych kwiatach złożonych z żółtych, pomarańczowych, czerwonych lub dwubarwnych płatków i żółto- lub czerwono-brązowym wypukłym środkiem.
  • Aster nowobelgijski (Aster novi-belgii) – tradycyjna, typowo jesienna, odporna bylina, kwitnąca od sierpnia nawet do grudnia; oprócz wysokości wyróżnia się obfitym kwitnieniem licznych, podobnych do stokrotek kwiatów, które mają różne kolory płatków (różowe, czerwone, białe, fioletowe) i żółte środki; nadają się do suszenia i są używane do kompozycji florystycznych. Podobnie rosnącym i kwitnącym gatunkiem jest aster nowoangielski (Aster novae-angliae).
  • Tawułka Arendsa (Astilbe x arendsii) – ma charakterystyczne pierzaste liście i sztywne pędy, a na ich szczycie, od czerwca do września pojawiają się wzniesione, piramidalne, wiechowate kwiatostany w różnych kolorach - białym, różowym, czerwonym.

Zdjęcia bylin długo kwitnących zimujących w gruncie

Niższe byliny wieloletnie kwitnące zimujące w gruncie

Z wyższymi roślinami świetnie komponują się gatunki, niżej rosnące, dorastające do 20-40 cm wysokości. W tej grupie znajdziemy wiele oryginalnych gatunków, które tworzą niskie zadarniające powierzchnię gleby kobierce lub obficie kwitnące, zwarte kępy, np.:

  • floks szydlasty (Phlox subulata) - kwitnie w maju i czerwcu,
  • szałwia omszona (Salvia nemorosa) – miododajna roślina, tworząca wyprostowane białe, niebieskie, fioletowe lub różowe kwiatostany i kwitnie od czerwca do września,
  • kocimiętka Fassena (Nepeta x fassenii) – nisko krzewiąca się roślina, o szarozielonych liściach i ładnych, drobnych, fioletowych, pachnących kwiatach zebranych w kłosowate kwiatostany,
  • konwalia majowa (Convallaria majalis),
  • dzwonek karpacki (Campanula carpatica),
  • bodziszek czerwony (Geranium sanguineum),
  • fiołek wonny (Viola odorata).

Przeczytaj też:

5 roślin fioletowych do ogrodu

Co zrobić z bylinami wieloletnimi po przekwitnięciu?

Po przekwitnięciu kwiatów oraz zaschnięciu łodyg i opadnięciu liściu nie można zapomnieć o uporządkowaniu rabaty – np. uprzątnięciu zgniłych resztek roślinnych, na których mogłyby rozwijać się choroby grzybowe. Dla wzmocnienia zimujących w glebie roślin, zaleca się także zasilenie ich na przełomie lata i jesieni nawozami jesiennymi (bez azotu) przeznaczonymi dla kwitnących roślin ogrodowych. Choć zimujące w gruncie rośliny wieloletnie należą raczej do okazów mrozoodpornych, zawsze po uprzątnięciu rabat warto ściółkować lub okrywać przed zimą młode sadzonki, zanim na dobre nie ukorzenią się w danym miejscu.

Przeczytaj też: Poradnik projektowania rabaty bylinowej - jak wybrać byliny na rabatę

Nasi Partnerzy polecają