Dom na czasie - modne, wysokie okna
Wysokie okna są niezbędne w modnym domu. Zgodnie z obowiązującymi trendami schodzą do podłogi i sięgają sufitu. Podpowiadamy, kiedy dzięki nim można osiągnąć wymarzony efekt i co jest ważne podczas ich montażu.
Wysokie okna. To jest modne!
Dawniej projektowano okna zaczynające się 70 cm nad podłogą. Teraz schodzą jak najniżej – najpopularniejsze są te bez progu przy posadzce. To one odróżniają powstające obecnie projekty od tych sprzed lat. Wysokie okna pasują zarówno do dużych luksusowych willi, jak i małych domów, do architektury nowoczesnej i tradycyjnej. Sekret ich popularności jest prosty – powiększają optycznie pomieszczenia i łączą je z ogrodem. Za ich sprawą staje się on częścią wnętrza domu – towarzyszy mieszkańcom przez cały rok.
- Światło naturalne w domu. Jak wpływa na aranżację wnętrz? >>>
- Jak optycznie poprawić proporcje wnętrz kolorami: triki optyczne w aranżacji >>>
Elewacja ze szkłem w roli głównej
W domach jednorodzinnych wyraźnie zmieniły się proporcje powierzchni okien i muru. W nowych jest znacznie więcej szklanych przegród niż jeszcze kilkanaście lat temu. Modne i coraz powszechniejsze stają się przeszklone elewacje ogrodowe. O tym, jak ważne są dziś duże okna w architekturze, świadczy nie tylko ich coraz większa powierzchnia, ale także to, że pełnią ważną funkcję kompozycyjną. Wysokie okna są traktowane jako największa ozdoba elewacji. Aby je wyeksponować, zestawia się je kontrastowo z mniejszymi oknami lub murem. Dzięki temu stają się bardziej widoczne. Często to wystarcza, by powstała prosta, oszczędna, ale atrakcyjna estetycznie kompozycja.
Autor: FAKRO
Okna od podłogi do sufitu to sposób na naturalny pejzaż w domu. Nowoczesne można dostosować do aranżacji wnętrza i kompozycji elewacji. Te drewniane ramy maja na zewnątrz aluminiowe nakładki.
Jaki układ ram i przeszkleń w wysokich oknach?
Zgodnie z obowiązującymi trendami najlepiej, żeby konstrukcja wysokich okien była jak najmniej widoczna. Ich producenci starają się odpowiedzieć na takie potrzeby – dostępne są okna z profilami mającymi zaledwie 2 cm szerokości (aluminiowymi). Ich dodatkowy atut to wysokość – ze względu na niski ciężar profili – jest ona większa (300 cm) niż w przypadku innych okien z profilami drewnianymi lub z PCW. Niestety, cienkoramowe okna są blisko trzy razy droższe od tych, które mają 8-9-centymetrowe ramy, dlatego wciąż nie są bardzo popularne.
Z reguły architekci, nawet projektując przeszklenia w szerszych ramach, starają się obniżać i tak wysokie ich koszty. Łączą tańsze nieotwieralne fiksy z droższymi oknami otwieralnymi. Ma to swoje konsekwencje estetyczne – pakiety szybowe wysokich okien mają ramy różnej szerokości. W części nieotwieralnej rama jest o kilka centymetrów węższa od skrzydła, które się otwiera (w przypadku niskoprogowych okien przesuwnych HS różnica wynosi 2 cm). Można ją zniwelować, poszerzając węższą ramę, albo wykorzystać w elewacyjnej kompozycji. Zestawienie szerszych i węższych ram może utworzyć rysunek na ścianie i stać się jej ozdobą. Niekiedy projektanci podkreślają ten efekt różną barwą szerszych i węższych profili.
Polecany artykuł:
Sposoby na duże przeszklenia
Niski próg okien optycznie zaciera granicę między tym, co wewnątrz, i tym, co na zewnątrz domu. Efekt jest spektakularny zwłaszcza wtedy, gdy okna kończą się równo z sufitem podwieszanym i nie widać nad nimi fragmentu nadproża lub podciągu – uzyskujemy płynne przejście między wnętrzem a ogrodem. Jeśli nie mamy bardzo dużego otworu okiennego, możemy go wizualnie powiększyć, stosując odpowiedni podział – najlepiej prezentuje się on, gdy 2/3 okna to część stała, a 1/3 – przesuwna. Bardzo ważna jest również stabilność szklanej ściany. Projektanci i fachowcy mają swoje sprawdzone sposoby. My w miejscu, gdzie ma być duże przeszklenie, stosujemy wzmocnienie progu grubości około 10 cm zrobione z PCW lub drewna, ustawiane na ścianie fundamentowej, które również eliminuje powstawanie mostków termicznych i ułatwia obróbkę izolacyjną od zewnątrz budynku.
Katarzyna Cynka, architekt, PL.architekci
Autor: Małgorzata Góra
Okna coraz częściej stają się ważną ozdobą elewacji. Architekci chętnie zestawiają killka wysokich okien, tworząc geometryczną układankę. (projekt Kaps Architekci)
Szerokość ram wysokich okien
Najszersze są profile z PCW – najczęściej mają 8-9,2 cm szerokości, ale są też ponad 10-centymetrowe. Tylko te, które są wzmacniane (z reguły stalą), są węższe – mają około 7 cm. Drewniane profile są węższe od tych z PCW. Te oferowane standardowo mają 6-7 cm. Najwęższe są profile aluminiowe. Najnowocześniejsze z nich mają zaledwie 2 cm szerokości.
Wysokie okna tarasowe - w jakim miejscu?
Z reguły wysokie przeszklenia tarasowe odgrywają główną rolę w strefie dziennej, ale coraz częściej pojawiają się również w innych pomieszczeniach – sypialniach, łazienkach. Okna sięgające podłogi (portfenetry) są modne nie tylko na parterze, także na wyższych kondygnacjach zapewniają lepszy widok i optycznie powiększają wnętrze. Poza tym umożliwiają bardziej równomierne doświetlenie wnętrza niż popularne dawniej niższe okna. Naturalne światło wpada przez nie i oświetla zarówno podłogę, jak i sufit. Wprawdzie duże przeszklenia są najpopularniejsze na elewacji ogrodowej, jednak pojawiają się też na elewacji frontowej. Dzięki temu możliwe jest sytuowanie okien vis-à-vis, które w największym stopniu łączy wnętrze z działką.
Uwaga! Jeśli okno jest umieszczone od strony południowej, należy pomyśleć o zabezpieczeniu wnętrza przed przegrzewaniem. Przykładowo może to być markiza okienna, nawet taka, która samoczynnie rozwija się i zwija w zależności od stopnia nasłonecznienia.
Polecany artykuł:
Wysokie przeszklenia od podłogi do sufitu
Ponieważ stolarkę montuje się na etapie stanu surowego, trzeba dobrze wyznaczyć poziom przyszłych warstw podłogowych. Jest to istotne zwłaszcza wtedy, gdy wybieramy przeszklenie z drzwiami na taras. Poniżej progu drzwi muszą się zmieścić wszystkie warstwy podłogi we wnętrzach, ale także wszystkie warstwy tarasu razem z nawierzchnią.
Wysokie okno jest bardzo ciężkie i musi mieć stabilne oparcie, dlatego najczęściej umieszcza się je w warstwie muru konstrukcyjnego, na granicy z ociepleniem. Na najniższej kondygnacji ustawia się je więc na ścianie fundamentowej, a na wyższych kondygnacjach – na podmurowaniu dostosowanym do warstw podłogowych. Aby zapobiec liniowym mostkom termicznym na styku stolarki ze ścianą, przestrzeń dookoła ram izoluje się termicznie niskoprężną pianką poliuretanową, rzadziej – taśmami rozprężnymi. Bariera termiczna musi się też znaleźć między dolnym fragmentem ramy okna a konstrukcją.
Żeby nie doszło do uszkodzenia posadzki na styku z oknem, zwłaszcza tym z PCW w ciemnym kolorze, które najbardziej pracuje pod wpływem zmian temperatury, trzeba pozostawić szczelinę dylatacyjną i wypełnić ją materiałem elastycznym.
O wiele rzadziej wysokie okna montuje się wysunięte w warstwę ocieplenia. Takie rozwiązanie też jest możliwe, choć na pewno o wiele kosztowniejsze. Wykorzystuje się wówczas konsole o dużej nośności, które muszą przenieść na mury nie tylko ciężar okna, ale również dodatkowe siły powodowane przez oddziaływanie wiatru na dużą, sztywną płaszczyznę okna.
Nad oknem zawsze trzeba zrobić nadproże. Przy wysokich oknach jest ono zazwyczaj połączone z wieńcem stropowym. Projektanci rozwiązują ten detal konstrukcyjny na różne sposoby, tak, by okno znajdowało się jak najbliżej sufitu. Na przykład wprowadzają na przeszklonej elewacji żelbetowe słupy, które przejmują obciążenia ze stropu. Czasem wysoki wieniec podnoszą ponad strop (tworzą nadciąg), zwiększając dzięki temu jego sztywność i nośność. Niektórzy zamiast masywnych wzmocnień żelbetowych wykorzystują kształtowniki stalowe – projektują z nich zarówno słupy, jak i podciąg podpierający strop. Ale osadzenie przeszklenia na takiej konstrukcji wymaga zastosowania nietypowych rozwiązań. Jeszcze innym sposobem jest obniżenie sufitu i na przykład wykorzystanie przestrzeni między nim a stropem na rozprowadzenie instalacji wentylacyjnej, elektrycznej i ewentualnie klimatyzacyjnej.
