Montaż dużych okien: jak to zrobić dobrze
Stosowanie coraz większych konstrukcji okiennych to wyraźny trend w architekturze. Dzięki nim wnętrza domów są lepiej doświetlone i wydają się przestronniejsze. Ale żeby duże okna nie sprawiały kłopotów, muszą być dobrze zamontowane.
Duże okna są ciężkie, zwłaszcza te o bardzo dobrej izolacyjności termicznej. Są bowiem wyposażone w dwukomorowe pakiety szybowe, których ciężar przekracza 30 kg/m2 (z taflami szkła o grubości 4 mm to około 33 kg). Nie bez znaczenia są więc sposób otwierania dużego przeszklenia i wynikająca z możliwości technologicznych wielkość skrzydeł. Przy montażu ważne są stabilne podparcie okna oraz solidne zamocowanie w przegrodzie. Poprawne wprawienie okna w ścianę ma znaczenie przede wszystkim ze względu na łatwą obsługę, żywotność, a także energooszczędność.
Pomiar otworu okiennego
Jest potrzebny do ustalenia wymiarów zamawianej stolarki. Wokół ramy okiennej trzeba zachować szczeliny montażowe. W zależności od koloru ram okiennych oraz materiału, z którego są wykonane, jest to 20-30 mm. Przed pomiarem otwory okienne powinny zostać odpowiednio przygotowane - mury w ościeżach trzeba wyrównać zaprawą murarską, czyli materiałem odpornym na wilgoć. Podczas obmiaru otworów trzeba uzgodnić technikę montażu okien, aby precyzyjnie określić ich wymiary.
W przypadku dużych okien, np. o szerokości 5 m, pomiaru powinno się dokonywać precyzyjnym urządzeniem, na przykład niwelatorem laserowym, laserem krzyżowym. Sprawdzić trzeba linię nadproża, bo przy takiej rozpiętości może być nieco ugięte. Każda niedokładność wpłynie później na montaż, a złe wypoziomowanie okna może utrudnić jego eksploatację, np. skrzydła przesuwne w systemie HS trzeba będzie przesuwać z większym wysiłkiem.
Ustalenie położenia dużego okna w otworze
W najpopularniejszych obecnie ścianach dwuwarstwowych mury z pustaków lub bloczków ociepla się od zewnątrz. Aby zminimalizować mostki termiczne na połączeniu okien ze ścianą, przeszklenia powinno się dosuwać do zewnętrznej krawędzi muru, a najlepiej wysunąć je w warstwę izolacji termicznej. W ten sposób zmniejsza się ryzyko wykroplenia się pary wodnej na wewnętrznej stronie ram okiennych, na powierzchni ościeży i na styku okna z murem.
Podparcie dużego okna
Bardzo istotne jest, żeby ciężką konstrukcję dużego okna podeprzeć na całej długości, a nie tylko punktowo. Gwarantuje to płynne przesuwanie ciężkich skrzydeł, bez zacięć. Podwalina, na której opiera się konstrukcję okienną, musi być nie tylko wytrzymała, ale także zabezpieczać newralgiczną strefę podokienną przed zawilgoceniem i przemarzaniem. Ważne jest to zarówno w przypadku okien z parapetem, jak i tych sięgających do podłogi. Monterzy mogą zastosować do tego różne rozwiązania, np. poszerzenia podprogowe bądź podwaliny termoizolacyjne. Materiały z EPS, XPS lub sztywnej piany poliuretanowej mają bardzo dobrą izolacyjność termiczną i wytrzymałość na ściskanie nawet na poziomie 7 MPa (podobnie jak beton komórkowy wysokiej klasy).
Polecany artykuł:
Montaż mechaniczny i uszczelnienie dużego okna
Wypełnienie szczeliny między ramą okienną a murem pianą poliuretanową nie jest i nie powinno być traktowane jako mocowanie okna. Do tego celu służą elementy wykonane ze stali zabezpieczonej antykorozyjnie: kotwy, konsole, kątowniki - jako montaż pośredni, a także dyble przechodzące przez ościeżnice - jako mocowanie bezpośrednie. Przenoszą one zarówno ciężar stolarki, jak i inne siły działające na okno, które są tym większe, im większą powierzchnię ono ma, np. wywołane rozszerzalnością liniową ram, parciem i ssaniem wiatru. Elementy mocujące rozmieszcza się po całym obwodzie ram, zazwyczaj co 50 cm, lecz nie rzadziej niż co 70 cm w przypadku ram z PCW i 80 cm w przypadku ram z drewna i aluminium.
Przeczytaj też:
Istotne jest także zabezpieczenie izolacji wypełniającej szczelinę między oknem a murem przed szkodliwym oddziaływaniem wody. Poprawia to także szczelność połączenia oraz wydłuża żywotność piany poliuretanowej. W tym celu osłania się ją od zewnątrz i od wewnątrz odpowiednimi materiałami, dobranymi zgodnie z zasadą „szczelniej wewnątrz niż na zewnątrz”. Od strony pomieszczenia zabezpieczenie musi być paroszczelne, by blokować przenikanie wilgoci z powietrza znajdującego się wewnątrz. Wykorzystuje się do tego taśmy lub folie w płynie, które rozprowadza się bezpośrednio na pianie. Osłona zewnętrzna powinna chronić pianę przed działaniem wody, a jednocześnie być paroprzepuszczalna w kierunku zewnętrznym. Takie właściwości mają fartuchy EPDM, które dokleja się do ram okiennych i do muru wokół otworu przed osłonięciem połączenia ociepleniem. Jedynie montaż z wykonaniem takich warstw na wszystkich czterech bokach przeszklenia można uznać za poprawny oraz dający gwarancję szczelności i izolacyjności termicznej i akustycznej.
Montaż pakietów szybowych w dużych oknach
Coraz częściej wielkogabarytowe przeszklenia, ważące po kilkaset kilogramów, są przywożone na budowę w elementach - osobno ramy i osobno skrzydła, a nawet pakiety szybowe. Ułatwia to montażystom bezpieczne przeniesienie na miejsce wbudowania. Jednak montażu konstrukcji o wielkim gabarycie nie sposób sobie wyobrazić bez pomocy urządzeń mechanicznych: dźwigu, podnośnika, manipulatorów, przyssawek do szkła.
Ze względów technologicznych w pakietach szybowych przeszkleń wielkogabarytowych montuje się czasem tafle szkła o grubości 10 mm. W takim przypadku jedno pole konstrukcji okiennej ma ciężar nawet powyżej jednej tony. Montażu takiej konstrukcji może się podjąć jedynie wyspecjalizowana firma dysponująca profesjonalnym sprzętem.
Pakiety szybowe wypina się także ze stałych części przeszkleń (typu fiks). Im lżejsza jest bowiem konstrukcja, tym łatwiej ją wstawić w otwór i wypoziomować. Wypełnienia szklane wstawia się w ramy po mechanicznym zamocowaniu ich w przegrodzie. Dopiero później nakłada się materiały izolujące i uszczelniające wokół ram.
