Rolety zewnętrzne natynkowe - jak powinny być zamontowane rolety zewnętrzne?
Prawidłowy montaż rolet polega nie tylko na odpowiednim osadzeniu skrzynki. Ważne jest, by uniknąć przy tym mostków termicznych oraz zachować wygodny dostęp do mechanizmu nawijającego, żeby w razie potrzeby móc przeprowadzić naprawy. Wyjaśniamy, jak montować rolety natynkowe.
Autor: KRISPOL
Największą popularność zdobyły sobie ostatnio rolety, których skrzynki po zamocowaniu są niewidoczne
Spis treści
- Elementy rolet zewnętrznych
- Rolety natynkowe
- Montaż kasety natynkowej
- Przykręcanie prowadnic i montaż płaszcza
- Obsługa rolety
Elementy rolet zewnętrznych
Roleta zewnętrzna składa się z kilku podstawowych części. Najważniejszy jest płaszcz, czyli kurtyna zacieniająca złożona z wąskich, podłużnych lameli, połączonych elastycznie ze sobą. Te wykonane są przeważnie z aluminium, a wewnątrz mają materiał ocieplający i usztywniający – pianę PUR. W skrzynce zamiast płaszcza rolety mogą być nawinięte żaluzje zewnętrzne. Płaszcz nawija się na wał umieszczony w obudowie nazywanej kasetą. Ta najczęściej jest prostokątna lub owalna. Im wyższe okno, tym dłuższy płaszcz rolety i tym większa będzie kaseta z mechanizmem nawijającym, a jej rozmiar ma znaczenie dla prawidłowego zamocowania. Po bokach płaszcza mocowane są prowadnice. Odpowiadają one między innymi za szczelność termiczną i prawidłowe poruszanie się płaszcza.
Rolety kupuje się najczęściej na zamówienie, łatwo więc dobrać ich rozmiar do wielkości okien. Warto jednak wiedzieć, że maksymalna powierzchnia rolety nie przekracza przeważnie 10 m². Ponadstandardowe są dużo droższe. Cena jest tym wyższa, im większa powierzchnia płaszcza. Podnoszą ją również dodatkowe elementy i funkcje, na przykład automatyka sterująca.
Rolety natynkowe
Mocuje się je na fasadzie – bez znaczenia, czy ocieplonej. To także najrozsądniejsze rozwiązanie, gdy okno będzie osadzane na konsolach, poza licem ściany (ciepły montaż). Kaseta naścienna nie zasłania okna i nie tworzy mostka termicznego. Niestety osadza się na niej brud.
Taki rodzaj kasety jest polecany także do ścian trójwarstwowych i jednowarstwowych, czego nie można powiedzieć o kasetach podtynkowych. Kasety naścienne zapewniają największy odstęp zasuniętego płaszcza od przeszklenia, a to wpływa korzystnie na izolacyjność termiczną okna. Ich klapa rewizyjna otwiera się do przodu.
Montaż kasety natynkowej
To rozwiązanie najprostsze z dwóch powodów. Po pierwsze nie trzeba specjalnie zastanawiać się nad zapewnieniem dobrej izolacyjności termicznej, bo taka kaseta nie będzie miała na nią wpływu. Po drugie można ją zainstalować równie łatwo do każdego typu ściany, i to również wtedy, gdy te są wykończone.
Ważne jest dobranie łączników. Do ścian jednowarstwowych i trójwarstwowych stosuje się łączniki tradycyjne. Przeważnie są to długie wkręty z kołkami rozporowymi z tworzywa, dobranymi do materiału konstrukcyjnego ściany – inne do bloczków z betonu komórkowego, inne do pustaków, a jeszcze inne do cegieł i silikatów. Do ścian drewnianych kasetę montuje się wkrętami samonawiercającymi do drewna, pilnując, by trafiały w elementy nośne, a nie kotwiły się tylko w okładzinie z desek.
Bardziej problematyczna jest ściana z zewnętrznym ociepleniem. Może ono mieć 15, 20 cm grubości lub nawet więcej. To wymusza zastosowanie szczególnie długich łączników. Monterzy sięgają wtedy po długie śruby z walcowanymi łbami. Muszą być zakotwione w ścianie na głębokość minimum 5 cm.
Przykręcanie prowadnic i montaż płaszcza
Prowadnice są nie mniej ważne niż skrzynka. Najpierw przystawia się je do ścian i zaznacza miejsca wiercenia. Trzeba też wyznaczyć punkt na otwór, przez który zostaną przeprowadzone przewody zasilające silnik poruszający wałkiem lub taśmą do ręcznej obsługi rolety.
Gdy prowadnice są zbyt długie, łatwo można je skrócić piłą do metalu. Nie można jednak przesadzić, bowiem ich długość jest dobrana do długości płaszcza rolety.
Otwory nawiercaj tak, żeby łączniki do mocowania prowadnic przynajmniej na 5 cm kotwiły się w konstrukcji ściany. W otwór na kable lub taśmę wstawia się z kolei plastikową rurkę (może być to wycięty odcinek peszla).
Prowadnice łączy się z kasetą i komplet przykłada na miejsce. W nawiercone otwory wkłada się kołki rozporowe i mocuje najpierw jedną, potem drugą prowadnicę. Wkręty powinny być umieszczone w odległości 5 cm od krańców prowadnic, na górze przy kasecie i na dole, a także między tymi punktami w rozstawie nie większym niż 50 cm.
Następnie otwiera się skrzynkę i mocuje płaszcz do wału zgodnie z instrukcją producenta. W dalszej kolejności wysuwa się płaszcz rolety na całą długość. Teraz można też przykręcić skrzynkę. Po zamontowaniu elementów poruszających płaszczem można przetestować jego działanie.
Styk prowadnic ze ścianami uszczelnia się akrylem tynkarskim.
Obsługa rolety
Instalacja elektryczna. Większość obecnie kupowanych rolet jest wyposażona w automatykę sterującą. Aby jej mechanizm połączyć z siecią, trzeba po pierwsze postępować ściśle według schematu dołączonego przez producenta, a po drugie mieć uprawnienia elektryczne. Najlepiej, gdy do zasilania rolet zostanie wykonany osobny obwód elektryczny. Niektóre rolety mają w kasetach instalację solarną wytwarzającą prąd do zasilania silnika. Wtedy wsparcie elektryka nie będzie potrzebne.
Sterowanie taśmowe. Tanie modele rolet mają płaszcz sterowany przy użyciu taśmy. Taśma wprawia w ruch wał, powodując nawijanie lub odwijanie płaszcza. Musi być przełożona do wnętrza domu przez otwór w ścianie lub ościeżnicy (zawsze będzie to niewielki mostek termiczny). W pomieszczeniu przy oknie montuje się do ściany prowadnicę taśmy – wkrętami wyposażonymi w kołki rozporowe. Do ściany lub ramy mocuje się też zwijacz taśmy, po jego wcześniejszym otworzeniu. Następnie łączy się taśmę z mechanizmem zwijacza. Na koniec zamyka się obudowę zwijacza i testuje działanie rolety.
Przeczytaj również:
Osłony przeciwsłoneczne: ochrona wnętrza domu przed przegrzaniem
