Kiedyś portfenetry, czyli okna francuskie były chętnie stosowane w historycznych kamienicach Paryża. Wpuszczają do wnętrza dużo więcej światła niż te o standardowej wysokości, czyli umieszczone mniej więcej 90-100 cm nad podłogą. Umiejętnie wkomponowane w elewację dodają też bryle lekkości i elegancji.
Portfenetr: okno francuskie
Portfenetry mogą być częściowo albo całkowicie otwierane. Portfenetrów, w których dolny fragment (do wysokości 0,9 m) jest nieotwierany, nie musisz dodatkowo zabezpieczać balustradą, pod warunkiem że dolna szyba jest wykonana z mocnego szkła, na przykład z klejonej szyby P3. Ma ona podobną wytrzymałość jak stalowa siatka. Zgodnie z przepisami portfenetry otwierane na całej wysokości muszą mieć po zewnętrznej stronie zamontowaną balustradę. Zapewnia ona bezpieczeństwo osobom wyglądającym przez portfenetr, a dodatkowo stanowi interesujący element architektoniczny na fasadzie.
i
Portfenetry otwierane: metalowe balustrady
Najczęściej balustrady są aluminiowe lub stalowe. Mogą być zrobione ze stali nierdzewnej lub zwykłej malowanej albo ocynkowanej. Ramy konstrukcyjne wypełniają pionowe lub poziome pręty albo tafle i płyty – ze szkła, z drewna, blachy, siatki stalowej lub elementów włóknocementowych. Wypełnienie powinno być tak przytwierdzone do ramy, aby nie dało się go wypchnąć. Do przygotowania konstrukcji balustrad wykorzystuje się rozmaite profile – rurowe, kwadratowe, prostokątne.
Portfenetry otwierane: szkło zamiast balustrady
Funkcję balustrady mogą też pełnić samonośne tafle ze szkła lub z poliwęglanu. Jako wypełnienie lub podstawowy element balustrady powinno się wykorzystywać tak zwane szkło bezpieczne klasy P3 klejone folią PVB. Do zamocowania go używa się specjalnych systemowych łączników przeznaczonych do szkła.
Portfenetr: co to jest
Portfenetr to nazwa powstała ze zbitki dwu francuskich słów: porte (drzwi) i fenêtre (okno). Pierwsze tego typu okna pojawiły się w XVII-XIX w. i stosowane były głównie w pałacach. Portfenetry to okna wysokie, wąskie, otwierane, sięgające od podłogi do sufitu, zabezpieczone na zewnątrz balustradą. Zgodnie zobowiązującymi przepisami można je stosować w budynkach mieszkalnych do wysokości nie większej niż 25 m nad poziomem terenu. Najlepiej sprawdzają się wtedy, gdy wewnątrz domu znajdują się pomieszczenia sięgające daleko w głąb oraz wąskie (hole, korytarze). Dzięki portfenetrom światło we wnętrzu rozkłada się równomiernie i jest go stosunkowo dużo.
i
Mocowanie widoczne lub ukryte
Zależnie od zamierzonego efektu mocowanie balustrady bywa bardziej lub mniej eksponowane. Jeżeli ma być ukryte, najczęściej sytuuje się je w glifie okiennym (w ościeży) – sama balustrada znajduje się wówczas blisko okna i nie wystaje poza lico fasady. Balustrada może też odstawać od elewacji i być zamocowana do czoła ściany. Wygląda wówczas bardziej jak minibalkon, a nie wyłącznie zabezpieczenie otworu, i jest mocnym akcentem na elewacji. Niezależnie od tego, jaką rolę w kompozycji elewacji nadał jej projektant, musi być pewnie przytwierdzona. Mocuje się ją zawsze do warstwy konstrukcyjnej ściany. Używa się do tego łączników mechanicznych lub iniekcyjnych (kotew chemicznych).
Polecany artykuł:
i
Mocowanie balustrady w ścianie dwuwarstwowej
W przypadku ściany jednowarstwowej nie stanowi ono problemu. Można je wykonać na dowolnym etapie budowy. Jeśli budujesz dom o ścianach warstwowych najprostszą metodą jest przytwierdzenie do muru konstrukcyjnego stalowych marek, do których montuje się specjalne długie wsporniki (najczęściej płaskowniki). Przechodzą one przez ocieplenie.
Mocowanie balustrady w ścianie trójwarstwowej
Jeżeli projekt przewiduje mocowanie balustrady od zewnątrz ściany trójwarstwowej, wsporniki rozmieszcza się tak, aby trafiały w spoiny cegły okładzinowej lub kamienia. Wystają one przed zewnętrzną warstwę ściany i po jej wykończeniu montuje się do nich balustradę. Do przytwierdzenia marek należy użyć kotew (łączników) przeznaczonych do materiału, z którego jest wykonany mur. Do materiałów słabszych stosuje się łączniki wkręcane, a do mocniejszych – wbijane. Marki oraz łączniki powinny być zabezpieczone antykorozyjnie – ocynkowane lub pomalowane.
Ważne zalecenia
- Mocowanie marek musi być przeprowadzone w taki sposób, aby nie doszło do uszkodzenia izolacji przeciwwilgociowej (fartucha izolacyjnego) wokół okna.
- Marki trzeba rozmieścić precyzyjnie, aby po wykończeniu ściany do wystającego elementu dało się przytwierdzić barierkę.
- Miejsce mocowania należy odsunąć od krawędzi muru na bezpieczną odległość, czyli nie mniej niż długość łącznika użytego do przytwierdzenia marki.
- Jeśli balustrada ma być umieszczona w glifie (w ościeży), elementy mocujące muszą być odpowiednio wygięte.
- Liczbę marek lepiej jest ograniczać, gdyż każda z nich stanowi minimostek termiczny.
- Jeżeli planujesz montaż balustrady od czoła ściany, to elementy mocujące też lepiej jest przytwierdzić do muru przed ociepleniem.
- Jeśli nie zastosowałeś marek, to po ułożeniu izolacji balustradę można przymocować tylko specjalnymi długimi wklejanymi kotwami chemicznymi przeznaczonymi do przytwierdzania ciężkich elementów na ścianach z izolacją. Jest to metoda dość kosztowna.
i
