Wysokie byliny do ogrodu - jakie gatunki warto wybrać?
Wysokie byliny doskonale sprawdzają się w roli roślin strukturalnych, stanowiąc mocny akcent w kompozycji ogrodowe. Poznaj najpopularniejsze gatunki bylin wyróżniających się znaczną wysokością i dowiedz się, jak je uprawiać.
Autor: GettyImages
Wysokie byliny, takie jak ostróżka ogrodowa, stanowią mocny element aranżacji ogrodu
Spis treści
- Wysokie byliny
- Wysokie byliny - pluskwica groniasta
- Wysokie byliny - języczki
- Wysokie byliny - ostróżka ogrodowa
- Wysokie byliny - floks wiechowaty
- Wysokie byliny - marcinki
Wysokie byliny
Byliny to doskonałe rośliny do każdego ogrodu, gdyż na jednym miejscu mogą pozostawać wiele lat, z roku na rok zyskując na urodzie. Do grona najciekawszych bylin należą gatunki osiągające znaczne rozmiary. Wprawdzie nie nadają się do stworzenia małej kompozycji na niewielkiej rabacie, ale doskonale sprawdzą się w roli roślin strukturalnych, stanowiących mocny akcent w ogrodzie. Mogą też nadawać kształt rabatom i stanowić dobre tło dla kompozycji kwiatowych.
W zależności od tego, jaki mają pokrój i walory ozdobne, wysokie byliny będą mieć różne zastosowanie, gdyż jedne dobrze będą wyglądały w grupie, inne natomiast lepiej sprawdzą się jako solitery.
Wysokie byliny - pluskwica groniasta
Jedną z ciekawszych wysokich bylin jest pluskwica groniasta (łac. Cimicifuga racemosa). Przez cały sezon jej ozdobą są zielone, duże, pierzaste, długoogonkowe liście i gęsty, kępiasty pokrój. Latem (w lipcu-sierpniu) na pierwszy plan wysuwają się jednak atrakcyjne, strzeliste, wysokie kwiatostany, złożone z mnóstwa drobnych, białokremowych kwiatów, które zamiast płatków mają długie pręciki. Dzięki temu kwiatostan wygląda jak puszysty koci ogon lub strzelista świeca (roślina nazywana jest też świecznicą).
Pluskwica może osiągać znaczne rozmiary, dlatego nadaje się głównie do dużych ogrodów. Bardzo dobrze prezentuje się jako soliter, np. na tle ogrodzenia lub trawnika, ale może być też sadzona w kompozycji z innymi wysokimi bylinami, takimi jak parzydło leśne, zawilec japoński, wysokie paprocie, tojady czy duże odmiany funkii. Roślina preferuje cieniste lub półcieniste stanowiska oraz wilgotne, próchnicze podłoża, dlatego dobrze sprawdza się w zacienionych zakątkach ogrodu oraz w ogrodach leśnych i naturalistycznych.
Autor: GettyImages
Głównymi walorami świecznicy groniastej są ciekawy, wysoki pokrój oraz ozdobne kwiaty i liście
Wysokie byliny - języczki
Bardzo ładnymi i okazałymi bylinami, które nadają się na cieniste, wilgotne stanowiska są języczki: języczka Przewalskiego (Ligularia przewalskii) i języczka pomarańczowa (Ligularia dentata). Rośliny tworzą duże, okrągłe, ząbkowane na brzegach, długoogonkowe, zielone lub bordowe liście oraz bardzo atrakcyjne, wysokie kwiatostany (około 1,5 m). Kwiatostany złożone są z mnóstwa koszyczkowatych, żółtych kwiatów większych i bardziej rozłożystych u języczki pomarańczowej i mniejszych, ale liczniejszych i tworzących bardziej zwarty kwiatostan u języczki Przewalskiego. Obie rośliny wspaniale wyglądają jako solitery lub jednogatunkowe grupy posadzone na cienistych, wilgotnych rabatach bądź nad brzegiem zbiornika wodnego. Niestety, ich liście bywają przysmakiem ślimaków.
Przeczytaj też:
Autor: GettyImages
Języczka Przewalskiego to okazała bylina efektownie prezentująca się w ogrodzie
Wysokie byliny - ostróżka ogrodowa
Bardzo piękną, smukłą i atrakcyjną byliną jest także ostróżka ogrodowa (Delphinium × cultorum), która w trakcie kwitnienia może dorastać nawet do ponad 2 m wysokości. Ostróżka kwitnie w czerwcu i powtarza kwitnienie w sierpniu i wrześniu, ale niektóre odmiany kwitną wczesnym latem lub jesienią. Przez cały sezon jej ozdobą są duże, dłoniaste, ząbkowane liście i gęsty, kępiasty pokrój, jednak pojawiające się późną wiosną i pod koniec lata strzeliste, wysokie, wiechowate kwiatostany przyćmiewają je swoją urodą. W zależności od odmiany, których na rynku jest ogromny wybór, kwiaty mogą być pełne lub pojedyncze i mogą mieć kolor biały, niebieski, fioletowy i różowy lub też mogą być dwukolorowe.
Ostróżki ogrodowe pięknie wyglądają w grupach, ale mogą być też zestawiane z różami, liliami, liliowcami, rudbekiami czy chabrami. Wspaniale wyglądają też posadzone jako szpaler wzdłuż ogrodzenia, ściany budynku lub drogi. Mogą też podkreślać ciekawe elementy architektury ogrodowej, przyciągając uwagę swoimi barwnymi kwiatostanami. Trzeba jednak pamiętać, że rośliny po pierwszym kwitnieniu powinny zostać przycięte, aby ponownie zakwitnąć w drugiej połowie lata, dlatego należy posadzić je w towarzystwie innych roślin, które przez pewien czas osłonią puste miejsce po ściętych kwiatostanach. Niestety, te piękne rośliny są dość wymagające, oczekują bowiem żyznej, próchniczej, świeżej, wilgotnej gleby oraz słonecznego, zacisznego stanowiska. Wysokie odmiany często wymagają też podpór. Miejsce pod ich uprawę należy wybrać bardzo starannie, gdyż starsze egzemplarze nie tolerują przesadzania. Rośliny dobrze natomiast znoszą mrozy i nie wymagają zimowego okrycia.
Przeczytaj też:
Autor: GettyImages
Wysokie byliny, takie jak ostróżka ogrodowa, stanowią mocny element aranżacji ogrodu
Wysokie byliny - floks wiechowaty
Latem słoneczne rabaty doskonale ozdobią też wysokie odmiany lubianych i atrakcyjnych floksów wiechowatych (Phlox paniculata), dorastających do 1,2-1,5 m wysokości. Ich duże, często dwukolorowe kwiaty, zebrane na szczytach pędów w wiechowate kwiatostany górują nad innymi roślinami i stanowią piękną ozdobę ogrodu. Floksy wiechowate kwitną od lipca do września. Doskonale komponują się z rudbekiami, jeżówkami, margaretkami (jastrun właściwy), heliotropami i krwawnikami. Po ścięciu przekwitłych kwiatostanów, powtarzają kwitnienie. Jeśli mają być naprawdę efektowne, muszą jednak rosnąć na słonecznych, ciepłych rabatach i w żyznym, próchniczym, lekko wilgotnym podłożu. Dobrze znoszą mróz, ale nie lubią przesadzania. Są też bardzo podatne na mączniaka prawdziwego.
Przeczytaj też:
Autor: GettyImages
Floksy wiechowate goszczą w naszych ogrodach od dawna
Wysokie byliny - marcinki
Na rabatach nie powinno też zabraknąć królujących jesienią astrów bylinowych, zwanych potocznie marcinkami.
Najwyższe rośliny znajdziemy głównie u astra nowoangielskiego, gdyż niektóre z jego odmian mogą osiągać nawet 2,5 m wysokości. Astry nowoangielskie są absolutnymi liderami na jesiennych rabatach, gdyż obficie kwitną wtedy, gdy większość roślin powoli kończy już swoją wegetację (od sierpnia do października). Tworzą wzniesione, sztywne, ulistnione pędy, zakończone kwiatostanami barwnych, koszyczkowatych kwiatów. Na rabacie tworzą duże, gęste kępy, które u najwyższych odmian mogą przewieszać się pod ciężarem licznych kwiatów.
Astry nowoangielskie są bardzo wdzięczne w uprawie, gdyż nie mają wysokich wymagań. Oczekują wprawdzie słonecznego stanowiska i żyznej, umiarkowanie wilgotnej gleby, ale poradzą sobie też na słabszych i bardziej suchych podłożach. Dobrze znoszą też mróz i nie wymagają zimowego okrycia. Ładnie wyglądają w grupach lub w towarzystwie innych astrów bylinowych, ale mogą też stanowić wysokie piętro rabaty i tło dla kompozycji rabatowych z niższych roślin.
Autor: GettyImages
Aster nowobelgijski
Do grona wysokich bylin należą również:
- juka ogrodowa (w czasie kwitnienia),
- pustynnik (2-3 m wysokości),
- trytoma groniasta,
- niektóre lilie,
- zawilec japoński,
- słoneczniczek szorstki,
- dzielżan ogrodowy,
- liatra kłosowa,
- łubin trwały,
- pysznogłówka ogrodowa,
- przetacznik długolistny,
- tojady,
- sadziec purpurowy,
- dyptam jesionolistny.
Poznaj też:
