Materiały na fundamenty. Z czego zbudować fundamenty domu
Z czego zrobić fundamenty: wybieramy materiały. Fundament musi zapewnić stabilność wybudowanej na nim konstrukcji, aby dom mógł równomiernie osiadać. Niezależnie od tego, czy zrobimy tradycyjne fundamenty na ławach, czy płytę fundamentową, fundamenty trzeba od razu zrobić poprawnie. Od tego etapu budowy zależy bowiem trwałość całego domu.
W projektach domów najczęściej przyjmuje się typowe rozwiązania, których wykonania może się podjąć każda ekipa. Ławy fundamentowe robi się pod wszystkimi ścianami zewnętrznymi oraz pod wewnętrznymi nośnymi. Na fundamencie trzeba oprzeć też słupy, kominy, schody. Płytę fundamentową projektuje się indywidualnie, uwzględniając zarówno konkretne warunki gruntowe, jak i układ konstrukcyjny budynku. Wykorzystuje się do tego odpowiednie programy komputerowe. Budowę fundamentu płytowego najlepiej powierzyć ekipie, która się w tym specjalizuje.
Materiały na fundamenty
Są to beton i zbrojenie, a w tradycyjnych fundamentach także elementy, z których na ławach muruje się ściany fundamentowe. Na ławy używa się zwykle betonu klasy C12/15 lub C16/20, a na płytę - minimum klasy C20/25. Tak więc mieszankę na ławy można przygotować w betoniarce na budowie, ale beton na płytę fundamentową trzeba zamówić w wytwórni. W warunkach polowych można co najwyżej przygotować beton klasy C16/20 i to pod warunkiem precyzyjnego dozowania składników do betoniarki. Jeśli jest taka możliwość, to beton niższej klasy warto zamówić jako gotową mieszankę. Dzięki temu prace przebiegną szybciej, a fundamenty będą miały zagwarantowaną odpowiednią wytrzymałość.
Zbrojenie betonu w fundamentach
W obu technologiach używa się innego zbrojenia. Ławy zbroi się na całej długości prętami stalowymi (najczęściej o średnicy 12 mm), które układa się górą i dołem oraz łączy je pętlami z prętów o średnicy 6 mm, czyli strzemionami.
Płyta fundamentowa zazwyczaj ma jednakową wysokość w całym przekroju, a uniwersalnym rozwiązaniem jest zbrojenie krzyżowe, układane na górze i na dole płyty. Ale ponieważ każdą płytę projektuje się indywidualnie, rozwiązań jest wiele. Tańszym i szybszym rozwiązaniem jest zastąpienie prętów układanych krzyżowo gotowymi stalowymi siatkami. Czasem zamiast prętów lub siatek stosuje się zbrojenie rozproszone, czyli włókna stalowe lub z tworzywa sztucznego dodane do mieszanki betonowej na płytę fundamentową.
Przeczytaj też:
Zbrojenie fundamentów: jak je wykonać prawidłowo >>>
Z czego ściany fundamentowe
Najczęściej muruje się je z bloczków betonowych. Elementy można ustawiać na dowolnym boku, poziomo i pionowo, aby powstała ściana fundamentowa o grubości przyjętej w projekcie. Zanim rozpocznie się murowanie, na ławie fundamentowej trzeba ułożyć izolację poziomą z folii płaskiej lub papy zgrzewalnej, aby mur nie podciągał kapilarnie wody gruntowej. Pierwszą warstwę bloczków układa się na grubej (około 1,5 cm) warstwie zaprawy cementowej. Zaprawą trzeba wypełniać wszystkie spoiny w murze, także pionowe. Mur wyprowadza się mniej więcej na 40 cm ponad poziom terenu.
Betonowe ściany fundamentowe mogą mieć również budowę monolityczną. Takie rozwiązanie jest stosowane na przykład wtedy, gdy muszą przenieść ponadstandardowe obciążenie. Mają wówczas grubość równą szerokości ławy fundamentowej, bo betonuje się je w jednym deskowaniu. Są także zbrojone.
Autor: RADBET
Izolację pionową układa się ją po obu stronach ściany fundamentowej. Najpopularniejsze są wodorozcieńczalne masy bitumiczne. Izolacja pionowa ławy fundamentowej jest konieczna tylko w przypadku wysokiego poziomu wód gruntowych lub w gruntach spoistych
Polecany artykuł:
Hydroizolacja fundamentów
Podziemne części budynku trzeba zabezpieczyć przed wodą i wilgocią znajdującymi się w gruncie. W tradycyjnych rozwiązaniach ściany fundamentowe dwukrotnie maluje się masą bitumiczną. Trzeba jednak pamiętać, że ta warstwa jest zazwyczaj osłaniana termoizolacją i powinno się stosować takie preparaty, które nie wejdą w reakcję chemiczną z ociepleniem, więc masy te najczęściej są dyspersyjne (wodorozcieńczalne).
Hydroizolację układamy w kilku warstwach - poziomo i pionowo. Najpierw robi się izolację poziomą między ławą a ścianą fundamentową. Jeśli warunki gruntowe są dobre, można ułożyć jedną warstwę termozgrzewalnej papy asfaltowej lub grubej folii odpornej na uszkodzenia mechaniczne. Izolację pionową na ściany fundamentowe nanosi się z obu ich stron. Pozwoli to ochronić je zarówno przed wilgocią gromadząca się w gruncie wokół budynku, jak i tą z gruntu użytego do zrobienia podbudowy pod podłogę na gruncie. Warstwę izolacyjną ułożoną na zewnętrznej powierzchni murów wyprowadza się kilkadziesiąt centymetrów ponad powierzchnię terenu, aby ochronić je przed wodą opadową odbijającą się od gruntu. Hydroizolację pionową łączy się z tą ułożoną na wierzchu ścian fundamentowych.
Zrobienie hydroizolacji w przypadku płyty fundamentowej jest dużo prostsze, bo nie ma tylu styków pionowych i poziomych, na których najłatwiej o nieszczelności. Zazwyczaj płyta jest też płycej posadowiona niż ławy, więc jest mniej narażona na działanie wód gruntowych. Układ warstw w płycie może być różny, ale najczęściej grubą folię hydroizolacyjną lub membranę układa się na izolacji termicznej. Jeśli płyta ma niewielkie wymiary, można rozłożyć tylko jeden arkusz i uniknąć łączeń. Jeżeli trzeba łączyć arkusze folii, zakłady folii trzeba skleić.
Izolacja termiczna fundamentów
W tradycyjnych fundamentach termicznie izoluje się przede wszystkim ściany fundamentowe. Ocieplenie układa się na całej ich powierzchni zewnętrznej. Jest ono zazwyczaj cieńsze niż to na ścianach nadziemnych, a materiał powinien być przystosowany do kontaktu z gruntem. Ważna jest odporność na wilgoć i napór gruntu. Decydując się na styropian, trzeba wybrać twarde płyty, najlepiej hydrofobowe. Ocieplenie ścian bardzo często osłania się folią kubełkową. Fundament można też ocieplić twardymi płytami styropianowymi zespolonymi z papą. Podobnie jak folia kubełkowa ochroni ocieplenie przed uszkodzeniem podczas zasypywania wykopów. Nie można traktować tej warstwy jako hydroizolacji.
Do izolacji termicznej płyty fundamentowej trzeba wybrać materiał, który przede wszystkim wytrzyma obciążenie, jakie przenosi fundament na podłoże. Izolacja nie ma prawa się ugiąć, bo podłoże pod płytą musi być stabilne. Ważna jest zatem jej wytrzymałość na ściskanie - w kodzie styropianu określana symbolem CS(10). W domach jednorodzinnych pod płyty stosuje się styropiany oznaczone symbolami CS(10)250, CS(10)200, czasami CS(10)150. Gdy wybiera się płyty o mniejszej wytrzymałości, łączy się je z płytami znacznie wytrzymalszymi na obciążenia - takie rozwiązania służą obniżeniu kosztów wykonania płyt i muszą być uwzględnione w projekcie. W wielu rozwiązaniach wykorzystuje się twardsze płyty z polistyrenu ekstrudowanego.
Izolację termiczną układa się zazwyczaj w kilku warstwach (dwóch-trzech), tak żeby krawędzie styków płyt były w nich wzajemnie przesunięte. W ten sposób eliminuje się ryzyko powstania mostków termicznych.
