Bez dostępu wody i wilgoci

Podziemne i stykające się z gruntem części domu są narażone na działanie wilgoci i wody. Aby chronić przed nią wyższe części budynku, konieczna jest hydroizolacja pozioma i pionowa.

Zobacz galerię 1 zdjęcie

Autor: Wiktor Greg

Izolacja z folii tłoczonej

Sposób zaizolowania domu zależy od rodzaju gruntu, na jakim jest wznoszony, poziomu wody gruntowej, tego, czy ma piwnicę, czy nie. W okolicy ścian fundamentowych i piwnic może się pojawić woda gruntowa, jeśli jej poziom znajduje się powyżej poziomu posadowienia budynku. Częściej jednak podziemne części budynku są narażone na wodę przesiąkową.
W gruntach przepuszczalnych woda szybko przesącza się do głębszych warstw, ale może zachodzić zjawisko jej kapilarnego podciągania z głębszych warstw. W ten sposób wilgoć może się przemieszczać nawet do 1m w górę od źródła – wody gruntowej lub podskórnej.

Jaka izolacja

Ze względu na źródła zawilgocenia dobiera się odpowiedni rodzaj izolacji. Może ona być:

• przeciwwilgociowa (lekka) – stosuje się ją w budynkach posadowionych w gruntach przepuszczalnych powyżej poziomu wód gruntowych. Chroni przed zawilgoceniem wodą opadową, wilgocią podciąganą kapilarnie oraz naturalna wilgocią gruntu;
• przeciwwodna (średnia i ciężka) – stosuje się ją do zabezpieczania budynków przed wodą opadową, wodą gruntową działającą pod ciśnieniem i wtedy, gdy poziom tej ostatniej znajduje się powyżej podłogi piwnicy lub istnieje niebezpieczeństwo okresowego podnoszenia się jej poziomu powyżej tej podłogi. Jest niezbędna także w gruntach o słabej przepuszczalności, gdzie istnieje niebezpieczeństwo gromadzenia się wód opadowych.

Rodzaje folii

Płaskie. Są produkowane z polietylenu wysokiej gęstości (HDPE) lub niskiej gęstości (LDPE), poliolefinu (TPO) i polichlorku winylu (PCW). Mają postać cienkiego arkusza grubości 0,2-2mm. Do izolacji fundamentów nie powinno się używać folii cieńszych niż 0,4mm (0,2mm może mieć folia stanowiąca izolację podłogi na gruncie). Można je stosować na izolacje przeciwwilgociowe i przeciwwodne. Zależnie od rodzaju izolacji dobiera się grubość folii i sposób łączenia. Niektóre mają powierzchnię pokrytą krzyżykowym wzorem, co ułatwia powiązanie z zaprawą.
Tłoczone. Produkuje się je z HDPE w postaci arkuszy z wytłoczeniami o przekroju okrągłym lub kwadratowym. Z tego względu nazywa się je też kubełkowymi lub guziczkowymi. W zależności od warunków wodno-gruntowych mogą stanowić izolację jednowarstwową lub element izolacji wielowarstwowej. Jeśli wzdłuż ścian fundamentowych lub piwnicznych jest ułożony drenaż, zwykle stosuje się folie z warstwą geowłókniny. Folie mają grubość 0,5-1mm, a głębokość wytłoczeń 8mm, choć zdarzają się także z wytłoczeniami 20-milimetrowymi. Głębiej tłoczy się folie grubsze – 1-milimetrowe.

W poziomie i w pionie

Ułożone i połączone izolacje pozioma i pionowa tworzą szczelny system ochrony budynku.
Izolacja pozioma. Chroni ściany, stropy i płyty podłogowe na zewnątrz i w środku budynku przed kapilarnym podciąganiem wody. Stosuje się tu głównie folie płaskie z HDPE, PCW lub TPO.
Izolacja pionowa. Chroni boczne ściany fundamentów i piwnic przed przesączającą się wodą. Powinna wystawać 30 cm nad powierzchnię terenu. Do jej wykonania zwykle używa się mas bitumicznych. Jednak podczas zasypywania fundamentów izolacja może ulec uszkodzeniu. Wtedy woda będzie się przedostawać na wewnętrzną stronę ściany. Dlatego też na powłokę z masy warto zastosować folię tłoczoną, która będzie dodatkowym płaszczem ochronnym.
Jako izolację pionową stosuje się też folie płaskie. Gdy izolacja jest lekka, folii nie trzeba mocować do ścian. W izolacjach przeciwwodnych najlepiej wybierać folię płaską samoprzylepną lub mocowaną mechanicznie do podłoża i dodatkowo zgrzewaną lub klejoną.

Jak mocować

Folie płaskie układa się na suchym, wyrównanym i oczyszczonym podłożu na 5-centymerowy zakład i skleja specjalnymi klejami, taśmami lub zgrzewa. Arkusze folii z warstwą klejącą są z jednej strony zabezpieczone papierem, który odrywa się równomiernie w trakcie układania. Po wstępnym przyklejeniu arkusza dociska się go wałkiem do ściany. Folie można też ułożyć tylko na zakład – bez dodatkowego łączenia.
Folie tłoczone mocuje się do podłoża mechanicznie, najczęściej kołkami z podkładkami zapewniającymi szczelność. Do łączenia arkuszy służą wyprofilowane zatrzaski lub laminowane i zabezpieczone papierem paski kleju. Górną krawędź wystającą nad ziemię mocuje się do muru listwami umożliwiającymi usuwanie wilgoci spod folii. W trakcie dalszych prac otwory wentylacyjne w listwach nie mogą zostać zasłonięte.
Wilgoć odparowująca ze ściany może się skraplać na powierzchni folii i spływać po niej do drenażu opaskowego wokół domu.

Podziemne części domu

W domach bez piwnic konieczna jest pozioma izolacja przeciwwilgociowa. Najczęściej robi się ją z umieszczonych na ławie fundamentowej i górnej powierzchni ścian fundamentowych (powyżej gruntu) folii hydroizolacyjnych. Przed założeniem folii powierzchnię fundamentu należy wyrównać zaprawą cementową. W budynkach niepodpiwniczonych powinno się także stosować izolację pionową wykonaną do wysokości 30cm powyżej poziomu gruntu.
W budynku podpiwniczonym ściany także zabezpiecza się izolacją pionową i poziomą. Jeżeli grunt nie jest silnie zawilgocony i ława fundamentowa znajduje się powyżej wody gruntowej, stosuje się izolację poziomą układaną w dwóch miejscach.  Pierwszą – na ławie fundamentowej, a drugą – na wysokości 30-50cm nad terenem, ale zawsze poniżej stropu nad piwnicą. Na zewnętrznej powierzchni murów układa się izolację pionową. Jeśli warunki gruntowe wymuszają zastosowanie drenażu, układa się izolację wielowarstwową z dodatkową warstwą folii tłoczonej i geowłókniny.