Rojownik - uprawa, pielęgnacja, wymagania, zastosowanie
Rojownik (Jovibarba) to efektowny sukulent uprawiany w ogrodach i parkach. Swoim wyglądem jest zbliżony do swojego kuzyna – rojnika (Sempervivum). Jak rozróżnić rojownik od rojnika? Jak rojownik uprawiać i wykorzystywać w ogrodzie?
Rojownik (łac. Jovibarba) to roślina wieloletnia należąca do rodziny gruboszowatych (Crassulaceae). W Polsce w naturze rosną dwa gatunki, które są także uprawiane:
- rojownik pospolity (Jovibarba sobolifera),
- rojownik włochaty (Jovibarba hirta).
Rojownik a rojnik – czym się różnią?
Rojownik i rojnik należą do jednej rodziny gruboszowatych, ale mimo podobnego wyglądu są zaliczane do różnych rodzajów - botanicy wydzielili te dwie grupy (m.in. funkcjonuje to w Polsce i Ameryce Północnej). Podział jest uwarunkowany m.in. różnym wyglądem kwiatów oraz DNA. Według szacunków rośliny „rozdzieliły” się między 5 a 9 mln lat temu. W wielu krajach rojownik jest uznawany za podgatunek rojnika (również to nie jest do końca precyzyjne).
Rojniki do ogrodu i doniczek - gatunki, uprawa, pielęgnacja, zastosowanie >>>
Najbardziej widoczna różnica to wygląd kwiatów.
- Kwiaty rojnika są gwiazdowate, większe, o barwie różowej (różne odcienie) lub czerwonej. Kierują się ku górze.
- Kwiaty rojownika są promieniste o bardziej dzbanowatym kształcie. Są skierowane w dół lub na zewnątrz. Ich barwa (u podstawowych gatunków) jest zazwyczaj żółta lub żółto-biała.
W obu przypadkach rozety po kwitnieniu zamierają, ale jednocześnie tworzą wiele młodych sadzonek.
Zmiany zachodzą również w obrębie rodzaju Jovibarba. Rojownik pospolity ma liście wewnętrzne bardziej łukowato zagięte do środka i bardziej zamknięte różyczki liściowe. U rojownika włochatego różyczki są mocniej rozwarte.
Pomimo różnic w wyglądzie i systematyce uprawa rojowników oraz rojników wygląda podobnie. Obie grupy są bardzo łatwe w uprawie i nadają się dla osób początkujących.
Autor: GettyImages
Bardziej niekorzystne dla rojowników jest nadmiar wody niż jej niedobór
Podstawowe wymagania i uprawa rojowników
Rojowniki to sukulenty, które znakomicie radzą sobie w trudnych, suchych warunkach. Dlatego uprawia się je w miejscach mocno nasłonecznionych, w przepuszczalnym podłożu. W cieniu słabo rozwijają się. Gleba nie musi być szczególne żyzna. Rojownik można uprawiać w podłożu piaszczystym i kamienistym. W ich przypadku bardziej szkodliwy jest nadmiar wody niż niedobór. Gdy wody jest za dużo szybko dochodzi do występowania chorób grzybowych i gnicia roślin. Ogólnie rojowniki są mało podatne na choroby i szkodniki (o ile nie mają za mokro). Oba gatunki rojownika są w pełni mrozoodporne. Nie wymagają specjalnej ochrony.
Rojowniki zaleca się sadzić jesienią lub wiosną. Na 1 m2 umieszcza się 10-12 roślin (można gęściej jeśli mamy dużo sadzonek).
Rośliny nie sprawiają szczególnych problemów w uprawie. Są mało pracochłonne. Podlewa się młode egzemplarze (po posadzeniu) i starsze jedynie podczas rzeczywiście długotrwałej suszy. Nawożenie poza uprawą na jałowych i kamienistych glebach jest zbędne. Sporadycznie można zastosować nawozy wieloskładnikowe. To jednak jest grupa, u której zasobność podłoża w składniki pokarmowe może lekko obniżać walory dekoracyjne (są mniej wybarwione).
Regularny zabieg pielęgnacyjny, zwłaszcza u młodych roślin, to odchwaszczanie. Z czasem rojowniki tworzą dość szczelne, gęste dywany. Po kwitnieniu roślina stopniowo zamiera i można ją usunąć. Trzeba przy tym uważać, by przy okazji nie pozbyć się młodych sadzonek.
Zastosowanie rojowników w ogrodzie
Rojowniki aranżuje się w ogrodzie podobnie jak rojniki. Mogą być alternatywą lub po prostu łączy się je z rojnikami, dzięki czemu podczas kwitnienia uzyska się więcej barw. Jest to podstawowa ozdoba ogrodów skalnych i bardziej zaawansowanego typu - alpinarium. Dobrze prezentują się na pierwszym tle. Można je sadzić w szczelinach muru i między kamieniami.
Rojowniki nadają się również do sadzenia na mocno nasłonecznionych, żwirowych rabatach. Komponuje się je nie tylko z rojnikami, ale także z rozchodnikami, słonecznicami, goździkami i starcami popielnymi. Można je również zastosować jako „wypełniacz” sadzony między jukkami karolińskimi, mikołajkami agawolistnymi lub innymi wysokimi bylinami.
Rojowniki udekorują skarpy i przedogródki (tzn. miejsce między drogą a ogrodzeniem). Są dobrą propozycją do obsadzania ogrodów na dachu. Pasują do ogrodów różnego typu – od wiejskich, naturalistycznych po żwirowe. Ze względu na łatwość uprawy i dużą wytrzymałość nadają się do dekoracji ogrodów działkowych, działek letniskowych jak również cmentarzy.
Rojowniki to atrakcyjne rośliny zdobiące ogrody skalne i wiele innych miejsc. Są łatwe w uprawie, a po kilku latach faktycznie bezobsługowe.
