Ścianka działowa na cztery sposoby
O ile wewnętrzne ściany nośne budowane są z tego, z czego ściany zewnętrzne, to ścianki działowe niekoniecznie. W trakcie budowy czy podczas remontu sam możesz zdecydować, z jakiego materiału powstaną działówki. A możesz wznieść je z bloczków gipsowych, luksferów, cegieł, albo zmontować z płyt g-k.
Ściany działowe za główny cel mają wyodrębnienie zamkniętych pomieszczeń lub częściowo otwartych stref użytkowych. Przeważnie działówki są murowane z cegieł, bloczków bądź pustaków, a na koniec tynkowane. Od tego standardu można zrobić odstępstwo, np. wznosząc ścianki działowe z pustaków szklanych, murując je z dużych płytek lub dekoracyjnych cegieł albo skręcając z profili i płyt gipsowych. Część z takich ścian można zbudować własnoręcznie podczas remontu domu lub adaptacji poddasza na cele mieszkalne.
Ścianka działowa z nietynkowanych cegieł
Do budowy takiej ścianki działowej mogą posłużyć wszelkiego rodzaju cegły. Nawet gdyby nie były zbyt ładne, zawsze można je pomalować, bo liczy się głównie specyficzna struktura ceglanego muru. Przeważnie jednak inwestorzy wybierają klinkier. Co ich do tego skłania? Przede wszystkim ładna i bogata kolorystyka. Oprócz cegieł o barwach bliskich naturalnej ceramice są białe, szare, antracytowe. Często mają efekt cieniowania lub fakturę. Dużym powodzeniem cieszą się cegły sztucznie postarzane. Gdy nie odpowiada ci naturalna, matowa powierzchnia cegieł, czekają modele angobowane (satynowe) lub glazurowane (błyszczące).
Przeczytaj też:
5 pomysłów na cegłę klinkierową we wnętrzu >>>
W klinkierowej ekstraklasie czołową pozycję zajmują natomiast cegły wytwarzane ręcznie, jak w dawnych manufakturach. Ręcznie mogą być produkowane także cegły licowe, różniące się od klinkierowych nieco większą nasiąkliwością, odrobinę mniejszą twardością i uboższą paletą kolorystyczną. Najmniej ciekawe pod względem kolorystyki są cegły silikatowe, czyli wapienno-piaskowe. Standardowo białe. Ich wersje kolorowe pozostawiają dużo do życzenia i daleko im do klinkieru lub ceramiki licowej. To ich jedyna wada. Z zalet warto wymienić dużą twardość, małą nasiąkliwość i łatwość czyszczenia. Cegły klinkierowe licowe dostępne są jako pełne lub drążone. Te drugie są lżejsze, więc łatwiej z nich murować i nieco mniej obciążą strop (o ile stać będą na stropie). Cegły silikatowe produkowane w kraju to wyłącznie cegły pełne.
Polecany artykuł:
Ścianka działowa z bloczków (płyt)
Takie duże elementy do budowy ścian działowych nazywane bywają także płytkami. Służą do szybkiej budowy ścian działowych o wysokości nie większej niż 4 m. Oferują je między innymi producenci betonu komórkowego. Ich bloczki z tej kategorii mają wymiary 25 x 62,5, 24 x 59 lub 20 x 60 cm i grubość od 5 do 10 cm. Powstają z betonu komórkowego o gęstości 500-700 g/m3. Te o mniejszej gęstości są łatwe do cięcia i wystarczy do tego piła ręczna z hartowanymi zębami. Muruje się je na klej, czyli zaprawę cienkowarstwową, lub na tradycyjną zaprawę murarską, wykonując zarówno spoiny poziome, jak i pionowe. Kupić też można bloczki wytwarzane z naturalnego i syntetycznego gipsu. Mają wymiary 50 x 66,6 cm oraz grubość 8 lub 10 cm. Na 1 m2 zużywa się ich trzy lub cztery. Te zwykłe, nieodporne na działanie wilgoci, wyróżnia biała barwa. Do pomieszczeń o podwyższonej wilgotności przeznaczone są bloczki impregnowane o kolorze zielonym.
Polecany artykuł:
Ścianka działowa ze szklanych cegieł, pustaków i luksferów
Pustaki szklane to elementy składające się z dwóch sklejonych szklanych kształtek z pustką powietrzną w środku. Luksfery to z kolei specjalnie uformowane elementy z litego szkła bez pustki powietrznej wewnątrz. Pustaki są znacznie popularniejsze od luksferów, które coraz trudniej kupić. Ich typowe wymiary to 19 x19 x10 cm, a ciężar wynosi od 4 do 6,5 kg. Są bezbarwne i kolorowe, barwione w masie lub tylko powierzchniowo, matowane jedno- lub dwustronnie, a nawet wyposażone w diody podświetlające. W zależności od wybranego koloru i wzoru przepuszczają od 50 do 75% światła. Producenci nadają niekiedy ich powierzchni dekoracyjną fakturę. Niektóre mają w szkle bańki powietrza, także mające uczynić ich wygląd atrakcyjniejszym. Do ścian łukowych oferowane są pustaki o wygiętym kształcie. Pustaki kupuje się z kompletem elementów niezbędnych do prawidłowego zbudowania ścianki. Systemów wznoszenia ścian z pustaków szklanych jest kilka, w tym bezklejowy z zastosowaniem specjalnych listew montażowych. Zazwyczaj jednak muruje się je na zaprawę, a w spoinach umieszcza pręty zbrojeniowe. Spoiny między pustakami powinny się krzyżować. Nie dotyczy to cegieł pełnych ze szkła. One murowane są tak, jak nakazuje tradycja. Cegły to produkt luksusowy. Wykonane są z przezroczystego, barwionego lub mlecznego szkła. Mają wymiary 20 x 10 x 5 cm lub 10 x 10 x 5, ale często odpowiadają kształtem i wymiarami typowym pustakom szklanym. Są droższe niż pustaki i luksfery.
Polecany artykuł:
Ścianka działowa szkieletowa
Działówki można też zrobić w technologii szkieletowej. Ich sercem jest stalowy ruszt nośny. Buduje się go z cienkich, ale solidnych profili, które niewiele ważą. Profile tnie się nożycami i skręca w całość małymi wkrętami nierdzewnymi (pchełkami). Do niedawna szkielety ścian działowych budowano także z drewna. Dziś metoda ta straciła na popularności, ale nikt nie broni, żeby konstrukcję skręcić z sosnowych belek i słupków, najlepiej impregnowanych. Aby wyciszyć ściankę działową i zapewnić jej lepszą odporność na działanie ognia, między słupkami umieszcza się płyty lub matę z wełny mineralnej. Szkielet z obu stron obudowuje się okładziną z płyt, najczęściej gipsowo-kartonowych, rzadziej z gipsowo-włóknowych. Wysokość płyt wynosi 2,5-3 m, więc odpowiadają wysokości standardowych pomieszczeń. Ich szerokość to 120 cm. Najtrudniejszym etapem budowy ścian działowych jest spoinowanie szczelin między nimi. Używa się do tego specjalnych zapraw lub mas gipsowych i taśm zbrojących z papieru bądź flizeliny, mających chronić spoiny przed pękaniem.
Sprawdź też:
Zabudowa łazienki z płyt gipsowo-kartonowych: krok po kroku >>>
Jeśli chodzi o płyty g-k, dominują te typu A, czyli zwykłe, o grubości 12,5 mm. Do łazienek, pralni, suszarni, czyli tam, gdzie może panować podwyższona wilgotność, wybieraj płyty H2, bardziej odporne na zawilgocenie. W sprzedaży są też płyty F, wzmocnione od wewnątrz włóknem szklanym zapewniającym większą odporności na ogień, płyty dwa razy grubsze od tradycyjnych oraz płyty do gięcia na sucho. Z tych ostatnich łatwo jest wykonać okładzinę ścianek łukowych.
Sprawdź też:
Montaż płyt gipsowo-kartonowych: poradnik >>>
Jak uniknąć pęknięć na łączenia płyt g-k z murem >>>
Płyt gipsowo-włóknowych nie dzieli się ze względu na typ. Mają wysoką odporność zarówno na ogień, jak i na podwyższoną wilgotność powietrza. Są ponadto bardzo wytrzymałe na uszkodzenia. Nie wymagają gruntowania przed malowaniem, tapetowaniem lub oklejaniem płytkami. Najmocniejsze z płyt gipsowych są te o oznaczeniu DFRIEH2. Chronią przed ogniem, niestraszna im wilgoć, a zagęszczony rdzeń czyni z nich prawdziwe twardzielki.
