Jak działa paroizolacja? Rodzaje i zastosowanie paroizolacji: poradnik
Paroizolacja to szczelna warstwa z folii z tworzywa sztucznego, która zapobiega dostaniu się wilgoci z wnętrza domu do przegrody (ściany lub stropu), czego skutkiem może być jej zawilgocenie. Paroizolacja jest niezbędna w przegrodach z termoizolacją wrażliwą na wilgoć, np. z wełny mineralnej.
Paroizolację układa się w przegrodach zewnętrznych, do których może przedostawać się wilgoć stanowiąca czynnik degradujący materiał termoizolacyjny i w dalszej kolejności konstrukcyjny. Dokładniej rzecz biorąc w przegrodach między przestrzenią ogrzewaną i nieogrzewaną, zimną - są to przede wszystkim konstrukcje szkieletowe wypełnione wełną mineralną, czyli dach skośny, ściany domów szkieletowych i stropy drewniane. Paroizolację stosuje się także w stropach betonowych nad pomieszczeniami ogrzewanymi, np. stropodachu w dachu płaskim lub w tarasie. Wbrew pozorom istnieje niewielka przepuszczalność powietrza przez strop betonowy. Zawiera on termoizolację najczęściej z wełny mineralnej. Jeśli jest on pokryty szczelnym materiałem, może dojść do wykroplenia się pary wodnej wewnątrz konstrukcji.
Autor: Andrzej Szandomirski
Wilgoć znajduje się w każdym pomieszczeniu w domu, nie tylko w łazience czy kuchni
Paroizolacja ma za zadanie chronić przegrodę przed wnikaniem do jej wnętrza wilgoci znajdującej się w pomieszczeniach. Wbrew pozorom w domu jest mnóstwo wilgoci. Produkujemy ją podczas kąpieli, prania i gotowania. Para wodna jest w powietrzu wydychanym przez ludzi i zwierzęta domowe, emitują ją rośliny domowe i akwarium. W ciągu doby czteroosobowa rodzina przekazuje do powietrza około 14 l wody. Wilgoć przenika również z zewnątrz.
Paroizolacja, bo szczelnie budujemy
Kiedyś domy były znacznie mniej szczelne. Wymiana powietrza za pośrednictwem wentylacji grawitacyjnej oraz mnóstwa szczelin i nieszczelności, np. wokół okien i drzwi, na poddaszu lub strychu, była bardzo duża. W ten sposób pozbywaliśmy się z pomieszczeń również nadmiaru wilgoci. Teraz montujemy bardzo szczelne okna i otulamy je ociepleniem, więc tradycyjna wentylacja czasem nie wystarcza.
Sprawdź też:
Paroizolacja zaczęła być stosowana powszechnie wraz z ocieplaniem dachów i zagospodarowywaniem poddaszy. Wcześniej na nieużytkowym poddaszu hulał wiatr i następowała naturalna wymiana powietrza. Teraz ciepłe i wilgotne powietrze dąży do wydostania się przez szczelnie zabudowany dach. Gdy zetknie się z zimnym powietrzem pod pokryciem albo z zimnym poszyciem dachu, wykropli się z niego para wodna.
Sprawdź też:
Dlaczego potrzebna jest paroizolacja?
Ciepłe powietrze zawierające wilgoć znajdującą się we wnętrzach będzie dążyło do wydostania się na zewnatrz, gdzie jest zimno. Proces działa na zasadzie wyrównywania ciśnień. Gdy ciepła para wodna zetknie się z zimnym powietrzem lub zimnym elementem przegrody, ulegnie skropleniu. Woda zmoczy wełnę mineralną w dachu lub ścianie szkieletowej, płyty gipsowo-kartonowe obudowy, beton stropu itp. Zawilgocona wełna straci własności izolacyjne, a po pewnym czasie zacznie gnić, pojawią się w niej grzyby i pleśnie. Mokra wełna zwilży drewno konstrukcyjne dachu, które będzie niszczało. Długotrwałe zawilgocenie płyt gipsowo-kartonowych objawi się najpierw ciemnymi plamami, a potem zagrzybieniem. Mokry beton z czasem ulegnie kruszeniu.
Sprawdź też:
Jak działa paroizolacja?
Podstawowym zadaniem paroizolacji jest niewpuszczenie pary wodnej do przegrody. Dlatego paroizolację umieszcza się od strony ciepłego pomieszczenia. Powłoka utworzona z dokładnie sklejonych ze sobą pasów folii paroizolacyjnej powinna być szczelna. Musi dokładnie otulać połać dachu, powierzchnię ściany szkieletowej lub strop. Powinna być szczelnie połączona z murem obok osłanianego elementu, krokwiami dachu, skrajnymi elementami rusztu ściany szkieletowej. Bardzo dokładnie należy uszczelnić wszelkie przejścia przez przegrodę, otoczenie okna dachowego, komina, wywiewki systemu kanalizacji, gniazd elektrycznych itp.
Paroizolacja zapewnia też szczelność
Ponieważ paroizolacja stanowi barierę dla powietrza, stosuje się ją w budownictwie szkieletowym oraz w drewnianych stropach. Nie są one otoczone murem, więc paroizolacja jest potrzebna, żeby poprawić szczelność przegrody. Paroizolacja jest obowiązkowa w budynkach energooszczędnych i domach pasywnych wyposażonych w wentylację mechaniczną. Przywiązujemy coraz większą wagę do komfortu mieszkania, dążymy do obniżania kosztów ogrzewania. Dlatego paroizolacja, która zatrzymuje ciepłe powietrze wewnątrz domu, przy sprawnej wentylacji i efektywnej izolacji termicznej budynku pozwoli zmniejszyć koszty jego ogrzewania.
Rodzaje paroizolacji
Na rynku jest wiele rodzajów folii paroizolacyjnych, które różnią się budową i przeznaczeniem. Mają one także bardzo zróżnicowane parametry użytkowe. Najwyższczą szczelność mają popularne folie z polietylenu lub polipropylenu, czasem ze wzmocnieniami z siatki. Mają wysoki współczynnik oporu dyfuzyjnego Sd - nawet ponad 100 m. Stosuje się je do uszczelniania dachów skośnych i ścian szkieletowych. Gdy chcemy zaoszczędzić na kosztach ogrzewania, możemy ułożyć na poddaszu folię z powłoką metalizowaną, najczęściej aluminiową. Taka powłoka powoduje odbicie fal cieplnych z powrotem do wnętrza. Podczas układania folii metalizowanej należy pamiętać, żeby zachować szczelinę między zabudową skosów a folią, żeby ciepłe powietrze mogło w niej krążyć. Energooszczędności służą też ekrany termoizolacyjne, czyli folie kompozytowe złożone z ułożonych na przemian warstw folii aluminiowej i folii pęcherzykowej lub pianki polietylenowej. Na zewnątrz jest folia aluminiowa, która odbija promieniowanie cieplne. Wewnątrz materiał izolacyjny zawierający pęcherzyki powietrza. Ekrany termoizolacyjne mają nawet kilka centymetrów grubości i niski współczynnik przewodzenia ciepła λ, więc mogą poprawić parametry izolacyjne przegrody. Często stosuje się je podczas termomodernizacji poddasza, gdy mamy mało miejsca na ocieplenie. Najciekawsze są nowoczesne folie o zmiennym poziomie oporu dyfyzyjnego, czyli tak zwane aktywne. Wynosi on od 0,1-0,3 do 10-30 m. Działają jak odzież termiczna. W lecie, gdy jest bardzo ciepło i wilgotno i zmienia się kierunek przepływu pary (z zewnątrz do wnętrza domu), otwierają się, żeby wypuścić wilgoć z przegrody, a zimą, gdy jest sucho, ich opór dyfuzyjny wzrasta. Niektóre folie tego rodzaju mają zdolność magazynowania nadmiaru wilgoci i oddawania jej w późniejszym terminie.
Folie paroizolacyjne nie są w 100% szczelne. W rzeczywistości działają one jako opóźniacz pary wodnej, czyli pozwalają, żeby wilgoć stopniowo, bardzo małymi porcjami przedostawała się przez przegrodę. To wystarczy, żeby zapewnić bezpieczeństwo. Nie dojdzie do takiego poziomu nasycenia przegrody wilgocią, żeby jej nadmiar w chwili styku z zimnem osiągnął punkt rosy i skroplił się.
