Folia paroizolacyjna na poddasze - czy potrzebna, jaką wybrać, jak położyć?
Czy potrzebna jest folia paroizolacyjna na poddaszu? Jaka folia paroizolacyjna na poddasze jest najlepsza? Folia paroizolacyjna układana pomiędzy ociepleniem a płytami g-k zatrzymuje parę wodną powstającą wewnątrz domu. Poznaj rodzaje folii paroizolacyjnych oraz zasady ich układania podczas ocieplania poddasza.
Spis treści
- Czy potrzebna jest folia paroizolacyjna na poddaszu?
- Gdzie układa się folię paroizolacyjną?
- Folia paroizolacyjna - jakie są rodzaje?
- Parametry folii paroizolacyjnej
- Folia paroizolacyjna z polietylenu i polipropylenu
- Folia paroizolacyjne o zmiennym oporze dyfuzyjnym
- Folia paroizolacyjna aluminiowa
- Gruba folia paroizolacyjna - ekrany termoizolacyjne
- Jak układać folię paroizolacyjną?
- Układanie folii paroizolacyjnej na styk czy ze szczeliną?
Czy potrzebna jest folia paroizolacyjna na poddaszu?
Folia paroizolacyjna jest niezbędna w ociepleniu poddasza użytkowego. Ułożona pomiędzy ociepleniem a płytami gipsowo-kartonowymi zatrzymuje parę wodną powstającą wewnątrz domu, dzięki czemu nie przedostanie się ona do wnętrza dachu, nie zawilgoci więc ani drewnianych krokwi, ani izolacji cieplnej. Stosuje się ją również do izolowania dachów płaskich oraz uszczelniania ścian szkieletowych. Kupując folię, trzeba sprecyzować, jakie ma mieć zadanie.
Zakup dobrej folii paroizolacyjnej to połowa sukcesu. Konieczne jest także prawidłowe połączenie jej zakładów oraz uszczelnienie miejsc styku z elementami budynku, do których dolega. Czym się kierować przy wyborze i montażu folii paroizolacyjnej, aby mądrze wydać pieniądze?
Gdzie układa się folię paroizolacyjną?
Folię paroizolacyjną układa się przede wszystkim w przegrodach zewnętrznych narażonych na zawilgocenie na skutek kondensacji pary wodnej, czyli jej wykroplenia w materiale termoizolacyjnym. Nie może więc zabraknąć folii paroizolacyjnej:
- w połaciach dachów skośnych, pod którymi znajduje się poddasze użytkowe;
- jest potrzebna w domu w technologii szkieletowej, we wszystkich przegrodach zewnętrznych i dzielących pomieszczenia ogrzewane od nieogrzewanych.
Folia paroizolacyjna - jakie są rodzaje?
Folia paroizolacyjna nie jest paroszczelna? Choć folie paroizolacyjne nazywa się również paroszczelnymi, tak naprawdę nie są idealnie szczelne. Ich paroprzepuszczalność jest jednak bardzo niewielka i wynosi 0,5 g/m²/dobę.
Parametry folii paroizolacyjnej są tak dobrane, by była ona barierą dla pary wodnej powstającej wewnątrz domu i dzięki temu chroniła konstrukcję dachu oraz jego izolację cieplną przed zawilgoceniem.
Folie paroizolacyjne zwykle są żółte, choć bywają również białe, niebieskie lub zielone. Są też folie paroizolacyjne zbrojone siatką z tworzywa sztucznego albo takie z cieniutką warstwą folii aluminiowej, która odbija ciepło i w ten sposób ogranicza jego ucieczkę z domu. Najnowszym rozwiązaniem są folie paroizolacyjne wielowarstwowe, które mogą wspomagać termoizolację. Folie paroizolacyjne, w przeciwieństwie do paroprzepuszczalnych folii wstępnego krycia, są gładkie i miękkie.
Parametry folii paroizolacyjnej
O rodzaju folii paroizolacyjnej informują dane techniczne na etykietach. Folie paroizolacyjne mogą być jednowarstwowe lub być zbudowane z kilku warstw, zbrojone siatką lub włóknami innych materiałów. Budowa folii wpływa na ich gramaturę (masę powierzchniową) i wytrzymałość na rozerwanie. Producenci są zobowiązani podawać podstawowe parametry paroizolacji (umieszczać je na etykietach). Wśród nich są:
- stopień paroprzepuszczalności wyrażony współczynnikiem Sd (m),
- gramatura (g/m²),
- grubość (mm),
- wytrzymałość na rozerwanie w poprzek i wzdłuż włókien (N/50 mm).
Najważniejsza z nich to paroprzepuszczalność (liczba gramów wody przedostająca się przez 1 m² folii w ciągu 24 godzin) lub odwrotnie do niej proporcjonalny współczynnik Sd. Folia paroizolacyjna, jako szczelna, musi mieć bardzo małą paroprzepuszczalność, rzędu kilku g/m²/24 h, i jak najwyższy współczynnik Sd (kilkadziesiąt, często ponad 100 m). Ważnymi parametrami są także grubość i gramatura. Folie paroizolacyjne są bardzo cienkie i lekkie. Należy oczywiście porównywać je w przypadku folii tego samego rodzaju. Ze względów użytkowych warto sprawdzić odporność na rozrywanie w obu kierunkach, która określa wytrzymałość materiału. Im jest wyższa, tym folia paroizolacyjna mocniejsza i nie ulegnie uszkodzeniu podczas układania.
Folie paroizolacyjne są sprzedawane w rolkach o szerokości 1-2 m i długości 50-100 m. Warto kupować folie razem z akcesoriami opracowanymi przez jej producenta, np. taśmą klejącą, mankietami uszczelniającymi.
Autor: Piotr Mastalerz
Żeby para nie wnikała pod folię paroizolacyjną w ocieplenia ułożone w przedściance, wywinięto paroizolację na strop, by docisnąć ją warstwami podłogowymi. Zanim jednak ją się osłoni, trzeba uszczelnić wszystkie rozcięcia potrzebne do przeprowadzenia przewodów instalacyjnych
Folia paroizolacyjna z polietylenu i polipropylenu
Dostępne są w kilku wersjach, różniących się gramaturą, przepuszczalnością pary wodnej oraz odpornością na rozrywanie. Klasycznym rozwiązaniem jest jednowarstwowa folia polietylenowa, a jej warianty to produkty wzmacniane siatką polietylenową albo poliestrową.
W tej grupie produktów są również oferowane paroizolacje z włóknin polipropylenowych. Takie folie paroizolacyjne z wyglądu są podobne do folii budowlanych. Tradycyjna folia paroizolacyjna ma grubość 0,15-0,3 mm, a jej współczynnik Sd wynosi od kilkudziesięciu do ponad 100 m. Im folia paroizolacyjna ma wyższą odporność na rozrywanie w obu kierunkach, tym mniejsze ryzyko rozdarcia folii podczas układania.
Najczęściej te folie paroizolacyjne mają kolor żółty, niebieski, zielony lub biały. Folie paroizolacyjne o najwyższym oporze dyfuzyjnym najlepiej stosować w pomieszczeniach, w których może pojawiać się dużo wilgoci, np. w łazienkach, pralni, kuchni.
Folia paroizolacyjne o zmiennym oporze dyfuzyjnym
Aktywne lub inteligentne paroizolacje, bo tak bywają określane, mają budowę warstwową. Te folie paroizolacyjne są wykonane z polipropylenu, czasami osłoniętego powłoką polietylenową. Ich działanie polega na utrzymywaniu optymalnego poziomu pary wodnej w przegrodzie. Wyróżnia je zmienny opór dyfuzyjny, który dostosowuje się do poziomu ciśnienia i wilgotności. Z tego powodu takie folie paroizolacyjne są też nazywane opóźniaczami przepływu pary wodnej. Zimą, gdy w pomieszczeniach jest sucho, współczynnik Sd folii jest wysoki i folia nie przepuszcza wilgoci do warstw dachu. Latem, gdy wilgoć z zewnątrz dostaje się do warstw dachu, Sd folii jest bardzo niskie.
Folia paroizolacyjna, dzięki „zaworom bezpieczeństwa”, czyli otworom o specjalnie uformowanym lejkowatym kształcie, może odprowadzić jej nadmiar do wnętrza. Jest to bardzo ważne, bo wykraplająca się para wodna może zagrozić termoizolacji. Możliwość odprowadzenia nadmiaru pary zapobiega temu zjawisku. Aktywne paroizolacje mają większą paroprzepuszczalność, czyli niższy współczynnik Sd niż zwykłe folie. Ich współczynnik oporu dyfuzyjnego Sd wynosi od ułamka metra do kilkunastu metrów.
Aktywne paroizolacje poleca się stosować w sypialniach i pokojach mieszkalnych. Takie folie paroizolacyjne przydadzą się też podczas remontu starego dachu, gdy jest zawilgocona więźba dachowa. Takich folii nie powinno się stosować w pomieszczeniach, w których napór pary wodnej jest bardzo duży, ponieważ mogłoby dojść do zbyt dużego nagromadzenia jej w przegrodzie.
Uwaga! Aktywną paroizolację można stosować tylko wtedy, kiedy pod pokryciem znajduje się wysokoparoprzepuszczalna membrana!
Folia paroizolacyjna aluminiowa
Folia paroizolacyjna z ekranem aluminiowym ma zawsze budowę warstwową z polietylenu lub polipropylenu, przy czym ostatnia warstwa – ta skierowana w stronę pomieszczenia – jest metalizowana. Odbija promieniowanie cieplne pochodzące z poddasza, więc zwiększa efektywność ogrzewania, pozwalając zmniejszyć zużycie energii. Odbicie promieniowania rzędu 60% pozwala zaoszczędzić kilka procent energii grzewczej, a niektóre folie odbijają nawet 90% promieniowania, zmniejszając zużycie energii o kilka procent.
Folia paroizolacyjna z odblaskiem jest ciężka (gramatura około 300 g/m²), ale bardzo wytrzymała i najszczelniejsza ze wszystkich – współczynnik Sd sięga kilkuset metrów. Folię paroizolacyjną aluminiową można mocować nawet w pomieszczeniach, w których okresowo bywa duża wilgotność. Stosuje się ją, gdy chcemy zaoszczędzić na ogrzewaniu. Uwaga! Aby folie paroizolacyjne metalizowane działały prawidłowo, okładziny nie można mocować na styk, tylko odsunąć na ruszcie, aby od strony ekranu pozostała szczelina umożliwiającą cyrkulację odbitych fal cieplnych.
Gruba folia paroizolacyjna - ekrany termoizolacyjne
Te folie paroizolacyjne są bardzo grube - od kilku milimetrów do kilku centymetrów. Mają budowę wielowarstwową. Warstwy skrajne są metalizowane, wewnątrz znajdują się folie wypełnione pęcherzykami powietrza albo pianką polietylenową.
Zadaniem ekranów termoizolacyjnych nazywanych też termoizolacją refleksyjną, jest nie tylko nieprzepuszczanie pary wodnej, ale także uzupełnienie warstwy termoizolacyjnej. Ekrany chronią poddasze przed ucieczką ciepła zimą i przed przegrzaniem latem. Najskuteczniej działają ekrany pokryte czystym aluminium. Ułożenie warstwy takiej membrany refleksyjnej może wspomóc termoizolację, więc można ją wykorzystać na niskim poddaszu albo podczas termomodernizacji starego domu.
Jak układać folię paroizolacyjną?
Podczas układania paroizolacji warto dopilnować wykonawców, aby stosowali się do instrukcji podanej przez producenta, ale i tu nierzadko nie uniknie się błędów. Najczęstsze to oczywiście uszkodzenia folii i niestaranne uszczelnienia zakładów oraz styków z przyległymi elementami, takimi jak ściany czy kominy. Takie błędy łatwo naprawić, podklejając nieszczelne miejsca taśmą. Trzeba jednak w porę je wykryć. Błędy pojawiają się nie tylko podczas układania folii paroizolacyjnej. Również późniejsze prace, czyli wykańczanie poddasza, mogą być wykonane niepoprawnie. Łatwo podczas nich uszkodzić dobrze ułożoną folię albo zapomnieć o koniecznej szczelinie wentylacyjnej – system kontrolowanego przepływu pary wodnej nie będzie wtedy działał prawidłowo.
Bardzo często zapomina się o tym, że nie wolno równolegle prowadzić prac mokrych i wykończeniowych. Jeśli zimą ogrzewa się budynek i układa w nim betonowe podłogi lub tynki, a jednocześnie ociepla się poddasze i osłania skosy folią paroizolacyjną, zamyka się ogromne ilości wilgoci technologicznej wewnątrz izolacji dachu. Zanim ta wilgoć odparuje na zewnątrz przez folię wstępnego krycia, budynek jest narażony na spore straty energii spowodowane gorszymi parametrami mokrych połaci dachowych. Przy złej wentylacji może też dojść do rozwoju pleśni pod okładziną skosów.
Układanie folii paroizolacyjnej na styk czy ze szczeliną?
Zwykle paroizolację dokleja się do elementów rusztu przeznaczonego do montażu suchej zabudowy. Wtedy okładzina styka się z folią paroizolacyjną. Jednak gdy zamiast tradycyjnej folii wybiera się folię paroizolacyjną metalizowaną lub ekran termoizolacyjny, wówczas powinno się pozostawić między nimi a okładziną mniej więcej 2-centymetrową przestrzeń dylatacyjną. Wtedy warstwa metalizowana folii paroizolacyjnej umieszczona od strony pomieszczenia będzie podobnie jak lustro odbijała promieniowanie cieplne. Krążące w szczelinie powietrze będzie mogło oddać ciepło do pomieszczenia.
Gdy folię paroizolacyjną refleksyjną ułoży się bez szczeliny, czyli w typowy sposób tuż pod okładziną z płyt g-k, tylko w minimalnym stopniu ograniczy się ucieczkę ciepła. Szczelinę warto też pozostawić wtedy, gdy stosuje się paroizolację aktywną. Przez to, że zmienia swój sposób działania w zależności od warunków wilgotnościowych panujących w jej otoczeniu, latem może aktywnie osuszać połać dachu. Wtedy szczelina zapobiegnie gromadzeniu się wilgoci na spodzie płyt g-k.
W domu o konstrukcji szkieletowej zarówno drewnianej, jak i stalowej paroizolację układa się również w ścianach – od wewnątrz i stropach – od spodu. Także w domu murowanym mogą być drewniane stropy, które warto od spodu zabezpieczyć folią paroizolacyjną. Również lekkie szkieletowe ścianki działowe wygłuszone wełną, oddzielające pomieszczenia ogrzewane od nieogrzewanych, trzeba zabezpieczyć folią paroizolacyjną (od strony pomieszczenia ogrzewanego).
