Kominy systemowe i zasady ich budowy. Montaż wkładu kominowego i obudowy kominowej
Budowa komina systemowego jest prosta, ale i tu można popełnić błędy. Poznaj zasady montażu wkładów kominowych i murowania obudowy kominów systemowych. Poznaj też możliwości wykończenia komina ponad dachem.
Budowa kominów systemowych
- Budowę zaczyna się, gdy są już wymurowane nośne ściany zewnętrzne i wewnętrzne budynku.
- Miejsce komina powinno wynikać z projektu. Bezpośrednio pod tym miejscem musi się znaleźć fundament. Powstaje on równocześnie z fundamentami pod ściany domu.
- Budowę rozpoczyna się od ustawienia betonowego cokołu komina lub zwykłego pustaka obudowy, który należy wypełnić betonem.
- Na takiej wypoziomowanej podbudowie muruje się kolejne pustaki obudowy. Na początku budowy umieszcza się w niej też kształtkę i element odprowadzający skropliny.
- Na wysokości ustalonej w projekcie mocowana jest również rura przyłączeniowa (trójnik).
- Po ustawieniu każdego pustaka umieszcza się w nim termoizolację z wełny mineralnej (o ile jest wymagana w tym systemie), po czym wkłada rurę szamotową. Czynności te powtarza się, aż do momentu, gdy komin osiągnie pełną wysokość. Pustaki muruje się na zaprawę cementową lub cementowo-wapienną.
- Gdy w kominie nie przewiduje się termoizolacji, na rury nasuwa się obręcze dystansowe.
- W przypadku kotłów powietrzno-spalinowych styki rur uszczelnia się też specjalną taśmą.
- Kominy systemowe nie powinny być trwale łączone ze ścianami, do których przylegają. Trzeba zostawiać 2-centymetrowy odstęp. W stropach zazwyczaj pozostawia się otwór na komin i po zakończeniu prac związanych z budową stropu kontynuuje się wznoszenie komina.
- Jeśli w domu jest przewidziany strop drewniany, komin musi być odsunięty od drewnianych elementów. Jeżeli kolidują one z przebiegiem pionu kominowego, przeszkadzające fragmenty belek wycina się i prostopadle do nich mocuje tak zwane wymiany. Wymiany łączą się z belkami pozostawionymi w całości. Prace te muszą być przeprowadzone ściśle według projektu konstrukcyjnego stropu.
- Część komina, która będzie wystawać ponad dach, trzeba dodatkowo wzmocnić. W narożach pustaków są przygotowane otwory. Należy w nie włożyć specjalne gwintowane pręty, które zadziałają jak zbrojenie. Tak wzmocniony komin może wystawać nawet 3 m ponad połać dachu.
- Na koniec pozostaje obmurowanie lub innego rodzaju wykończenie tej części komina, która wychodzi ponad dach. Kominy systemowe wymagają również osłonięcia od góry tak zwaną czapką betonową. Producenci systemów oferują czapki prefabrykowane, ale można też zrobić czapkę samemu, wypełniając odpowiednio przygotowane deskowanie mieszanką betonową.
- Czasem wylot przewodów kominowych i wentylacyjnych uzbraja się dodatkowo w nasady kominowe, aby poprawić ciąg.
- Kominy systemowe, tak jak tradycyjne kominy, wymagają szczelnej obróbki blacharskiej, która zapewni mu dobre połączenie z pokryciem.
Gotowy komin czeka już tylko na formalny odbiór przeprowadzony przez mistrza kominiarskiego.
Uwaga na błędy przy budowie kominów systemowych!
- Błędem jest opieranie stropu na konstrukcji komina. Oba te elementy muszą być od siebie oddylatowane.
- Niedopuszczalne jest podłączanie dwóch urządzeń grzewczych do jednego przewodu.
- Przewody spalinowe nie mogą przylegać do drewnianych elementów konstrukcji domu. Ich obudowa nie może się znaleźć bliżej niż 10 cm od drewna (minimalna odległość krawędzi wkładu od drewna to 30 cm).
- Czopuch powinien być podłączony do wkładu kominowego ze spadkiem nie mniejszym niż 5%.
- Błędem jest wykonywanie czopucha dłuższego niż 2 m.
- Podłączając czopuch do wkładu, nie można zapomnieć o uszczelnieniu styku obu elementów. Robi się to na przykład, wypełniając szczelinę specjalnym sznurem.
- W kominie odprowadzającym spaliny o niskiej temperaturze nie może zabraknąć elementu odprowadzającego skropliny. Montuje się go w najniższej części wkładu.
- Drzwiczki rewizyjne powinny być uszczelnione, bo inaczej spaliny mogą przenikać do wnętrza domu.
- Błędem jest pozostawianie grudek zaprawy w otworach pustaków podczas murowania obudowy. Po zaschnięciu zawężają one przekrój pionów wentylacyjnych. Nie powinno ich także być między wkładem a obudową.
Ocieplenie kominów systemowych ponad połacią
Systemy kominowe nie obejmują materiału do ocieplenia tej części obudowy, która wychodzi ponad dach. Czasem jednak jest to konieczne, bo termoizolacja taka usprawnia ciąg w przewodzie spalinowym lub wentylacyjnym. Ociepla się zazwyczaj kominy wystające ponad połać na wysokość powyżej 50 cm. Z ocieplenia można zrezygnować, gdy wkład kominowy jest szczelnie zaizolowany wewnątrz obudowy. Nie ociepla się też od zewnątrz kominów obmurowywanych cegłami.
W pozostałych przypadkach warto ocieplać, bo koszt tego nie jest wysoki (przeważnie wykorzystuje się resztki materiału pozostałe po ocieplaniu domu), a izolacja termiczna na pewno nie zaszkodzi. Do ocieplenia ścianek obudowy można użyć wełny mineralnej lub nawet styropianu. W przypadku tych materiałów wystarczy warstwa grubości 3-5 cm.
Rozwiąż QUIZ i sprawdź, czy wiesz jak wybierać kominek
Wykończenie komina systemowego ponad dachem
Najprostszym wyjściem jest otynkowanie ścianek komina. Zazwyczaj stosuje się tu tynk cementowo-wapienny grubości 2 cm. Na cementowym podkładzie można również zrobić tynk cienkowarstwowy. Tego rodzaju tynki są popularne, gdy obudowa komina jest od zewnątrz ocieplana. Wtedy układa się go identycznie jak na ocieplanej ścianie. Kominy chętnie obmurowuje się też cegłami klinkierowymi. Wybierając taki materiał wykończeniowy, warto dokupić do komina systemowego specjalną konsolę, na której będzie można oprzeć klinkierową obmurówkę.
Można również zastosować płytki klinkierowe. Przykleja się je wprost do ścianek obudowy albo do warstwy ocieplenia wzmocnionej podkładem zbrojonym siatką z włókna szklanego (jak w systemach ociepleń). Alternatywą dla płytek klinkierowych są płytki kamienne. Okładzinę komina można również mocować do rusztu nośnego przykręconego wcześniej do ścianek obudowy. Materiałami do takiego montażu są blacha płaska, siding, łupek kamienny i dachówki płaskie.
