Z czego budować ściany zewnętrzne. Materiały na ściany dwuwarstwowe

Budujesz dom i zdecydowałeś się na ściany dwuwarstwowe? Sprawdź, z czego budować ściany zewnętrzne o takiej konstrukcji. Poznaj zalety i wady betonu komórkowego, ceramiki poryzowanej oraz silikatów. Zobacz przegląd materiałów na ściany!

Jakie rzeczy bierzemy pod uwagę, wybierając materiały murowe? Przede wszystkim koszty i zakładaną trwałość budynku. Znaczenie ma też to, czy jest to budowa domu od razu pod klucz, czy realizowana etapami. Dużą rolę odgrywa stopień fachowości wykonawcy. Ważne są także usytuowanie domu, stosunki wodne i warunki gruntowe panujące na działce, tempo, w jakim buduje się z danego materiału, stopień trudności jego obróbki, jego dostępność i kompletność systemu (czy w ofercie są również nadproża, elementy startowe, elementy na ściany zewnętrzne i wewnętrzne itp.). Przy wyborze materiałów budowlanych istotne jest zapewnienie w domu przyjemnego mikroklimatu wpływającego pozytywnie na nasze zdrowie i samopoczucie. Pomocne będą w tym analiza składu fizycznego materiałów, a także wiedza na temat ich izolacyjności cieplnej i akustycznej. W domu ma być ciepło, a rachunki za energię powinny być niskie. Interesujące są też doświadczenia tych, którzy już zbudowali domy i w nich mieszkają. Są oni źródłem wiedzy na temat tego, jak materiały do wnoszenia ścian zewnętrznych się starzeją i sprawdzają po latach. Czy są podatne na przeróbki i zmiany w aranżacji wnętrza, czy łatwo wbija się kołki w ściany? Ciekawe są opinie specjalistów z dziedziny budownictwa, którzy wiedzą, jak interpretować parametry różnych materiałów do budowy domu. Zazwyczaj okazuje się, że zdania fachowców są podzielone, a każdy z nich ma swoje sprawdzone rozwiązanie.

Ściany dwuwarstwowe są wciąż najpopularniejsze. Między innymi za sprawą niskiej ceny materiału oraz robocizny, ale nie tylko. Mają mur, który nie musi być gruby (zazwyczaj 18-25 cm) ani wykazywać ponadprzeciętnych właściwości termoizolacyjnych. Nie trzeba go też murować w żaden szczególny sposób. To najprostszy z możliwych do wykonania murów. Budując go, można zapomnieć o mostkach termicznych, bo i tak bryła domu zostanie szczelnie otulona ociepleniem. Termoizolacja ma zapewnić ścianom dobrą ochronę przed ucieczką ciepła z budynku. Na ociepleniu znajdzie się też tynk bądź inna okładzina elewacyjna, na przykład wykonana z desek albo płyt elewacyjnych. Zapewni ona ładny wygląd i osłoni dom przed szkodliwym działaniem czynników zewnętrznych.

Sprawdź też:

• Z czego budować ściany zewnętrzne trójwarstwowe >>>

Ściany zewnętrzne: beton komórkowy

Beton komórkowy powstaje powstaje w wyniku dodania pasty aluminiowej do mieszanki piasku, wapna, cementu i wody. Aluminium silnie reaguje z wapnem, dzięki czemu masa betonowa spienia się i tworzą się w niej mikrokomórki. Masa po związaniu jest formowana w bloczki, płytki bądź kształtki. Beton może mieć różną gęstość – od 300 do 700 kg/m³. Im mniejsza, tym materiał jest cieplejszy i łatwiejszy w obróbce, ale też bardziej kruchy. Do budowy ścian zewnętrznych używa się bloczków o szerokości od 18 do 48 cm. Można także kupić bloczki grubości 12 cm i płytki o grubości od 8 cm do 12 cm służące do wznoszenia ścian działowych. Do murowania ścian z betonu komórkowego używa się zaprawy tradycyjnej lub klejowej (cienkowarstwowej – do 3 mm). Na tradycyjną zaprawę muruje się tańsze bloczki o oznaczeniu GPLM, które mają mniejszą tolerancję wymiarową od nowocześniejszych, nadających się do łączenia zaprawą klejową. Zaprawa tradycyjna jest tańsza. Zaprawa klejowa zapewnia lepszą izolacyjność termiczną, ale znacznie komplikuje budowę – trzeba zachowywać szczególną staranność podczas poziomowania pierwszej warstwy bloczków i wyrównywać każdą kolejną przez szlifowanie. Bloczki z betonu komórkowego łączy się na wpust i wypust, co zwalnia z konieczności wykonywania spoin pionowych. Krucha struktura betonu komórkowego sprawia, że jest łatwy do szlifowania, cięcia, bez problemu wierci się w nim otwory. Niestety, z tego samego względu ma małą wytrzymałość na ściskanie – 2-6 MPa.

Sprawdź też:

• Ile kosztuje budowa domu? Projekty małych i tanich domów wraz z kosztami budowy >>>
• Mały dom. 5 najlepszych projektów domów o pow. 70-80 m² >>>
• TOP 5 - najlepsze projekty domów na wąską działkę >>>

Kiedy do budowy domu wybrać beton komórkowy?

To najlepszy z możliwych materiałów do samodzielnej budowy domu. Bloczki są dość lekkie oraz łatwe do obróbki – cięcia, wiercenia, frezowania i szlifowania. Te niskiej gęstości (300- 500 kg/m3 ) to materiał o wysokiej izolacyjności termicznej, więc warto je wybrać do budowy domów z założenia energooszczędnych. Bloczki gęstości 300 kg/m3 mają współczynnik przewodzenia ciepła λ = 0,075 W/(m·K). Przy takiej gęstości i grubości ściany 48 cm współczynnik U może wynieść zaledwie 0,16 W/(m2 ∙K), i to bez ocieplenia. Dodajmy, że wymagana przepisami wartość tego współczynnika nie może przekroczyć 0,20 W/(m2 ∙K). Ściana jednowarstwowa z takiego betonu komórkowego spełni ten wymóg z zapasem (U = 0,19) przy grubości 40 cm. Taki sam współczynnik U (0,19 W/(m2 ∙K)) będzie mieć też ściana z bloczków szerokości 24 cm, które mają gęstość 600 kg/m3, ocieplona zwykłym białym styropianem (lambda 0,042) grubości 15 cm. Istnieje jeszcze jeden powód, dla którego beton komórkowy okazuje się często najlepszym wyborem. Ten materiał sprawdza się bardzo dobrze, kiedy projekt zakłada wykonanie ścian łukowych. Bloczki da się bowiem bardzo precyzyjnie docinać, aby później zestawić je w kształt łukowy.

Jaki materiał na ściany - bloczki silikatowe, beton komórkowy, ceramika? WIDEO

Z czego zbudować ściany zewnętrzne? Takie dylematy ma inwestor, który chce budować dom w technologii murowej. Odwiedzamy skład budowlany, by opowiedzieć o każdym z tych materiałów.

Ściany zewnętrzne: ceramika poryzowana

To produkty powstające z gliny wzbogaconej dodatkami zapewniającymi jej porowatość. Te dodatki w trakcie wypalania elementów w piecu  spalają się. Pozostałością po nich jest porowata struktura gwarantująca wysoką izolacyjność termiczną. Ceramika poryzowana jest lżejsza i łatwiejsza w obróbce, ale za to bardziej krucha. Ściany nośne buduje się z pustaków, które mają boki wyprofilowane we wpusty i wypusty. Nie trzeba robić spoin pionowych. Pustaki łączy się na zaprawę tradycyjną lub ciepłochronną, a te, które mają szlifowane powierzchnie – na zaprawę klejową lub klej w postaci piany rozprężnej. Niektórzy producenci oferują też pustaki z otworami wypełnionymi wełną mineralną lub perlitem, które zapewniają im jeszcze niższy współczynnik λ. Ściany z ceramiki poryzowanej należą do najdroższych.

Ściany zewnętrzne: ceramika tradycyjna

To budowlany klasyk do budowy ścian zewnętrznych wypierany z rynku przez ceramikę poryzowaną. Wciąż jeszcze można kupić pustaki ze zwykłej ceramiki, a także cegły. Takie elementy są twardsze i cięższe niż te z ceramiki poryzowanej, ale przy tym solidniejsze i lepiej izolują przed przenikaniem dźwięków. Ich izolacyjność termiczna jest gorsza. Do murowania ścian zewnętrznych używa się pustaków Max, U oraz cegieł kratówek – zwłaszcza K2. Są to głównie wyroby z bokami prostymi, nadające się do murowania na poziomą i pionową spoinę. Są też w sprzedaży pustaki Max i U z bokami przystosowanymi do łączenia na wpust i wypust. Muruje się je na zaprawę tradycyjną, bez wykonywania spoin pionowych.

Kiedy do budowy ścian wybrać ceramikę? 

Ceramika to naturalny materiał z bogatą tradycją, który budzi zaufanie osób niegustujących w nowinkach technicznych. Ceramika budowlana, obecnie w znacznej większości poryzowana, zatem cieplejsza od tradycyjnej, pozwala wznosić ściany o dużej izolacyjności termicznej. Najcieplejsze są pustaki wypełnione wełną mineralną. Ich współczynnik λ = 0,08 W/(m·K). Można więc do ich ocieplania użyć mniej wełny lub styropianu niż w przypadku produktów „zimniejszych”. Szlifowane pustaki z ceramiki poryzowanej są najlepszą propozycją dla tych, którym się spieszy z budową. Można je murować na pianę poliuretanową, a to oznacza, że prace postępują znacznie szybciej, niż gdyby w użyciu była którakolwiek zaprawa. A poza tym budowa nie jest aż tak uzależniona od temperatury, bo pianę można nanosić nawet wówczas, gdy słupek rtęci spadnie do -5ºC.

Ściany zewnętrzne: silikaty

Bloczki silikatowe to najtańszy materiał do budowy domów. Twarde białe bloczki wapienno-piaskowe, mimo wykonanych fabrycznie drążeń, są ciężkie i trudne do murowania. Bloczek drążony waży 15-18 kg, a pełny 23 kg. Mają słabe właściwości termoizolacyjne. Współczynnik λ bloczków grubości 24 cm wynosi 0,46 W/(m^.K), a dla porównania takiej samej grubości bloczek z betonu komórkowego odmiany 500 ma λ na poziomie 0,12 W/(m^.K). Ściany silikatowe za to świetnie akumulują ciepło. Tworzą tym samym rodzaj bufora utrzymującego nadwyżkę ciepła i oddającego ją powoli, gdy obniży się temperaturę w pomieszczeniach. Są również gładkie, więc zużyjesz mniej zaprawy, żeby otynkować budowane z nich mury. Za wzniesienie ścian z silikatów wykonawcy mogą zażądać więcej niż za murowanie z innych materiałów. Silikaty są natomiast dość solidnym produktem zapewniającym ścianom wysoki poziom izolacyjności akustycznej. Należą do najzdrowszych budulców dostępnych na rynku. Można je murować albo na tradycyjną zaprawę murarską albo na zaprawę klejową.

Sprawdź:

• SILIKATY - sprawdź, zanim zaczniesz budować dom >>>

Kiedy postawić na silikaty?

Wybierzmy je, gdy zależy nam na ścianach wyjątkowo twardych i mocnych. Musimy sobie zdawać sprawę z tego, że wymagają solidnej termoizolacji, bo nie są ciepłe. Są natomiast ciche i warto je polecić do wznoszenia wszelkich ścian wewnątrz budynku. Warto się na nie zdecydować także wtedy, gdy chcemy mieszkać w przyjemnym mikroklimacie i nie lubimy, gdy zmiany temperatury w domu następują nagle. Silikaty są ciężkie i mają dużą gęstość, dlatego bardzo dobrze akumulują ciepło. Powoli się nagrzewają i stopniowo wychładzają. Tworzą zatem bufor cieplny w budynku chroniący przed nagłymi wahaniami temperatury. Jeśli inwestor chce budować w sposób ekologiczny, silikaty są najlepszym wyborem spośród opisywanych tu materiałów. Do ich wytworzenia nie używa się szkodliwych substancji chemicznych, a proces produkcji jest z pewnością mniej energochłonny niż wypalanie gliny. Jak wykazują badania, wyroby silikatowe wykazują też najniższą promieniotwórczość naturalną ze wszystkich materiałów budowlanych.

Ściany zewnętrzne: keramzytobeton

To beton, w którym kruszywem jest keramzyt, czyli mieszanka gliny oraz łupków spiekanych w temperaturze 1200ºC i w efekcie zyskujących formę porowatych granulek. Z keramzytobetonu robi się pustaki oraz bloczki wypełnione styropianem. Jedne i drugie są przeznaczone do łączenia na wpust i wypust. Dodatkowo można kupić keramzytobetonowe belki nadprożowe do ścian działowych, a także nadprożowe kształtki U. Producenci keramzytobetonu oferują również systemy stropowe i bloczki do budowy fundamentów. Pustaki do ścian nośnych mają szerokość od 17,1 cm do 36,6 cm, bloczki z ociepleniem – 42 cm, a elementy do ścian działowych 7-11,5 cm.

Komu polecamy keramzytobeton?

Wybór keramzytobetonu sugerujemy  wszystkim szukającym budulca na ściany lekkie, ciepłe i ciche. Bloczki i pustaki z tego materiału dobrze spełniają wszystkie te kryteria. Wśród elementów z keramzytobetonu znajdziemy bloczki wypełnione styropianem. Można z nich budować nawet ściany nieocieplone, a i tak z powodzeniem uda się spełnić surowe wymogi dotyczące izolacyjności termicznej. Ściany z keramzytobetonu łatwo też wykończyć tynkiem, bo dobrze trzyma się ich chropowatej powierzchni. Keramzyt można również śmiało polecić tym, którzy zamierzają zbudować bardzo ciche ściany wewnętrzne. Do tego celu przeznaczone są specjalne pełne bloczki akustyczne.

Z czego budować ściany? Wybór redakcji

Najcieplejsze.  Porównując materiały na ścianę dwuwarstwową grubości 24-25 cm, najcieplejsze są bloczki z betonu komórkowego, bo mają współczynnik przewodzenia ciepła λ nawet 0,09 W/(m·K) dla gęstości 400 kg/m3. Jeśli ocieplimy je 12-centymetrową warstwą styropianu o współczynniku λ = 0,042 W/(m·K), ściana będzie miała współczynnik U = 0,18 W/(m2·K). Najcieplejsze pustaki ceramiczne grubości 25 cm mają λ = 0,17 W/(m·K) i żeby ściana miała współczynnik U spełniający wymogi Warunków technicznych, czyli nie większy niż 0,20 W/(m2·K), do jej ocieplenia trzeba by zastosować 15 cm takiego samego styropianu. Gdybyśmy jednak sięgnęli po pustaki ceramiczne wypełnione wełną, sama ściana grubości 30 cm miałaby U = 0,26 W/(m2·K), jednak pod warunkiem że do murowania zostałaby użyta piana poliuretanowa. Po jej ociepleniu materiałem o lambdzie 0,040 i grubości 14 cm U ściany osiągnęłoby wymagane 0,20 W/(m2·K). Najcieplejszym materiałem do murowania są obecnie pustaki keramzytobetonowe wypełnione polistyrenem (HotBlok). Buduje się z nich mury jednowarstwowe grubości 42 cm o współczynniku U = 0,15 W/(m².K).

Najcichsze. Jeśli chodzi o izolacyjność akustyczną, nic nie zagrozi keramzytobetonowi, ale tylko jeżeli ściana powstaje z pełnych bloczków. Ich wskaźnik izolacyjności akustycznej Rw przy grubości muru 18 cm wynosi 58 dB. Warto też pamiętać, że gruby tynk (1,5-2 cm) poprawi izolacyjność o dodatkowe 2-3 dB.

Najłatwiejsze w budowie. Będą to lekkie i łatwe do cięcia bloczki betonu komórkowego. Mają pióra i wpusty, dzięki którym nie trzeba już robić spoin pionowych między elementami. Uchwyty wyprofilowane w bocznych krawędziach znacznie ułatwiają przenoszenie. Bruzdy instalacyjne i otwory da się w nich wykonać, nawet używając prostych ręcznych narzędzi. Zaletą betonu komórkowego jest też to, że nawet gdy któraś warstwa nie wyjdzie idealnie prosto, można ją wyrównać, szlifując bloczki.

Najsolidniejsze. Jeśli za wyznacznik solidności uznamy wytrzymałość materiału na ściskanie, to liderem zostają silikaty. Bloczki wapienno-piaskowe mają bowiem wytrzymałość w przedziale 10-25 MPa.

Radosław Murat