Klinkier na kominie. Wykończenie płytkami klinkierowymi lub obudowa z klinkieru
Trwały, mocny i elegancki klinkier, czy to w postaci cegieł, czy płytek, stanowi dobry materiał do wykańczania tej części komina, która wystaje ponad dach. Zobacz, jak robi się ceglaną obudowę i kiedy warto wykończyć pion kominowy płytkami klinkierowymi.
Obudowa komina zazwyczaj kryje wewnątrz wkład ze stali kwasoodpornaj lub szamotu. Jeśli pion kominowy nie stanowi integralnej części którejś ze ścian nośnych, tylko biegnie przez środek pomieszczenia lub jest „przyklejony” do ściany, wymaga oddzielnej obudowy. Można ją zatem wymurować z cegieł klinkierowych, albo wznieść z innego materiału, a następnie okleić klinkierowymi płytkami. Obudowa jest też wyprowadzona ponad dach i nawet gdy poniżej zbudowana została z innego materiału, często na zewnątrz domu budulcem, z którego powstaje jest klinkier, jako materiał ładny i odporny na surowe warunki atmosferyczne.
Klinkierowa obudowa
Obudowę pionu kominowego murować powinno się z pełnych cegieł klinkierowych. Nie trzeba przy tym dodawać, że użyta zaprawa powinna zawierać tras zamiast wapna. Pozwoli to uniknąć białych wykwitów na powierzchni muru. Istnieje możliwość zastosowania zaprawy do jednoczesnego murowania i spoinowania. W takim przypadku zaprawę nanosi się na całą powierzchnię cegieł, a spoiny kształtuje przed jej związaniem. Gdy zaś zdecydujesz się na zastosowanie specjalnej zaprawy do spoinowania, przy murowaniu należy pozostawić spoinę cofniętą o 1-2 cm, która zostanie wypełniona w trakcie spoinowania. W przypadku gdy resztki zaprawy wyjdą ze spoin, należy je jak najszybciej usunąć. Tuż po stężeniu zaprawy spoiny wyrównuje się kielnią spoinówką. Chcąc wykonać murowaną obudowę komina systemowego, w którym przewód biegnie wewnątrz pionu ze specjalnych pustaków, trzeba zakupić specjalna konsolę. Na niej będą opierane cegły klinkierowe. Konsola taka pełnić więc będzie w pewnym sensie funkcję fundamentu. Można też obmurować obudowę od poziomu stropu na poddaszu. Zaleca się jednak, aby wysokość takiej klinkierowej obmurówki, ze względu na jej duży ciężar, nie przekraczała 3 metrów. Ceglana obudowa powinna być też zakotwiona do ścian komina. Stosuje się tu kotwy ze stali nierdzewnej. Zwykle wystarcza zastosowanie 5 kotew na m2 w rozstawie poziomym co 50 cm i pionowym co 40-45 cm, w taki sposób aby mijały się one między sobą. Głębokość zakotwienia nie powinna być mniejsza niż 4 cm.
- Jak łączyć klinkier z innymi materiałami elewacyjnymi >>>
- Jak zapobiegać WYKWITOM na klinkierze? >>>
- Zastosowania i właściwości klinkieru >>>
Komin z klinkieru
Cegła klinkierowa jest wyrobem ceramicznym, charakteryzującym się twardą, spieczoną powierzchnią. Wytwarza się ja przez wypalanie w temperaturze około 1100°C surowego wyrobu, uformowanego ze specjalnych gatunków glin ogniotrwałych. Taki proces zapewnia klinkierowi wysoką wytrzymałość, szczelność i trwałość. Z cegieł klinkierowych można więc budować także te przewody kominowe, które nie będą miały wewnątrz wkładu. Chodzi o kominy dymowe, do których podłącza się kotły na paliwo stałe, kominki lub kozy. Komin z klinkieru muruje się na pełną spoinę, używając zaprawy cementowej zawierającej tras. Grubość ścianek nie powinna być mniejsza niż ½ cegły. Przegrody, pomiędzy poszczególnymi kanałami takiego komina powinny mieć szerokość minimum 1 cegły. Ta część komina, która wystaje ponad dach powinna być ponadto wyspoinowana. Zwieńczeniem komina jest tak zwana czapka. Ja także można zrobić z cegieł klinkierowych.
