Mocowanie na elewacji - kołki do mocowania w styropianie
Do muru lub drewna łatwo przymocować nawet ciężkie przedmioty. Mocowanie na elewacji, gdy od strony elewacyjnej ścian znajduje się warstwa ocieplenia ze styropianu lub wełny mineralnej, jest trudniejsze. W tej sytuacji niezbędne są specjalne rozwiązania.
Do elewacji można przytwierdzać wiele przedmiotów, od całkiem lekkich i niedużych, jak numer domu, lampy, domofon czy skrzynka pocztowa, przez liniowe mocowania rur spustowych, instalacji odgromowych, aż do rozwiązań średniociężkich i ciężkich, jak choćby poręcze, zadaszenia nad wejściem, okiennice, markizy czy bardzo popularne ostatnio balkony francuskie (portfenetry) lub prowadnice szynowe do okiennic przesuwnych. Elementy te nie tylko odgrywają rolę wizualną czy użytkową, ale także podkreślają charakter budynku, niejednokrotnie go wyróżniając. Detale mocowane na elewacji pozwalają również na realizację śmiałych koncepcji architektonicznych, do czego przykłada się coraz większą wagę. Dlatego warto pamiętać, że izolowanie budynku nie kończy się na mocowaniu płyt ociepleniowych, ale w jego zakres należy wliczyć także instalowanie specjalnych elementów montażowych, które pozwolą na właściwe wykonanie prac wykończeniowych.
Trzeba zastosować do mocowania na elewacji dłuższe łączniki, aby nie tylko przeszły przez termoizolację i dosięgły muru, lecz także odpowiednio głęboko się w nim zakotwiły. Nie można też bagatelizować ryzyka, jakim jest pojawienie się mostków termicznych w punktach mocowania. Na szczęście są rozwiązania, które pozwalają wieszać na elewacjach małe i duże, lekkie oraz ciężkie elementy tak, by ściany nie straciły prawie nic na swojej izolacyjności cieplnej.
Mocowanie do elewacji ocieplonej styropianem
Niestety, podczas planowania prac ociepleniowych i ich wykonywania często pomijane są kwestie właściwego i bezpiecznego zamocowania detali wykończeniowych na elewacji. Inwestorzy stają oko w oko z tym problemem za późno, gdy ekipa tynkarzy zainkasowała już swoją należność i opuściła budowę. Zaczyna się wtedy rozważanie, jak zawiesić różne elementy na ścianach elewacyjnych, i w wielu przypadkach do głów przychodzą pomysły tylko pozornie skuteczne. Aby uniknąć przykrych niespodzianek, do których zalicza się niestabilne umocowanie elementów na elewacji, mostki termiczne, pęknięcia tynku w obrębie mocowań, warto sięgnąć po rozwiązania montażowe przeznaczone specjalnie zaprojektowane do systemów ociepleń ETICS. Liczba elementów, jakie mogą być mocowane na elewacjach, jest całkiem spora, co wymusza mnogość takich rozwiązań. Warto się z nimi zapoznać jeszcze przed rozpoczęciem ocieplania domu, bo niektóre trzeba zastosować jeszcze zanim na ściany trafi wełna bądź styropian. Cechy, którymi powinny się charakteryzować owe „drobiazgi” niezbędne do mocowania przedmiotów na ocieplonych ścianach, to:
- kompatybilność z technologią ETICS;
- zdolność zachowania szczelności na styku łącznika z tynkiem;
- odporność materiału na szkodliwe warunki atmosferyczne, w tym na promieniowanie UV;
- odpowiednia nośność elementu montażowego, dostosowana do wielkości zawieszanego przedmiotu;
- konstrukcja umożliwiająca uniknięcie mostka termicznego w miejscu mocowania;
- możliwie jak najmniejsza ingerencja w elewację.
Ponadto należy zwrócić uwagę, że każde z rozwiązań montażowych wymaga stosowania się do zapisów zawartych w instrukcji producenta, co będzie gwarancją właściwego montażu oraz bezpiecznego użytkowania.
Łączniki spiralne: kołki z tworzywa sztucznego o spiralnym gwincie
Do mocowania na elewacji można zastosować kołki z tworzywa sztucznego o spiralnym gwincie, zwane popularnie łącznikami spiralnymi. Są wykonane w 100% z tworzywa sztucznego, zwykle w kolorze białym lub pochodnym i wyposażone w podkładkę zapewniającą szczelność w miejscu mocowania. Kołki spiralne stosuje się do ścian ocieplonych styropianem, polistyrenem ekstrudowanym XPS lub poliizocyjanuratem PIR. Nie przydadzą się, gdy dom ociepliliśmy wełną mineralną. Pozwalają na zamocowanie na elewacji lekkich elementów, których ciężar punktowy nie przekracza 5 kg. Użycie łączników spiralnych jest proste. Kołki wkręca się w ocieploną już ścianę, a następnie przykłada mocowany przedmiot i stabilizuje go metalowym wkrętem, który wchodzi w otwór kołka. Trzeba tu podkreślić, że użyte wkręty muszą być nierdzewne (klasy minimum A2), co zapewni właściwą estetykę połączenia na długie lata, bez pojawienia się oznak korozji. Przykładem zastosowania kołków spiralnych jest mocowanie na elewacji lampy, skrzynki pocztowej lub tabliczki z numerem domu, a liczba zamocowań na jeden detal wynika z jego ciężaru oraz gabarytów i jest zwykle podana w zaleceniach montowanego elementu.
Łączniki dwukomponentowe
Rozwiązaniem alternatywnym, jednakże przewidzianym do większych obciążeń (maksymalnie 15 kg/punkt) jest dwukomponentowy łącznik tworzywowo-metalowy. Rodzaj materiału ociepleniowego nie ma tu znaczenia. Łącznik składa się z tworzywowej tulei, podkładki, kołka i długiego wkrętu, który przejdzie przez warstwę ocieplenia i zagłębi się w podłożu (mur, beton, drewno). Najpierw nawierca się przez ocieplenie otwór o średnicy dobranej do średnicy kołka. Następnie w ocieplenie wbija się tuleję. Jej boczne skrzydełka stabilizują ją tak, że nie będzie się przekręcać ani wysuwać. Podkładka z tworzywa EPDM zapewni natomiast szczelność na styku łącznik-tynk. Nie musisz się więc obawiać, że będzie tamtędy wnikać woda. Po osadzeniu tulei wkręca się w nią wkręt lub śrubę metryczną. Kołek gwarantuje mocne, stabilne osadzenie łącznika w murze. Kołki dwukomponentowe sprawdzają się w przypadku mocowania na elewacji rur spustowych, piorunochronów, krat do pnączy.
Polecany artykuł:
Kotwy wklejane: wieszanie na elewacji
Cięższe elementy, jak na przykład markizy przeciwsłoneczne, klimatyzatory, zadaszenia, należy wieszać na elewacji, wykorzystując tzw. technikę iniekcyjną. Jest ona możliwa dzięki zastosowaniu kotew wklejanych o odpowiednio dużych średnicach, zapewniających wysoką nośność, a przy tym niepowodujących powstawania mostków termicznych w punktach mocowania. Kotwy tego rodzaju nadają się do wszystkich typów ścian, zarówno z materiałów pełnych, jak i z pustaków. Składają się z pręta kompozytowego średnicy 22 mm (tworzywo sztuczne wzmocnione włóknem szklanym), który ma zdecydowanie lepszą izolacyjność termiczną niż stal, gwintu metrycznego ze stali nierdzewnej oraz podkładki uszczelniającej. W komplecie jest też narzędzie montażowe, tuleja siatkowa ze stali, potrzebna do murów o strukturze szczelinowej, np. zbudowanych z pustaków, oraz nakrętka sześciokątna z metalową podkładką. Pręt wkleja się w nawiercony uprzednio otwór, używając zaprawy iniekcyjnej. Tę aplikujesz z kartusza, takiego rodzaju jak te, w których zazwyczaj sprzedawane są silikony bądź akryle, używając ręcznej wyciskarki. Pręt można skracać, aby perfekcyjnie dopasować go do głębokości otworu. W ścianach o budowie szczelinowej przed aplikacją kleju wkłada się w otwór siatkową tuleję.
Polecany artykuł:
