Tynki cienkowarstwowe - porównanie tynków do systemów ociepleniowych ETICS
Tynki elewacyjne cienkowarstwowe są stosowane podczas ocieplenia ścian metodą ETICS (BSO). Stosuje się je więc głównie wówczas, gdy ściany zamierzamy ocieplić od zewnątrz. Nic jednak nie stoi na przeszkodzie, żeby wykończyć nimi nieocieploną powierzchnię ściany lub jej fragment.
Autor: Mariusz Bykowski
Lekkie wyprawy tynkarskie (głównie tynki cementowo-polimerowe z dodatkiem wypełniacza), wymagają zwykle wykończenia tynkiem cienkowarstwowym, ponieważ nie są odporne na zawilgocenie i uszkodzenia mechaniczne.
Wykończenie elewacji tynkami cienkowarstwowymi zewnętrznymi
1. Tynki mineralne
Tynki mineralne jedyne z tynków cienkowarstwowych, które mają sypką konsystencję. Zanim więc trafią na ścianę, konieczne będzie zmieszanie ich z wodą. Zaletą tynków elewacyjnych mineralnych, oprócz niskiej ceny, jest trwałość. Tak jak w przypadku wszystkich produktów mineralnych, wzrasta ona wraz z upływem czasu. Wyprawy te są również paroprzepuszczalne. Jeśli więc zależy nam na tym, aby ściany „oddychały”, pokryjmy je tynkiem mineralnym.
A teraz kilka słów o wadach tych tynków. Podstawowa to nasiąkliwość, która idzie w parze z paroprzepuszczalnością. Tynki mineralne chłoną wodę deszczową i w związku z tym mogą się szybko brudzić. To również powód, dlaczego nie powinny być czyszczone na mokro. Mają najuboższą kolorystykę. Są jednak wysoce alkaliczne (pH=12-13), czemu zawdzięczają sporą odporność na pleśnie i porosty. Nie da się ukryć, że są niezbyt elastyczne, przez co ich powierzchnia jest bardziej narażona na pękanie, szczególnie tuż po ułożeniu.
2. Tynki akrylowe
Tynki akrylowe mają postać gotowej masy, której nie trzeba rozrabiać z wodą. Są bardzo łatwe do układania (także w niskiej temperaturze), czym zaskarbiły sobie sympatię wykonawców. Tynki akrylowe mogą mieć mocne, nasycone barwy, które nie blakną. Liczba dostępnych kolorów jest niemal nieograniczona. Są najbardziej elastyczne z tynków cienkowarstwowych, więc stosując je, mamy gwarancję, że warstwa elewacyjna nie popęka.
Tynki akrylowe należą do mało nasiąkliwych, ale też nie spodziewajmy się, że będą przepuszczać parę wodną – tworzą dość szczelną barierę. Niestety, znane są i z tego, że lubią na nich rosnąć grzyby oraz pleśnie. Ale jest na to rada – można kupić wersję z dodatkiem środków biobójczych.
3. Tynki akrylowo-silikonowe
Jest to ulepszona wersja tynków akrylowych. Dodatek silikonu poprawia trochę ich paroprzepuszczalność. Sprawia również, że są wyjątkowo odporne na czynniki atmosferyczne (wodę, mróz, zmiany temperatury, UV), a także zanieczyszczenia zawarte w powietrzu.
4. Tynki silikonowe
Tynki silikonowe uznawane są za najlepsze z tynków cienkowarstwowych, w każdym razie na to wskazywałaby ich wysoka cena. Są mało nasiąkliwe. Nie wchłaniają głęboko brudu, a wręcz określane są jako „samoczyszczące”. Mogą być barwione na niemal dowolny kolor i bardzo długo zachowują trwałość barwy. Tak jak tynki akrylowe, są narażone na porastanie glonami lub pleśniami. Są bardzo elastyczne, a przez to odporniejsze na rysy i pęknięcia. Można je nanosić w niskiej temperaturze, bo nawet w chłodne dni zachowują wymaganą elastyczność.
5. Tynki silikatowe
Tynki silikatowe mają postać masy. Wykonawcy nie przepadają za nimi, bo – w przeciwieństwie do akrylowych – są trudne do układania, nieco żrące i wymagają ścisłego przestrzegania rygoru wykonawczego, zwłaszcza odnośnie do pogody.
Charakteryzują się małym skurczem podczas wiązania. Mają nasiąkliwość większą niż tynki akrylowe i silikonowe, dlatego wzbogacane są dodatkiem substancji hydrofobizujących. Mogą też wchłaniać brud, który ciężko później usunąć. Da się je barwić na bardzo wiele kolorów. Zewnętrzne tynki silikatowe, są wysoce alkaliczne, co stanowi ich naturalną barierę przed atakiem pleśni bądź innych mikroorganizmów.
6. Tynki silikatowo-silikonowe (siloksanowe, polikrzemianowe)
Tynki silikatowo-silikonowe to ulepszona wersja tynków silikatowych. Mają znakomitą odporność na niekorzystne warunki atmosferyczne (promienie UV, kwaśne deszcze, wysoką i niską temperaturę oraz nagłe jej zmiany). Jak wszystkie wyroby silikatowe, nie są podatne na porastanie pleśniami i glonami. Są też łatwiejsze w układaniu. Cechuje je także antystatyczność, a więc nie elektryzują się i nie przyciągają kurzu.
Elewacja płaska lub w 3D
Powierzchnię elewacji można wykończyć tak, żeby była nieskazitelnie gładka, lub też nadać jej jakąś interesującą fakturę. Większość tynków cienkowarstwowych jest wręcz przystosowana do jednej konkretnej, na przykład do baranka bądź kornika.
Kształtować powierzchnię można też w przypadku tynków tradycyjnych, na przykład cementowo-wapiennych. Tu potrzeba odrobiny wyobraźni, trochę talentu, mnóstwa cierpliwości i prostych narzędzi. Najlepiej jednak fakturowanie tynku tradycyjnego powierzyć tynkarzom, którzy specjalizują się w tego rodzaju dekoracjach.
Wzór nie musi pokrywać całej powierzchni ścian. Często wystarczy zrobić go jedynie na pewnych fragmentach, żeby je zaakcentować. Ogólna zasada jest taka, że im wyraźniejsza faktura tynku, tym bardziej podatny jest on na zabrudzenie i trudniej się później czyści elewację. Najgorzej pod tym względem wypada tynk o wzorze kornika. Charakterystyczne dla niego rowki są wręcz stworzone do gromadzenia się różnych zanieczyszczeń. Nie zapominajmy też, że malując fakturowaną powierzchnię, zużyjemy od 15 do 40% więcej farby.
