Hydroizolacja fundamentów - materiały do izolacji
Poprawny dobór materiałów do wykonania hydroizolacji fundamentów domu i prawidłowe ich wbudowanie to podstawowy warunek pozwalający na uniknięcie późniejszych problemów z wilgocią. Zobacz, jakie materiały do izolacji masz do wyboru.
Informacje na temat hydroizolacji wznoszonego domu można znaleźć w projekcie. Jednak jej opis i umiejscowienia oraz rodzaj materiału wodochronnego są wpisywane w większości przypadków bardzo pobieżnie. Pierwszą rzeczą, którą powinniśmy sprawdzić, jest to, czy przewiduje się wykonanie izolacji przeciwwilgociowej, czy przeciwwodnej. To podstawowa różnica.
Kiedy izolacje przeciwwilgociowe?
Izolacje przeciwwilgociowe, zwane także lekkimi, chronią elementy konstrukcji budowlanych przed wodą niewywierającą ciśnienia.
Stosuje się je wtedy, gdy grunt jest przepuszczalny dla wody. Innymi słowy – woda opadowa tak szybko wsiąka w podłoże, że się nie spiętrza, a w okresie opadów poziom wody gruntowej jest poniżej ław fundamentowych. Izolacja taka jest odporna jedynie na wsiąkającą wodę opadową oraz wilgoć podciąganą kapilarnie.
Izolacje przeciwwilgociowe stosuje się na fundamentach posadowionych powyżej poziomu wody gruntowej i elementach narażonych na okresowe zraszanie wodą.
Jak wykonać izolację przeciwwilgociową?
Zwykle pionowe izolacje wykonywane są w najprostszy sposób, z roztworów lub emulsji asfaltowych, niekiedy lepiku lub papy klejonej lepikiem do podłoża. Poziome na ławach robi się z papy, na podposadzkowe stosuje się zazwyczaj folię lub papę. Jeżeli obawiamy się, że przy intensywnych opadach w nieprzepuszczalnych warstwach gruntu dookoła budynku może gromadzić się woda, to trzeba dodatkowo wykonać drenaż.
Zobacz także:
Kiedy izolacje przeciwwodne?
Gdy w takiej sytuacji wodno-gruntowej nie robimy drenażu, wtedy należy ułożyć izolację przeciwwodną, zwaną też ciężką. Stosujemy ją także wtedy, kiedy poziom wody gruntowej jest powyżej fundamentów (budynek stoi w wodzie). Dom z piwnicą wznosi się wtedy nie na ławach, lecz na płycie fundamentowej. Jak widać, izolacje typu ciężkiego wykorzystuje się w razie występowania parcia wody na elementy konstrukcji budynku. Pracują one w bardzo niekorzystnych warunkach, dlatego stosowane tu materiały muszą się cechować wysoką jakością i odpowiednimi parametrami.
Doskonale sprawdzają się tu masy polimerowo-bitumiczne (masy KMB) oraz szlamy (mikrozaprawy) uszczelniające, z materiałów rolowych natomiast papy termozgrzewalne polimerowo-asfaltowe oraz samoprzylepne membrany bitumiczne.
Rodzaje materiałów hydroizolacyjnych
Te stosowane do wykonania izolacji części budynku zagłębionych w gruncie można podzielić według różnych kryteriów, ale dla inwestora najważniejszy jest podział ze względu na zastosowanie – na materiały służące do izolacji przeciwwilgociowej lub przeciwwodnej. Ich dobór nie może być przypadkowy. Warto zwrócić uwagę na kilka ograniczeń w zastosowaniu najpopularniejszych bezspoinowych materiałów hydroizolacyjnych.
Lepiki asfaltowe mają tę wadę, że tracą elastyczność już w temperaturze zbliżonej do zera. Lepiki i masy asfaltowe oraz masy KMB są wrażliwe na liniowe obciążenia od ściany fundamentowej, więc nie najlepiej się sprawdzą jako izolacja pozioma na ławach. Lepiej stosować zamiast nich szlamy uszczelniające. Wykonując izolację przeciwwodną z mas asfaltowych, należy pamiętać, że mogą one wymagać ułożenia wkładki zbrojącej z papy.
Materiały bitumiczne
Jednymi z najczęściej stosowanych materiałów bezspoinowych są preparaty bitumiczne występujące w postaci roztworów, emulsji, past, lepików i mas.
- Lepiki asfaltowe
Te stosowane na gorąco bez wypełniaczy są wrażliwe na mróz – temperatura ich łamliwości to około -7oC. Lepiki na gorąco z wypełniaczami zawierają dodatki uplastyczniające.
Wadą lepików (zarówno tych stosowanych na zimno, jak i na gorąco) jest to, że na skutek procesów starzenia tracą elastyczność. Sprzyjają temu ujemna temperatura otoczenia i wielokrotne zmiany temperatury, zwłaszcza przejścia przez zero. Lepiki stosuje się zazwyczaj do wykonywania samodzielnych izolacji przeciwwilgociowych oraz do przyklejania izolacji z pap asfaltowych do betonowego podłoża.
- Roztwory i emulsje asfaltowe
Roztwory i emulsje służą do gruntowania podłoża (pod izolacje z innych materiałów bitumicznych) oraz do wykonywania wyłącznie izolacji przeciwwilgociowych.
- Masy asfaltowe
Służą do gruntowania i wykonywania właściwych powłok uszczelniających (przeciwwilgociowych i przeciwwodnych).
- Masy KMB, czyli grubowarstwowe polimerowo-bitumiczne masy hydroizolacyjne
To nowa generacja materiałów uszczelniających różniąca się parametrami i charakterystyką od opisanych wyżej. Są to produkty bezzapachowe, bezrozpuszczalnikowe, o niemal natychmiastowej odporności na deszcz, pozwalające na szybkie zasypanie wykopów fundamentowych. W przeciwieństwie do lepików i roztworów asfaltowych masy KMB, zależnie od grubości warstwy, mogą stanowić zarówno izolację przeciwwilgociową, jak i przeciwwodną.
Cechuje je znaczna elastyczność w ujemnej temperaturze. Jak wszystkie bitumy są wrażliwe na negatywne parcie wody (co ma miejsce, gdy hydroizolacja jest ułożona po wewnętrznej stronie muru, a woda napiera od zewnątrz, i na odwrót), chyba że wykona się odpowiednią warstwę dociskową.
Te stosowane na zimno nie są odporne na rozpuszczalniki organiczne i podwyższoną temperaturę (powyżej +60oC). Służą do wykonywania izolacji przeciwwilgociowej.
Materiały cementowe: szlamy uszczelniające
Zaprawy cementowe wzbogacone wypełniaczami i modyfikatorami oraz polimerami zapewniającymi wodoszczelność to nowe materiały hydroizolacyjne – szlamy (mikrozaprawy) uszczelniające.
- Szlamy uszczelniające
Szlamy uszczelniające to zaprawy cienkowarstwowe. Są odporne na czynniki atmosferyczne, takie jak cykle zamarzania i odmarzania, szkodliwy wpływ soli zawartych w wodzie oraz zachowują elastyczność w bardzo niskich temperaturach. Doskonale nadają się do powierzchniowej izolacji oraz zabezpieczania przed wilgocią i wodą powierzchni narażonych na duże obciążenia oraz odkształcenia, a dzięki zwiększonej elastyczności potrafią mostkować rysy do szerokości nawet 1 mm.
Kolejnymi ich zaletami są bardzo dobra przyczepność do różnych podłoży budowlanych oraz łatwość nakładania na powierzchniach o skomplikowanych kształtach. Ich wadą jest konieczność nakładania przynajmniej w dwóch warstwach i sprawdzania grubości każdej z nich.
Szlamy uszczelniające wymagają równego, lecz niekoniecznie płaskiego podłoża (bezspoinowość umożliwia uzyskanie ciągłej szczelnej powłoki). Stosowane są do wykonywania izolacji przeciwwilgociowych i przeciwwodnych fundamentów, zarówno poziomych (ława, płyta denna), jak i pionowych, oraz do izolowania stref cokołowych budynku.
