Klimatyzator split - czym jest? Jak działa? Montaż klimatyzacji w mieszkaniu krok po kroku

Odpowiednio dobrany i poprawnie zamontowany klimatyzator typu split pozwoli uzyskać komfortową temperaturę we wnętrzu. Na jaki zakres prac trzeba się przygotować, aby go zainstalować w mieszkaniu? Gdzie zamontować jednostkę wewnętrzną, a gdzie zewnętrzną? Oto instrukcja krok po kroku.

Co to jest klimatyzator typu split?

Klimatyzacja typu split to układ dwóch jednostek – wewnętrznej (parownik) i zewnętrznej (skraplacz), które są ze sobą połączone dwoma przewodami wypełnionymi czynnikiem chłodniczym

Jak dobrać moc klimatyzatora split?

Standardowo przyjmuje się, że zapotrzebowanie na chłód wynosi 80-150 W/m² klimatyzowanego pomieszczenia. Oznacza to, że urządzenie o mocy 2,5 kW wystarczy do skutecznego chłodzenia powietrza w pomieszczeniu o powierzchni 15-30 m², a takie o mocy 7 kW - do klimatyzowania pomieszczenia o powierzchni 60-70 m².

Dodatkowo należy uwzględnić:

• jakość izolacji pomieszczenia (ścian i stropów);
• położenie pomieszczenia w budynku (na parterze, pietrze, poddaszu);
• liczbę, wielkość i rozmieszczenie okien w pomieszczeniu;
• usytuowanie pomieszczenia względem stron świata (nasłonecznione, zacienione);
• dodatkowe zyski ciepła od urządzeń elektrycznych, mechanicznych itp.;
• dodatkowe zyski ciepła od osób przebywających w pomieszczeniu.

Jest oczywiste, że większe urządzenie będzie potrzebne w mieszkaniu na poddaszu z oknami połaciowymi i dużym oknem od strony południowej niż w takim samym co do wielkości pomieszczeniu z niedużymi oknami od strony północnej.

Gdzie zamontować jednostkę zewnętrzną?

Najlepiej bezpośrednio za ścianą zewnętrzną schładzanego pomieszczenia. Do ulokowania jednostki zewnętrznej doskonale nadają się tarasy i balkony. Montaż jest wtedy stosunkowo łatwy i urządzenie jest dostępne dla serwisanta.

Jednostkę można też zamontować na szerokim parapecie, gzymsie lub powiesić na zewnętrznej ścianie budynku. Jeżeli pomieszczenie klimatyzowane znajduje się na parterze, nie powinno być z tym problemu, jeśli na piętrze, wtedy prace montażowe oraz późniejszy dostęp do czynności serwisowych będą możliwe tylko przez okno, z drabiny, a gdy i to nie wystarczy, może być konieczne użycie rusztowania lub podnośnika koszowego.

Jednostki zewnętrzne można także montować na dachach domów. Gdy dach jest płaski, należy pod klimatyzatorem zrobić podstawę, by zalegający zimą śnieg go nie zakrył.

Przy wyborze miejsca montażu jednostki zewnętrznej i wewnętrznej należy mieć na uwadze określoną przez producenta dopuszczalną odległość między nimi. Wynosi ona zazwyczaj 10-25 m w poziomie i mniej więcej 3-5 m w pionie. Jeśli nie uda się zachować takiej odległości, wymagany jest trochę inny sposób prowadzenia instalacji. Może się też okazać, że wydajność urządzenia zmniejszy się w stosunku do deklarowanej przez producenta.

Podczas pracy klimatyzatora jednostka zewnętrzna emituje hałas i wypuszcza gorące powietrze. Zamontowanie jej w nieodpowiednim miejscu, np. na małym balkonie lub tarasie, może znacznie ograniczyć lub uniemożliwić rekreacyjne korzystanie z nich.

Na ścianach i dachach niektórych budynków, np. będących pod opieką konserwatora zabytków, montaż jednostek zewnętrznych może być zabroniony lub wymagać uzyskania zezwolenia.

Galeria: montaż klimatyzacji w mieszkaniu krok po kroku

Zobacz galerię 11 zdjęć

Autor: Piotr Mastalerz

Klimatyzator wiesza się na płycie montażowej. Trzeba zaznaczyć na ścianie miejsca, w których będzie przytwierdzona, wywiercić otwory

Gdzie umieścić jednostkę wewnętrzną?

Wiesza się ją w pomieszczeniu jak najbliżej jednostki zewnętrznej. Należy tak wybrać miejsce, aby zimne powietrze wypływające z klimatyzatora nie było skierowane bezpośrednio na osoby przebywające w pomieszczeniu, np. na łóżko w sypialni, biurko w pokoju pracy, fotele w salonie itp.

Ponieważ do jednostek trzeba doprowadzić zasilanie oraz odprowadzać z nich skropliny, przy wyborze miejsca montażu należy wziąć to pod uwagę. Przewód zasilający klimatyzator doprowadza się do jednostki zewnętrznej, a od niej - do wewnętrznej.

Skropliny z jednostki wewnętrznej trzeba usuwać do kanalizacji albo na zewnątrz budynku. Jeśli to możliwe, najlepiej odprowadzać je grawitacyjnie, co wymaga ułożenia rury z odpowiednim spadkiem.

Montaż klimatyzacji - jakie instalacje trzeba doprowadzić?

Elektryczną. Najlepiej, gdy będzie to osobny obwód z własnym zabezpieczeniem nadmiarowoprądowym. W instalacjach chłodniczych o mocy około 5 kW można zastosować przewód 3 x 2,5 mm2 i zabezpieczenie bezpiecznikiem C10.

Między jednostką zewnętrzną a wewnętrzną trzeba poprowadzić instalację elektryczną z przewodu pięciożyłowego (5 x 1,5 mm2). Taki przewód będzie odpowiedni do większości urządzeń. Czasem wystarczy już przewód czterożyłowy (4 x 1,5 mm2), ale ponieważ różnica w cenie przewodów jest niewielka, lepiej zastosować pięciożyłowy, który jest bardziej uniwersalny.

Z czynnikiem chłodniczym. Jednostki zewnętrzną i wewnętrzną łączy się instalacją z cienkich rur miedzianych najczęściej o średnicy 1/4", 3/8", 1/2" w otulinie z pianki poliuretanowej. Średnica zależy od typu i mocy urządzenia. Jest podana przez producenta w specyfikacji i instrukcji montażu.

W typowych rozwiązaniach rurki do urządzeń o mocy chłodniczej do 5 kW mają średnicę 1/4" i 3/8", a do większych jednostek - 1/4" i 1/2".

Rurką o mniejszej średnicy czynnik chłodniczy w stanie płynnym jest doprowadzany od jednostki zewnętrznej do jednostki wewnętrznej. Większą - czynnik chłodniczy w stanie gazowym wraca do jednostki zewnętrznej.

Każdy producent podaje, jaka może być maksymalna odległość między jednostkami. Zwykle określa maksymalną długość rur łączących jednostki oraz dopuszczalną różnicę wysokości między nimi. Przekroczenie tych wartości może spowodować zmniejszenie wydajności układu lub nawet jego uszkodzenie. W przypadku większości urządzeń o mocy chłodniczej nieprzekraczającej 5 kW instalacja może mieć długość maksymalnie 15 m, a różnica wysokości między jednostkami nie powinna przekraczać 7 m.

Montaż klimatyzacji - gdzie odprowadzać skropliny

Instalację do odprowadzenia skroplin należy poprowadzić od jednostki wewnętrznej do najbliższego miejsca, gdzie można je bezpiecznie usuwać, na przykład do kanalizacji. Instalacja może być zrobiona z dowolnych rur, a nawet z elastycznego przewodu igielitowego o niewielkim przekroju (wystarczy średnica 10 mm). Warto przestrzegać zasady, że im dłuższa jest instalacja, tym większa powinna być średnica przewodu. Najlepiej ułożyć instalację do odprowadzania skroplin tak jak kanalizacyjną, czyli ze spadkiem co najmniej 2-3 cm/m rury w kierunku odpływu.

Jeżeli nie ma możliwości odprowadzenia skroplin w pobliżu klimatyzatora, można zamontować pompkę elektryczną w jednostce wewnętrznej. Będzie ona przepompowywać skropliny na większą odległość i/lub wysokość.

Czasem skropliny można odprowadzać bezpośrednio na zewnątrz budynku - w zależności od usytuowania jednostek - na dach lub rurką prowadzoną po elewacji budynku na ziemię. Jest to jednak rozwiązanie mało estetyczne i należy go w miarę możliwości unikać.