Budowa komina bez błędów. Odbiór komina

Budowa komina: sprawdź jakich błędów nie popełnić. Dzięki temu odbiór odbędzie się bez problemów. Komin należy do tych nielicznych instalacji w domu, które - zanim zacznie się z nich korzystać - muszą być odebrane przez uprawnionego do tego fachowca, w tym wypadku kominiarza.

Wydaje się, że komin nie jest szczególnie skomplikowanym elementem domu, a jednak podczas budowy komina nietrudno popełnić błędy. Sprawdź jak prawidłowo wykonać komin.

Budowa komina: fundament

Fundament komina - o jego wymiarach i klasie użytego betonu oraz ilości i rozstawie zbrojenia powinien decydować projektant. Zazwyczaj wystarcza beton klasy B15 oraz zbrojenie w postaci siatki o wymiarach oczek 20 x 20 cm i średnicy prętów 12 mm. Komin najlepiej jest usytuować wewnątrz domu. Wtedy jego fundament może się znajdować zaledwie 50 cm poniżej poziomu posadzki. Fundament komina umieszczonego w ścianie zewnętrznej należy zagłębić na równi z ławami fundamentowymi.

Budowa komina: wysokość

Przewody kominowe - powinny mieć przekrój kwadratu lub prostokąta o stosunku boków 2:3. Ich wielkość musi być dostosowana do przeznaczenia przewodu i efektywnej wysokości komina. Minimalne wymiary zostały określone w Warunkach Technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie i wynoszą:

• dla przewodów kominowych murowanych z cegły - 14 x 14 cm (lub 14 x 20 cm, gdy nie można zapewnić efektywnej wysokości komina);
• dla przewodów murowanych z pustaków kominowych - średnica 150 mm (lub odpowiednio 180 mm);
• dla przewodów wyposażonych w stalowe wkłady - średnica 120 mm.

Najmniejszy wymiar kanału wentylacyjnego murowanego to 14 x 14 cm, budowanego z pustaków - średnica 150 mm.

Budowa komina: trzon kominowy

Łączenie cegieł w trzonie komina - stosuje się tu tak zwane wiązania pospolite - cegły układane na pełne spoiny pionowe w każdej warstwie powinny być pokryte pełnymi powierzchniami cegieł następnej warstwy, cegły ułamkowe należy układać gładkimi powierzchniami w stronę przewodu, cegły w ściankach międzyprzewodowych chociaż jednym końcem osadzić w prostopadłych do nich ściankach zewnętrznych. Spoin pionowych powinno być jak najmniej (najlepiej tylko w narożnikach przewodów). Do murowania komina używa się takiej samej zaprawy jak do ścian nośnych domu - cementowo-wapiennej marki M3 lub M5. Przewody kominowe musi oddzielać przegroda o grubości co najmniej 12 cm (1/2 cegły). Taka sama grubość ścianki musi być zachowana do lica muru wewnętrznego. Przewody kominowe prowadzone w ścianach zewnętrznych lub przez nieużytkowe poddasze powinny mieć ścianki zewnętrzne o grubości co najmniej 1 cegły (25 cm) lub być dodatkowo ocieplone, na przykład wełną mineralną.

Budowa komina: połączenie ze ścianą

Tradycyjny komin murowany wybudowany przy ścianie z betonu komórkowego czy pustaków ceramicznych nie da się z nią tak łatwo powiązać jak wtedy, gdy ściana jest - tak jak komin - zbudowana z cegły. Oba elementy (ścianę i komin) trzeba połączyć kotwami z bednarki 1,5 x 20 mm lub drutu średnicy 6 mm montowanymi nie rzadziej niż w co drugiej warstwie cegieł. Kotwy muszą być zagłębione w ścianę i w komin na głębokość co najmniej 20 cm.

Sprawdź też:

• Jak wykonać komin z cegły klinkierowej - instrukcja krok po kroku >>>

Wyloty kanałów kominowych

Razem lub osobno - w każdym domu potrzeba zwykle wielu przewodów kominowych - najczęściej jednego spalinowego i/lub co najmniej jednego dymowego oraz kilku wentylacyjnych. Każdy przewód dymowy może się znajdować w oddzielnym trzonie kominowym. Takie rozwiązanie jest jednak nieracjonalne zarówno ze względów ekonomicznych, jak i wielu innych, między innymi oszczędności miejsca i liczby przejść przez dach. Dlatego gdy w domu potrzeba kilku przewodów kominowych, zwykle grupuje się je w miarę możliwości
i umieszcza w jednym lub maksymalnie dwóch kominach.

Sprawdź też:

• Komin spalinowy: prawidłowy montaż >>>
• Przegląd kominiarski i czyszczenie komina: jak i kiedy zrobić >>>

Wyloty przewodów dymowych i spalinowych są skierowane ku górze. Otwory wylotowe przewodów wentylacyjnych znajdują się w bocznych ścianach wystającej ponad połać dachu części komina. Takie rozwiązanie pozwala - przynajmniej częściowo - zapobiec przedostawaniu się spalin i dymu do przewodów wentylacyjnych w razie osłabienia lub odwrócenia w nich ciągu.
W celu zabezpieczenia przewodu wentylacyjnego przed wdmuchiwaniem do niego powietrza przez silne podmuchy wiatru jego wylot powinien wychodzić na dwie strony komina (na przestrzał).

Budowa komina: jak wysoko na dachu

Jak wysoko? Wysokość wystającej ponad dach części komina nie może być dowolna. Często komin musi być wyższy, niż byśmy sobie tego życzyli ze względów estetycznych. Wszystko po to, by zapewnić właściwy ciąg, czyli optymalne warunki do usuwania z pomieszczeń spalin, dymu i powietrza wentylacyjnego. Wylot komina powinien więc znajdować się:

• na dachach o kącie nachylenia do 12^o - co najmniej 60 cm ponad poziomem kalenicy lub nad attyką, gdy dach jest zagłębiony;
• na dachach z pokryciem łatwo palnym (strzecha, gont drewniany) i o kącie nachylenia większym niż 12^o - co najmniej 60 cm powyżej kalenicy domu;
• na dachach z pokryciem trudno zapalnym, niezapalnym lub niepalnym (dachówka bitumiczna, blacha, dachówka ceramiczna) i o kącie nachylenia większym niż 12^o - 30 cm nad powierzchnią dachu przy odległości poziomej od obudowy komina do powierzchni dachu przynajmniej 1 m.

Gdy komin znajduje się obok przeszkody, która może zaburzać ciąg, jego wylot musi się znajdować:

• ponad płaszczyzną wyprowadzoną pod kątem 12^o w dół, mierząc od najwyższej części przeszkody - gdy komin znajduje się od 3 do 10 m od niej;
• co najmniej na poziomie górnej krawędzi przeszkody - kiedy komin jest usytuowany w odległości od 1,5 do 3 m od niej;
• minimum 30 cm powyżej krawędzi przeszkody - gdy komin jest wybudowany w odległości mniejszej niż 1,5 m od niej.

Budowa komina: czapka kominowa i nasada

Czapka kominowa - jej zadaniem jest ochrona przewodów kominowych przed opadami atmosferycznymi. Najczęściej wykonuje się ją z betonu (co najmniej klasy B15) zbrojonego prętami stalowymi o średnicy 6 mm. Czapka kominowa powinna wystawać poza obrys komina po kilka centymetrów z każdej strony, tworząc tak zwane kapinosy. Muszą w niej być otwory wylotowe przewodów dymowych i spalinowych (wentylacyjne mają wyloty z boku komina). Pod warstwą betonu układa się izolację z papy asfaltowej.

Nasada kominowa jest przydatna, ale niekonieczna. Nawet w odpowiednio dobranych kominach w pewnych okolicznościach (na przykład w rejonach, gdzie często wieje silny wiatr lub w sąsiedztwie wysokich drzew albo ścian budynków) mogą wystąpić problemy z zapewnieniem dostatecznego ciągu kominowego. Wtedy na przewodzie warto zamontować nasadę kominową.

Budowa komina: obróbki blacharskie

Wokół komina, w miejscu jego przejścia przez połać dachu, trzeba założyć specjalne blaszane kołnierze. Mają one uniemożliwiać przedostawanie się wody opadowej do wnętrza domu przez szczeliny wokół komina. Obróbki osadza się w trzonie kominowym 10-15 cm powyżej pokrycia dachowego. Gdy dach jest bardzo stromy albo komin szeroki, trzeba za nim zainstalować tak zwany kozubek - element umożliwiający swobodny odpływ wody.

Wykończenie powierzchni komina

Od zewnątrz trzony kominowe powinny być spoinowane, rapowane lub otynkowane (wyjątek stanowią odcinki przechodzące przez stropy ogniotrwałe, na przykład żelbetowe), od wewnątrz - przeciwnie. Tu związki zawarte w zaprawie tynkarskiej mogłyby wchodzić w reakcje ze składnikami spalin, niszcząc przewód kominowy.

Sprawdź też:

• Wykończenie ścian komina: jakie wybrać materiały PRZEGLĄD >>>

Kanały wentylacyjne - gdzie i jak duże?

Kanały wentylacyjne powinny się znajdować w kuchni, łazienkach, WC i pomieszczeniach bez okien. Do powietrza wewnętrznego jest tam emitowana stosunkowo duża ilość zanieczyszczeń, a zwłaszcza wilgoci. Kanały należy prowadzić przy/w ścianach wewnętrznych, aby wywiewane nimi powietrze zbyt szybko się nie schładzało. Ich przekrój musi umożliwić usunięcie nimi strumienia powietrza ustalonego w normie. Nie może być jednak mniejszy niż 14 x 14 cm. Kanały są zakończone w pomieszczeniach kratkami wywiewnymi, najczęściej kwadratowymi o wymiarach 14 x 14 cm. Odległość między górną krawędzią kratki a sufitem nie powinna być większa niż 15 cm. W pomieszczeniach mieszkalnych (z wyjątkiem kuchni i łazienek) kratki mogą być wyposażone w urządzenia umożliwiające redukcję wolnego przekroju do 1/3.

Połączenie kotła z kominem

Wlot do przewodu spalinowego powinien być zaopatrzony w rozetkę ze stali nierdzewnej i kwasoodpornej. Osadza się ją w murze w miejscu wejścia rury spalinowej. Zasady budowy odcinka instalacji kominowej pomiędzy kotłem a przewodem spalinowym są takie same jak przewodów dymowych - zmiana kierunku czopucha w płaszczyźnie poziomej powinna być wykonana pod kątem 90-135^o, a na wszystkich załamaniach muszą być otwory rewizyjne.
Dodatkowo każde przyłącze powinno mieć otwór o średnicy 10 mm do pomiaru spalin, który będzie oddalony od otworu wylotowego z kotła co najmniej o dwie jego średnice.

Budowa komina: otwór rewizyjny

Co najmniej jeden otwór rewizyjny. Należy go umieścić około 40 cm poniżej otworu wlotowego. Osobne powinny się znaleźć także na załamaniach przewodów prowadzonych pod kątem 30-45^o. Otwór musi być zamykany szczelnymi, ogniotrwałymi drzwiczkami. W otworze rewizyjnym zwykle umieszcza się zbiornik na kondensat.

Odprowadzenie kondensatu do kanalizacji musi mieć zasyfonowanie, bo w przeciwnym razie wkład kominowy stałby się odpowietrzeniem kanalizacji, co znacznie skróciłoby jego żywotność.

Budowa komina: przewody dymowe

Przy zachowaniu efektywnej wysokości komina - zależy dodatkowo od wielkości paleniska kominka - przekrój komina powinien wynosić co najmniej:

• 14 x 14 cm lub średnica 150 mm, gdy otwór paleniska jest mniejszy niż 0,25 m²;
• 14 x 20 cm lub średnica 180 mm, gdy otwór jest większy niż 0,25 m².

Wlot do przewodu trzeba zabezpieczyć rozetką z blachy stalowej z kołnierzem szerokości 30 mm. Odcinek przyłącza (czopuch) powinien być jak najkrótszy i mieć jak najmniejszą liczbę załamań.

Otwór wycierowy (wyczystka) - jest niezbędnym elementem przewodu dymowego. Musi być łatwo dostępny, mieć osadnik na sadze i być zamknięty podwójnymi, szczelnymi drzwiczkami żeliwnymi (nie ma ich w sprzedaży) stalowymi lub betonowymi osadzonymi na zaprawie cementowej. Muszą być one wyposażone
w zamknięcie kluczykowe lub zakrętkowe.

Odbiór techniczny komina

Wizyta kominiarza związana z odbiorem technicznym komina nowo budowanego lub gruntownie remontowanego nie może być pierwszą i zarazem ostatnią. Wszystkie przewody kominowe domu powinny być bowiem obowiązkowo sprawdzane co najmniej raz w roku, a dymowe i spalinowe, jeśli są do nich podłączone urządzenia grzewcze, muszą być dodatkowo regularnie czyszczone: spalinowe - dwa razy w roku, dymowe - nawet cztery.

Komin systemowy czy prefabrykowany: wideo WYBÓR na 5

W wyborze na 5 przedstawiamy cechy dobrej jakości systemu kominowego. Ekspert z firmy BRATA Systemy Kominowe pokazuje, na co zwrócić uwagę przy wyborze: zobacz wideo.