Blacha płaska montaż. Układanie pokrycia z blachy płaskiej
Blacha płaska montaż: to pokrycie wykonuje się zwykle na sztywnym poszyciu z desek. Zobacz, jakie są podstawowe zasady układania blach płaskich, jak na dachu łączyć poszczególne arkusze blachy.
Blacha płaska (blacha stalowe, blacha aluminiowa, blacha miedziana lub blacha cynkowo-tytanowa) układana jest najczęściej na tak zwany rąbek stojący. Polega to na tym, że pasy lub arkusze blachy łączy się przez zaginanie brzegów.
Zobacz także: Jak wykonać sztywne poszycie >>
Blachę płaską układa się na sztywnym poszyciu, najczęściej jest to pełne deskowanie, rzadziej płyty wiórowe lub sklejka wodoodporna. Nie wolno łączyć jej z produktami bitumicznymi (układanie na papie) czy wilgotnym betonem.
Pomiędzy poszyciem dachu a blachą często układa się specjalną matę rozdzielającą lub membranę separacyjną zapewniającą wentylację pokrycia. Jej budowa – górna warstwa wykonana ze splątanych włókien lub wypustki w kształcie ściętych stożków – umożliwia wentylację pokrycia oraz tłumi odgłosy deszczu i drgania powodowane porywistym wiatrem.
Dodatkowo pokrycie dachowe z blachy płaskiej jest przytwierdzane do sztywnego poszycia specjalnymi uchwytami zwanymi żabkami. Dzięki żabkom nie trzeba przebijać niczym powierzchni pokrycia, bo będą one tkwić pod nim.
Blacha płaska montaż
Rąbki stojące to połączenia tych krawędzi blachy dachowej, które są ustawione prostopadle do okapu dachu. Biegną od okapu do kalenicy. Poprzeczne krawędzie łączy się na rąbek leżący.
Przeczytaj także:
Rąbki mogą być pojedyncze lub podwójne. Rąbki pojedyncze powstają przez zagięcie, a rąbki podwójne przez zagięcie i wywinięcie sąsiadujących arkuszy blachy płaskiej. Rąbki stojące mają najczęściej 25 mm wysokości. Rąbek podwójny zapewnia większą szczelność i powinien być stosowane na dachach o kącie nachylenia od 3 do 25°. Rąbek pojedynczy – łatwiejsze do wykonania – zapewnia wystarczającą ochronę połaciom o kącie nachylenia większym od 25°. W sposób wyraźniejszy niż rąbki podwójne dzielą również połać dachową na pasy, ponieważ ich górne krawędzie są szersze.
Typy rąbków
- rąbek stojący pojedynczy – polecany na połacie dachowe o nachyleniu nie mniejszym niż 25°,
- rąbek stojący podwójny – zalecany na połacie o nachyleniu mniejszym niż 25°,
- pojedynczy rąbek stojący (kątowy) – na połacie o nachyleniu nie mniejszym niż 25°. Łatwiejszy do wykonania niż rąbek podwójny. Dzieli połać dachową na rzucające się w oczy szerokie, pionowe pasy,
- rąbek leżący.
Niewielkie arkusze z blachy płaskiej (długości 2-3 m) można co prawda mocować bezpośrednio do podłoża gwoździami, śrubami lub nitami, ale robi się to bardzo rzadko. Wymaga to bowiem przewiercenia blachy dachowej i nie pozwala na jej rozszerzanie się i kurczenie pod wpływem zmian temperatury. Takie mocowanie sprawdza się dobrze w niewidocznych (osłoniętych innymi elementami) częściach obróbek blacharskich, na przykład przy mocowaniu pasów okapowych.
Jedynym właściwym sposobem montażu pokrycia dachu z blachy płaskiej jest mocowanie pośrednie. Polega ono na stosowaniu dodatkowych elementów – łapek, żabek lub pasków mocujących – które się przytwierdza do sztywnego podłoża wkrętami lub ocynkowanymi gwoździami z szerokim łbem (gwoździami papowymi). Podczas łączenia arkuszy blach te łączniki pozostają w rąbkach. Podczas montażu pokrycia nie dziurawi się blachy, dzięki czemu jest ono szczelne, a łączniki pozwalają mu się swobodnie rozszerzać i kurczyć.
Autor: RHEINZINK
Atutem blachy jest jej niewielka waga i lekkość optyczna. To argument dla osób, które szukają pokryć nowoczesnych, a także takich, które będą współgrały z modnymi dużymi przeszkleniami. Gdy prawie całą elewację wypełnia szkło, blacha tworzy dobre połączenia z aluminiowymi ramami i profilami przeszkleń. Jeśli chcemy podkreślić rolę blaszanego pokrycia w budowaniu wizerunku domu, warto powtórzyć jego kolorystykę w ogrodzie czy strefie wejścia (fot. RHEINZINK).
Błędy przy montażu blach płaskich
Choć zdarza się to rzadko, trzeba sprawdzić, czy w którymś miejscu poprzeczne rąbki leżące nie są ustawione „pod włos” w stosunku do spadku połaci. Woda może wtedy wpływać między arkusze blachy.
Należy również dopilnować, żeby wszystkie rąbki stojące były tej samej wysokości. Blacha w miejscach zakładów nie może odstawać. Arkusze blachy płaskiej muszą być dobrze dopasowane. W innym razie woda wleje się pod pokrycie dachowe.
Parametry blachy płaskiej ważne przy montażu
Rozszerzalność termiczna. Należy ją uwzględnić podczas montażu blachy płaskiej, każdy materiał bowiem zmienia swoje wymiary pod wpływem zmian temperatury (zmiana długości to wynik mnożenia długości początkowej przez stały dla danego materiału współczynnik rozszerzalności termicznej i rozpatrywaną różnicę temperatury). To właśnie rozszerzalność termiczna sprawia, że blacha na dachu „pracuje”, co jest szczególnie ważne, jeśli jej pasy są długie, na przykład sięgają od okapu do kalenicy. Aby zabezpieczyć takie pokrycie dachowe przed deformacją i rozszczelnieniem, dekarz dostosowuje sposób mocowania blachy do podłoża – dopuszczalne ruchy pokrycia wymusza odpowiednim układem i liczbą elementów mocujących stałych oraz ruchomych.
Elastyczność i możliwość formowania. Odkształcalność metalu zależy między innymi od jego temperatury. Jeśli blacha ma przynajmniej 10°C, bez problemu można jej nadać żądaną formę. Elastyczność maleje w temperaturze poniżej 0°C. Aby łatwiej formować materiał, niektóre blachy niepowlekane podgrzewa się nagrzewnicami. Jeżeli jednak temperatura otoczenia jest zbyt niska (niższa niż -10°C), nawet ta metoda okazuje się nieskuteczna. Blach powlekanych nie powinno się formować w temperaturze niższej niż -10°C, ponieważ na zagięciach pojawiają się wówczas mikropęknięcia powłoki.
Polecany artykuł:
