Ściany z drewna: boazerie ścienne, panele i korek
Ściany z drewna kojarzą nam się z lakierowaną boazerią ścienną od podłogi po sufit, która kiedyś była wątpliwym synonimem luksusu. W tej chwili, pochodne drewna, w nowszym wydaniu nie mają się czego wstydzić.
Panele drewnopochodne na ścianę - alternatywa dla boazerii
Tańszą alternatywą dla boazerii ściennych i forniru są panele drewnopochodne i laminowane. Powstają one na bazie płyt LDF (rodzaj MDF o zmniejszonej gęstości), rzadziej wiórowych. Wykończeniem paneli drewnopodobnych jest fornir, czyli cienka warstwa drewna, zaś laminowanych – folia dekoracyjna o różnorodnych wzorach i kolorach, nie tylko odwzorowujących naturalne drewno.
Panele ścienne najczęściej mają kształt desek wysokości około 2,5 m. Zwykle układa się je pionowo, ale ciekawie wyglądają przymocowane poziomo, oddzielone metalowymi listwami. W sprzedaży dostępne są też panele kasetonowe – zwykle wykańcza się nimi dolną partię ścian, nadając wnętrzom klubowy charakter. Tak jak w przypadku płyt fornirowych panele kasetonowe ułożone na specjalnie do tego celu ustawionej ścianie ukrywają we wnętrzu niespodzianki – okazują się frontami szuflad czy szafek zlicowanymi z resztą powierzchni.
- Pomieszczenia
Panele drewnopochodne i laminowane nie nadają się do pomieszczeń, w których poziom wilgotności przekracza 70% (sauna, pralnia), oraz do łazienek. Wyjątek stanowią panele laminowane na specjalnie zabezpieczonej przed wilgocią płycie – można je ułożyć na ścianach łazienki, ale nie w tzw. mokrych strefach. Tam sprawdzą się tylko panele z PCW. Ich powierzchnia może mieć najróżniejsze wzory i kolorystykę. Coraz odważniej stosowane są zwłaszcza te o wyraźnych barwach. Tak jak inne panele ścienne montuje się je na stelażu. Uwaga! Paneli ściennych nie należy narażać na długotrwałe działanie wysokiej temperatury wytwarzanej przez kominki czy grzejniki.
- Podłoże
Panele drewnopochodne i laminowane można zastosować na ścianie z dowolnego materiału budowlanego, ponadto nie wymaga ona specjalnego przygotowania (nie musi być otynkowana).
- Renowacja
Panele laminowane myje się wodą z detergentem. W razie uszkodzenia pojedyncze elementy łatwo wymienić.
Niektóre materiały stosowane we wnętrzach jak żadne inne oddziałują na zmysł wzroku i dotyku, przekonując, że przestrzeń, w której zagościły, emanuje ciepłem domowego ogniska. Największe sukcesy na tym polu mają używane w procesie wykończenia wnętrz materiały naturalne. Umiejętnie zastosowane drewno, korek, cegła i niektóre kamienie nawet przestronne, nowoczesne wnętrza potrafią zmienić w przytulne.
Autor: archiwum muratordom
Drewno w domu, czyli drewniana podłoga i ściany
Drewno doskonale prezentuje się nie tylko na podłodze, ale także na ścianie czy suficie. Chcąc „ocieplić” nim pomieszczenie, nie należy wykańczać zbyt wielu powierzchni we wnętrzu, by nie stało się ono przytłaczające. Do dyspozycji mamy kilkadziesiąt gatunków drewna krajowego i egzotycznego, które różnią się barwą, rysunkiem słojów i cechami użytkowymi. Najwięcej ciepła do wnętrza wniosą gatunki o najcieplejszych, niekiedy wręcz ognistych barwach – np. czerwony mahoń, pomarańczowo-czerwona jatoba, żółtobrązowe iroko, pomarańczowe doussie z warkoczami słojów przypominającymi płomienie.
Przeczytaj też:
Chłodniejszym barwom krajowych gatunków można dodać nieco ciepła, wykańczając je olejem albo lakierem rozpuszczalnikowym, które nadadzą im złocistą barwę, a przez to nasza podłoga drewniana będzie prezentować się iście zjawiskowo. Na podłodze możemy ułożyć lite drewno albo panele, na ścianach i sufitach doskonale sprawdzi się zarówno boazeria ścienna, jak i płyta pokryta fornirem. Jego zaletą jest wyraźny rysunek słojów oraz duża plastyczność pozwalająca wykańczać zaokrąglone powierzchnie. Następny atut to możliwość pokrywania dużych płaszczyzn bez widocznych połączeń. Dzięki drewnu przytulne mogą stać się nie tylko pokój dzienny, sypialnia czy hol, ale także łazienka i kuchnia.
Drewniana boazeria ścienna
Projektanci patrzą na nią świeżym okiem. Dawniej boazerie lakierowano, dziś chętnie stosuje się preparaty pogłębiające barwę i fakturę drewna – bejce i oleje. Modne jest wzorem skandynawskim bielenie drewna – wnętrze staje się jaśniejsze. Odważniejsi malują je na kolory nienaturalne dla drewna. Dzisiaj deseczki są szersze niż dawne boazerie ścienne, układa się je również poziomo.
Powszechne jest okładanie tylko fragmentów ścian. Do łask powracają wyszukane sposoby łączenia desek, na przykład intarsje – wklejanie różnych gatunków drewna. Elementy boazerii łączy się na obce pióro, wstawiając między deseczki inny gatunek drewna.
- Pomieszczenie
Drewno reaguje na wahania temperatury i wilgotności, zmieniając objętość – na połączeniach elementów pojawiają się szczeliny. Minimalnym wahaniom ulegają gatunki egzotyczne, dzięki zawartości garbników i naturalnych olejków są też wodoodporne, więc można je stosować w łazienkach, a przy tym charakteryzują się barwą i usłojeniem zupełnie innym od gatunków krajowych.
- Renowacja
Impregnację drewna woskiem lub olejem trzeba systematycznie powtarzać. Powierzchnia pokryta lakierem tego nie wymaga, a dodatkowo bardzo łatwo się ją czyści. Po latach wierzchnią warstwę można usunąć papierem ściernym i ponownie polakierować. W przypadku zniszczenia deseczki łatwo samodzielnie ją wymienić, jednak trzeba mieć na uwadze, że nowy element będzie odróżniał się barwą od reszty powierzchni.
Płyty fornirowane na ścianę zamiast boazerii
Fornir, czyli bardzo cienkie (0,1-1,5 mm) warstwy drewna naklejane na sklejkę lub płytę MDF, użyte w formie okładzin ściennych to nowy sposób na zastosowanie drewna na ścianach. W przeciwieństwie do litego drewna można tworzyć z nich wielkoformatowe elementy i pokrywać duże płaszczyzny ścian. Ciekawą propozycją projektantów jest łączenie fornirowanych płyt nie tylko poziomo, ale również w taki sposób, by rysunki słojów były do siebie prostopadłe.
Inną zaletą otwierającą przed nimi jako materiałem ściennym nowe możliwości jest plastyczność – płytami fornirowanymi wykańcza się powierzchnie łukowe ścian, krawędzie wnęk, zaokrąglone cokoły. Możemy nimi zlicować ścianę z innymi elementami wnętrza: drzwiami, frontami mebli i blatami. W ten sposób łatwo wydziela się przejście do prywatnej lub gospodarczej strefy, prawie niedostrzegalne dla gości, zachowując przy tym reprezentacyjny styl ściany, a łącząc w jedną całość elementy poziome i pionowe, nadaje się wnętrzu inny wymiar.
Prostokątne płyty fornirowane modnie jest łączyć, tworząc modularne, przewidywalne graficznie kompozycje. Szczególnie atrakcyjnie prezentują się wtedy forniry modyfikowane – dzięki obróbce technologicznej rysunek drewna jest bardzo wyraźny i powtarzalny. Gdy wolimy spokojniejsze tonacje, wybierzmy płyty z fornirem naturalnym. Do łask wracają forniry o koniakowym odcieniu znane ze stylu art déco – orzech i czeczotka, choć niesłabnącą popularnością cieszą się gatunki egzotyczne.
- Pomieszczenie
Jeżeli chcemy we wnętrzu nowocześnie potraktować boazerie lub płyty fornirowane, musimy pamiętać, że ściana obłożona drewnem, niezależnie od kolorystyki, dominuje we wnętrzu. Dlatego takie rozwiązania stosuje się najczęściej w dużych, reprezentacyjnych salonach, nie ocieplając ich dodatkowo innymi materiałami wykończeniowymi, zostawiając miejsce dla powietrza i światła – ważne, by tak wykończona ściana nie przytłaczała. W małej łazience lub kuchni wykończenie fornirem lepiej ograniczyć do jednej ściany lub jej fragmentu.
Autor: Mariusz Bykowski
Niektóre ściany salonu wykończono cegłą o nierównych brzegach (tu i ówdzie obłupanych). W towarzystwie szarego koloru z domieszką błękitu pozornie zwyczajna i nieco toporna cegła – w naturalnych, przytłumionych barwach – nabiera cech szlachetnego materiału (projekt: Magda i Marcin Pilchowie)
Boazeria ścienny czy korek?
Sprawia wrażenie ciepłego i taki jest w rzeczywistości – ma bardzo dobre właściwości izolacyjne. Wykończone nim powierzchnie ścian czy podłogi chronią przed ucieczką ciepła z pomieszczenia. Inną zaletą okładziny z korka jest jej antystatyczność – nie gromadzi się na niej kurz.
Przeczytaj też:
To wszechstronny materiał wykończeniowy – można go układać we wszystkich pomieszczeniach. Jest odporny nawet na wodę i ogień, dlatego doskonale sprawdzi się zarówno w łazience, jak i w kuchni przy płycie kuchennej. Uwaga! Kuchennym i łazienkowym warunkom sprostają korkowe płytki. Tapetami z korka naklejonego na papier można wykańczać pomieszczenia, w których panują łagodniejsze warunki – hole i pokoje.
Nieoczywista ściana z cegieł
To materiał pełen sprzeczności – może nadać wnętrzu surowy charakter i jednocześnie sprawić, że stanie się ono bardziej przytulne. To m.in. zasługa jej gorących, mieniących się różnymi odcieniami barw, ale nie tylko… Przytulna jest zarówno naturalna, tradycyjna cegła, jak i ta występująca w nowocześniejszych barwach – czarna, a nawet biała. Zapewne dlatego, że sama faktura ściany z cegieł natychmiast kojarzy się z domowym ciepłem. Można nią wykończyć kominek, ściany we wszystkich pomieszczeniach, wznieść nieotynkowaną ścianę działową albo wykorzystać do budowy konstrukcji szafek kuchennych, biurka, regału na książki.
Ciepły kamień zamiast drewnianej boazerii ściennej
Powszechnie jest uznawany za „zimny” materiał wykończeniowy. Zapewne opinię tę zawdzięcza, często stosowanym, szarym i białym odmianom granitu oraz marmuru. Jednak to uogólnienie jest nieprawdziwe. Kamienie mienią się bogactwem kolorów i faktur. Nawet te uważane za najchłodniejsze, występują w ciepłych kolorach: granit – czerwonym i żółtym, a marmur – czerwonobrązowym. Wiele z nich występuje w ciepłej gamie kolorystycznej, na przykład wapienie są beżowe i brązowe, trawertyny – beżowe, żółte, czerwone i ciemnobrązowe, łupki – rudo-szaro-czarne, onyksy – miodowo-beżowo-pomarańczowe. Jednak nie sama feeria tak ciepłych barw potrafi z kamienia uczynić ciepły (choć chłodny w dotyku) materiał wykończeniowy. Dużą rolę odgrywa także jego struktura i faktura.
Przejrzystość niektórych minerałów można wykorzystać jako atut – wystarczy umieścić za nimi światło. Podświetlenie ściany z onyksu wydobywa bogactwo jego ciepłych barw i nasuwa skojarzenie z ogniem. Także kamienie o zróżnicowanej, niegładkiej fakturze sprawiają, że pomieszczenia stają się przytulne – prym wiodą tutaj łupek i piaskowiec. Płyty pierwszego najczęściej mają nierówną – falistą powierzchnię, drugi jest porowaty i chropawy. Kamień to materiał, który z reguły dominuje we wnętrzu. Wystarczy wykończyć nim fragment ściany lub posadzkę, by odmienić charakter pomieszczenia. Jeżeli nie zamierzamy zmienić domu w kamienny pałac, bez wątpienia lepszy będzie umiar niż przesyt. Podobnie jak inne naturalne materiały, kamień może pojawiać się we wszystkich wnętrzach. Oczywiście najbardziej nasiąkliwe i porowate – wapienie i piaskowce – nie są zalecane do pomieszczeń, w których można je zaplamić – kuchni i łazienek.
Malowanie boazerii ściennej na biało - w 10 krokach
Sposób na ładne odnowienie starej boazerii, która kiedyś była modnym pomysłem na wykończenie ścian. Takiej boazerii naprawdę nie warto wyrzucać!
