Jak wykończyć taras na piętrze. Pomysły, materiały, wykonanie
Taras na piętrze - z okładziny ceramicznej czy z płyt betonowych? Zobacz porównanie dwóch sposobów wykończenia tarasu oraz kosztów ich wykonania.
Jak wykończyć taras na piętrze?
Zwykle taras wykańcza się płytkami ceramicznymi – przykleja się je do płyty. Aby takie wykończenie było szczelne, pod płytkami wykonuje się hydroizolację z elastycznego szlamu. Woda opadowa spływa po powierzchni płytek na zewnątrz, więc brzegi tarasu muszą być chronione obróbkami blacharskimi lub profilami okapowymi. Jest też inny sposób wykańczania tarasu – z warstwą drenażową, na której układa się płyty betonowe lub kamienne. W takim rozwiązaniu woda dostaje się pod płyty i jest odprowadzana na zewnątrz przez drenaż. Ten sposób wymaga zastosowania profili systemowych zamiast tradycyjnych obróbek.
Oba rozwiązania, przy poprawnym zaprojektowaniu i wykonaniu, stanowią estetyczne, skuteczne i trwałe wykończenie tarasu zabezpieczające znajdujące się poniżej pomieszczenie przed przeciekami wody oraz zawilgoceniem. Wyboru rozwiązania należy dokonać już na etapie projektowania, gdyż późniejsza zamiana może być dość skomplikowana, a w niektórych sytuacjach nawet niemożliwa.
Płytki gresowe na taras na piętrze - na co trzeba uważać
Za zaletę tarasu z płytkami gresowymi przyklejonymi do płyty i powierzchniowym odprowadzeniem wody powszechnie uważa się prostotę konstrukcji i łatwość wykonania. W rzeczywistości ułożenie na tarasie okładziny z płytek ceramicznych wymaga staranności, a błędy są trudne do naprawienia. Płytki muszą być starannie przyklejone całą powierzchnią (nie może być pod nimi pustych przestrzeni), konieczne jest odpowiednie przygotowanie spoin i dylatacji. W przypadku miejscowego uszkodzenia nawierzchni trudno jest wykonać punktową naprawę. Gdy nastąpią przecieki w konstrukcji, konieczne może być rozebranie okładziny, żeby dostać się do spodnich warstw.
- Zobacz też: Narzędzia do cięcia płytek. Pilarki do płytek, frezarki, szlifierki kątowe - co wybrać? >>>
Układ drenażowy ma podstawową zaletę – możliwość zdjęcia warstwy użytkowej bez uszkodzenia powłoki hydroizolacyjnej znajdującej się bezpośrednio pod drenażem. To ułatwia naprawienie hydroizolacji w razie przecieków. Można też wymienić jedną lub kilka płyt nawierzchni w razie ich uszkodzenia. Wadą tego rozwiązania jest to, że jeśli warstwa drenażowa nie będzie odpowiednio wykonana, płyty mogą się poprzesuwać. Przy błędach wykonawczych istnieje niebezpieczeństwo zamulenia warstwy drenującej i zalegania wody pod płytami. Trzeba też pamiętać, że grubość warstwy użytkowej z płyt betonowych na taras czy kamiennych na drenażu jest większa. Płyta stropowa musi być zaprojektowana pod większe obciążenie, bo 1 m2 płyt betonowych o grubości 5 cm waży około 100 kg, a warstwa kruszywa o grubości 3 cm – mniej więcej 60 kg.
Autor: Andrzej Szandomirski
Najczęściej spotykane wykończenie tarasu nad pomieszczeniem – okładzina z płytek gresowych lub ceramicznych. Jest estetyczna i wygodna w użytkowaniu
Taras na piętrze. Płytki gresowe - wykonanie
Na płycie stropowej układa się warstwę spadkową. Użycie gotowej, szybkowiążącej i szybkoschnącej zaprawy umożliwia prowadzenie dalszych prac po dwóch-trzech dniach (wylewka z tradycyjnej zaprawy cementowej wymaga 28 dni sezonowania). Jako paroizolację układa się polimerowo-bitumiczną, termozgrzewalną papę paroizolacyjną. Musi być ona wywinięta na ścianę przynajmniej na wysokość cokolika (15-20 cm). Jako że warstwa ta pełni jednocześnie funkcję izolacji międzywarstwowej między płytą a termoizolacją, konieczne jest ułożenie dwóch warstw papy.
Termoizolację wykonuje się z twardego styropianu EPS 200 (Dach/Podłoga/Parking) o grubości zwykle około 20 cm (użycie styropianu niższej klasy jest błędem). Trzeba ją osłonić folią budowlaną o grubości 0,3 mm, żeby można było na niej ułożyć jastrych dociskowy. Grubość warstwy dociskowej wynosi 4 cm. Używa się takiej samej zaprawy szybkowiążącej jak do zrobienia warstwy spadkowej. Na krawędzi okapu na szerokość mocowania obróbki musi być wykonany uskok o głębokości mniej więcej 3 mm pozwalający zamontować profile tak, aby powierzchnie jastrychu i profilu stanowiły jedną płaszczyznę. W tak przygotowane podłoże wkleja się obróbki i dodatkowo mocuje się je mechanicznie. Potem robi się izolację podpłytkową z elastycznego szlamu uszczelniającego. Warstwa o grubości 2 mm musi pokrywać cały taras i być wyciągnięta na warstwę zbrojącą termoizolacji na wysokość cokolika. Po związaniu szlamu można ułożyć niskonasiąkliwe płytki gresowe o wymiarach do 30 x 30 cm. Na cokoliki przyścienne można użyć płytek przeciętych na pół. Do mocowania okładziny na tarasach stosuje się klej klasy C2S1. Spoiny o szerokości 8 mm wypełnia się zaprawą klasy CG2 WA. Dylatacje trzeba uszczelnić taśmą uszczelniającą i wypełnić masą silikonową.
Czytaj też:
- Deski kompozytowe na taras - zalety, wady, montaż >>>
- Co na taras - drewno, płytki czy klinkier? >>>
- Duże drzwi tarasowe - ceny, montaż, izolacyjność >>>
Autor: Agnieszka i Marek Sterniccy
Taras na piętrze. Płyty betonowe - wykonanie
Warstwę spadkową robi się identycznie jak dla wariantu z płytkami ceramicznymi. Ponieważ układ drenażowy wymaga izolacji przeciwwodnej znajdującej się bezpośrednio pod warstwami drenującymi, jako paroizolację można zastosować jedną warstwę paroizolacyjnej papy termozgrzewalnej. Termoizolację, warstwę rozdzielającą oraz jastrych dociskowy wykonuje się także w identyczny sposób. W tym wariancie konieczne jest zastosowanie aluminiowych profili. Ponieważ jako hydroizolacja będą wykorzystane materiały bitumiczne, zamiast szlamu lub żywicy do wklejenia profili należy użyć masy polimerowo-bitumicznej KMB, bo można ją dobrze połączyć z papą. Jednak należy to skonsultować z producentem profili. Podczas wklejania trzeba zachować ostrożność, żeby nie doprowadzić do zasklepienia otworów odpływowych. Hydroizolację stanowią dwie warstwy termozgrzewalnej papy polimerowo- -bitumicznej. Musi być ona wywinięta na ścianę domu na wysokość cokolika. Zamiast papy termozgrzewalnej można wykorzystać samoprzylepne membrany bitumiczne. Matę drenującą układa się bez mechanicznego mocowania na prawidłowo wykonanej hydroizolacji. Układa się je na styk, a połączenie uzyskuje się zwykle, robiąc zakład siatki. Wiele mat jest zespolonych z warstwą filtracyjną. Dlatego nakrywanie takiej maty geowłókniną jest dozwolone tylko wtedy, gdy wymaga tego producent. Niektórzy producenci zastrzegają, że na hydroizolacji należy wykonać dodatkowo warstwę rozdzielającą z cienkiej (0,2-0,3 mm) folii z tworzywa sztucznego lub geowłókniny.
Na macie układa się warstwę płukanego, łamanego kruszywa o uziarnieniu 2-8 mm. Warstwa kruszywa powinna mieć minimum 2,5-3 cm. W przeciwnym razie może pojawić się wrażenie niestabilności płyt. Jako wykończenie na drenażu można ułożyć dekoracyjne płyty betonowe o wymiarach 50 x 50 cm. Ich grubość powinna wynosić minimum 2 cm. Można je układać na styk lub pozostawić między nimi szczeliny o szerokości 0,5-1 cm, które później wypełnia się na przykład dekoracyjnym białym żwirem.
UWAGA! Balustrada. Na tarasie z powierzchniowym odprowadzeniem wody po płytkach gresowych zdecydowanie zaleca się mocowanie słupków barierki do boku lub spodu płyty. W wariancie drenażowym jest to jedyny dopuszczalny sposób.
Jak wykończyć brzegi tarasu na piętrze? Obróbki tradycyjne czy systemowe?
Brzegi tarasu powinny być chronione obróbkami okapowymi. Mogą to być tanie obróbki wykonane przez blacharza lub droższe produkty fabryczne. Ze względu na różną rozszerzalność liniową blachy, płytek i jastrychu ważna jest głębokość obsadzenia obróbek i zachowanie przerw dylatacyjnych.
Tradycyjne obróbki blacharskie
Przygotowanie obróbek z blachy należy zlecić blacharzowi-dekarzowi. Muszą być one docięte na konkretny wymiar z blachy, na przykład powlekanej powłoką poliestrową lub ocynkowanej. Blacha pokryta powłokami ochronnymi jest odporna na działanie czynników atmosferycznych. Obróbki zwykle są mocowane cementową zaprawą klejową do płytek, która jest bardzo alkaliczna i niszczy powłokę farby oraz blachę. Często już po roku pojawiają się na nich ogniska rdzy. Żeby uniknąć awarii, powinno się je wklejać na żywicę. Tradycyjna obróbka może podchodzić pod płytkę na 5-6 cm i powinna być dodatkowo mocowana mechanicznie w połowie tej odległości.
Aluminiowe profile okapowe
Od pewnego czasu na rynku są dostępne przygotowane fabrycznie profile okapowe z aluminium. Są one drogie, jednak ich zaletą jest to, że producenci oferują nie tylko profile, ale także potrzebne akcesoria i materiały do montażu wraz z opisem ich zastosowania. Profile okapowe są wykonane z aluminium pokrytego powłoką poliestrową, która jest odporna na wysokie pH, korozję oraz warunki atmosferyczne – zmiany temperatury, wodę, lód, promieniowanie UV. Profile są przygotowane tak, że nie da się ich błędnie (za głęboko) zamontować. Budowa profili systemowych umożliwia szczelne połączenie ich z hydroizolacją – kształt oraz faktura powierzchni są takie, że można prawidłowo uszczelnić to newralgiczne miejsce tarasu. Są różne typy profili przeznaczone do różnych warstw użytkowych. Inne stosuje się na tarasach wykończonych płytkami ceramicznymi, a inne na przykład w przypadku płyt betonowych na drenażu lub posadzki żywicznej. System obejmuje profile proste i dodatkowe kształtki (narożne, dylatacyjne, odbojniki, haki i rynny). Producenci podają też dokładne wskazówki, jak je montować.
Taras na piętrze - montaż profili okapowych
Zaczyna się go od narożników. Po ich wstępnym ustawieniu należy zaznaczyć miejsca mocowania mechanicznego, wywiercić otwory i wstępnie zamocować narożniki, żeby dopasować dalsze proste odcinki. Trzeba pamiętać o pozostawieniu przerw dylatacyjnych o szerokości około 2 mm między profilami i ścianami budynku. Po wymierzeniu i dopasowaniu wszystkich elementów należy je zdemontować. Na końcówkach elementów przy ścianach montuje się odbojniki. Na powierzchnię uskoku w podkładzie wzdłuż krawędzi tarasu nakłada się cienką warstwę elastycznej żywicy uszczelniającej i wkleja w nią narożniki i profile proste.Gdy są właściwie ustawione, wkręty można wstępnie przykręcić. Po związaniu żywicy (po mniej więcej 12 godzinach) dokręca się wkręty kołków rozporowych. Styk wewnętrznych krawędzi profili z jastrychem cementowym uszczelnia się taśmą uszczelniającą wklejoną w żywicę. Żywicę nakłada się pod taśmę i na nią. Powierzchnię świeżej żywicy posypuje się piaskiem do żywic. Po związaniu jego nadmiar należy starannie usunąć. Na wysokości przerw dylatacyjnych (łączeń profili i narożników) mocuje się łączniki dylatacyjne, a szczelinę między nimi wypełnia na całej długości elastyczną masą uszczelniającą do stosowania na zewnątrz, na przykład silikonową lub poliuretanową (z systemowym gruntownikiem, jeżeli zaleca to producent). Taśmę uszczelniającą na styku profilu z jastrychem można też wklejać w inny sposób, to znaczy od spodu taśmę przykleja się na żywicę, a na wierzchu pokrywa szlamem uszczelniającym w momencie wykonywania uszczelnienia podpłytkowego. Niektóre firmy pozwalają na stosowanie samego szlamu uszczelniającego do montażu profili. Jest to dopuszczalne tylko wtedy, gdy nie wywołuje on korozji tych konkretnie wykorzystywanych profili. Wtedy także ten sam materiał służy do wklejenia taśmy uszczelniającej.
Autor: Uzin
Wzdłuż krawędzi tarasu mocuje się aluminiowe profile okapowe
Wykończenie tarasu na piętrze - jakie koszty?
Poniższą analizę kosztów przeprowadzono dla niedużego tarasu o wymiarach 3,38 x 1,2 m. Dłuższym bokiem przylega on do ściany domu.
Aby zapewnić porównywalność kosztów, w obu wariantach przyjęto tradycyjny układ warstw tarasu, w którym termoizolacja jest chroniona przez hydroizolację. Koszt wykończenia tarasu płytami betonowymi byłby mniejszy, gdyby zrobiono go w tak zwanym układzie odwróconym i z odprowadzeniem wody na przykład przez rzygacze.
Warto zauważyć, że samo ułożenie płyt betonowych na drenażu nie jest droższe niż wykonanie okładziny z płytek. To obrobienie okapów z aluminiowymi profilami znacząco podnosi koszt (koszt netto wykonania ochrony krawędzi okapowych wyniósł 1043,60 zł). Trzeba jednak zaznaczyć, że w przypadku dużych tarasów udział kosztu profili w ogólnych nakładach będzie mniejszy. Wykorzystano średnie ceny netto z drugiego kwartału 2015 r. według Intercenbudu i Sekocenbudu oraz podane przez producentów. W kalkulacji przyjęto 43,43 zł jako średni koszt płytek gresowych o wymiarach 30 x 30 cm i 17,28 zł – płyt betonowych o wymiarach 50 x x 50 cm.
Końcowe kwoty brutto obejmują cenę materiałów, koszt robocizny i narzędzi oraz podatek VAT.
