Budowa tarasu nad garażem i innym ogrzewanym pomieszczeniem - od konstrukcji po nawierzchnię
Jakich zasad należy przestrzegać przy budowie tarasu nad garażem lub innym ogrzewanym pomieszczeniem. Co powinieneś wiedzieć o konstrukcji tarasu, ociepleniu, warstwie dociskowej, hydroizolacji oraz nawierzchni.
Konstrukcja tarasu nad garażem
Konstrukcję tarasu stanowi najczęściej strop nad kondygnacją poniżej (może to być betonowa płyta lub inny rodzaj stropu). Każdy taras musi mieć spadek 1,5-2% na zewnątrz umożliwiający odpływ wody. Można go ukształtować w konstrukcji tarasu albo wybetonować na warstwie konstrukcji dodatkową warstwę spadkową. Kolejne warstwy również są wówczas ułożone ze spadkiem. Ich układ zależy od wybranego systemu izolacji tarasu.
Ocieplenie tarasu nad garażem
Taras znajdujący się nad pomieszczeniem ogrzewanym musi być ocieplony. Materiał ociepleniowy powinien być odporny na ściskanie. Najlepiej sprawdza się polistyren ekstrudowany lub twardy styropian o dużej wytrzymałości (klasy EPS 200), który producent dopuszcza do stosowania na tarasie.
Na tarasie o odwróconych warstwach z hydroizolacją pod izolacją termiczną dopuszczalny jest tylko materiał odporny na wodę, czyli np. polistyren ekstrudowany. Ocieplenie musi być od strony ogrzewanego wnętrza oddzielone paroizolacją. Jej brak może być przyczyną zawilgocenia sufitu na skutek wykraplania się pary w ociepleniu, co stwarza wrażenie nieszczelności tarasu.
Jeżeli pod tarasem nie ma żadnego pomieszczenia, lecz wspiera się on na słupach, najlepiej, aby ocieplenie znajdowało się między płytą a ścianą. Jeśli jest to niemożliwe ze względów konstrukcyjnych, należy je ułożyć na płycie tarasu oraz od spodu, aby zlikwidować mostek cieplny na styku połączenia płyty ze ścianą.
Warstwa dociskowa
Warstwa dociskowa stabilizuje termoizolację. Jest to najczęściej wylewka betonowa o grubości 4-5 cm, którą zbroi się siatką stalową o oczkach 10 x 10 lub 15 x 15 cm. Oddziela się ją od termoizolacji warstwą poślizgową separującą i zmniejszającą tarcie. Aby zminimalizować ryzyko pęknięć, wylewkę należy zdylatować.
Dylatacja to szczelina wypełniona elastycznym materiałem, która umożliwia niezależne odkształcanie się oddzielonych fragmentów. Na tarasach umieszcza się ją wzdłuż ściany budynku oraz dzieląc wylewkę na pola o powierzchni kilku metrów kwadratowych. Do formowania dylatacji wykorzystuje się specjalne listwy metalowe, a jako elastyczne wypełnienie szczeliny – sznury dylatacyjne.
Jeżeli taras nad pomieszczeniem jest pokryty materiałem nieelastycznym, np. płytkami, to szczelina dylatacyjna o szerokości 8-10 mm powinna dochodzić aż do płytek i być szczelnie wykończona. Miejsca te są szczególnie narażone na przeciekanie, dlatego wymagają zabezpieczania taśmami uszczelniającymi. Powinny być doszczelnione materiałem elastycznym, np. silikonem.
Jeśli taras nad pomieszczeniem jest pokryty nawierzchnią elastyczną, to na niewielkich tarasach odkształca się ona wraz z zewnętrzną wylewką. Takiej nawierzchni nie musimy dylatować. Zasadą jednak jest przenoszenie dylatacji konstrukcyjnych. W nacięciach w posadzce montuje się wówczas profil dylatacyjny wypełniony poliuretanem.
Warstwą dociskową może być też w niektórych systemach żwir, na którym układa się na przykład płyty kamienne lub legary i na nich nawierzchnię z desek drewnianych lub kompozytowych.
Polecany artykuł:
Hydroizolacja tarasu nad garażem
W rozwiązaniach systemowych jest to często izolacja płynna zespolona z nawierzchnią (tzw. podpłytkowe uszczelnienie zespolone). W niektórych systemach uszczelnienie podpłytkowe jest uzupełnione izolacją bitumiczną znajdującą się pod wylewką betonową.
Hydroizolacja tarasu może być z materiałów rolowych (papy, folii) osłoniętych matami drenażowymi lub separacyjnymi membranami. Maty drenażowe mogą być układane bezpośrednio pod płytkami ceramicznymi. Inne maty stosuje się na układy typowo drenażowe, w których posadzki są ułożone na żwirze lub w których wielkoformatowe płyty kamienne układa się na pierścieniach.
Hydroizolację należy zastosować też na cokole tarasu. Jeżeli jest on otoczony murkiem, musi być też ona wywinięta na murek, do wysokości 15-20 cm. Wszelkie przejścia przez murek do odprowadzania wody zarówno z nawierzchni, jak i hydroizolacji muszą być dodatkowo ocieplone.
Nawierzchnia tarasu nad garażem
Do wykończenia posadzki tarasu nad garażem najczęściej wykorzystuje się mrozoodporne i nienasiąkliwe płytki ceramiczne o wymiarach 30 x 30 cm. Układa się je z fugami o szerokości minimum 5 mm. Przy większych wymiarach płytek fugi należy poszerzyć. Coraz popularniejsze są duże płyty kamienne lub betonowe oraz deski na legarach.
Polecany artykuł:
Nowoczesne materiały do hydroizolacji i drenażu
Można kupić różnego rodzaju materiały bezszwowe oraz rolowe.
- Papy termozgrzewalne – są zgrzewane na budowie palnikiem i układane na minimum 10-centymetrowy zakład.
- Membrany bitumiczne – samoprzylepne.
- Wyroby rolowe z tworzyw sztucznych – folie i membrany, mogą być z tłoczeniami, po których spływa woda, do stosowania pod warstwę dociskową, nawierzchnię lub wylewkę. Ich budowa zależy od tego, jaką ilość wody mają odprowadzić i z jakimi warstwami tarasu się stykają. Przestrzeń między wytłoczeniami maty umożliwia wtedy swobodne rozszerzanie się zamarzającej wody i zapobiega popękaniu wylewki. Dodatkowo folie i membrany odprowadzają parę wodną i pełnią funkcje wentylacyjne.
- Membrany EPDM – powłoki na bazie kauczuku syntetycznego, które wulkanizuje się na budowie. Można ich używać zamiast kilku warstw papy bitumicznej.
- Izolacje płynne – są nakładane pędzlem, wałkiem lub szpachlą, często dwukrotnie, na odpowiednio przygotowane podłoże betonowe. Mają grubość 2-4 mm. Mogą to być jednoskładnikowe folie płynne, żywice lub dwuskładnikowe szlamy izolacyjne, w skład których wchodzą wypełnienie mineralne, cement i żywice polimerowe. Należy je aplikować przy sprzyjającej pogodzie (5-25ºC) oraz w dni bezdeszczowe i chronić przed promieniami słonecznymi. Pełną izolacyjność osiągają często dopiero w połączeniu z innymi produktami od tego samego producenta oraz po położeniu nawierzchni tarasu.
- Masy KMB – bitumiczne masy uszczelniające modyfikowane polimerami.
- Nylon dekarski – plastyczna, łatwa do rozprowadzenia masa tworząca po wyschnięciu trwałą powłokę.
- Elementy uzupełniające hydroizolację – taśmy izolacyjne – oraz narożniki wewnętrzne i zewnętrzne. Służą do izolowania styków powierzchni pionowych i poziomych oraz zabezpieczania dylatacji. W ofertach systemowych znajdziemy też sznury dylatacyjne i uszczelniające silikony.
Polecany artykuł:
