Taras wentylowany: wybór płyt i budowa tarasu z posadzką wentylowaną
Taras z posadzką wentylowaną to rozwiązanie, które w ostatnich latach zaczęło zyskiwać popularność. Wielu inwestorów ma nadzieję, że taras z tak ułożonymi płytkami będzie służył latami, bez spękań i przecieków. Niestety, nie zawsze tak się dzieje. Podpowiadamy, jak uniknąć błędów.
Posadzkę wentylowaną na tarasie lub balkonie robi się z odpowiedniej grubości płyt ceramicznych, betonowych lub kamiennych, które układa się na specjalnie do tego celu przygotowanych podkładkach. Pod taką nawierzchnią niezbędna jest izolacja przeciwwodna z papy, membrany PVC lub membrany EPDM. Zaletą tego rozwiązania jest elastyczny układ warstw posadzkowych. Nie ma między nimi sztywnych połączeń, dzięki czemu naprężenia termiczne oraz powstające pod wpływem pracy konstrukcji nie niszczą tego układu. Nie ma tu klejów, fug i zapraw z dodatkiem cementu, które pracując odkształcają się, pękają i umożliwiają wilgoci wnikanie w podłoże. Posadzka wentylowana to bardzo dobre wykończenie szczególnie tarasów i balkonów o dużej powierzchni.
Budowa tarasu wentylowanego: podparcie płyt
Nawierzchnia tarasu wentylowanego powinna tworzyć płaszczyznę. Płyty na taras wentylowany muszą być nieruchome, nie mogą się rozsuwać ani klawiszować. Ważne jest zatem oparcie ich na odpowiednich podkładkach. Najlepiej zastosować takie, które pozwalają na niwelację nierówności podłoża i różnic w grubości płytek posadzkowych. Składają się z czterech niezależnych części i mają podobną funkcję jak krzyżyki dystansowe używane do układania gresu. Wykonawca nie może iść na skróty i opierać płyt na nieregulowanych podkładkach, a nierówności nawierzchni niwelować przez podkładanie pod podkładki pasków papy lub membrany, z której zrobiona jest izolacja przeciwwodna. Po krótkim czasie użytkowania tarasu paski wyrównujące wysuną się spod podkładek i płyty posadzkowe będą klawiszowały podczas chodzenia po nich.
Przeczytaj też:
Istotne jest także odpowiednie rozmieszczenie podkładek pod nawierzchnią. W wielu wypadkach nie wystarczy podparcie jedynie narożników płyt. Zazwyczaj są one większych rozmiarów - 60 x 60 cm albo 80 x 80 cm - i mimo że ceramiczne i kamienne mają grubość przynajmniej 2 cm, a betonowe 4 cm, mogą ulec zniszczeniu i popękać pod wpływem dużego obciążenia siłą skupioną, na przykład od nóg mebli. Od liczby punktów podparcia zależy wytrzymałość posadzki na tarasie. Duże płyty trzeba więc podeprzeć jeszcze w środku każdego boku. Niestety ani producenci płyt posadzkowych na taras wentylowany, ani producenci podkładek nie podają, w ilu punktach powinna być podparta płyta posadzkowa.
Przeczytaj też:
Taras wentylowany: odwodnienie przestrzeni pod płytami
Ponieważ pod wentylowaną posadzkę tarasu dostaje się woda, trzeba zapewnić sprawne odprowadzenie jej z płyty tarasu lub balkonu. Ale nie każdy wykonawca umie zrobić to poprawnie. Posadzka wymaga bowiem utworzenia na brzegach tarasu krawędzi przeciwdziałającej rozsunięciu się nawierzchni z płytek - niskiego murku bądź zamocowania specjalnie uformowanych profili krawędziowych. Rozwiązanie z murkiem stwarza ryzyko, że woda opadowa będzie przy nim zalegała - mimo wyprowadzenia przepustów odwadniających.
Przeczytaj też:
Dużo bezpieczniejsze i łatwiejsze w wykonaniu jest zastosowanie gotowych profili krawędziowych. Są zrobione z grubego aluminium, więc są sztywne i odporne na korozję. Wyciągnięta do góry ścianka uniemożliwia rozsuwanie się płyt nawierzchniowych, a dwa rzędy otworów odwadniających - główne i awaryjne widoczne od frontu - przepuszczają wodę na zewnątrz. Decydując się na zamontowanie takiego profilu, w wylewce na krawędzi tarasu należy ukształtować obniżenie (na szerokość i wysokość profilu), aby po ułożeniu hydroizolacji nie stanowił miniprogu dla wody. Profil przykręca się do płyty tarasu i uszczelnia od spodu silikonem do zastosowań zewnętrznych.
Czy pod posadzką wentylowaną tarasu musi być brudno?
Taras wentylowany ma jednak pewien mankament, o którym wiele osób przekonuje się dopiero po pewnym czasie. Przez szczeliny między płytami dostają się pod nią różne zanieczyszczenia, na przykład liście, drobiny jedzenia. Woda opadowa może je przemieszczać w stronę odpływu, ale z czasem spływ wody będzie mocno ograniczony lub wręcz zablokowany. Wtedy będzie się ona cofała do ściany, drzwi i wniknie przez nieszczelności pod warstwę izolacji, powodując przecieki. Ponadto pod wentylowaną posadzką tarasu będą zachodziły procesy gnilne zanieczyszczeń biologicznych i powstanie nieprzyjemny zapach.
Aby temu zapobiec, szczeliny między płytami można wypełnić. Stosuje się do tego celu elastyczne materiały uszczelniające przeznaczone na zewnątrz (poliuretan lub MS polimer). Sprawdzi się to wtedy, gdy płyty posadzkowe będą stabilnie oparte na podkładkach oraz wzdłuż okapu.
Polecany artykuł:
