Taras betonowy: jak zbudować taras z betonu
Taras z betonu to najczęściej budowany rodzaj tarasu. Pewnie dlatego, że możliwości jego wykończenia są ogromne. Jak zbudować i wykończyć taras z betonu. Betonowy taras: budowa i wykończenie.
Autor: Marcin Czechowicz
Wystarczy zajrzeć do sklepu z płytkami ceramicznymi – różne kolory, faktury i wielkości. Niektóre firmy oferują płytki tarasowe identyczne jak te do układania wewnątrz budynków, dzięki czemu podłoga w domu i na tarasie jest jednorodna. A przecież taras można wyłożyć kamieniem albo drewnem.
Podbudowa tarasu z betonu
Konstrukcja. Płaszczyzna tarasu musi mieć spadek 1-2%, by łatwo spływała z niej woda. Uzyskuje się go, robiąc na płycie tarasu warstwę spadkową z szybko schnącej mieszanki betonowej grubości 4-5 cm. Poziom wierzchni płyty tarasu powinien być tak dobrany, by po ułożeniu nawierzchni jego płaszczyzna była kilka centymetrów niżej niż podłoga w domu. Jeśli tak nie będzie, może się okazać, że w czasie deszczu woda spływa do wnętrza budynku.
Hydroizolacja tarasu z betonu. Konieczna, gdy taras leży nad pomieszczeniem. Można ją wykonać z szybko schnącej zaprawy mineralnej modyfikowanej żywicami lub ciekłej folii hydroizolacyjnej, które układa się pod płytkami nawierzchni tarasu. Izolację trzeba wywinąć na ścianę tarasu, na wysokość 15 cm, i przykryć cokołem.
>>Przeczytaj też:
Ocieplenie tarasu z betonu. Niezbędne, gdy taras jest nad pomieszczeniem ogrzewanym. Zwykle robi się je ze styropianu lub z polistyrenu ekstrudowanego grubości 12-20 cm i pokrywa 4-5-centymetrową zbrojoną warstwą dociskową z betonu klasy B20. Ocieplenie należy od góry zabezpieczyć folią budowlaną. Zapobiegnie ona wnikaniu betonu w szczeliny między elementy ocieplenia w trakcie wykonywania warstwy dociskowej.
Od spodu ocieplenia dobrze jest położyć paroizolację chroniącą przed przedostawaniem się pary wodnej od strony ogrzewanego pomieszczenia do górnych warstw tarasu.
Dylatacja tarasu z betonu. Konieczna między ścianą budynku a tarasem, zapobiega pękaniu płyty tarasu. Dylatację można zrobić z 2-centymetrowej warstwy styropianu lub polietylenowej taśmy brzegowej grubości co najmniej 1 cm. Jeśli taras jest duży, należy wykonać dylatację jego wierzchnich warstw, która zapobiegnie pękaniu płytek. Wykonuje się ją, pozostawiając w warstwie dociskowej i nawierzchni pionowe szczeliny grubości 15 mm i wypełniając je materiałem trwale elastycznym. Linie dylatacyjne powinny tworzyć pola o powierzchni 6-10 m2.
Polecany artykuł:
Płytki na taras z betonu
Mrozoodporne. Za mrozoodporne uważane są płytki o nasiąkliwości mniejszej niż 3%.
Wytrzymałe na ścieranie. Do układania na tarasie nadają się płytki o wysokiej klasie ścieralności – co najmniej IV.
Nieśliskie. Spośród płytek ceramicznych najlepszy pod tym względem jest nieszkliwiony klinkier oraz płytki pokryte specjalnym antypoślizgowym szkliwem. Mniej śliskie są płytki chropowate, o wyraźnej fakturze, niż płytki gładkie. Spośród płytek kamiennych nie są śliskie te o groszkowanej lub płomieniowanej powierzchni oraz te, których powierzchnia została zaimpregnowana preparatem antypoślizgowym.
- Gres – płytki wykonane ze zmielonego kwarcu, skaleni albo z kaolinu. Jest bardzo twardy, odporny na ścieranie i mróz. Ma budowę jednorodną, co powoduje, że nawet uszkodzone powierzchnie nie zmieniają barwy. Oferowany w różnych kolorach, może mieć fakturę gładką lub chropowatą.
- Klinkier – gliniane płytki wypalane w wysokiej temperaturze. Twardy, bardzo odporny na ścieranie i mróz. Zwykle ma barwę rudą, brązową albo zgaszonej czerwieni. Nowością w ostatnich latach jest klinkier szkliwiony, który może mieć dowolny kolor.
- Terakota – płytki gliniane szkliwione, barwiona jest tylko ich warstwa wierzchnia. Mniej twarda od klinkieru i gresu (mocno uderzona pęka, łatwiej też się ściera), ma różną odporność na mróz. Dostępna w ogromnej ilości kolorów, może mieć fakturę gładką lub chropowatą.
- Kamień – granit, piaskowiec, sjenit. Są odporne na ścieranie i wpływ czynników atmosferycznych, choć trzeba pamiętać, że piaskowiec porasta glonami i zmienia barwę, jest też mniej odporny na ścieranie.
Polecany artykuł:
Jak ułożyć nawierzchnię na tarasie z betonu
Nawierzchnię z płytek ceramicznych należy układać na elastycznej zaprawie klejowej przeznaczonej do stosowania na dworze. Płytki kamienne trzeba układać na zaprawie przeznaczonej specjalnie do nich, ale można też układać je na zaprawie cementowej lub cementowo-wapiennej. Między płytkami trzeba zostawić odstępy (szerokości co najmniej 2 proc. długości boku płytki) i wypełnić je zaprawą przeznaczoną do fugowania nawierzchni na zewnątrz budynków. Styki płytek nawierzchni i cokołu należy wypełnić masą trwale elastyczną.
