Hydroizolacja fundamentów. Jak wybrać papę bitumiczną?

Jednym z powszechnie stosowanych materiałów do hydroizolacyji fundamentów jest papa bitumiczna. Podpowiadamy, jak wybrać jej odpowiedni rodzaj i wykonać izolację przeciwwilgociową.

Prawidłowe zrobienie izolacji jest ważne, bo woda wykorzysta najmniejszy błąd i każdą nieszczelność. Trzeba dobrać optymalny system hydroizolacyjny. Szczególną uwagę należy zwrócić na uszczelnienia połączeń izolacji i przejść rurowych. Zaczyna się jednak od wyboru konkretnego materiału.

Rodzaje pap bitumicznych

Do zrobienia hydroizolacji często są wykorzystywane bitumiczne materiały rolowe, czyli papy. Ich nowoczesną i znacznie droższą wersją są samoprzylepne membrany bitumiczne. Wybór pap na rynku jest ogromny. Można je podzielić na podstawowe grupy ze względu na:

• modyfikację masy asfaltowej polimerami;
• rodzaj osnowy;
• grubość.

Papa asfaltowa składa się z osnowy (wkładki) nasyconej (lub nasyconej i powleczonej) bitumem (asfaltem). Papy modyfikowane mają dodatek polimerów (tworzywa sztucznego). Najczęściej stosuje się elastomer SBS (styren-butadien-styren), który nadaje papie stabilność formy, dobrą przyczepność do podłoża oraz znaczną elastyczność nawet w niskiej temperaturze (do -40^oC). Właściwości papy zależą od stopnia modyfikacji SBS-em i ma to odzwierciedlenie także w cenie. Wyznacznikiem stopnia modyfikacji papy może być giętkość. Minimalne wymagania dotyczące pap asfaltowych klejonych lepikiem są dużo niższe niż pap termozgrzewalnych lub membran samoprzylepnych. Trudniejsze jest także wykonanie powłok wodochronnych z tych materiałów, dlatego powinny one być stosowane jedynie jako izolacja przeciwwilgociowa. Papy na osnowie tekturowej mogą kusić ceną, ale nie mogą być one używane jako hydroizolacja.

Parametry pap bitumicznych

Podstawowe właściwości, na które trzeba zwrócić uwagę podczas zakupu bitumicznych materiałów rolowych, to rodzaj i gramatura osnowy, zawartość składników rozpuszczalnych i temperatura, w jakiej zachowują giętkość. Należy wybierać materiały mające największą gramaturę osnowy i zawartość masy asfaltowej, a także zachowują giętkość w jak najniższej temperaturze. Producenci podają na rolkach symbole oznaczające rodzaj papy i materiał, z którego została wykonana osnowa. Liczby po symbolu literowym oznaczają gramaturę osnowy lub grubość papy albo ilość składników rozpuszczalnych.

Oto przykładowe oznaczenia pap: 

• P – papa podkładowa;
• W – papa wierzchniego krycia;
• S – grubość papy;
• PV60 – papa na osnowie z włókniny poliestrowej o gramaturze 60 g/m²;
• S4,2 – papa o grubości 4,2 mm;
• PYE – papa modyfikowana elastomerem SBS;
• G200 – papa na osnowie z tkaniny szklanej o gramaturze 200 g/m²;
• GV – papa na osnowie z welonu z włókien szklanych;
• WPV – papa na osnowie z włókniny poliestrowej wzmocnionej włóknem szklanym;
• W 60/1200 – papa wierzchniego krycia o gramaturze 60 g/m² i zawartości bitumu 1200 g/m².

Rodzaj osnowy

Ta wykonana z tkaniny szklanej ma dużą wytrzymałość na zerwanie, jednak jej wadą jest bardzo mała rozciągliwość. Papy asfaltowej o takiej osnowie nie można wywijać na powierzchnie pionowe. Może ona stanowić tylko jedną warstwę w wielowarstwowej, na przykład trzywarstwowej, powłoce. Osnowa z włókniny lub tkaniny poliestrowej cechuje się dużą rozciągliwością przy zerwaniu, a jednocześnie ma wysoką wytrzymałość na siły zrywające. Włóknina poliestrowo-szklana wykazuje wysoką odporność na siły zrywające.

Grubość papy bitumicznej

Papy mogą mieć grubość od 2 do ponad 5 mm. Asfaltowe klejone lepikiem do podłoża mają zwykle 2-3 mm grubości, modyfikowane termozgrzewalne – od 2,5 mm, a membrany samoprzylepne – od 1,5 mm. Przekonanie, że im grubsza papa, tym lepiej, jest błędne. O jakości materiału decydują parametry wytrzymałościowe, a grubość jest tylko jednym z nich.

Papy do różnych zastosowań

Do wykonania izolacji przeciwwilgociowej wymagane jest zrobienie powłoki z minimum 1 warstwy papy termozgrzewalnej, papy klejonej lepikiem do podłoża lub membrany samoprzylepnej. Doświadczenie pokazuje, że robiąc izolację z papy na lepiku, należy położyć minimum 2 warstwy.

Izolacja przeciwwodna wymaga zastosowania przynajmniej 2 warstw polimerowo-asfaltowej papy termozgrzewalnej na osnowie z siatki, poliestru lub membrany samoprzylepnej, ale już minimum trzywarstwowej powłoki z papy asfaltowej klejonej do podłoża, przy czym ostatnia musi być całkowicie pokryta asfaltem. Ważna jest także ilość lepiku (albo masy asfaltowej). Dla każdej warstwy ilość masy asfaltowej stosowanej do przyklejenia nie może być mniejsza niż odpowiednio 1,5 lub 2,5 kg/m². Papy asfaltowe na welonie z włókien szklanych występują w 2 typach – jako papa podkładowa i papa wierzchniego krycia. W gruncie są wykorzystywane w warstwowych izolacjach przeciwwilgociowych. Pap tego typu nie wolno wywijać na powierzchnie pionowe. W miejscu połączenia izolacji poziomej z pionową trzeba wkleić pas innej papy. Mogą one stanowić tylko jedną warstwę w wielowarstwowej powłoce.