Lilia himalajska - Cardiocrinum giganteum - jak uprawiać tę olbrzymią roślinę w ogrodzie?
Lilia himalajska uwagę zwraca nie tylko osiąganą wysokością, ale także wielkością i zapachem kwiatów, które ukazują się na początku lata. Jak uprawiać i pielęgnować lilię himalajską w ogrodzie?
Autor: GettyImages
Lilia himalajska
Spis treści
- Czy lilia himalajska czy kardiokrinum olbrzymie?
- Jak wygląda lilia himalajska?
- Lilia himalajska cebulki
- Warunki uprawy lilii himalajskiej
- Zimowanie lilii himalajskiej
- Gdzie, kiedy i jak sadzić lilię himalajską?
Czy lilia himalajska czy kardiokrinum olbrzymie?
Na pierwszy rzut oka lilia himalajska wygląda jak olbrzymia lilia, stąd nazwa tej oryginalnej rośliny cebulowej pochodzącej z Azji Południowej, a szczególnie z leśnych rejonów Himalajów. Określenie lilia himalajska lub lilia olbrzymia zadomowiła się na dobre i brzmi atrakcyjnie, ale z botanicznego punktu widzenia roślina ta należy do rodzaju kardiokrinum (Cardiocrinum), który też wchodzi w skład rodziny liliowatych (Liliaceae). Z tego względu lilia himalajska to w rzeczywistości kardiokrinum olbrzymie (Cardiocrinum giganteum) i taka nazwa jest używana w terminologii fachowej. Nazwa rodzaju kardiokrinum pochodzi od greckich słów kardia – serce i krinon – lilie, co bezpośrednio odnosi się do dużych sercowatych liści rośliny.
Przeczytaj też:
Autor: GettyImages
Lilia himalajska
Jak wygląda lilia himalajska?
Lilia himalajska to jedna z największych uprawianych u nas roślin cebulowych i może osiągnąć nawet ponad 2 m wysokości!
Już z początkiem wiosny u lilii himalajskiej rozwijają się duże, sercowate liście, tworzące dość gęstą rozetę przy powierzchni gleby. Z rozety wyrasta jeden, pusty wewnątrz, gruby, sztywny i ulistniony pęd, a na jego szczycie w czerwcu i lipcu rozwijają się groniaste kwiatostany.
Kwiaty lilii himalajskiej są bardzo duże (mają ok. 20 cm!), trąbkowe (rurkowato-lejkowate), z lekko odwiniętymi końcówkami płatków. Kwiaty przypominają kwiaty lilii, lekko zwieszają się ku dołowi i bardzo intensywnie, charakterystycznie pachną (podobnie, jak większość lilii).
Lilia himalajska cebulki
Cebula kardiokrinum, która formuje się z nabrzmiałej nasady liści odziomkowych, tworzących rozetę, zakwita raz i zamiera (roślina monokarpiczna). W kolejnych latach rozwijają się i kwitną cebule przybyszowe (lub odrosty), które powstają z cebuli matecznej. Powstałe w kolejnych latach z cebulek przybyszowych okazy mogą niestety już nie tworzyć tak dużych i obficie kwitnących roślin. Z tego względu roślina ta jest rozmnażana również z nasion, ale na zakwitnięcie tak uzyskanego kardiokrinum trzeba zwykle poczekać – nawet 5-6 lat.
Przeczytaj też: Jakie rośliny cebulowe sadzimy wiosną? Te kwiaty cebulowe posadzone wiosną zakwitną latem!
Warunki uprawy lilii himalajskiej
Stanowisko dla lilii himalajskiej nie musi być w pełni nasłonecznione, bo kardiokrinum dobrze czuje się i rośnie w półcieniu i nawet w cieniu. Roślina wymaga żyznej, bogatej w próchnicę, dobrze zdrenowanej, umiarkowanie wilgotnej i przepuszczalnej gleby o lekko kwaśnym odczynie (pH 5,5-6,5).
Lilia himalajska nie toleruje zarówno przesuszania podłoża (suszy), jak i nadmiaru wilgoci i zalewania, co może prowadzić do gnicia cebul. Nie należy więc sadzić ich w zagłębieniach, a raczej na niewielkich wyniesieniach terenu, aby po ulewach, czy po zimie w czasie roztopów woda nie zalegała wokół roślin.
Zimowanie lilii himalajskiej
Lilia himalajska nie jest w pełni mrozoodporna, ale znosi niskie temperatury nawet do -15°C czy -20°C, dlatego często jest uprawiana także w ogrodach przydomowych, jako efektowna roślina ozdobna. Mimo wszystko, w najchłodniejszych rejonach kraju (np. północny-wschód) lub w czasie bezśnieżnych, srogich zim, lepiej wykopywać cebule i przechowywać je (w skrzynkach z torfem) do wiosny w pomieszczeniach nienarażonych na ujemne temperatury. Jeżeli uprawiamy roślinę w cieplejszych rejonach i zostawiamy cebule na zimę w glebie, warto przykryć ją grubszą warstwą (5-7 cm) ściółki.
Gdzie, kiedy i jak sadzić lilię himalajską?
Cebule lilii himalajskiej najlepiej posadzić w półcieniu na zacisznych stanowiskach (osłoniętych od silnych wiatrów), np. w miejscach, gdzie otaczają je drzewa lub krzewy. Zaleca się sadzić kardiokrinum wczesną wiosną i dość płytko w glebie, tak by wierzchołek cebuli znajdował się tuż pod powierzchnią. Stosowane jest też sadzenie jesienne, jak w przypadku lilii, ale trzeba pamiętać, że nieukorzeniona, młoda cebula tylko w cieplejszych (zachodnich) rejonach kraju ma szanse dobrze przezimować w gruncie. Posadzone cebule należy dobrze podlać, warto też wyściółkować glebę, np. korą lub kwaśnym torfem.
W okresie rozwoju i kwitnienia (od wiosny do sierpnia) lilię himalajską można śmiało zasilać wieloskładnikowym nawozem mineralnym do roślin kwitnących. Korzystniej jest jednak dobrze przed podsadzeniem cebul (np. jesienią poprzedniego roku) spulchnić glebę i wzbogacić ją nawozem organicznym (np. kompostem).
Lilie himalajskie (olbrzymie) najbardziej atrakcyjnie prezentują się posadzone w grupach, np. na lekko ocienionych rabatach pod drzewami, w ogrodach w stylu leśnym lub naturalistycznym. Można komponować je piętrowo z gatunkami bylinowymi, lubiącymi podobne warunki, np. z paprociami, funkiami, tawułkami japońskimi, czy parzydłem leśnym.
Przeczytaj też:
- Ogród w cieniu - jak urządzić ogród w zacienionych miejscach
- Rośliny cieniolubne do ogrodu. Jakie gatunki posadzić w cieniu pod koronami drzew?
