Jakich drzew nie sadzić blisko domu? Jakie drzewa najczęściej łamie lub wywraca silny wiatr?
Drzewa czasem są sadzone blisko domu, bezpośrednio przy domu lub budynkach gospodarczych. Ma to praktyczne uzasadnienie: ogród jest dzięki temu nie tylko piękniejszy, ale korony drzew dają kojący cień i są osłoną, np. przed kurzem, hałasem, ciekawskim okiem sąsiada czy przechodniów. Jednak nie wszystkie drzewa mogą być sadzone w takich miejscach, gdyż mogą stwarzać potencjalne zagrożenie. Jakich drzew nie sadzić blisko domu?
Autor: GettyImages
Do drzew podatnych na łamanie i wyrywanie z korzeniami należy brzoza
Spis treści
- Jakich drzew nie sadzić blisko domu?
- Drzewa szczególnie narażone na łamanie i wyrywanie z korzeniami
- Galeria zdjęć: Drzewa długowieczne
- Co z wierzbą białą? Czy jest podatna na wywracanie?
- Od czego jeszcze zależy podatność drzew na wywracanie?
Jakich drzew nie sadzić blisko domu?
Głównymi cechami, na które zwraca się uwagę przy wyborze drzew, które mają być posadzone w pobliżu domu czy innych budynków na posesji jest docelowa wysokość, szybkość wzrostu i rozpiętość korony. W szczególności unika się drzew wysokich, np. osiągających 25-30 m wysokości, gdyż nie tylko powodują nadmierne zacienienie, ale są trudniejsze do wycięcia (takiej konieczności nie można wykluczyć na przyszłość). Jednocześnie drzewa wysokie, a także z szeroką, kopulastą koroną, są bardziej narażone na wywracanie przez silny wiatry. Kluczowa jest jednak budowa systemu korzeniowego. Lepiej unikać sadzenia przy domu drzew, które mają płytki, talerzowaty system korzeniowy.
Drzewa szczególnie narażone na łamanie i wyrywanie z korzeniami
- Brzoza brodawkowata – ma płytki, a zarazem mocno rozgałęziony system korzeniowy. Jest to podwójnie niekorzystne, gdyż drzewo jest narażone na wywracanie, a jednocześnie może uszkadzać elementy fundamentu budynków. Brzoza jest narażona na łamanie. W dodatku mocno „wysysa” wilgoć z płytkich warstw gleby, przez co inne rośliny uprawiane przy domu, np. byliny są bardziej narażone na wysychanie.
- Klon zwyczajny – ma średnio głęboki system korzeniowy. Rzadziej dochodzi do wywracania drzewa z korzeniami, ma natomiast gatunek ma duży udział wśród wiatrołomów (np. złamania pni bądź korony).
- Świerk pospolity (i inne gatunki świerków) – ma płytki, talerzowy system korzeniowy, w dodatku może uszkadzać fundamenty. Ma tendencję do tworzenia napływów korzeniowych, czyli fragmentów korzeni wystających ponad poziom gruntu, co narusza ogrodowe nawierzchnie, np. chodniki z kostek brukowych czy kamienia.
- Sumak octowiec – to niskie drzewo, które teoretycznie pasuje jako dekoracja stanowiska znajdującego się blisko domu. Niestety gatunek tworzy płytki, rozbudowany system korzeniowy. Jego korzenie są bardzo kruche, podatne na uszkodzenia mechaniczne. Połączenie tych cech sprawia, że sumak jest szczególnie narażony na wywracanie.
- Topola – ma płytki system korzeniowy, a jednocześnie jest narażona na łamanie konarów i pni. Może uszkadzać fundamenty. Inna sprawa, że topole są mało popularne w ogrodach. Nie uchodzą za eleganckie i szczególnie ozdobne, a w czasie kwitnienia zaśmiecają „puchem”, który może powodować reakcje alergiczne.
Do problematycznych drzew przy domu zalicza się także robinię akacjową, brzozę drobnolistną i jesion wyniosły.
Galeria zdjęć: Drzewa długowieczne
Autor: GettyImages
Orzech włoski
Co z wierzbą białą? Czy jest podatna na wywracanie?
Czasem w prasie można trafić na informację, że wierzba biała jest podatna na przewracanie. To półprawda. Do takich sytuacji dochodzi, ale głównie na terenie podmokłym. Takie wywrócone wierzby (nie tylko wierzby białe) można m.in. spotkać przy korytach rzek i na bagnach. Natomiast w przeciętnych, często umiarkowanie wilgotnych glebach w ogrodzie drzewo jest rzadziej uszkadzane przez silne wiatry.
Wierzba biała ma głęboki i rozbudowany system korzeniowy. Często jest uprawiana na skarpach i wałach, gdyż zabezpiecza dane miejsca przed osuwaniem ziemi. U starych, nieprzycinanych wierzb może dojść do wiatrołomów – łamania konarów. Z reguły jednak u drzew rosnących przy domu raz na kilka lat przycina się koronę, dzięki czemu nie rozrasta się nadmiernie. To ogranicza problem.
Od czego jeszcze zależy podatność drzew na wywracanie?
Uszkodzenia korony czy pni, a także wywracanie drzew zależy nie tylko od uwarunkowań genetycznych gatunku, lecz także od czynników „zewnętrznych”:
- Warunki glebowe – w szczególności znaczenie ma zdolność gleby do zatrzymywania wody. W podłożach mocno nasiąkniętych wodą, rozmiękczonych, np. po ulewnych deszczach, częściej dochodzi do wywracania drzew, także tych, które teoretycznie są na to mniej podatne. Wbrew pozorom, bardziej narażone na wywracanie są drzewa rosnące w żyznej, zasobnej glebie. Te uprawiane w podłożach lekkich, piaszczystych, mocniej rozbudowują system korzeniowy, gdyż ich korzenie „szukają” wody i składników pokarmowych”. Przykładem jest robinia akacjowa, która w dobrych warunkach tworzy korzenie do głębokości 4 m, a w podłożu piaszczystym nawet do 6-7 m.
- Choroby i szkodniki – dotyczy głównie uszkodzeń kory, pni i gałęzi. Przykładem jest m.in. trociniarka czerwica, która drąży otwory w pniach, czasem doprowadzając do zniszczenia drzew, zwłaszcza gatunków o miękkim drewnie.
- Śnieg i lód – zalegające grube pokrywy śniegu mogą powodować nie tylko wyginanie pędów, ale nawet łamanie fragmentów drzew i większą podatność na uszkodzenia przez silne wiatry. Dotyczy to głównie iglaków.
Wybór drzewa, które ma rosnąć przy domu powinien zależeć nie tylko od jego walorów dekoracyjnych czy zgodności z obranym stylem urządzania, lecz także od odporności drzewa na działanie silnych wiatrów, docelowych rozmiarów i kształtu korony.
Przeczytaj też:
