Inkarwilla - wymagania, sadzenie, uprawa, zastosowanie inkarwilli
Choć inkarwilla (łac. Incarvillea) nie należy do ścisłego grona najpopularniejszych roślin ozdobnych, ze względu na wyjątkowo atrakcyjne kwiaty i dekoracyjne liście z powodzeniem może stać się gwiazdą każdej ogrodowej rabaty. Poznaj wymagania i zastosowanie inkarwilli, dowiedz się, jak ją sadzić i uprawiać.
Inkarwilla wygląda dość egzotycznie, ale bo wbrew pozorom nie jest szczególnie wymagająca i trudna w uprawie. Ma jednak swoje oczekiwania, dlatego należy wiedzieć, jak się nią zająć.
Rodzaj Incarvillea liczy sobie kilkanaście gatunków roślin, ale w ogrodach spotyka się zaledwie kilka z nich. Jednym z najpopularniejszych i najczęściej uprawianych jest inkarwilla Delavaya (łac. Incarvillea delavayi) nazywana też ogrodową gloksynią, mimo, iż obie rośliny należą do różnych rodzin botanicznych.
Inkarwilla Delavaya
- Kwiaty inkarwilli. Inkarwilla Delavaya to piękna bylina wiosenna, choć w sprzyjających warunkach może kwitnąć nawet do połowy lata. Jej największą ozdobą są duże, zwykle różowe, rzadziej białe, dzwonkowate kwiaty, zebrane po kilka na szczycie sztywnego pędu w luźne, wiechowate kwiatostany. Kwiaty pojawiają się późną wiosną (w czerwcu), ale w zależności od sposobu uprawy mogą rozwiać się także latem (w lipcu i sierpniu). Oprócz dzwonkowatej budowy, ich cechą charakterystyczną jest widoczna wewnątrz kielicha żółta, duża plama, która jeszcze bardziej podkreśla urodę kwiatów.
- Liście inkarwilli. Oprócz kwiatów inkarwilla rozwija też atrakcyjne, duże, pierzaste, mocno powcinane, zielone liście, zebrane tuż nad ziemią w gęstą, wzniesioną rozetę. Latem, po zakończonym kwitnieniu liście zamierają, aby pojawić się ponownie wiosną następnego roku. Uprawiając inkarwillę warto o tym pamiętać, gdyż roślina jest całkiem duża (wysokość i szerokość 30-40/50 cm), więc pod koniec lata na rabacie zostaje po niej sporo wolnego miejsca, które trzeba jakoś zamaskować (np. roślinami sezonowymi, sadzonymi z przodu rabaty).
Poradnik projektowania rabaty bylinowej - jak wybrać byliny na rabatę >>>
Jak uprawiać inkarwillę Delavaya
- Stanowisko i podłoże dla inkarwilli. Inkarwilla Delavaya najlepiej czuje się na ciepłych, słonecznych lub półcienistych stanowiskach oraz żyznych, próchniczych, bogatych w wapń i stale lekko wilgotnych, ale przepuszczalnych glebach.
- Mrozoodporność inkarwilli. Roślina pochodzi z cieplejszych rejonów świata (między innymi z Chin), dlatego w naszym klimacie jej mrozoodporność jest dyskusyjna. W najcieplejszych rejonach kraju, na ciepłych, osłoniętych stanowiskach, roślina może przetrwać łagodne zimy nawet bez okrycia. W chłodniejszych rejonach Polski należy osłonić ją przed zimą grubą warstwą ściółki (np. liści, torfu) lub wykopać bulwiaste korzenie, umieścić je w ażurowych skrzynkach, przysypać torfem i przechować przez zimę w chłodnym, ciemnym pomieszczeniu, podobnie jak inne bulwiaste lub cebulowe delikatne kwiaty sezonowe (np. dalie, mieczyki). Kiedy zdecydujemy się pozostawić roślinę na zimę w gruncie, musimy posadzić ją na dobrze zdrenowanym, przepuszczalnym podłożu, gdyż zimą dla inkarwilli równie niebezpieczna jak niskie temperatury jest też mokra gleba (przed posadzeniem rośliny, dno przeznaczonego dla niej dołka dobrze jest wyłożyć warstwą żwiru lub gruboziarnistego piasku).
- Sposób uprawy a termin kwitnienia inkarwilli. Warto też pamiętać, że sposób uprawy ma duży wpływ na termin kwitnienia roślin. Inkarwille pozostawione na zimę w ogrodzie zakwitają zwykle już na początku czerwca, natomiast przechowywane w pomieszczeniu i posadzone ponownie do gruntu po minięciu wiosennych przymrozków, kwitną latem.
- Rozmnażanie inkarwilli. Pewien kłopot może stanowić natomiast rozmnażanie roślin. Choć podziemne bulwy są duże, grube i rozgałęzione, zwykle bywają pojedyncze, przez co ciężko jest je podzielić (w handlu oferowane są młode bulwy, zwykle pozyskane z roślin rozmnażanych za pomocą nasion). Jeśli więc chcemy pozyskać nowe sadzonki inkarwilli, musimy wykorzystać do rozmnażania nasiona. Możemy zebrać je z własnych roślin (wtedy jednak nie ma gwarancji przekazania potomstwu cech rośliny matecznej) lub zakupić u sprawdzonego sprzedawcy, co gwarantuje powtórzenie u potomstwa cech odmianowych. Nasiona wysiewamy wczesną wiosną do skrzynek i ustawiamy w ciepłym, widnym pomieszczeniu. Siewki pikujemy, a po minięciu „zimnych ogrodników” (po 15. maja), wysadzamy rośliny na miejsce stałe. Nasiona możemy też wysiać wprost do gruntu zaraz po zbiorze (dla dobrego kiełkowania wymagają przechłodzenia).
Skaryfikacja i stratyfikacja nasion – na czym polegają i kiedy warto je wykonywać? >>>
Zastosowanie inkarwilli w ogrodzie
Inkarwilla Delavaya to znakomita roślina do uprawy na skalniakach lub w ogródkach żwirowych. Na rabacie pięknie prezentuje się w towarzystwie innych roślin kwitnących w tym samym czasie (np. laków pospolitych, lewizjii) lub w grupach. Kwiaty wyższych odmian nadają się też do ciecia.
Polecany artykuł:
Inne gatunki inkarwilli
Pomimo iż Inkarwilla Delavaya jest najpopularniejszą z uprawianych w ogrodach inkarwilli, na uwagę zasługuje też inkarwilla Maire’a. Roślina jest podobna do poprzedniego gatunku i posiada zbliżone wymagania, ale tworzy bardziej smukłe i wydłużone kwiaty oraz inne liście (bardziej okrągłe i mniej powcinane). Bywa też zwykle niższa od kuzynki (wys. 15-20 do 30 cm).
Dość ciekawa jest także inkarwilla chińska. Ten gatunek wyglądem znacznie różni się od poprzednich. Ma mniejsze kwiaty, zebrane na szczycie pędów w bardzo luźne grona i jest wyższy od poprzedników (wys. 50-60/80 cm). Tworzy też nietypowe, ażurowe, mocno pierzaste liście, które bardziej przypominają liście okazałego kopru niż liście inkarwilli.
Inkarwille należą do grupy ogrodowych roślin bulwiastych i kłączowych.
Zobacz na zdjęciach popularne w ogrodach rośliny bulwiaste i kłączowe
Autor: GettyImages
Paciorecznik
