Kominki III generacji. Jak działa kominek akumulacyjny - maksymalne wykorzystanie opału i uzyskanego ciepła
W kominkach III generacji gorące spaliny z paleniska wędrują do wkładów akumulacyjnych z kanałami z materiału akumulującego ciepło. Dzięki temu ciepło uzyskane ze spalenia drewna jest magazynowane i potem powoli oddawane do wnętrza. Nowoczesny kominek akumulacyjny może wystarczyć do ogrzewania całego domu.
Kominki III generacji, nazywane też akumulacyjnymi, łączą dwie funkcje: pozwalają na podziwianie widoku ognia płonącego w palenisku wkładu, a jednocześnie umożliwiają znacznie efektywniejsze wykorzystanie ciepła wytworzonego w palenisku. Gorące spaliny nie lecą od razu do komina, gdzie ich ciepło jest marnotrawione. W kominkach III generacji znajdują się wkłady akumulujące ciepło zbudowane z materiałów o dużej pojemności cieplnej. Podobną funkcję może pełnić obudowa kominka wykonana z płyt materiałów o podobnych właściwościach. Ciepło jest oddawane przez kilkanaście godzin, ponieważ nagrzana masa akumulacyjna oddaje je do wnętrza bardzo powoli.
Kominki III generacji są łatwiejsze w obsłudze, ponieważ trzeba je znacznie rzadziej ładować. Często mają bardzo dużą komorę spalania, co pozwala na włożenie tam dużej porcji opału. Dzięki temu taki kominek można ładować na przykład tylko 1-3 razy dziennie i zachować ciągłość palenia. Przy takim sposobie wykorzystania opału spada jego zużycie, więc koszty ogrzewania domu są mniejsze.
Kominki III generacji uzyskują wysoką sprawność energetyczną - na poziomie 80-90%. Najlepsze modele są certyfikowane jako polecane do domów energooszczędnych lub domów pasywnych.
Kominki III generacji pozwalają uniknąć efektu przegrzania pomieszczenia krótko po rozpaleniu, gdy cały opał jest już w trakcie maksymalnego spalania. Zjawisko konwekcji jest tu ograniczone na rzecz akumulacji ciepła, a potem powolnego jego wypromieniowania. Dlatego takie kominki są bardziej komfortowe.
Zalety kominków III generacji:
- wysoka sprawność,
- efektywne wykorzystanie opału,
- intensywna akumulacja ciepła,
- powolne przekazywanie go do pomieszczeń,
- brak efektu przegrzania pomieszczeń.
Kominki III generacji: system odzysku i akumulacji ciepła
Najważniejszym elementem kominka III generacji jest wkład akumulacyjny, czyli wymiennik ciepła spaliny-masa akumulacyjna. Przyjmuje się, że na 1 kg drewna spalanego w palenisku powinno się przygotować 70-130 kg masy akumulacyjnej. Dlatego wkład akumulacyjny często ma bardzo dużą wielkość i masę rzędu 500-700 kg (zależy ona od pojemności cieplnej materiału). Po spaleniu porcji opału w komorze spalania powstaje temperatura rzędu 600-1000oC. Gorące spaliny są skierowane do kanałów w masie akumulacyjnej. Podczas powolnego ruchu przekazują swoje ciepło do materiału, z którym sąsiadują. Proces ten trwa kilka-kilkanaście godzin, tak żeby temperatura spalin spadła do wielkości rzędu 130-200oC. Dopiero wtedy są one skierowane do komina.
Kominki III generacji mogą być wyposażone w siłownik do szybra, który w połączeniu ze sterownikiem elektronicznym pozwala optymalnie ustawić proces przebiegu spalin, żeby w pełni wykorzystać powstałe ciepło.
Kominki III generacji: różne warianty budowy
Nowoczesne kominki akumulujące ciepło mogą być zbudowane w wielu wariantach. Podstawowe elementy to:
- wkład z paleniskiem,
- masa akumulująca ciepło,
- obudowa.
Wkład kominkowy ma palenisko ceramiczne, ceramiczno-żeliwne lub żeliwne. W drzwiach jest zainstalowana szyba pozwalająca na oglądanie ognia. Różne formy wkładów akumulacyjnych pozwalają swobodnie kształtować bryłę kominka. Może być on bardzo wysoki, jeśli wkład akumulacyjny będzie umieszczony jako nasada nad komorą spalania. Wkład ceramiczny z kanałami akumulacyjnymi może być umieszczony z boku komory spalania. Wtedy bryła kominka będzie dość szeroka (może stanowić narożnik). Niektóre elementy z mas akumulacyjnych można łączyć w dowolne kształty, np. budować kanały grzewcze o wysokości nawet dwóch kondygnacji.
Obudowę kominka wykonuje się z dowolnego materiału. Mogą być to ognioodporne płyty gipsowo-kartonowe pokryte okładziną ceramiczną. Ponieważ kominki III generacji to rozwiązanie służące maksymalnemu wykorzystaniu wyprodukowanej energii cieplnej, również w obudowie stosuje się materiały akumulujące ciepło. Mogą być to kafle ceramiczne albo płyty z materiałów akumulacyjnych, np. szamotu, akubetu (następnie zabudowane i otynkowane materiałem ognioodpornym), albo płyty kamienne, np. ze steatytu - minerału o bardzo dużej pojemności cieplnej.
Kominki III generacji: materiały akumulujące ciepło
O sprawności kominka decyduje rodzaj materiału akumulacyjnego. Kiedyś w tym celu stosowano głównie cegły czy kształtki szamotowe. Obecnie wytwarza się wkłady akumulacyjne z nowych materiałów stanowiących połączenie tradycyjnej ceramiki ogniotrwałej (szamotu) z betonem akumulacyjnym albo innowacyjnymi masami glinianowymi, które zapewniają dużą zdolność do pobierania i przewodzenia ciepła oraz jego magazynowania.
Niektórzy producenci z branży kominkowej opracowują i patentują własne materiały na wkłady akumulacyjne. Są one znacznie efektywniejsze niż stosowany od lat szamot. Firma Brunner ma system mas akumulacyjnych KMS, Cebud opatentował masy akumulacyjne CMA z akubetu. Niektórzy producenci jako akumulator ciepła stosują magnetyt. Jest to minerał o najwyższej pojemności cieplnej wśród materiałów akumulacyjnych.
Polecamy również:
- Kominki na pellety - nowoczesne ogrzewanie domu >>>
- Jaki kominek wybrać - powietrzny, wodny czy gazowy?
Kształtki (proste i narożne) o wymiarach np. 25 x 25 x 25 cm, z mas akumulacyjnych pozwalają budować kanały o różnym kształcie. W ten sposób powstają duże instalacje odzysku ciepła o małych gabarytach. Do budowy nasad nad palenisko można też wykorzystać krążki z mas akumulacyjnych.
Zobacz także:
Polecany artykuł:
