Cegła dziurawka. Lekki materiał na ściany działowe i wypełnienia
Dziurawki są produkowane przez małe lokalne cegielnie. Trudno ich szukać w supermarketach budowlanych. Cegła dziurawka to materiał dla osób lubiących produkty naturalne i z duszą indywidualisty.
Dziurawka to cegła ceramiczna z otworami. Jest produkowana podobnie jak inne wyroby z ceramiki - wypalana z wstępnie suszonej masy glinianej wymieszanej z kruszywem. Jej wymiary są takie same jak klasycznej cegły pełnej, czyli 25 x 12 x 6,5 cm. Ze względu na otwory o znacznej objętości dziurawka ma mniejszą wytrzymałość na ściskanie niż cegła pełna, pustaki czy cegły kratówki. Można z niej budować ściany działowe, wypełnienia, obmurówki.
Dziurawka: cegła z otworami
Od cegły pełnej odróżnia ją istnienie otworów przelotowych. Mogą one przebiegać równolegle do dłuższego boku (wozówkowo) lub rówlegle do krótszego boku (główkowo). Otwory mogą mieć przekrój okrągły, owalny, kwadratowy lub prostokątny. Ich liczba i wymiary są różne zależnie od cegielni. Liczba otworów musi być zaprojektowana w sposób przemyślany i zweryfikowany przez badania wytrzymałościowe. Cegła dziurawka jest materiałem murowym do wznoszenia ścian, dlatego powinna wykazywać odpowiednią nośność, co wiąże się z wytrzymałością na ściskanie. Gdy proporcja otworów do pozostałej objętości cegły będzie zbyt duża, dziurawka może nie nadawać się do wznoszenia ścian. Przyjmuje się, że łączna objętość otworów w dziurawce nie powinna przekraczać 1/4 objętości całej cegły.
Cegła dziurawka: parametry fizyczne
Cegła dziurawka to zwykły ceramiczny materiał murowy. Jest produkowana w kilku klasach wytrzymałości - 3,5, 5 i 7,5 MPa. Jej wytrzymałość na ściskanie jest więc znacznie niższa niż w przypadku cegły pełnej lub cegły klinkierowej. Dziurawka jest produkowana w dwóch wersjach: mrozoodpornej i nieodpornej na mróz. Obecność otworów wypełnionych powietrzem powoduje, że dziurawka ma dobre parametry termoizolacyjne. Jej współczynnik przewodzenia ciepła λ wynosi 0,4-0,6 W/(m.K). Dziurawka jest lekka - waży 2,25-3,5 kg.
Dziurawka: zastosowanie
Cegłę dziurawkę stosuje się:
- do wznoszenia ścian działowych,
- do wznoszenia ścian osłonowych,
- do budowy różnego rodzaju ścianek o niewielkiej wysokości.
Ze względu na niską wytrzymałość na ściskanie nie można jej używać do budowy ścian nośnych, konstrukcyjnych. Ściana z dziurawki może przenosić obciążenia jedynie od własnego ciężaru. Dziurawka to ceramiczny materiał murowy kategorii HD lub LD. Zależnie od stopnia mrozoodporności może być używana do wznoszenia murów zabezpieczonych lub niezabezpieczonych. Zastosowanie dziurawki nawet mrozoodpornej na zewnątrz wymaga pokrycia muru wyprawą tynkarską albo okładziną Z dziurawki można więc zbudować na przykład ścianę barku, wykorzystać ją do wykonania obudowy kominka, zrobić boczne ścianki samodzielnie wznoszonej zabudowy kuchennej, zrobić murek w ogrodzie.
Dziurawka: na mury o różnej grubości
Zależnie od tego, jaką ściankę chcemy zbudować, dziurawkę można murować na kilka sposobów. Jeśli będziemy ją układać na płask krótszym bokiem wzdłuż długości muru, powstanie ścianka o grubości 12 cm, a my zużyjemy 49 dziurawek do wykonania jej 1 m2. Gdy będziemy stawiać ją na sztorc, powstanie mur o grubości 6,5 cm. W tym wypadku do wykonania 1 m2 muru potrzeba 29 sztuk dziurawki. Taka ścianka jest bardzo wiotka, więc żeby się nie przewróciła powinna być utwierdzona w sąsiedniej. Trzecim sposobem murowania dziurawki jest układanie jej na płask krótszym bokiem wzdłuż długości muru. Wtedy otrzymamy ścianę o grubości 25 cm. Z dziurawki układanej na płask można wymurować słupki np. ogrodzeniowe.
Zobacz także:
Dziurawka: sposób murowania
Dziurawki muruje się tak samo jak inne cegły - z przesunięciem spoiny o połowę elementu. Można z nich układać także inne wątki w murze. Trzeba jednak zwracać uwagę, żeby otwory nie znalazły się w licu ściany, które nie zostanie osłonięte. Do murowania używa się zaprawy cementowo-wapiennej. Spoiny mają standardową szerokość 1-1,5 cm.
Zobacz także:
Autor: Piotr Mastalerz
Podczas przebudowy starej ślusarni na dom mieszkalny odkryto strop Kleina, który został odsłonięty i stanowi ozdobę wnętrza
Strop Kleina
To niegdyś popularne rozwiązanie stropowe było realizowane z wykorzystaniem dziurawek. Strop składa się ze stalowych belek dwuteowych, między którymi wykonywano płytę z ułożonych płasko dziurawek. Były one zespalane zaprawą cementową. W dolnej części spoin w płycie układano zbrojenie z bednarki lub płaskowników stalowych. Strop Kleina przy rozpiętości około 5 m ma już znaczne ugięcie. Takie rozwiązanie stropu zostało wyparte przez nowocześniejsze konstrukcje. Strop Kleina można znaleźć podczas remontów starych kamienic, domów mieszkalnych i budynków użytkowych.
