Ocieplanie domu – jak je poprawnie wykonać i od czego zacząć? Poradnik
Ocieplanie domu to bardzo ważny moment budowy lub remontu. Zanim jednak zaczniesz układanie materiału izolacyjnego - np. styropianu - musisz wykonać szereg czynności. Podpowiadamy, w jaki sposób powinno się wykonać ocieplanie domu.
Przed dociepleniem - oceń stan podłoża
Jakość podłoża ma ogromne znaczenie dla trwałości systemu ociepleniowego. Nie ma z tym większego problemu w trakcie budowy domu lub w budynkach nowo postawionych. Co innego, gdy chcemy ocieplić stary budynek. Szczególnie starannie trzeba sprawdzić nośność tynku. Pierwsze informacje przyniesie już opukanie jego warstwy – gdy da się usłyszeć charakterystyczny głuchy odgłos, to znak, że tynk nie trzyma się podłoża i należy go skuć (z całej powierzchni ściany albo tylko z pewnego fragmentu) lub odpowiednio wzmocnić.
Warto wykonać również próbę przyczepności. W tym celu należy przykleić w różnych miejscach ściany nieduże (około 10 x 10 cm) fragmenty styropianu, pozostawić do wyschnięcia na trzy dni, a następnie spróbować je oderwać od ściany. Wytrzymałość podłoża można uznać za odpowiednią, jeżeli dojdzie do rozerwania styropianu. Jeżeli jednak oderwiemy styropian razem z podłożem, wtedy konieczne będzie skucie słabego tynku.
Niepokoić powinny też pęknięcia, pylenie powierzchni, rozległe plamy i zacieki. Te ostatnie świadczą o zawilgoceniu. Na mokrym lub zawilgoconym podłożu nie wolno układać ocieplenia.
Jak przygotować podłoże do ocieplenia?
Tego etapu prac nie wolno zlekceważyć. Od stanu podłoża będzie zależała trwałość ocieplenia. Przed przystąpieniem do klejenia płyt termoizolacyjnych ściany trzeba:
• osuszyć – oczywiście jeśli są wilgotne. Osuszenie jest proste, o ile ściany zamokły od deszczu. Wystarczy wtedy parę dni i same wyschną, zwłaszcza w słoneczną pogodę. Powodem występowania wilgoci może być jednak nieszczelna hydroizolacja fundamentów lub cieknąca rynna. Wtedy suszenie nic nie da, dopóki usterki nie zostaną porządnie naprawione;
• oczyścić – każdy brud lub pył osłabia przyczepność kleju do płyt ociepleniowych. Ściany należy zatem wyczyścić dokładnie szczotką. Plamy i zacieki można spróbować usunąć ciepłą wodą pod ciśnieniem z dodatkiem detergentów, ale pamiętajmy, że trzeba będzie później suszyć elewację. Tłuszcz, który widoczny może być dopiero w świetle ultrafioletowym, można zmyć specjalnymi preparatami czyszczącymi lub ewentualnie benzyną ekstrakcyjną;
• wyrównać – ponieważ grubość warstwy kleju nie powinna przekraczać 1-5 cm, podłoże trzeba wyrównać w inny sposób. Najprościej – nakładając cementową zaprawę wyrównawczą. Dopiero po jej związaniu będą możliwe kolejne prace. Niwelowanie krzywizn podłoża przez stosowanie płyt ociepleniowych różnej grubości jest bardzo trudne do poprawnego wykonania;
• zagruntować – mineralne podłoża, zwłaszcza nowe, są chłonne, mogą więc odciągać wilgoć z masy klejącej, którą mocujemy ocieplenie. W ten sposób nośność kleju się zmniejsza. Przed ocieplaniem ściany warto pomalować preparatem gruntującym, który wyrówna i zmniejszy chłonność podłoża.
Montaż płyt styropianowych za pomocą zaprawy klejącej
Zanim przykleimy pierwszą płytę do ściany, należy zamontować listwę cokołową. Pomaga ona utrzymać poziom przy układaniu płyt oraz stanowi oparcie i wzmocnienie dla dolnej warstwy ocieplenia. Powinna być przytwierdzona na wysokości 30-100 cm ponad gruntem, za pomocą trzech łączników na metr bieżący. W narożnikach listwę należy dociąć pod odpowiednim kątem, najczęściej będzie to 45 stopni.
Nanoszenie zaprawy na płytę odbywa się metodą obwodowo-punktową. Przy krawędzi płyty należy poprowadzić pasmo zaprawy szerokości 4-6 cm, a wewnątrz rozłożyć równomiernie 3-8 „placków”. Ostatecznie zaprawą klejąca powinno być pokryte 40% płyty. Niedopuszczalne jest klejenie na same „placki”, bez pasma obwodowego. Po rozłożeniu masy klejącej, płytę należy przykleić poprzez mocne dociśnięcie do ściany pacą o dużej powierzchni oraz dosunięcie do sąsiednich płyt. Jeśli zaprawa wydostanie się poza obrys płyty, należy ją szybko usunąć. Nie można dopuścić, aby masa klejąca dostała się pomiędzy płyty, ponieważ spowoduje to powstanie mostków termicznych.
Płyty w kolejnych warstwach należy układać na „mijankę”, podobnie jak cegły w murze. Najlepiej zachować przesunięcie o pól długości płyty. Ważne jest również, aby krawędzie płyt nie pokrywały się z krawędziami otworów okiennych i drzwiowych. W narożach należy wysunąć co drugą płytę na grubość warstwy ocieplenia. Jeśli na sąsiedniej ścianie postąpimy tak samo, otrzymamy prawidłowe połączenie na „mijankę”. Jeśli uznamy, że sposób przyklejenia wymaga poprawki, wtedy płytę należy oderwać, oczyścić dokładnie z kleju (ścianę również) i przykleić ponownie. Niedopuszczalne jest ponowne dociskanie oraz przesuwanie płyt po upływie kilkunastu minut od przyklejenia.
Montaż płyt styropianowych za pomocą łączników mechanicznych
W zależności od użytych materiałów oraz od wytrzymałości starszych warstw elewacji, może być konieczne dodatkowe przymocowanie płyt za pomocą kołków. Kołkowanie można wykonać nie wcześniej niż po dwóch dniach od zakończenia klejenia. Długość kołków należy dobrać indywidualnie, w zależności od grubości ocieplenia i ewentualnych warstw pod nim. Do tego należy dodać wymaganą długość zakotwienia w ścianie: 5 cm dla betonu, pełnej cegły ceramicznej i silikatów, a 8 cm dla betonu komórkowego keramzytobetonu i pustaków. W domach jednorodzinnych najczęściej powinno się stosować nie mniej jak cztery łączniki na metr kwadratowy. Co przy płycie o wymiarach 50 x 100 cm daje po dwa łączniki na płytę. W strefie narożnej wzrasta siła ssania wiatru, więc i łączników musi być więcej. Należy umieścić 6 szt/m2, czyli po trzy na płytę.
