Piana poliuretanowa do izolacji fundamentów i ścian podziemnych
Jakie cechy powinna mieć pianka używana do zrobienia izolacji w gruncie? O czym trzeba pamiętać podczas jej aplikowania?
Pianka poliuretanowa wykorzystywana dawniej tylko do izolowania budynków inwentarskich znajduje obecnie znacznie szersze zastosowanie. Pianką poliuretanową ociepla się nią poddasza, instalacje, podłogi na gruncie, a także fundamenty.
Ma bardzo niski współczynnik przewodzenia ciepła, więc wystarczy ułożenie cienkiej warstwy. Izolacja ta jest bezspoinowa i skutecznie odgradza dom od wilgoci. Po spełnieniu określonych warunków może zastąpić hydroizolację.
Do zrobienia takiej izolacji trzeba wynająć firmę dysponującą maszyną do natrysku. Ułożenie warstwy o grubości 6 cm kosztuje mniej więcej 75 zł/m2. Wycena jest zawsze ustalana indywidualnie.
Izolacja fundamentu pianą poliuretanową otwarto- i zamkniętokomórkową
Pianka poliuretanowa do wykonania izolacji jest to materiał, który powstaje bezpośrednio na budowie na skutek zmieszania dwóch komponentów – izocyjanianu (utwardzacza) oraz mieszaniny poliolowej. W agregacie wysokociśnieniowym wchodzą ze sobą w reakcję, w wyniku której w zależności od typu mieszaniny poliolowej powstaje pianka o strukturze zamkniętokomórkowej lub otwartokomórkowej. Chociaż składające się na nie komponenty są podobne, to te dwa rodzaje piany różnią się właściwościami. Do izolowania fundamentów oraz podłóg na gruncie używa się wyłącznie piany zamkniętokomórkowej. Jest na tyle twarda, że można wybetonować na niej podkład i po niej chodzić. Piana zamkniętokomórkowa waży 30 -80 kg/m3. Im większa jest jej gęstość, tym więcej ma zamkniętych komórek. Struktura zamknięta może ich mieć aż do 97%. Jeżeli piana jest lżejsza, liczba komórek otwartych wzrasta. Piany zamkniętokomórkowe lepiej izolują termicznie niż otwartokomórkowe. Ich współczynnik przewodzenia ciepła λ dochodzi do 0,023 W/(m.K). Jego wartość zależy między innymi od gęstości piany – im jest większa, tym ten współczynnik jest lepszy. Warstwa piany grubości 10 cm zastępuje mniej więcej 16 cm styropianu średniej klasy. Zazwyczaj inwestorzy pokrywają fundamenty warstwą 5-6 cm, co zastępuje około 10 cm styropianu.
Przeczytaj też:
Jednak najważniejszą cechą, która powoduje, że piana zamkniętokomórkowa nadaje się do zastosowania w gruncie, jest to, że jest prawie nienasiąkliwa. Aby jednak zachowała tę właściwość, po natrysku należy pozostawić ją w stanie nienaruszonym i nie niszczyć jej wierzchniej warstwy. Podczas aplikacji tworzy się na niej bowiem szczelny naskórek. Jeśli fragment piany zostanie odcięty, wyrównany lub uszkodzony, to istnieje prawdopodobieństwo, że do wnętrza dostanie się wilgoć. Stanie się tak, ponieważ zniszczenie naskórka umożliwi dostęp do niewielkiej liczby otwartych komórek. Piany zamkniętokomórkowe stosowane do izolowania fundamentów to dokładnie te same materiały, których używa się w budynkach dla zwierząt, gdzie są narażone na ogromne ilości pary wodnej oraz szkodliwe wyziewy amoniaku.
1. Podłoże powinno być suche. Należy odczekać, aż ze ścian wyparuje wilgoć technologiczna, i prowadzić prace, gdy nie pada.
2. Ściany gruntuje się warstwą rozcieńczonego bitumu, aby odciąć piankę od resztek wilgoci.
3. Poszczególne warstwy piany nie mogą być zbyt grube, bo może zostać uszkodzona wewnętrzna struktura piany.
4. Elementy sąsiadujące z ocieplanym fragmentem trzeba zabezpieczyć przed pyłem poliuretanowym unoszącym się w powietrzu podczas aplikacji.
5. Nie należy wyrównywać ani odcinać zaschniętych fragmentów piany, żeby nie doprowadzić do pogorszenia się właściwości izolacyjnych tego materiału.
Piana poliuretanowa - aplikowanie na fundamenty
Izolacje z piany robi się, gdy jest odpowiednia pogoda. Powinno być bezwietrznie i bezdeszczowo. Temperatura musi być powyżej 0°C. Najkorzystniej jest aplikować pianę w temperaturze 15-20°C. Odsłonięte fundamenty domu o powierzchni około 100 m2 można zaizolować w ciągu jednego dnia.
Podczas jednej aplikacji natryskuje się warstwę grubości 2,5-3 cm. Jeżeli warstwa będzie zbyt gruba, w pianie mogą powstać naprężenia wewnętrzne, które zniszczą jej strukturę. Ponieważ fundamenty (w domu bez piwnicy) izoluje się zazwyczaj warstwą 5-6 cm, trzeba to zrobić co najmniej w dwóch warstwach, czyli obejść dwukrotnie budynek. Piana wydostająca się z podajnika jest gorąca – ma około 70°C. Przed aplikacją kolejnej warstwy musi ostygnąć. Zastyga bardzo szybko. Proces ten rozpoczyna się po 3 sekundach, 8 sekund to tak zwany czas żelowania, zaś po 30 sekundach można już po niej chodzić. Wysoka temperatura powietrza opóźnia zastyganie piany.
Jeśli jest bardzo gorąco, na przykład powyżej 30°C, piana po zasypaniu ziemią o temperaturze 8-12°C może się nieco skurczyć. Jest to zjawisko niekorzystne, ponieważ może wtedy dojść do uszkodzenia jej struktury. Lepiej więc chwilę odczekać i nie zasypywać jej od razu ziemią.
Przeczytaj też:
Ścian fundamentowych przed natryskiem nie trzeba wyrównywać, natomiast muszą być czyste i zupełnie suche. Jeśli będą na nich choćby śladowe ilości wilgoci, to podczas natrysku gorącej piany zamieni się ona w gaz i pod pianą utworzą się bąble.
Polecany artykuł:
Dlatego przed aplikacją mur powleka się jedną warstwą rozcieńczonego płynnego bitumu. To gwarantuje, że jego powierzchnia będzie zupełnie pozbawiona wilgoci. Do takiego podłoża piana przylega bardzo szczelnie i nie ma na niej skaz. Ponieważ piany po stwardnieniu nie wolno przycinać, to aby utworzyć równą krawędź umożliwiającą połączenie izolacji ściany fundamentowej z izolacją ściany parteru, od góry ogranicza się powierzchnię aplikacji poziomą deską z folią. Tworzy ona formę do natrysku. Jeżeli pianą izoluje się również cokół, nierówna powierzchnia warstwy może utrudniać jego estetyczne wykończenie. Najlepiej wówczas zrobić formę ograniczającą natrysk, a potem nakleić na pianę cienką warstwę styropianu. Stworzy ona równe podłoże pod wykończenie cokołu szczelnym tynkiem.
Polecany artykuł:
