Ocieplanie ścian domu: na czym polega metoda lekka sucha

Metoda lekka sucha może być zastosowana do ocieplania zarówno nowo budowanych, jak i starych domów murowanych, zwłaszcza tych poddawanych termomodernizacji. Technologia ta nie jest trudna.

Metoda lekka sucha ocieplania domu polega na obłożeniu ścian domu warstwą izolacji termicznej. Można ją stosować do ocieplania budynków zarówno starych, jak i nowo budowanych. W obu przypadkach grubość izolacji termicznej wynosi zwykle 10-15 cm. Metoda lekka sucha szczególnie chętnie wykorzystywana jest przy termomodernizacji budynków starych. Dzieje się tak dlatego, że technologia ta nie jest zbyt skomplikowana i w wielu przypadkach inwestorzy decydują się samodzielnie wykonać wszystkie prace. Nie mniej ważne jest i to, że metoda lekka sucha jest „czysta”. Jej zastosowanie nie powoduje żadnych szkód w ogrodzie (co jest bardzo prawdopodobne przy stosowaniu metody lekkiej mokrej). Dłuższy czas realizacji przedsięwzięcia nie jest w tym przypadku wadą. Dla wielu osób możliwość przerywania robót w dowolnym momencie jest wręcz zaletą, bo pozwala na prowadzenie prac wtedy, kiedy jest na to czas, np. tylko w weekendy albo w zimie. Generalnie można powiedzieć, że ocieplanie ścian murowanych metodą lekką suchą jest niemal identyczne jak drewnianych. Podstawowa różnica polega na braku paroizolacji oraz możliwości zastosowania okładzin zewnętrznych nie tylko z drewna, ale i z tworzyw sztucznych, ceramiki, kamienia, a nawet z betonowych kształtek.

Paroizolacja? W ścianach murowanych - nie!

W przypadku ocieplania ścian murowanych nie robi się warstwy paroizolacji. W przypadku ścian drewnianych najczęściej stosuje się folię aluminiową (gr. min. 0,02 mm), folię polietylenową lub PCW (gr. co najmniej 0,1 mm), papę asfaltową z obustronną powłoką bitumiczną. Warstwa musi być szczelna. Niedopuszczalne są przerwy i uszkodzenia. Pasy układa się na zakład szer. 5-10 cm. Styki należy skleić lub uszczelnić taśmą samoprzylepną (miejsca wbicia zszywek lub gwoździ też trzeba zakleić taśmą). Paroizolację mocuje się bezpośrednio do drewnianej ściany, i to najlepiej od wewnątrz. Jest to jednak możliwe tylko wtedy, gdy dom będzie od środka wykończony płytami gipsowo-kartonowymi lub boazerią (na ruszcie). W innym wypadku paroizolację mocuje się na zewnętrznej stronie ścian.

Podwójny ruszt konstrukcyjny przy ocieplaniu ścian murowanych metodą lekką suchą

Podwójny ruszt konstrukcyjny przy ocieplaniu ścian murowanych metodą lekką suchą jest niezbędny dla obu typów ścian. Powstaje z ustawionych na sztorc listew sosnowych lub świerkowych grubości 3,8-5 cm i szerokości 5-6 cm (połowa grubości warstwy izolacji termicznej). Powinno się go układać w dwóch wzajemnie prostopadłych warstwach, bo wtedy wielkość mostków termicznych ograniczona jest jedynie do miejsc styku drewnianych listew. Rozstaw poszczególnych elementów powinien być taki, aby pomiędzy nimi można było układać płyty wełny lub styropianu bez konieczności docinania.

Izolacja termiczna w metodzie lekkiej suchej

Dla ścian murowanych i drewnianych izolacją termiczną w metodzie lekkiej suchej są półtwarde płyty z wełny mineralnej lub szklanej (o gęstości 80-120 kg/m3). Zwykle układa się dwie warstwy, każda grubości 5-6 cm. W przypadku ocieplania budynków murowanych można również użyć twardego, ryflowanego styropianu lub polistyrenu ekstrudowanego.

Wiatroizolacja ścian murowanych

W obydwu przypadkach jako wiatroizolację stosuje się folię polietylenową o wysokiej paroprzepuszczalności (powyżej 1300 g/m²/24 h), może to być także papier woskowany, a nawet podkładowa papa asfaltowa z jednostronną powłoką. Układa się ją (z zakładem szerokości 5-10 cm) bezpośrednio na wełnie mineralnej i przybija zszywkami lub gwoździami do rusztu utrzymującego termoizolację. Wskazane jest także dodatkowe uszczelnienie połączeń taśmą samoprzylepną, szczególnie wtedy, gdy styk wypada pomiędzy listwami.

Szczelina wentylacyjna przy ocieplaniu metodą lekką suchą

Szczelina wentylacyjna przy ocieplaniu domu metodą lekką suchą jest potrzebna zawsze. Wykonuje się ją pomiędzy wiatroizolacją a warstwą elewacyjną. Przepływ powietrza musi być zapewniony od dołu do góry, dlatego listwy rusztu dystansowego należy przybić pionowo. Ruszt dystansowy wykonuje się z impregnowanych listew sosnowych lub świerkowych o grubości 2,5-3,2 cm (szerokość nie może przekroczyć 5 cm) mocowanych co 50-60 cm.

Elewacja (okładzina zewnętrzna) w metodzie lekkiej suchej

Dla ścian murowanych ocieplonych w metodzie lekkiej suchej jako okładzinę zewnętrzną stosuje się najczęściej siding winylowy lub deski elewacyjne. Rzadziej okładziny z żywic poliestrowych, kamienia, ceramiki, betonu zwykłego i polimerowego, płyt włóknowo-cementowych. Dla ścian drewnianych stosuje się przede wszystkim deski elewacyjne (grubości 2,5 cm) z drewna odpornego na działanie zmiennych warunków atmosferycznych (np. sosna, modrzew, dąb); należy je zaimpregnować, pomalować lub polakierować. Deski można przybić pionowo, poziomo, a nawet po skosie. Rzadziej stosuje się siding winylowy.

Jak ocieplać dom metodą lekką suchą: podsumowanie

Jeśli na elewacji ma się znaleźć coś innego niż tynk, dom ociepla się metodą lekka suchą. Wtedy na ścianach mogą się pojawić drewniana szalówka, płyty z laminatu HPL, płyty lub płytki włóknocementowe, sklejka bądź też coś z bogatego asortymentu kształtek i paneli - wszystko to są materiały elewacyjne mocowane mechanicznie, bez użycia klejów i zapraw, czyli na sucho. Najpopularniejszym materiałem izolacyjnym stosowanym w metodzie lekkiej suchej jest wełna mineralna w postaci płyt lub mat. Ocieplenie mocuje się do ścian kołkami bez użycia kleju. Elementy okładziny elewacyjnej przytwierdza się natomiast do rusztu nośnego, czyli konstrukcji z drewna albo ze stali zamocowanej do muru. Izolacja cieplna znajduje się wtedy pod rusztem, który jest odsunięty od muru dzięki specjalnym wspornikom, a często również między jego elementami.

Warunkiem dobrego funkcjonowania elewacji tego typu jest pozostawienie między nią a ociepleniem przestrzeni wentylowanej. Umożliwiają to listwy dystansowe połączone z rusztem. Odsuwają deski lub płyty o 3-4 cm od wełny mineralnej, styropianu lub natryskiwanej piany poliuretanowej. Aby szczelina wentylacyjna spełniała swoją funkcję, na dole ściany muszą być wloty powietrza, a pod okapem dachu – wyloty. Wlot do szczeliny wentylacyjnej pod deskami trzeba zabezpieczyć siatką, by nie dostawały się tam owady oraz gryzonie. Miejsce to trzeba zabezpieczyć obróbką blacharską z kapinosem, aby skropliny wydostające się z przestrzeni wentylowanej wyciekały poza linię ściany. Aby powietrze cyrkulujące w przestrzeni wentylacyjnej nie odrywało włókien wełny, jej powierzchnia powinna być osłonięta membraną wiatroizolacyjną. Jej pasy układa się na 10-centymetrowe zakłady. Połączenia pasów uszczelnia się taśmą samoprzylepną. Membrana będzie zbędna, jeśli kupimy płyty fabrycznie powleczone z jednej strony welonem z włókien szklanych.

Zalety metody lekkiej suchej:

• duży wybór okładzin elewacyjnych,
• łatwy montaż,
• szybki montaż (brak przerw technologicznych - nie czekamy na schnięcie i wiązanie klejów oraz zapraw),
• można ocieplać niezależnie od kaprysów pogody (nawet jeśli przymrozki zaskoczą wykonawców, prace można kontynuować i nic złego się nie stanie ani ociepleniu, ani elewacji).

Niestety, sposób izolowania domów metodą lekką suchą jest droższy.