Wszystko o odwodnieniu dachu płaskiego
Dachy nazywane płaskimi muszą mieć uformowane odpowiednie spadki oraz zapewniony system odprowadzania wody. W przeciwnym razie będzie ona tam zalegać, co prędzej czy później skończy się przeciekami.
Dachy płaskie, czyli o spadku mniejszym niż 10-15°, do niedawna sprawiały pewien kłopot. Problem tkwił nie tyle w konstrukcji samego dachu czy jego izolacji, co w skutecznym odwodnieniu. Dachy płaskie nie mają wystającego okapu, nie można na nich zatem zamocować rynien na uchwytach z dala od ścian, tak jak przy dachach stromych. Ale nie oznacza to, że z orynnowania zupełnie się rezygnuje. Do wyboru mamy również niewidoczny układ wewnętrznego odwodnienia z wpustami działającymi w systemie grawitacyjnym lub podciśnieniowym.
Odwodnienie dachu płaskiego tradycyjnie z rynnami i rurami
Klasyczny dach płaski może być jednopołaciowy, dwupołaciowy – z lekkim nachyleniem połaci na dwie strony domu albo czteropołaciowy – z każdą połacią nachyloną w inną stronę budynku. Rynny umieszcza się przy jego najniżej położonych krawędziach – na wystającym gzymsie, na ścianie lub bezpośrednio na połaci dachowej. Gdy poniżej krawędzi dachu na ścianie został uformowany gzyms lub na brzegu dachu utworzono szeroki uskok, najbardziej odpowiednie są rynny o przekroju prostokątnym, mocowane uchwytami stojącymi.
Wzdłuż boków bez orynnowania zazwyczaj ustawia się ścianki attykowe, które zabezpieczają przed zaciekaniem wody opadowej na ściany. Muszą być one przykryte blachą lub specjalną nakładką betonową. Aby woda deszczowa lub z topniejącego śniegu nie wnikała pomiędzy ściankę a pokrycie dachowe, styk ich powierzchni odpowiednio się zabezpiecza – montuje blaszany fartuch, który osłania wywiniętą z dachu na ściankę papę.
Jeżeli na krawędzi dachu znajduje się ścianka attykowa, nie oznacza to, że na połaci dachowej na pewno nie ma przy niej rynny. Czasem stosuje się takie rozwiązanie, ale wtedy na dachu muszą być ukształtowane odpowiednie wgłębienia, to znaczy kanały czy korytka, które zapewnią zbieranie wody. We wgłębieniach umieszcza się najczęściej tradycyjne rynny z PCW łączone metodą klejenia. Niekiedy zamiast rynien stosuje się też wyprofilowane blachy będące jednocześnie obróbką ścianki attykowej.
Tak czy inaczej wodę z rynien odprowadza się z rurami spustowymi zamocowanymi tuż przy elewacji lub ukrytymi w ścianie (w przypadku ściany dwuwarstwowej jest to niewskazane, bo rury przerywają warstwę ocieplenia).
Pośrednio kielichami i rurami
Wodę z wpustów dachowych teoretycznie można odprowadzać jedynie zewnętrzną rurą spustową – wyprowadzoną przez otwór w ścianie budynku. Niestety takie rozwiązanie jest najgorsze z możliwych. Trudno bowiem dokładnie i trwale uszczelnić połączenie otworu, do którego wpada woda deszczowa lub z topniejącego śniegu, z przejściem rury przez ścianę. Dlatego lepszym rozwiązaniem są kielichy wpustowe lub specjalne wpusty pośredniczące w odprowadzaniu wody na zewnątrz.
Wprawdzie rura umieszczona na zewnątrz może psuć wygląd elewacji, ale jest wygodna w eksploatacji, bo łatwo z niej usuwać zanieczyszczenia, łatwo również zauważyć i naprawić ewentualną nieszczelność. Dostęp do rury ułożonej wewnątrz jest zwykle kłopotliwy, a jej rozszczelnienie bywa często przyczyną zagrzybienia ściany, którą trzeba rozkuwać. Z tych względów przy nieskomplikowanych odwodnieniach projektanci polecają odprowadzanie wody wyłącznie rurą zewnętrzną. Jej kolorystykę można wtedy dopasować do elewacji albo też częściowo ukryć rurę za fragmentem ścianki osłonowej.
Przeczytaj też:
Rura spustowa powinna mieć jednakową średnicę na całej długości. Średnica ta zależy od odwadnianej powierzchni. Powinna być dobrana tak, by rura była częściowo wypełniona odprowadzaną wodą. Najlepiej, jeśli przekrój jest okrągły, a materiałem jest tworzywo sztuczne. Należy włączyć ją do kanalizacji deszczowej albo zapewnić wyprowadzenie wody poza budynek.
Ściana attykowa i okap dachu płaskiego, niewentylowanego
Dobry spływ
Każdy dach powinien mieć przynajmniej 1,5-procentowe spadki w kierunku miejsc odbierania wody (zależą one od jego powierzchni i konstrukcji). Jeśli spadku brak, trzeba go w jakiś sposób uformować. Możliwości są dwie – zrobić na stropie warstwę spadkową z betonu bądź odpowiedniej zaprawy lub też nadać nachylenie warstwie ociepleniowej, stosując specjalne kliny dachowe, czyli zestaw płyt o przekroju skośnym (trapezowym i trójkątnym). Przy czym pierwsza metoda jest tańsza.
Odwodnienie dachu płaskiego wewnątrz
Wewnętrzny system odprowadzania wód opadowych pozwala sprawniej odwadniać duże powierzchnie niż rynny i zmniejsza ryzyko zablokowania odprowadzanej wody na skutek zamarznięcia lub zanieczyszczenia odpływu. W domach jednorodzinnych najczęściej jest stosowany na dachach odwróconych i zielonych. Nadaje się też na dachy, które służą jako tarasy. Dach z odwodnieniem wewnętrznym zwykle ma pochylenie do środka domu.
System grawitacyjny polega na grawitacyjnym odprowadzeniu wody z wpustów rozmieszczonych na dachu rurami układanymi ze spadkiem w kierunku odpływu. Wymaga stosowania rur odpływowych o większych średnicach, ponieważ podczas odprowadzania wody część ich objętości zajmuje powietrze. Poza tym w rurach mogą się osadzać zanieczyszczenia, bo przy małych opadach szybkość przepływu wody jest niewielka.
System podciśnieniowy w domach jednorodzinnych stosuje się rzadko. Musi być wyposażony w specjalne wpusty, które ograniczają przedostawanie się powietrza do rur. Umieszczona w nich przegroda pełni funkcję podobną do syfonu w instalacji kanalizacyjnej: po przekroczeniu określonego poziomu wody wokół wpustu następuje zamknięcie dopływu powietrza i woda całkowicie wypełnia rury odprowadzające. Daje to efekt ssania zwiększający szybkość przepływu wody. Dzięki temu można stosować rury o mniejszym przekroju i nie trzeba ich układać ze spadkiem.
Miejsce odprowadzenia wody z dachu płaskiego
