Zburz nudę na ścianach! Odkryj świeże pomysły na dekoracje, które zachwycają
Dostępny jest ogromny wybór dekoracji ściennych, pasujących do każdego stylu wnętrza i jego przeznaczenia. Warto poznać też nowatorskie i oryginalne materiały do ozdabiania ścian.
Spis treści
- Dekoracje na ścianach - rodzaje
- Panele ryflowane - co to jest?
- Panele - gdzie je zastosować na ścianie?
- Grubość paneli na ścianach
- Jakie tło pod panele?
- Beton architektoniczny na ścianie
- Jaki beton na ścianę w domu?
- Gotowe płyty betonowe na ścianę
- Tynk na ścianie - efekt betonu
- Naklejki na ścianę
- Chrobotek reniferowy - porost na ścianie
- Kiedy nie stosować "mchu" na ścianie?
Dekoracje na ścianach - rodzaje
Najczęstszym sposobem dekorowania ścian jest malowanie ich farbą w wybranym kolorze i na tym poprzestaje duża grupa inwestorów. Inne sposoby – tapetowanie, wykładanie różnego rodzaju panelami z drewna lub jego imitacji, naklejanie sztukaterii gipsowej lub z tworzywa bądź pozostawianie niewykończonej ściany z dekoracyjnej cegły ewentualnie ozdabianie jej ceglanymi płytkami – znamy od lat. Niemniej w dziedzinie dekoracji pojawia się coraz więcej nowych materiałów, a te znane i lubiane, jak na przykład drewno lub beton, przybierają nowoczesną formę. Za ich pomocą wnętrze domu awansuje na wyższy szczebel designu. We współczesnych nowoczesnych wnętrzach królują panele ryflowane, różnego rodzaju naklejki, beton architektoniczny oraz żywe obrazy z porostu – chrobotka reniferowego.
Panele ryflowane - co to jest?
To modna drewniana okładzina ścian o wertykalnym wzorze składająca się z zestawu pionowych listewek drewnianych umocowanych w pewnych odstępach. Zestawienie wystających ze ściany pionowych i smukłych listewek wnosi do wnętrza lekkość. Panele są wyraziste, ale nie przytłaczające. Przez swoją przestrzenną strukturę doskonale wypełniają wnętrza. Aranżacje z ryflowanym panelami spotyka się w salonach i sypialniach. Sprawdzą się również w kuchni lub pokoju kąpielowym.
Panele - gdzie je zastosować na ścianie?
Najczęściej zrobione z nich kompozycje umieszcza si na ścianach, choć mogą płynnie przechodzić na sufit, dzieli pomieszczenia lub wyznaczać strefy. Wypełnienie przestrzeni pod sufitem panelami o szerokich, wystających listwach jest sposobem na zagospodarowanie przestrzeni w bardzo wysokich pomieszczeniach. Takie drewniane panele ścienne rozbijają fale akustyczne, przez co służą też do likwidacji pogłosu, który może być dokuczliwy w modnych obecnie wielkich otwartych przestrzeniach. Panele albo same listewki tworzące ażurową pionową ściankę można potraktować jako przegrodę między częściami pomieszczenia. Mogą wyznaczać część jadalnianą w salonie lub dużej kuchni albo przejście z holu do salonu. Wykorzystywane są również jako okładzina całych ścian albo jej fragmentu i stanowią tło dla telewizora i zestawu kina domowego.
Grubość paneli na ścianach
Panele najczęściej mają pionowy układ listewek, ale nic nie stoi na przeszkodzie, żeby zestawić w jednej aranżacji listewki pionowe i ukośne, albo pionowe, ukośne i poziome. Pojedyncze listewki są wąskie. Mają przeciętnie szerokość 5-6 cm. Zwykle ich grubość, czyli odległość, na jaką wystają ze ściany, to 2-3 cm. Zdecydowanie grubsze listwy, odpowiadające wymiarami deskom, bywają mocowane na sufitach. Odstępy między listewkami w panelach są dopasowane do ich szerokości. Muszą być bardzo czytelne, więc często wynoszą nawet 2-3 cm. Najczęściej listewki są mocowane na płaskim panelu z cienkiego arkusza drewna lub materiału drewnopochodnego, na przykład sklejki.
Jakie tło pod panele?
Tło może delikatnie zlewać się z listewkami albo przez zestawienie kontrastowe jeszcze bardziej podkreślać pionowy wzór. Listewki z jasnego świerka lub brzozy mogą być umocowane na płycie fornirowanej o wzorze takiego samego drewna albo ciemnego mahoniu lub wenge. Jako tło można wykorzystać barwione sklejkę albo płyty MDF. Listewki mogą być też zamocowane bezpośrednio do ściany. Wtedy tło będzie stanowiła farba, która się pod nimi znajduje, zatem drewniany, usłojony wzór będzie miał spód monochromatyczny, ale w bardzo intensywnym kolorze. Panele wykonuje się z surowego drewna lub płyt wiórowych fornirowanych. Surowe drewno jest drogie, a przy dużych wymiarach może się odkształcać.
Jeśli chcemy mieć długie listewki z litego drewna, powinno się sięgnąć po gatunki stabilne, tak żeby nie odkształciły się pod wpływem zmian wilgotności i temperatury w pomieszczeniu, oraz zadbać o solidne mocowanie. Twardość drewna w tym wypadku nie odgrywa większej roli. Spośród drewna rodzimego można wybrać brzozę, sosnę, orzech, czereśnię, akację, dębinę lub jesion. Drewno można pozostawić w wersji surowej lub pomalować olejem, lazurą, lakierobejcą. Bezpieczniejsze są panele i listewki z materiałów drewnopochodnych, bo nie są wrażliwe na zmiany klimatu w domu. Płyty i listewki mogą być dekoracyjnie fornirowane, z wykorzystaniem również obłogów z drewna egzotycznego.
Beton architektoniczny na ścianie
Staranność wykonania i receptura pozwalają pozostawić go w stanie niewykończonym. Pełni wtedy nie tylko funkcję konstrukcyjną, lecz także zdobi wnętrza. Najczęściej betonuje się stropy, podłogi, słupy, schody. Ale można zrobić także mniejsze elementy, na przykład fragment ściany lub blat w łazience. Beton architektoniczny ze zwykłej mieszanki do wykonywania elementów konstrukcyjnych będzie szary. Do celów dekoracyjnych może być przygotowana specjalna mieszanka według receptury opisanej w projekcie, zawierająca na przykład cement biały, który sprawi, że beton będzie jaśniejszy, nawet biały. Gdy chcemy, by miał inny kolor, można dodać do niego barwniki.
Jaki beton na ścianę w domu?
Do przygotowywania betonu najczęściej używa się cementu niższej klasy CEM III (hutniczego), ale w większej ilości, żeby uzyskać odpowiednią wytrzymałość elementów. Jest jasny i daje jasne odcienie betonu. Co ważne, taki cement wolniej wiąże, więc nie ma zagrożenia, że na powierzchni pojawią się spękania. Faktura betonu zależy od sposobu oraz rodzaju deskowania. Gdy użyje się desek, na gotowej powierzchni powstanie wyraźny wzór słojów drewna. Jeśli zaś zależy nam na gładkiej powierzchni, trzeba zamówić odpowiednią mieszankę z dodatkami uplastyczniającymi i zastosować systemowe deskowanie z płyt stalowych lub sklejki wodoodpornej i dopilnować precyzyjnego połączenia poszczególnych elementów.
Gotowe płyty betonowe na ścianę
Można również skorzystać z gotowych płyt betonowych. Wraz z ulepszaniem technologii coraz więcej producentów oferuje płyty o grubości 0,7-1 cm. Mają brzegi cięte na ostro, wyoblone lub wyprofilowane wyżłobienie wzdłuż obwodu oraz otwory do mocowania. W niektórych są wykonane zagłębienia, które wyglądają jak po śrubach montażowych. Można znaleźć też nieduże płyty, często o nieregularnym kształcie i z różnorodnie wyprofilowaną oraz fakturowaną powierzchnią licową.
Płyty z betonu są dość ciężkie:
- Te o średniej wielkości ważą 15-20 kg,
- duże – około 50 kg,
- a największe – prawie 100 kg.
Mocuje się je na klej lub mechanicznie. Do większych płyt lepiej jest użyć kotew albo śrub do betonu.
Tynk na ścianie - efekt betonu
Efekt betonu można też uzyskać, wykorzystując masy tynkarskie. Najczęściej są to mineralne masy cementowe z dodatkiem barwników i innych składników odpowiedzialnych za nadawanie faktury, na przykład piasków. Od wielkości ich ziarna zależy efekt dekoracyjny. Dodatki wiążące sprawiają, że masa układa się w odpowiednie struktury. To produkty gruboziarniste, przeznaczone głównie do wykańczania nimi ścian i sufitów. Pojawiła się też nowa grupa produktów modyfikowana polimerami. Ich podstawę stanowi również masa cementowa, ale stosuje się znacznie drobniejsze wypełnienie. Można je układać na ścianach i sufitach oraz na schodach i podłogach. W łazience taką masą można pokryć blat pod umywalkę, ściany wewnątrz brodzika, a nawet wykończyć wannę.
Za pomocą farb dekoracyjnych również można osiągnąć efekt betonu. Mineralne farby dyspersyjne zawierają modyfikatory sprawiające, że pigment na ścianie nie rozkłada się równo i gładko, ale powstają liczne smugi, miejsca ciemniejsze i jaśniejsze. Można nawet uzyskać wzór wżerów. Warstwa farby dekoracyjnej wymaga wykończenia, na przykład transparentnym lub barwnym lakierem albo woskiem.
- Czytaj również: Wnętrze idealne. Jak dobrać tynki wewnętrzne do rodzaju ścian?
Naklejki na ścianę
Najpopularniejsze są te wykonane z samoprzylepnej folii PCW, błyszczącej lub matowej. Miękka folia o grubości 75 mikronów jest fabrycznie pokrywana warstwą kleju, najczęściej poliakrylanowego, który nie zostawia śladów na ścianie po usunięciu dekoracji. Producenci deklarują, że folia przyklejana na zewnątrz posłuży trzy-pięć lat (zależy to oczywiście od podłoża, do którego jest przyklejona, oraz od warunków atmosferycznych), a jej żywotność we wnętrzach jest o wiele dłuższa – praktycznie trudna do określenia. Naklejki mogą być naklejane na ściany pomalowane farbą, pokryte tapetą (najlepiej taką o niewielkiej strukturze: papierową, winylową albo na flizelinie) lub wykończone płytkami ceramicznymi. Do ich głównych zalet należą prostota i szybkość aplikacji (przyklejenie naklejki, w zależności od rozmiaru, zajmuje od 10 do 30 minut) oraz czystość prac, a także łatwa konserwacja (naklejki czyści się wilgotną ściereczką). Sporym atutem jest też nieskomplikowany demontaż.
Naklejki występują w różnych rozmiarach. Te gotowe są zazwyczaj zoptymalizowane, czyli takie, które nietrudno transportować, wycinać i przede wszystkim montować. Można jednak zamawiać większe oraz mniejsze od nich. Czasami przygotowywane są w kilku mniejszych fragmentach, tak aby ułatwić naklejenie. Mają różny stopień skomplikowania – od zupełnie prostych, po takie z dużą liczbą detali.
Poszczególne wzory dostępne są w wielu kolorach, mogą też być ozdobione specjalnymi deseniami (tak zwanymi patternami), na przykład kwiatkami, paskami bądź szkocką kratką. Pojawiają się również naklejki wytwarzane z coraz ciekawszych materiałów, na przykład ze sztucznego weluru albo z prasowanej flizeliny. Tworzą na ścianach wypukłe wzory imitujące płaskorzeźby. Flizelinowe mają neutralny kolor, ponieważ są przeznaczone do malowania. Do wyboru mamy motywy roślinne, rozety, wzory geometryczne i abstrakcyjne, postaci ludzkie i zwierzęta. Zwolennicy naturalnych materiałów mogą kupić naklejki z korka oraz juty.
Chrobotek reniferowy - porost na ścianie
Stał się popularny dzięki modnym proekologicznym trendom aranżacji wnętrz. Chrobotek reniferowy wzniesiony i rozgałęziony porost, który dorasta do 8 cm wysokości (rocznie przyrasta 3-5 mm). Jego plecha rozgałęzia się widełkowato, jest koloru od jasnozielonego po różne odcienie brązowoszarego lub białawego. W Polsce występuje na obszarze całego kraju, ale ponieważ od 2004 roku objęty jest ochroną częściową, więc importuje się go głównie ze Skandynawii. Porost jest bardzo czułym biowskaźnikiem czystości atmosfery – oczyszcza w domu powietrze z kurzu i nie wywołuje alergii. Ponadto wykazuje właściwości antystatyczne. Z preparowanego chrobotka reniferowego możemy samodzielnie tworzyć obrazy, a także wykładać nim całe ściany, które często porównywane są do ogrodów wertykalnych. Jednak różnią się od nich zasadniczo – nie wymagają nawadniania i specjalnej pielęgnacji. Porost nie lubi wysokich temperatur ani długotrwałego promieniowania słonecznego, dlatego nie powinno się go umieszczać blisko kaloryferów, kominka i w mocno nasłonecznionych miejscach.
Kiedy nie stosować "mchu" na ścianie?
Paneli z chrobotkiem nie należy też instalować na ścianach zewnętrznych budynku, ponieważ pod wpływem niekorzystnych warunków atmosferycznych chrobotek reniferowy może się kruszyć i zmieniać kolor.
Chrobotek w naturze przybiera barwę jasnoszarą, ale w ofercie producentów znajdziemy porost dekoracyjny w szerokiej gamie kolorystycznej, na przykład w kolorze jaskrawożółtym, khaki, ciemno- i jasnozielonym lub czerwonym. Do koloryzacji chrobotka wykorzystywane są organiczne barwniki. Ponieważ nie wchłaniają się równomiernie, dają efekt naturalnego zabarwienia. Aby pokryć 1 m² powierzchni gęstą, zbitą warstwą porostu wysoką na 7-8 cm, potrzeba około 5 kg chrobotka. Dostępne są również gotowe, samoprzylepne, giętkie panele wypełnione chrobotkiem dające możliwość samodzielnego tworzenia niestandardowych wzorów i kompozycji „żywej ściany” mającej właściwości akustyczne. Sprawdzą się na ściance oddzielającej pomieszczenia jako dźwiękochłonne parawany, na ścianie w holu, w dużym salonie, sypialni, a nawet łazience. Taka dekoracja będzie prezentowała się idealnie w obecności kolorów ziemi oraz naturalnych materiałów. Przełamie również surowy, minimalistyczny charakter wnętrz loftowych. Dekoracje stworzone z chrobotka są miękkie i przyjemne w dotyku. Mocuje się je do ściany za pomocą kleju montażowego, taśmy dwustronnej lub wkrętów.
- Przejdź do galerii: Szary dach domu – zdjęcia. Zobacz inspiracje
Autor: Andrzej Szandomirski
Zaletą dachów mansardowych, oprócz ciekawego wyglądu, jest większa kubatura poddasza. Brak ostrych skosów daje też większą swobodę w jego aranżacji
