Łazienka z drewnem – teak, iroko, a może fornir?
Aranżację łazienki warto urozmaicić drewnem – deski podłogowe z iroko czy teaku lub fornir na ścianie nadadzą łazience bardziej reprezentacyjny, salonowy charakter. Trzeba jednak pamiętać o tym, że drewno na podłodze w łazience należy odpowiednio zabezpieczyć.
Autor: gettyimages
Drewniana podłoga i akcesoria tworzą eleganckie wnętrze
Łazienka z drewnem: właściwości podłogi drewnianej
Podłoga w łazience jest narażona na wilgoć, zachlapania oraz wahania temperatury. Dlatego dobieramy do niej drewno stabilne, twarde oraz odporne na działanie wody. Lepiej zrezygnować z podłogi z drewna krajowego – wyjątkiem jest jedynie tzw. termodrewno. Specyficzne warunki, jakie panują w łazience, lepiej znoszą gatunki egzotyczne – teak i iroko. Ten pierwszy ma bardzo niski współczynnik skurczu (9,1%) i dużą twardość. Nie bez znaczenia są także jego walory dekoracyjne. To drewno ozdobne, ma woskowaty połysk, kolorem przypomina krajowy orzech o odcieniu od żółtobrązowego do ciemnobrązowego i usłojeniu w postaci brązowych pasów. Ciemnieje pod wpływem światła naturalnego.
Iroko równie często stosowane na podłogę w łazience ma współczynnik skurczu 9,4% i także dużą twardość. Jego zaletą jest wyraziste usłojenie tworzące na większych powierzchniach wyraziste smugi i pasy. Kolor drewna jest zróżnicowany – od miodowego przez oliwkowy aż po czekoladowy brąz. Jest tłustawe w dotyku, dzięki czemu doskonale sprawdza się w miejscach narażonych na zawilgocenie. Można też użyć cedru, mahoniu, merbau i sapeli. W WC, gdzie panują nieco łagodniejsze warunki dla drewna, można ułożyć jatobę czy doussie.
Łazienka z drewnem: parkiet przemysłowy czy deski podłogowe?
W łazience można stosować różne elementy z litego drewna. Dobry wybór to parkiet przemysłowy. Jego duża odporność na uszkodzenia oraz paczenie się w niekorzystnych warunkach eksploatacyjnych wynika m.in. ze sposobu ułożenia. Grube, łączone pionowo lamelki charakteryzuje to, że nie odkształcają się ich brzegi.
Można tam także zastosować deski podłogowe lub drewniane trójwarstwowe panele. Drewno klejone jest bardziej odporne na wilgoć i paczenie się, ma idealnie gładkie powierzchnie połączeń. Pamiętajmy jednak, że nawet te najstabilniejsze podłogi w starciu z dużymi wahaniami wilgotności mogą się zeschnąć lub spęcznieć.
Zabezpieczenie łazienki z drewnem
Sposób zabezpieczenia drewnianej podłogi w łazience zależy przede wszystkim od gatunku drewna. Wiele z nich można pokryć zarówno lakierem, jak i olejem. W przypadku gatunków zawierających inhibitory (iroko i ipe) spowalniające działanie utwardzaczy zawartych w lakierach trzeba najpierw użyć podkładu odcinającego, a następnie zastosować lakier.
Najlepiej wybrać któryś z elastycznych lakierów przeznaczonych do pomieszczeń szczególnie narażonych na działanie wilgoci, czyli uretanowych albo uretanowo-alkidowych. Większość gatunków drewna można zabezpieczyć olejem. Nasyca on pory drewna i mikrozagłębienia, impregnując je i utwardzając drewno. Dzięki temu woda i para wodna nie wnikają w głąb drewna i szybko wydobywają się na zewnątrz. Czas, w którym woda oddziałuje na drewno, jest bardzo krótki.
Przeczytaj też:
Olej do drewna czy lakier? Czym wykończyć podłogę drewnianą? >>>
Zabezpieczone olejem jest matowe i antystatyczne, zachowuje swą strukturę wyczuwalną bosą stopą lub dotykiem dłoni oraz głębię barw, naturalnie się starzeje. Poza tym podłogę olejowaną można odnawiać fragmentarycznie – zniszczone miejsce wystarczy lekko zatrzeć i nanieść nową warstwę oleju.
Marta Wójt - architekt, Pracownia archim2 , fot. Maciej Cioch
Zanim kupimy materiał i zatrudnimy wykonawcę, najpierw warto zastanowić się nad tym na jakiej powierzchni chcemy mieć drewno w łazience, a potem dobrać odpowiedni gatunek oraz sposób impregnacji.
PODŁOGA
Drewno ma właściwości higroskopijne, czyli pobiera i oddaje wodę z otoczenia. Na wahania wilgotności w pomieszczeniu reaguje pęcznieniem lub skurczem. Na podłogi stosuje się drewno, które ma niski współczynnik skurczu, niską wielkość pęcznienia oraz długi czas wymiany wilgotnościowej. Dzięki takim cechom drewno "mało pracuje" w pomieszczeniach o podwyższonej wilgotności. Najpopularniejsze gatunki stosowane na podłogach w łazienkach to: iroko, teak i lapacho (ipe). Oprócz wymienionych powyżej cech są to gatunki mające dużą ilość substancji tłuszczowych. Jeśli chodzi o sposób zabezpieczenia materiału stosuje się olej lniany lub teakowy. Mniej popularne gatunki, ale również wytrzymałe i nadające się na podłogi do łazienek to egzotyki: afromosia, merbau, palisander, doussie, padouk, massaranduba, tatajuba.
W codziennej pielęgnacji wystarczy co jakiś czas przetrzeć drewnianą podłogę samą wodą. Raz na pół roku (a w praktyce klienci robią to nie częściej niż raz na rok ) podłogę należy odświeżyć. Najpierw należy ją dokładnie umyć specjalnym środkiem, poczekać aż wyschnie a następnie miękką szmatką położyć cieniutką warstwę oleju i pozostawić do schnięcia na ok. 10-12 godzin. Ponieważ olej jest trudny do usunięcia przed wykonaniem takiego corocznego liftingu naszej drewnianej podłogi warto najpierw zabezpieczyć ściany np. papierową taśmą malarską.
Jeśli nadal nie jesteśmy przekonani do takiego rozwiązania i chcemy dodatkowo zabezpieczyć podłogę przed kurczeniem i pęcznieniem możemy wybrać sposób układania desek "à la" pokład jachtowy, czyli drewniane deszczułki rozdzielone elastomerem poliuretanowym. Jest to bardzo efektowne rozwiązanie, ale wymaga fachowca do układania. Szczeliny między deskami nie mogą być ani za szerokie ani za wąskie, gdyż inaczej guma będzie wypadać albo deski nie będą się trzymać. Optymalna szerokość to ok. 8-9 mm.
PŁASZCZYZNY POZIOME - BLATY
Jeśli planujemy drewniany blat z litego drewna, to ponownie w grę wchodzi olejowany teak albo iroko. Jeśli zamarzy nam się blat np. dębowy proponuję drewnianą klejonkę grubości 40 mm, ale zabezpieczoną specjalnym przeciwwodnym lakierem. Rodzime drewno ma inne parametry i ze względu na możliwe odkształcenia bezpieczniej jest zastosować takie rozwiązanie zamiast surowej dechy potraktowanej lakierem. Ważne jest dopilnować, żeby wszystkie otwory w blacie również były zabezpieczone lakierem. Jeśli woda się tam dostanie i napotka surowe niezabezpieczone drewno, to drewno po prostu spuchnie.
PŁASZCZYZNY PIONOWE - PANELE NAWANNOWE / ŚCIANY
Osoby, które mają do dyspozycji większe łazienki, często chciałyby zamienić je w przytulne domowe SPA. Aż prosi się, żeby do takiej wizji wykończyć boki wanny drewnem zamiast gresem czy gotowym białym systemowym panelem. W takim przypadku najpraktyczniejszym rozwiązaniem jest płyta MDF wilgocioodporna (tzw. zielona) fornirowana, a następnie lakierowana. Na płycie MDF może być fornir z dowolnego drewna. Ważne, żeby płyta była polakierowana lakierem wodoodpornym nie tylko na froncie, ale również na bokach z małym wywinięciem na tył.
Jeśli chodzi o ściany zasada jest podobna jak na panelu nawannowym. W przypadku miejsc nie narażonych na bezpośredni kontakt z wodą, możemy zastosować cieńszą wilgocioodporną płytę MDF / klejonkę dębową. Korzystam z takiego rozwiązania w praktyce, gdy np. planuję drewnianą ramę wokół okna łazienkowego i każdy milimetr się liczy, żeby okno otworzyło się do środka. Płyta MDF fornirowana może mieć minimalnie nawet 8-10 mm grubości, a klejonka dębowa 20 mm. Oczywiście wykończone lakierem przeciwwodnym.
Reasumując - czy polecam drewno w łazience ?
Zdecydowanie tak! Nie ma nic przyjemniejszego od porannego stąpania po ciepłej, naturalnej drewnianej podłodze nagrzanej od promieni słonecznych.
Polecany artykuł:
Łazienka i drewno na ścianach
Wkroczenie drewna na ściany łazienki wiąże się z większą dostępnością fornirów. Fornirowane płyty tworzą duże efektowne płaszczyzny (najczęściej egzotycznego drewna), w które wtapiają się meble łazienkowe lub blat pod umywalką. Zastosowanie płyt fornirowanych na ścianach to także dobry sposób na dyskretne wtopienie w nie drzwi łazienkowych.
Przeczytaj też:
Śliczna aranżacja łazienki z drewnem na ścianie >>>
Fornir to okładzina nie tylko efektowna, ale też znacznie trwalsza od farby czy tapety. Doskonale sprawdza się w połączeniu z innymi materiałami: szkłem, metalem, laminatem, MDF-em czy też kamieniem. Ponieważ jest znacznie tańszy od litego drewna, daje możliwość cieszenia się ekskluzywnymi okładzinami mebli lub ścian za znacznie mniejsze pieniądze.
Łazienka z drewnem: a może efektowny fornir
Fornir ma grubość od 0,6 do 3 mm, jest więc znacznie lżejszy od litego drewna. W przeciwieństwie do niego fornir może też przybierać spore wymiary, co pozwala tworzyć na ścianach duże wzorzyste płaszczyzny. W łazience docenimy jeszcze jedną jego zaletę. Na powierzchni forniru nie pojawiają się szczeliny typowe dla pracujących elementów z litego drewna. Fornir zachwyca bogactwem wzorów – te znane od wieków, charakterystyczne dla rysunku drewna pokazuje fornir naturalny. Powtarza on naturalny rysunek słojów i odcieni drewna, może być też barwiony i lakierowany.
Pozyskuje się go z drewna krajowego – takiego jak olcha, buk, brzoza, jesion, klon i sosna, a także dąb biały i czeczotka – oraz egzotycznego: mahoniu, hebanu, angere i padoku. Moda na art déco sprawiła, że zainteresowaniem cieszy się czeczotka. Wyrazisty pasiasty wzór forniru modyfikowanego pasuje do nowoczesnych, często minimalistycznych łazienek, w których bogata faktura materiału bywa jedyną dekoracją.
Niezwykle ozdobne są forniry modyfikowane z wenge, hebanu, zebrano, brzozy fińskiej, teku, dębu, sapelli i palisandru. Zarówno forniry naturalne, jak i modyfikowane wykańcza się w ten sam sposób – drewno jest szlifowane, a potem lakierowane na mat, półmat lub połysk.
Zobacz ciekawe projekty domów i wnętrz z kolekcji Muratora:
