Jak prawidłowo ułożyć płytki w łazience? Jak zadbać o szczelność i trwałość okładziny?
Łazienka nie jest już tylko pomieszczeniem służącym celom praktycznym. Teraz to także wizytówka domu. W związku z tym jesteśmy skłonni sporo zainwestować, by była piękna i trwała. Jednym z sekretów trwałości są dobrze ułożone płytki.
Autor: Atlas
Trzynastometrowa łazienka na planie kwadratu to już właściwie pokój kąpielowy. Obszerne wnętrze stwarza duże możliwości aranżacyjne. Zmieści się w nim wanna i kabina prysznicowa, sedes, bidet oraz duża umywalka
Chętnie układamy płytki o różnych formatach. Często, gdy przestrzeń na to pozwala, decydujemy się na modne płytki ceramiczne o wielkich wymiarach, komponując je z ich przeciwieństwem - mozaiką. Jednak nawet najmodniejsze płytki to nie wszystko. Aby efekt był zgodny z naszymi oczekiwaniami, muszą zostać położone prawidłowo. Nie tylko po to, by nie pękały i nie odpadały, ale przede wszystkim po to, by woda nie dostała się tam, gdzie nie powinna.
Dobrze przygotuj podłoże pod płytki
Betonowa wylewka pokrywająca zazwyczaj podłogę w łazience nie wymaga specjalnych zabiegów przed układaniem na niej płytek. Musi być tylko równa (bo zaprawy cienkowarstwowej – a na taką układa się płytki – nie powinno się używać do wypełniania ubytków), pozbawiona luźnych i źle związanych z podłożem fragmentów, a także oczyszczona z kurzu, tłuszczu i innych zabrudzeń. Przed rozpoczęciem klejenia należy pomalować ją zwykłą emulsją gruntującą dostępną w ofercie większości producentów zapraw klejących. Inaczej przedstawia się sytuacja ze ścianami. Tu większą rolę odgrywa materiał, z którego zostały wzniesione.
Tynkowane ściany wybudowane w tradycyjnej technologii także nie wymagają niczego poza gruntowaniem. Ma ono na celu zmniejszenie chłonności podłoża. Sprawia, że nie odprowadza ono za szybko wody z zaprawy, dzięki czemu płytki lepiej się go trzymają.
Natomiast bardzo gładkie ściany, na przykład z betonu, wymagają pokrycia emulsją do podłoży niechłonnych. Nada ona ich powierzchni pożądaną szorstkość, która ułatwi wykonanie zadania zaprawie klejącej.
Grunty do podłoży niechłonnych pozornie mają cenę zbliżoną do zwykłej emulsji, trzeba się jednak liczyć z tym, że ich zużycie jest sporo wyższe.
Zadbaj o szczelność łazienki
W przypadku okładzin ściennych i podłogowych w łazience to nadrzędna sprawa. Trudno bowiem uniknąć w tym pomieszczeniu podwyższonej wilgotności. Częściej niż w innych pomieszczeniach dochodzi tu do krótkotrwałego zalania podłogi (wodą z pralki, miedniczki). W efekcie tego, jeśli płytki nie zostały przymocowane zgodnie z zasadami odpowiednimi dla łazienki, może dojść do ich odspajania się od podłoża, a nawet do zalewania go przez wodę, która zmoczyła okładzinę.
Szczelność należy zapewnić przede wszystkim tak zwanym trudnym miejscom. Są to ściany kabiny prysznicowej i jej dno. Okolice wpustów podłogowych, kratek ściekowych, miejsca dookoła rur doprowadzających wodę, narożniki ścian na ich styku z wanną trzeba uszczelnić specjalnymi taśmami lub kołnierzami izolującymi.
Są one wykonane z polipropylenu i elastomerów, dzięki czemu są elastyczne, odporne na działanie wody i wilgoci, a także chemikaliów. Łatwo się je układa, bo dają się bez problemu wyginać, są także odporne na rozerwanie. Wszystkie elementy uszczelniające mocuje się do podłoża za pomocą tak zwanej folii w płynie.
Należy pokryć nią również ściany brodzika i jego podłogę, obudowę wanny, narożniki, ścianę dookoła wanny, a także podłogę przy wannie (40-50 cm) i ściany przy niej do wysokości 10 cm (czyli do wysokości cokołu). Do wykonania trwałej izolacji przeciwwodnej w łazience wystarczy płynna folia jednoskładnikowa.
Generalnie zasada jest taka, że podłoże musi być nią chronione wszędzie tam, gdzie istnieje możliwość zawilgocenia.
Autor: Atlas
Ściany z wodoodpornych płyt gipsowo-kartonowych są bardzo gładkie i niechłonne. Przed rozpoczęciem klejenia warto je pokryć gruntem przeznaczonym do niechłonnych podłoży, który nada ich powierzchni chropowatość, zwiększając w ten sposób przyczepność
Trwale przyklej płytki do podłoża
Klej do mocowania płytek na podłodze łazienki należy dobrać zarówno do podłoża, jak i wielkości płytek. Gdy podłoże wymaga wyrównania, trzeba wybrać zaprawę grubowarstwową. Jeśli jest równe, to znaczy ubytki w nim nie mają więcej niż 2 mm głębokości, i jest ich niewiele – lepsza będzie zaprawa cienkowarstwowa.
Na posadzce najwygodniej będzie użyć kleju samorozpływnego. Jak wszystkie produkty z tej grupy jest on odkształcalny. Kleje samorozpływne są bezpieczniejsze przy dużych kaflach – całkowicie wypełniają przestrzeń pod nimi, co ułatwia ich trwałe zamocowanie do podłoża. Najlepiej nakładać je pacą o półokrągłych zębach, które ułatwiają równe rozłożenie masy.
Do przyklejania kafelków na podłoże odkształcalne, na przykład ściany z płyt gipsowo-kartonowych, należy wybrać zaprawę odkształcalną, czyli typu C2. Także wtedy, jeśli chcemy układać płytki od góry, musimy zwrócić uwagę na to, by klej miał oznaczenie T, czyli posiadał obniżony spływ. Do płytek mozaikowych powinniśmy wybrać klej biały.
Autor: Atlas
Płyty gipsowo-kartonowe są uznawane za podłoże odkształcalne – potrzebują zaprawy oznaczonej symbolem C2. Jest ona również odpowiednia dla płytek o dużym formacie
Jak wykonać czyste i szczelne fugi
Na końcowym etapie pracy trzeba zadbać o dobór właściwej zaprawy do spoinowania. Musi ona chronić spoiny przed nasiąkaniem wodą, zdobić płytki i być łatwa do utrzymania w czystości. Powinna być cementowa, przeznaczona do miejsc wilgotnych. Jeżeli ma zostać użyta do spoinowania płytek ułożonych na ścianach z płyt gipsowo-kartonowych, musi się także nadawać na podłoża odkształcalne.
Ponieważ w łazience oprócz szczelności liczy się również łatwość zachowania higieny i czystość – dobrze, by masa do spoinowania była wzbogacona w różne ułatwiające to dodatki. Pożądana jest tu fuga z efektem perlenia, czyli o mniejszej chłonności, z dodatkami ograniczającymi rozwój grzybów i pleśni. Dobrze, jeśli ponadto ma w sobie składniki zapobiegające płowieniu koloru, antybakteryjne, a nawet dodatki dekoracyjne. Można już kupić zaprawy do spoinowania z efektem brokatu – dodające lekkości wykończonym nimi ścianom.
Autor: Atlas
Do fugowania płytek pokrywających obudowę wanny należy użyć zaprawy z dodatkiem uelastyczniającym, bo kafle o dużym formacie ułożone na podłożu odkształcalnym wymagają elastycznych zapraw nie tylko do klejenia, ale także do fugowania
