Spis treści
- Na czym polega cyklinowanie parkietu?
- Ile trwa proces cyklinowania?
- Cykliniarka taśmowa czy planetarna - co wybrać?
- Jak wygląda cyklinowanie parkietu - etapy prac
- Uzupełnienie ubytków w parkiecie
- Ile kosztuje cykliniarka i jej wypożyczenie?
- Cyklinowanie parkietu - zdjęcia
Na czym polega cyklinowanie parkietu?
Proces cyklinowania pozwala usunąć wszelkie rysy, zanieczyszczenia i stare powłoki, ale też wygładzić powierzchnię. Aby uzyskać odpowiedni efekt, konieczne jest kilkukrotne powtórzenie tego procesu – za każdym razem stosując papier o drobniejszych ziarnach.
Choć cyklinowanie podłogi wydaje się zadaniem, które można wykonać samodzielnie – szczególnie, że wypożyczalnie oferują łatwo dostępne szlifierki – warto dobrze przemyśleć tę decyzję. Praca z maszyną wymaga nie tylko fizycznej precyzji, ale i wiedzy. Niewłaściwy dobór gradacji papieru ściernego, zbyt mocny docisk czy zbyt szybkie prowadzenie szlifierki mogą skutkować nierówną powierzchnią, widocznymi rysami lub wręcz uszkodzeniem warstwy użytkowej drewna.
Fachowiec z doświadczeniem nie tylko wykona cyklinowanie szybciej i dokładniej, ale też doradzi najlepszy sposób wykończenia – lakierem, olejem czy olejowoskiem – dostosowany do rodzaju drewna i sposobu użytkowania pomieszczenia. Jeśli więc zależy Ci na idealnym efekcie i trwałości, zlecenie prac profesjonaliście to często bardziej opłacalna decyzja niż pozorna oszczędność przy pracy własnej.
Ile trwa proces cyklinowania?
Czas cyklinowania zależy przede wszystkim od rodzaju uszkodzeń podłogi. Im dawniej parkiet był szlifowany, czy im więcej znajduje się na nim warstw lakieru, tym więcej pracy musi włożyć specjalista. Jeśli uszkodzenia są znaczne, pomiędzy kolejnymi przejazdami trzeba wypełniać ubytki specjalną szpachlą, a następnie czekać na jej wyschnięcie i ponownie szlifować powierzchnię. Natomiast niewielki wpływ na czas wykonania pracy ma oczywiście również metraż pomieszczenia.
Dla wprawnego fachowca na przejazd cykliniarką podłogi o powierzchni 50 m2 potrzeba jednego dnia. Szacuje się, że średnio zniszczoną podłogę można wyremontować w trzy, cztery dni. W przypadku bardzo zniszczonej nawierzchni prace mogą potrwać nawet tydzień. Trzeba też pamiętać, że zabieg ten wymaga odpowiedniego przygotowania pomieszczenia, konieczne jest nie tylko opróżnienie go ze wszystkich mebli, zaleca się również demontaż listew przypodłogowych oraz tych elementów zabudowy, które będą wymieniane.
Ważne są też wprawa i kultura pracy fachowca – utrzymywanie czystości zarówno cyklinowanego parkietu, jak i cykliniarki. Materiały szlifierskie powinny być wysokiej jakości i dobierane pod kątem specyfiki danej powierzchni. Ważny jest też sposób pracy: stopień docisku bębna i prędkość, z jaką prowadzona jest maszyna. Również tryb pracy maszyny powinien być dopasowany do ziarnistości materiału i twardości drewna.
Przeczytaj również: Podłoga drewniana. Układanie desek podłogowych - krok po kroku
Cykliniarka taśmowa czy planetarna - co wybrać?
Większość fachowców korzysta obecnie z cykliniarek taśmowych, które sprawdzają się świetnie przede wszystkim podczas renowacji większych powierzchni, ich zaletą jest także łatwe prowadzenie. Są niezastąpione na krzywych, zniszczonych podłogach. Urządzenia te radzą sobie szczególnie dobrze w wąskich pomieszczeniach i na korytarzach, bo dzięki swojej konstrukcji mogą pracować blisko ścian.
Przy niewielkiej powierzchni parkietu i gdy nie jest on mocno zniszczony, można zastosować znacznie lżejszą od taśmowej - cykliniarkę planetarną, stosowaną również jako polerka. Dzięki niewielkiej masie własnej i stosunkowo małym rozmiarom świetnie sprawdzi się w trudno dostępnych miejscach czy ciasnych pomieszczeniach. Okrągły kształt tarczy ściernej z łatwością pozwala na cyklinowanie każdej łukowej krawędzi. Jej dodatkowym atutem jest niska waga, co ma znaczenie zwłaszcza w budynku bez windy. Większość cykliniarek planetarnych jest na tyle lekkich, że z wniesieniem ich po schodach może poradzić sobie nawet jedna osoba.
Niektórzy fachowcy wykorzystują cykliniarki taśmowe do pierwszych etapów szlifowania, natomiast do wypolerowania podłogi po szpachlowaniu stosują cykliniarki planetarne. Rzadko natomiast korzysta się dzisiaj z cykliniarek bębnowych, które przysparzają wielu problemów podczas pracy – choćby wymiana papieru i cyklinowanie mniejszą gradacją wymagają odkręcania tak zwanych klinów na walcu ściernym.
Warto zwrócić uwagę na moc cykliniarki – większa zapewni efektywniejszą pracę. Z kolei szersza średnica tarczy gwarantuje szybsze wykonanie pracy. Zazwyczaj wynosi ona od 200 do 400 mm. Znaczenie ma też prędkość obrotu tarczy – standardowo wynosi od 1000 do 3000 obr./min. Im jest większa, tym szybciej zostanie usunięta niepożądana warstwa. Zwróćmy też uwagę na długość pracy ciągłej, która przeważnie wynosi od 3 do 5 min.
i
Jak wygląda cyklinowanie parkietu - etapy prac
- 1. Szlif zgrubny
Pierwszym etapem jest tak zwany szlif zgrubny, który służy wyrównaniu powierzchni parkietu. Szlifowanie rozpoczyna się od narożnika pomieszczenia, prowadząc maszynę ukośnie względem ułożenia desek, co pozwoli uniknąć zbyt głębokiego ścięcia drewna. Pierwsze szlifowanie nie może być zbyt głębokie, ale nie może być też zbyt delikatne, ponieważ nierówności nie zostaną zniwelowane, a jedynie podszlifowane.
Ruch szlifierki powinien odbywać się w równomiernym tempie – maszynę prowadzi się płynnie do przodu, a następnie do tyłu dokładnie po tym samym śladzie. Zmieniając kierunek pracy maszyny, nie przesuwa się walca, a ostrożnie go unosi, tak aby nie miał styku z podłożem.
Jeśli w pierwszym etapie szlifowania nierówności nie zostały zniwelowane, należy powtórzyć prace, wykorzystując papier gruboziarnisty i prowadząc maszynę ukośnie, ale w odwrotnym kierunku niż za pierwszym razem.
Sprawdzić trzeba też efekty pracy pod kątem powstawania cieni na drewnie, czyli miejsc minimalnie mniej dokładnie przeszlifowanych, które poznajemy po tym, że światło załamuje się na nich pod innym kątem względem miejsc je otaczających. Do powstania cieni może się przyczynić brak płynności w prowadzeniu maszyny, a szczególnie jej zatrzymanie. Fragment, który nie został przeszlifowany, wyrównuje się przez przesuwanie maszyny w przeciwnym kierunku. Aby zminimalizować występowanie cieni, należy przed rozpoczęciem pracy dobrze zaplanować jej przebieg, a zwłaszcza mieć na uwadze miejsca, w których trzeba zatrzymać maszynę. Ważne jest, aby wyznaczyć te punkty z dala od źródeł światła, dzięki czemu cienie będą niewidoczne.
Zakończeniem tego etapu prac jest szlifowanie brzegów parkietu i narożników, a także innych trudno dostępnych miejsc. Wykorzystuje się do tego szlifierkę kątową. Aby uniknąć rys lub zacięć w kształcie półksiężyców, konieczne jest dobranie papieru o odpowiedniej gradacji i prawidłowe ustawienie maszyny. Te wady mogą być niewidoczne na pierwszy rzut oka i ujawnić się dopiero po lakierowaniu.
- 2. Szlif wyrównawczy
Kolejnym etapem prac jest szlif wyrównawczy, który służy usunięciu śladów po szlifowaniu zgrubnym. Prace zaczyna się od dokładnego odkurzenia całej powierzchni posadzki. Zmienia się również ustawienia maszyny: nacisk na średni poziom i drobniejszy papier, przykładowo o ziarnistości 80.
Szlif wykonuje się przeważnie pod kątem 90 stopni względem poprzednika. Jeśli po szlifowaniu w parkiecie są widoczne ubytki, należy je zaszpachlować. W przeciwnym razie w szczeliny dostanie się lakier, który z czasem może się wykruszać.
- 3. Szlif wykończeniowy
Ostatni (trzeci) szlif wykończeniowy służy usunięciu drobnych niedociągnięć i przygotowaniu powierzchni do lakierowania. Na tym etapie stosuje się drobnoziarnisty materiał ścierny.
Prace prowadzi się zawsze zgodnie z kierunkiem ułożenia deszczułek i odpowiednio względem źródła światła w pomieszczeniu. Najlepiej, gdy można poruszać się maszyną w kierunku zgodnym z ułożeniem włókien drewna i jednocześnie prostopadle lub równolegle względem źródła światła. Nie zawsze jednak jest to możliwe, na przykład gdy parkiet ułożony jest w jodełkę lub kwadraty.
Zgodne z zasadami sztuki parkieciarskiej część wzoru szlifuje się wówczas w poprzek, a drugą część wzdłuż włókien drewna, co daje efekt uwypuklenia wzoru dzięki zróżnicowanej grze świateł. Aby wzmocnić efekt szlifowania, parkiet można dodatkowo wypolerować. Używa się do tego szlifierki planetarnej lub polerki tarczowej z padem ściernym i siatki szlifującej. W przypadku parkietu ułożonego z równoległych klepek cykliniarkę należy prowadzić równolegle do dłuższego boku elementów.
Uzupełnienie ubytków w parkiecie
Po cyklinowaniu posadzki i jej oczyszczeniu z pyłu zawsze należy sprawdzić, czy na parkiecie nie ma szpar i drobnych ubytków (do 2 mm). Jeśli je zauważymy, konieczne będzie ich uzupełnienie.
Można do tego wykorzystać lakier podkładowy, który dodatkowo zwiększa wydajność lakierów powierzchniowych i zapobiega ciemnieniu drewna. Kolejnym rozwiązaniem jest użycie kitu do drewna, który jest ceniony za trwałość i tworzenie odpornych na różne czynniki powierzchni. Rzadziej są polecane masy szpachlowe, poprawiające w znacznym stopniu estetykę powierzchni, lecz nie tak trwałe.
Wypełniacz niezależnie od rodzaju musi być wymieszany z powstałym podczas szlifowania pyłem drzewnym. Znaczenie ma jego konsystencja – zbyt rzadki będzie wyciekał w szpary, a za gęsty szybko się wykruszy. Najczęściej za odpowiednią uznaje się mieszankę o konsystencji masła.
Ile kosztuje cykliniarka i jej wypożyczenie?
Koszt zakupu profesjonalnej cykliniarki waha się od 3500 zł do nawet 30 tys. zł, ale można też bez problemów ją wypożyczyć. Za dobę zazwyczaj zapłacimy od 150 do 350 zł. Niekiedy wypożyczalnie oferują szkolenia w zakresie obsługi sprzętu, czyli regulacji, wymiany papieru ściernego, a także zasad prowadzenia cykliniarki.
Brak umiejętności posługiwania się maszyną może prowadzić do zniszczenia parkietu. Warto wiedzieć, że są takie wypożyczalnie, które mimo pobieranej kaucji udostępniają sprzęt tylko osobom potrafiącym się nim posługiwać.
i
Do wykonania cyklinowania niezbędny jest papier ścierny. W zależności od rodzaju cykliniarki może on mieć postać krążka, taśmy, dysku lub siatki. Niezależnie od formy papier ścierny może być mocowany na rzepy, co znacznie ułatwia prace. W trakcie cyklinowania konieczna jest wymiana papieru ściernego od grubo- do drobnoziarnistego. Zazwyczaj szlifowanie parkietu rozpoczynamy od nałożenia na cykliniarkę papieru ściernego o gradacji od 36 do 40. Kolejne szlifowanie ma na celu korektę pierwszego – służy do tego papier o gradacji 60. Do ostatniego szlifowania przed nałożeniem warstwy środka zabezpieczającego drewno przed uszkodzeniem (lakieru, oleju lub farby kryjącej) wykorzystujemy papier o gradacji od 80 do 100. Nie zapominajmy też o przeszlifowaniu papierem posadzki po nałożeniu pierwszej i kolejnych warstw ochronnych. W przypadku lakieru należy użyć papieru ściernego o gradacji uzależnionej od stopnia połysku lakieru – od 220 do 320 – jeśli zastosowaliśmy mat lub półmat, oraz od 320 do 400, gdy lakier jest z połyskiem lub wysokim połyskiem.
Cyklinowanie parkietu - zdjęcia
Zobacz również: Jaka jest cena pelletu w maju 2025? Ile kosztuje worek pelletu, jaka cena za tonę?
