Uszczelnianie okien. Sprawdź, jak i czym uszczelnić okna - poradnik
Jak samodzielnie uszczelnić okno? Nie wystarczy kupić do uszczelnianie okien piankę, taśmy i silikon. Trzeba jeszcze wiedzieć, gdzie i jak ich użyć, aby uszczelnienie ościeżnic było prawidłowe. A o pomyłkę bardzo łatwo.
Autor: archiwum muratordom
W ścianie jednowarstwowej
Połączenie ościeżnic z murem musi być tak wykonane, żeby nie było szczelin, przez które uciekałoby ciepło z wnętrza domu. Uszczelnienie powinno też stanowić trwałą barierę dla wody deszczowej oraz izolować akustycznie, czyli nie dopuszczać, by hałas z zewnątrz zakłócał spokój domowników. Kupując okna lub drzwi, najczęściej nie dostajemy żadnych środków mocujących i uszczelniających. Rzadko też możemy liczyć na fachową poradę sprzedawcy dotyczącą właściwego doboru tych materiałów i uszczelniania okien. O tym, czym oraz jak uszczelniać połączenia ościeżnicy z murem, powinni wiedzieć fachowcy z ekip montażowych. Jeśli nie zlecamy montażu okna firmie wykonawczej, o wszystko będziemy musieli zatroszczyć się sami.
Czytaj też:
Uszczelnianie okien: żelazne zasady
Od wewnątrz pomieszczeń ościeżnice i ramy okienne izoluje się materiałami paroizolacyjnymi (silikony, folie paroszczelne). Od zewnątrz – materiałami paroprzepuszczalnymi (folie paroprzepuszczalne, taśmy z pianki). Gdyby od zewnątrz zamocować izolację paroszczelną, para wodna z ogrzewanych pomieszczeń dostałaby się w miejsce połączenia i skropliła, powodując zawilgocenie.
Uszczelnianie okien: pianki poliuretanowe
Pianki poliuretanowe stosuje się do mocowania oraz uszczelniania drzwi i okien drewnianych, plastikowych i metalowych. Pamiętać jednak trzeba, że pianka do montażu jest tylko uzupełnieniem kotew i dybli, którymi przytwierdza się ościeżnice i ramy okienne do ścian. Pianki wtryskuje się w szczelinę między ramą lub ościeżnicą i ścianą. Rozprężają się dwu-, trzykrotnie, szczelnie wypełniając uszczelnianą przestrzeń i twardniejąc. Po stwardnieniu można je malować, tynkować i wiercić w nich otwory. Najpopularniejsze są pianki poliuretanowe, które wstrzykuje się w szczelinę przez plastikową rurkę. Trzeba je jednorazowo zużyć do końca, bo zaschną i będą nadawać się tylko do wyrzucenia. Są też pianki do uszczelnianie okien przystosowane do nakładania specjalnym pistoletem. Daje on możliwość regulacji strumienia. Praca z jego użyciem jest szybsza. Pistolet chroni też piankę w pojemniku przed wyschnięciem nawet podczas wielodniowych przerw w pracy. Minimalna szerokość spoiny zrobionej pianką poliuretanową to 6 mm, maksymalna – 40 mm. Do wyboru mamy pianki do uszczelniania:
- jednoskładnikowe – twardnieją pod wpływem wilgoci zawartej w atmosferze. Minimalna wilgotność powietrza powinna wynosić 35%, a temperatura 0°C. Produkowane są również pianki zimowe nadające się do użycia także w niższej temperaturze. Przed zastosowaniem pojemnikiem trzeba energicznie (12- 15 razy) wstrząsnąć, a w czasie uszczelniania okno lub drzwi muszą być zamknięte. Pianki jednoskładnikowe nanosi się na oczyszczoną z tłuszczu i kurzu, zwilżoną powierzchnię, wypełniając szczelinę do połowy. Po stwardnieniu (ok. 40 min) nadmiar odcina się nożem, a zabrudzenia usuwa specjalnym czyścikiem lub acetonem zaraz po nałożeniu pianki.
- dwuskładnikowe – twardnieją na skutek reakcji chemicznej zachodzącej między dwoma składnikami. Proces ten przebiega szybciej niż w przypadku pianek jednoskładnikowych. Są bardziej odporne na uszkodzenia mechaniczne i elastyczniejsze.
Sprawdź też:
Pianki poliuretanowe mogą być stosowane w temperaturze poniżej 0°C. Nadają się do montowania drzwi wewnętrznych bez użycia kotew i dybli. Niektórzy producenci oferują pianki poliuretanowe o obniżonej rozprężności. Po nałożeniu taka pianka zwiększa swoją objętość o połowę mniej niż tradycyjna. Dzięki temu można wykonywać bardziej precyzyjne uszczelnienia i nie obawiać się, że gwałtownie zwiększająca objętość pianka wypaczy w którymś miejscu ramę okienną lub ościeżnicę.
Uwaga! Pianki poliuretanowe nie są odporne na promienie UV. Po nałożeniu zawsze muszą być osłonięte innym materiałem (taśmą, tynkiem).
WIDEO: Jak uszczelnić okno? Montaż na energooszczędnym podkładzie parapetowym
Przykładowe sposoby uszczelniania okien i drzwi
Na rysunkach w galerii zdjęć przedstawiamy przykłady prawidłowego doboru i zastosowania materiałów uszczelniających.
Autor: archiwum muratordom
W ścianie jednowarstwowej
Taśmy i folie: jak uszczelnić okno?
Taśmy i folie należą do najbardziej specjalistycznych środków uszczelniających. Rzadko więc można je kupić w sklepach budowlanych, najczęściej w punktach sprzedaży stolarki otworowej i akcesoriów do drzwi i okien. Stosując je, trzeba ściśle przestrzegać zaleceń producenta i kierować się przygotowaną przez niego instrukcją montażu. Do wyboru mamy:
- samoprzylepne impregnowane taśmy z pianki poliuretanowej – stosuje się je do wypełniania szczelin w trakcie montażu lub naklejania na ramę albo ościeżnicę przed ich zamontowaniem. Mogą być stosowane od zewnątrz i od wewnątrz. Zawarty w nich impregnat zabezpiecza przed wilgocią i szkodliwym działaniem promieni UV. Po umieszczeniu w szczelinie rozprężają się (maksymalnie w ciągu 4-5 minut) i dokładnie ją wypełniają. Są paroprzepuszczalne i trwale elastyczne;
- samoprzylepne taśmy butylokauczukowe – służą jako paroizolacja. Mocuje się je od wewnątrz do ramy okiennej lub ościeżnicy i do ściany. Taśmę tę można tynkować i malować;
- samoprzylepne folie paroszczelne – używa się ich wewnątrz pomieszczeń do uszczelnienia styku ramy okiennej lub ościeżnicy ze ścianą. Do ram przykleja się je przed ich zamontowaniem, do ścian już po zamontowaniu. Ponieważ są jednostronnie pokryte folią aluminiową, nie nadają się do pomalowania i otynkowania. Można je natomiast ukryć pod plastikową listwą maskującą. Sprzedawane są w rolkach szerokości około 20 cm;
- samoprzylepne folie paroprzepuszczalne – izoluje się nimi styk ościeżnic na zewnątrz domu. Przyklejane są jedną krawędzią do ściany, a drugą do ramy lub ościeżnicy po ich zamontowaniu. Nie hamują przepływu pary wodnej, więc ściana może dzięki nim oddychać. Mają szerokość 20 cm i sprzedawane są w rolkach. Oprócz taśm i folii mogą się przydać specjalne podkładki wygłuszające montowane pod parapetami zewnętrznymi. Wykonane są z dźwiękochłonnej tektury filcowej.
Silikony i inne uszczelniacze do okien
Najczęściej używa się paroszczelnych silikonów neutralnych i stosuje się je wyłącznie od wewnątrz pomieszczeń, wypełniając szczeliny między ramą a ścianą. Sprzedawane są w tzw. kartuszach. Pojemniki te przed silikonowaniem umieszcza się w specjalnych wyciskarkach. Silikon nanosi się po odcięciu czubka stożkowej dyszy w kartuszu. Im niżej zostanie obcięta dysza, tym szerszy będzie strumień silikonu. Minimalna szerokość spoiny to 3 mm, maksymalna – 30 mm. Stosunek szerokości do głębokości powinien wynosić 2:1. W głębokie szczeliny przed zasilikonowaniem trzeba włożyć poliuretanowy sznur dylatacyjny.
Sprawdź też:
Podobną funkcję jak silikony pełnią uszczelniacze akrylowe. Szybciej się jednak utwardzają i w odróżnieniu od większości silikonów można je malować. Mają jednak mniejszą elastyczność.
Oprócz silikonów i akryli są w sprzedaży jednoskładnikowe uszczelniacze butylenowe. Używa się ich do wypełniania szczelin, które zmieniają swoją szerokość (pod wpływem zmian temperatury lub wilgotności) w zakresie do 7%. Mają doskonałą przyczepność i nadają się do pomalowania. Nanosi się je podobnie jak silikony i uszczelniacze akrylowe.
Autor: Mariusz Bykowski
Folie paroprzepuszczalne przylepia się do ściany i ramy lub ościeżnicy po ich zamontowaniu. Folie paro-szczelne trzeba przyklejać do ram przed ich zamontowaniem, a do ścian już po zamontowaniu
Szczelnie, ale nie do końca
Drzwi i okna muszą być solidnie zamocowane – to pewne. Ale czy powinny też być w stu procentach szczelne? Niewielka wentylacja w oknach jest zalecana, ale nigdy na styku ram okiennych z murem. To połączenie musi być zawsze szczelne. Za wentylację odpowiadać mają wyłącznie nawiewniki okienne i otwory mikrowentylacyjne fabrycznie wykonane w uszczelkach okiennych. Ościeżnice drzwiowe też muszą być szczelnie zamontowane, ale w drzwiach zazwyczaj nie wykonuje się rozszczelnień i nawiewników.
